BİR UMUT İŞTE..!
Yokluğunda canım çok yanıyor SevgiLi..!!
Ruhum daralıyor, İçim sızlıyor, Bir şeyleri birilerini kırasım geliyor, Tutamıyorum kendimi, ...Duvarları yumrukluyorum, Ellerim kan revan içinde kalıncaya kadar, Anca rahatlıyorum, Delimiyim neyim ben bilmiyorum..??!! Sonra oturup içmeden, Ayık halimle etrafıma aldırış etmeden, Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum, Bana gülüp geçenleri umursamıyorum, Bu şehirde seni hatırlatan herşeye, İçinde sen yoksun diye, Kızıyorum....! Sol yanıma bir sancı saplanıyor, Göğsümün tam orta yerinde bir yanma oluyor Sol omzumdan başlayarak, Parmak uçlarıma kadar, Karıncalanıyorum., Dayanamıyorum, Nefes alamıyorum, Bir soluklanmak için, Seni arıyor gözlerim, Bulamıyorum...! Bu her tarafı sen kokan, Tadı tuzu sen oLan, Her bir sokağı ve caddesiyLe, Adı sen oLan bu koca istanbul, Dar deLiyor bana, Yaşanmaz geliyor, Çekilmez geliyor, Her seferinde kaçıp bir yerlere gidiyorum, Ama; Yine her seferinde toplaya toplaya, Geri geliyorum, Milyonların içinde, Yalnızlığıma sığınıyorum...! Bu şehir; Beni senli anılara geri çekiyor, Kendini bana zorla sevdiriyor. Vel hasılı kelam beni deli ediyor...! Senli anılardan başka, Hiç bir şeye,hiç bir yere, ...Sığamıyorum.... Yokluğunda isyan eden, Bu sol tarafımdaki, .....Yüreğime Sığamadığım Gibi, Baktım olmuyor, Dayanmaya çalışıyorum, Sabrediyorum, Bir nefes kadar uzakda olsan, Aramıza dağları ve yollarıda, Engel olarak koysan, Ben; Varlığına şükrederek, Ayakta kalmaya çalışıyorum, Bir "umut" işte kendimi, Avutuyorum, Kendimi kandırıyorum...!! 13 Aralık 2012 16.45 İstanbul |