MÜSAADENİZLEBırakmak lazım bu gönül işlerini Hep mi çakallar ovaya iner Hep mi kuzu yemdir kurdun dişlerine Bu hayatın dibi nerede Çomak sokacağım içine... Bu kadar kolay mı yaralamak kalbi utanmaksızın Hiç mi sızlamaz gönül defterinin sayfaları Kirlenir daha yere düşmeden İnsanlığın sütümü bozuk Seveni hırpalar düşünmeden. Bir lokma ekmek alıp versem kediye Teşekkür eder elimi yalayarak Peşimden ayrılmaz bir süre başını okşasam Kovmadan gitmez kapımdan. Hayvan kadar değer bilmeyen Hayvan kadar sevilmeyi haketmeyen İnsancıklar yordu beni Katletmek geliyor hepsini içimden Ceza yemek önemli değil de Değer mi katil olmaya Ya sorsalar içeride bana Suçun ne diye? Adam da öldürdüm diyemem Yok ki.... Be hey yoldan şaşan yolu aşan Başına her işi açan Yoklamada buradayım deyip Teneffüs aralarında kaçan Ar nedir bilmeyen Utanmanın sınıfını katleden Gönül hırsızları İçimden geldi müsaadenizle Tükürmek istiyorum yüzünüze... Ayvazım DENİZ |