SÜZÜLÜYORUM
Bende kalan bir hayâlin boşluğunda
yalnızlığın simsiyah suskunluğuyla uykusuzluğun eşliğindeyim Geceye açık gözlerimin kör perdesinden kendi karanlığıma süzülüyorum Bir imdat haykırışına asılı ölgün bedenim Aldığım nefes mi? alev mi? feryada sarılı kaldı kollarım bırakamıyorum Yüreğimde Ağrı Dağı’nca ağırlık kalksam ah bir kalkabilsem! diyorum Ezik zeytin çuvalının yamacından hüzünle sızan yağ gibi mengenede damla damla ve hızla kendimden uzaklara süzülüyorum Kefensiz ve nefessiz sisli bir gecede varlığından arınmış boş bir mezara uzanmış gibiyim Acılar içinde darmadağın kendi ıssız yalnızlığımdan sensizliğin derin karanlığına düşüyorum Mustafa Fahlioğulları - Mersin |