MEYDAN OKUYORUM GÜNEŞE
Bu kez kızdım güneşe kandırdı zahir
Yalancı kış güneşi sıcaklığıymış ısıtması Bense yaz mevsimindeyim sanıyordum Yağsada yağmurlar biliyorum Sonrasında hep gökkuşağı doğar Oysa yaz biterde gelmez mi sonbahar Döker yapraklarını Tutunamaz ağaçta yapraklar Ve tüm dallar kuruyunca kış başlar Yürekleri dondurur soğuğu Saçlarına kar yağar Ama yaşanmalı bu dört mevsim Yoksa nasıl anlaşılır baharın güzelliği Yaz AŞK’ları olmalı Mevsim sonunda bitmeli Yine karşımda güneş olanca parlaklığıyla Dalga geçercesine yakıyor yüzümü Restleşmiyorum artık Açıkça meydan okuyorum Sen beni kandırdın yalancı sıcaklığınla ama Bende tükenmedi ümidim var yarınlara İnat etti yayıyor Tüm sıcaklığını tepemden tırnağa Hâlâ mı gülümsüyorsun seni kandırdım diyor Benim sana kandığımı mı sanıyorsun diyorum Bulutun arkasına gizleniyor bir müddet Yeniden yansıyor yüzüme alaylıca Yani bilerek mi kandın benim sahteliğime diyor Farkındaydım senin ve sahteliklerinin İnanmış gözüktüm diyorum yalnızca Sen gözümün görebildiği kadarsın Hissettiğim sıcaklıkta Yüreğimin attığı kadarsın Sevebildiğimce varsın diyorum ona Yoksa çekerim perdeleri Sınır koyarım penceremle arana Yakamazsın tenimi Kapatırsam kendimi dört duvarlara Köreltirim duygularımı geceleri kucaklar Doğuşunla uykulara dalarım Yüzünü bile görmem bir daha Şimdi söyle bana Sen mi büyüksün evrene hükmederken Yoksa ben mi diyorum Küçücük dünyamda sana meydan okurken Düşüyor güneş hızla bu sözlerimin karşısında Zaten gitme vakti yaklaşıyor istesede kalamaz Uzaktan bile kavuran ısısı Rengide döndü sarıdan kızıla Hiddetinden ateş topu sözlerimin karşısında Hiç birşey diyemiyor Öylece kayboluyor dağların arkasında Aciz kaldı dünyadan büyük güneş Kocaman yüreğimin meydan okumasıyla BİRGÜL AL 25-12-2012 BODRUM 16:30 foto:B.AL |