YUNUS GİBİ.Yunus gibi olmak, kolay değildir. Onun yolu belli, o da sevgidir. Yavu kıldı derviş, ilim yolunda. Elde asa, heybe vardı, dalında. Diyar diyar gezdi, Allah’ım diye. Bazen bir yoksula verdi hediye. Dertlere dermandı, kendi çağında. Haramiler gezdi, karlı dağında. Eren gördü, âlim gördü, can gördü. Keşiş gördü, zalim gördü, kan gördü. Sözlerini Hakk’tan, yazdı şiirinde. Derviş oldu, ermiş idi, devrinde. Selçuklu’nun son zamanı beylikti. Fakirlik, yoksulluk, çare dirlikti. Ümmeti Muhammet, sahipsiz kaldı. Yunus elçi oldu, ummana daldı. Türkün birliğini, kurmak zamanı. Bunu yapmak için, aldı fermanı. Yayan yapıldaktı, derviş perişan. Görevini yaptı, yoktu karışan. Kayı’yı da gördü, bu ermiş kişi. Sevi dağıtmaktı, Yunus un işi. Onun mihengiydi, Türk’ün dirliği. İstiyordu derviş, İslam birliği. Türkmendağlı yazar, Yunus piridir. Huzurumuz kaçtı, namert devridir. Hainler vatanı, bölmek istiyor. Türk’ün düşmanını, Allah biliyor. HİLMİ CAN. 15.HAZİRAN.2010. (2741) |
Güzel bir çalışma üstat zevkle okudum çorbada benimde tuzum bulunsun istedim
Kararımı verdim düşüncemi netleştirdim tam,
Hak yola kendini vermiş birine gidiyorum.
Ne vakit diye sormayın,şimdi olmadan akşam,
Hakka yanmış aşıkların pirine gidiyorum.