Öpmeye doyamadığın bir an düşün O vazgeçmişlikle Yani duaları öldürmüşsün Sessizlikle bir bütünsün Onca karmaşa Onca kalabalık etini sıyırmış Sadece yalnızsın Serçeler ve kırlangıçlar susamışken Eksik gökyüzü mavisine Ölen gri bir kelebek yağmuru gibi Gökkuşağının altında hiçlik Ki kim inkâr etti ki aşkı Lâ misali
Dokundukça cehennemi tüketen o yanına Aşktan önce soyunmuş bir yorgunluk yarası Sadece kanıyor Kışlarca Kabuk bağlamayan tek bir gerçek özlemi eriyor sanıyorsun Oysa ki sadece mevsimler geçiyor Yüzünde çizgiler O yumuşak doku Dilimin çamurlu sevişmeleri Gün batımına dönüşen dudakların gibi Sadece gece Karanlık mı karanlık … …sakın bana şafağı da öldürdüm deme Ya da söyle, yalan söyle…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kış Kelebekleri şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kış Kelebekleri şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Şiir ilk satırında belirttiğiniz gibi her satırında düşündürdü.Mana eksikliği yaşamamak için insanı pür dikkat ediyor.Ve etkileyiciydi.Hayal ettirebiliyor anı. Harikaydınız. Kutlarım.
tebrikler...