SUYA DUYULAN SEVDA
Var oluş nedenimdir damlaya olan sevdam
Ben dağ başında yetim kalıvermiş ağacım Ölüme sebebimdir eli baltalı adam Bitmez suya hasretim, dinse de gönül acım Damlalar ışıldıyor vadiler arasında İşte sen, o vadide kıvrılan akarsusun Şarkılar fısıldıyor o akış sırasında Susun, behey nadide kuşlar balıklar susun Aşk ile bakarmışsın gezdiğin asumandan Doğru sana muhtacım senin aşkına muhtaç Deryaya akarmışsın bulut denen dumandan Derya mı gönül tacın, sana açken bu ağaç Özleminle payladın, gönlü yaktın derinden Kıskanırdım akarken öptüğün taşı kumu Parça parça eyledin toprağı kederinden Anımsa terk ederken uzattığın zakkumu Unutma varsan bile deryanın ortasına Yanıp buharlaşacak bulut demleyeceksin Yönünü dönsen bile rüzgârların hasına Bir gün yağmurlaşacak, bana damlayacaksın 01.11.2012/Samsun İbrahim COŞAR |
Su gibi berrak, nehirler kadar akıcı.
Tebrik ve takdirlerimle...