İntihar kulvarından geçerken ,
Gözlerinin önünden hayatının ansızın
Akıp gidişi kadar kaçınılmaz bir gerçekti sevgim,
Kaç film karesinin geçtiğinin ne önemi var,
Saymak istesen de sayamazsın ki,
Sevdamı sorgulamak cüretinde bulunuyorsun.
Ben seni limitsiz sevdim,
Hüzün dolu gözlerimin
Mevsimsiz baharıdır yüreğim,
Gün doğarken ufuklardan ,
Karanlığın dehlizinden geçiyordu ,
Yalnızlığımın en görkemli anları.
Koynunda sakladığı en vahim acıların harmanlandığı
Nice sabahlara gebe bir hayat bıraktın bana.
Selamsız karşılıyorum günleri,
Izdırapla kahvaltı edip,
Efkarlı akşamlarla merhabaşıyorum o günden sonra.
Hiç değişken bir şey olmuyor hayatımda.
Saçlarım ağardı,belim büküldü,
Yüzümde katmer katmer çizgiler belirdi sayende.
Arşınladığım kaldırımlarla
Kadirşinast bir dostluğum oluştu,
Sokak lambalarıyla dertleşiyorum,
Gelip geçenlerin en aşina yüzü oldum,
Her kes bu sokakları benimle tanıyor
Ben seninle anıyorum.
Nasıl girişti bu girişin hayatıma
Her nefesi seninle soluyorum.
İlk gördüğüm andan kalma alışkanlıklarım
Daha bir sindi üzerime,perçinleşti.
Ne zaman gelecek gibi olsan yüreğim titrerdi,
Sonra dizlerim titremeye başladı,
Şimdi ellerim de titriyor adını andıkça,
Bir bardak çayı dökmeden içemiyorum,
Nasıl özlemek bu böyle,
Nasıl beklemektir bu beklemek,
Ki sen gelişleri silmişsin çoktan,
Ve ben sildiklerinin kalıntılarıyla geçiniyorum.
Akıp gidiyor gözyaşlarım ,
Ayaklarımın altından topraklara.
Ve senden sonra bile sen diye atıyor yüreğim.
Galiba özledim seni
Yoksa neden sızlasın yüreğim.

Mehmet Zafer