Ey İstanbul ! Sana geldim sana. Hadi beni kucaklasana. Hem köle oldum, hem kul. Beni anlasana. Koskoca şehirdeyim. Bilmem neresindeyim. Hadi arada beni bul. Burada ne kadar kazansan da. Paran oluyor pul. Neyim varsa topladım geldim. Birkaç gömlek, bir ceket, Üç beş pantolon. Bir battaniye, bir de çul. Evlenmek de istiyorum ama nasıl. Hepsi şımarık, burnu havalı. Hem hiç kız da kalmamış. Hepsi de dul. İnsanlar her şeye kavgalı. Herkes davacı ve davalı. Çekilmezler velhasıl. Sen nasıl bir şehirsin be. Kahrolası İstanbul. Herkesi u/yutmuşsun. Ey vefasız yar. Sen bile beni unutmuşsun. Kıyamet kopsun da. Bende kurtulayım. Sen de kurtul.
Şiirde Nedir ?
Velhasıl ( Bağlaç. ha hecesi uzun okunur. Arapça ) Sözün kısası, kısacası.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KIYAMET KOPSUN DA KURTUL şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KIYAMET KOPSUN DA KURTUL şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Yeme bizi şimdi:)) Madem şair değilsiniz bu "pul-kul-bul-istanbul-kurtul" ların kullanılması da ne oluyor:)) Tebrikler. Bağlaç olan "de/da" ları da ayrı yazın. Kızarım sonra. Saygılar.
Sen bile beni unutmuşsun.
Kıyamet kopsun da.
Bende kurtulayım.
Sen de kurtul.
bir iç döküş!!
sen yâr anlamazsa kimler anlar!!
sat gitsin ıstanbulu
:)
tebrıkler abime