Ayrıldığımız günden beri ilk defa gördüm
Seninle her fırsatta buluştuğumuz yeri
Yağmurlar yağmış seller alıp gitmiş hatıraları
Sana özlemler kalmış dallarda o günden geri..

Bir buruk tebessüm, birkaç damla gözyaşı
Dudağımda dudağının sızısı o günden kalan
Yüreğimde ilk günün heyecanı yok artık
Belki bir defalık mutluluktu o gerisi yalan…

Adım adım yaklaştım o ağacın dibine
Sen yoksun diye kalbim kırık ve boynum bükük
Mutlu sona eremeden o film bitti
Acılarım tarifsiz, anılar kırık dökük…

Yerde bir düğme buldum, düşürmüştün ya hani
Eğildim almak için ellerim titreyerek
Birden gözlerimin önüne geliverdi hayalin
“Seni çok seviyorum” derken korkulu, ürkek…

Hatırlar mısın tonton, şirin Mehmet Dedeyi
Çeşmenin başında bembeyaz sakalını tarardı
Ne zaman buluşmak için oraya gitsek
Gözlerimiz önce onu arardı…

O öldü biliyor musun?.. sözleşmiş gibi
Seninle beraber beni bırakıp gitti
Bugün ikinizi aradım yaşlı gözlerle
Bitmeyecek sandığımız o film bitti…

Keşke ölmeseydin be Mehmet Dede
Saçlarımı okşayıp beni sevseydin
Belki biraz daha dayanırdın ecele
Buralarda onsuz kaldığımı bilseydin…

Şimdi zehir akıtan o çeşmenin başında
“Ağlama artık” diyecek birisini gözledim
Beni buralarda bir başıma koydunuz
İnanın ki sizi her şeyden çok özledim…

İSMAİL ALDEMİR / 28 EKİM 1995