elveda tatlımŞiirin hikayesini görmek için tıklayın BAZI İNSANLARI O KADAR EL ESTÜNDE TUTUYORUZ Kİ OTURACAK YER BULAMADUKLARI İÇİN TEPEMİZE BİNİYORLAR!…(Yuvasız kuşların sayfasından bir Mahmut Süreyya Karaoğlu paylaşımı…)
biraz önce
ateşten yandı elim bozuk para misali harcadın beni ne olur özleme bundan böyle işte gidiyorum düşün ki hiç tanımadın düşün ki sana yabancı biriyim oysa nasıl da sıcakmış içerde hava sonunda ben de anladım soğuk balkon köşeleri bahara kadar nafile beklesin beni nazın pençelerine kapıldı gönül çalsa da duymam artık devrini beş geçen zilleri elveda tatlım elveda caydığım huyum samimiyettir sana haberin olsun duyguların sınırlarını zorlayacak değilim madem kaçıyorsun senin sokağında işim ne benim ipe sapa gelmez hayallerden sakın şımarmayı bekleme yellerimden çarşıda pazarın çok sürmeli bakışlarda beni unut attığın yemi dalgalar çaldı denizimden hani, sesimin yankısı olacaktın hani, sen kayıp yıllarımın dermanıydın yorgunum, yılgınım, deveden beterim gücüme gidiyor havanda su dövmek şimdi kalbimi dinlemeliyim biraz hoşça kal, hoşça kal… 15.12.2012-Ahmet BOZTAŞ |
hani, sen kayıp yıllarımın dermanıydın
yorgunum, yılgınım, deveden beterim
gücüme gidiyor havanda su dövmek
şimdi
kalbimi dinlemeliyim biraz
hoşça kal, hoşça kal…
mükemmel bir çalışma şiirin hikayesi ise oldukça anlamlı kalemini içtenlikle kutluyorum can kardeşim sevgi ve saygılarımla