Annenin sessiz çığlıgı
Ayazin koynunda
Titrerken kadın Çöktüğü duvar dibinde Cebelleşiyor acılariyla Bulanik göl gibi Mavi gözleri acıdan solmuş Parlakliği yitmiş Etrafa korku dolu ürkek bakışlarla bakıyor Kirpiklerinden sızan caresizlik hüzün keder Boğuşurken kimsesizlikle Kuçağinda küçük bir çocuk Yağmur damlaları düşerken üstlerine ısıtmaya çalışıyor nefesiyle Ellerine tutuşturulan Kirik dökük oyuncakla avunurken Herşeyden habersiz çocuk Gülüşüyle şiir sürüyor etrafa Ak kanatlı güvercinler yine uçar mı umutla zümrüd-ü anka masallardan çıkıp gelir mi Annenin sessız çığligı göge yükseliyor Biliyor sol yanindaki Ağrılar agır Herkezin hikayesi vardir acı tatli Gözlerden süzülürken sızı L/imansız hayata tutunmaya çalışırken Gün yerini bırakır geceye Bilinmezlik kanat çırparken Kahpe dünyaya Anne son kez haykırıyor bakışlarıyla G/öksüz ömrümüze Umut yok mu Kimse yok mu Nerede insanlık Cobanyildizi_sessizsabir Şiirime sesiyle Ruh olan AHMET ORMANCI Beyefendiye sonsuz teşekkürler |