Fakir bir adam birgün, gitmişti bir hamama,
Bir hayli terlemişti,yattı göbek taşına,
Geldi hemen oraya, benzer sanki Krala,
Hamamcısı tellağı,koşturdular yanına.



Fakir adam meraklı,dedi baksam gelene,
Odaya bir bakayım,acep benziyor neye,
Odayı açtı,baktı,A! O da ne bu ölmüş,
Zavallı adamcağız,uykuda ecel gelmiş.



Fırsat bu fırsat,geçti onun yerine,
Zengin Kral sandılar,odasına girince,
Tellaklar bir güzelce, terlettiler yoksulu,
Sonra da giydirip, odaya aldılar onu.




Süslediler pek güzel, nadide mücevherle,
Hizmetliler muhafız oldu ona pervane,
Bindi altın araca,geldi altın saraya,
Şüphe etmedi kimse,Kral geldi buraya.




Koruması kahyası,buyrun efendim dedi,
Banka hesaplarını,gelirleri gösterdi,
Fakir yoksul bir anda,oldu zengin milyarder,
Çaktırmadan emirle, şöyle yapın birader.




Suratına birden bire,tokat yedi şak diye,
Açtı gözünü hala,bekler hamam içinde,
Hizmetçiler dediler,-Kalk dışarı be adam,
Yeter artık kaldığın,giyinde çık durmadan.




Anladı yoksul fakir,bir rüya gördüğünü,
Sarayın arabanın, rüyada kaldığını,
İşte dünya hayatı, benzer böyle rüyaya,
Uykuda ölür insan,ahrette uyanırda.




Fanidir bu dünyamız,her şey gelip geçici,
Evlatta mal da bil ki,hep dünyada kalıcı,
Götürmez dünyamızdan,kimse bir gram malı,
Bunu bilip yaşayan,kazanır imtihanı.

15.12.2005//KIRIKKALE
HİDAYET DOĞAN