Dönüp baktım
Çocukluğum elma şekeri
Zaman kırılmış asılmış ömrüme bir gül
Gazel de ruhum
Sarsılır
Gövdem
Eyleminde kalırken gözlerin militanca vurur
Çok garip
Çok

Ne acayipti
Varla yok arasın da olmak
Islanmak hasretin de
Islanmak gözyaşlarından önce
Tutunmaktı kirpiklerine
Haydi
Ne duruyorsun vur yine eskisi gibi
İhanette birikmiş sancılar dalga kıranda deniz
Üşütür tenimi
Her yemin bozulmaya mahkûmken
İç çekiyorum
Öp beni
Dudaklarımı kanatana kadar
Bozulsun orucum
Bak bu güneş bizim
Bu rüzgâr
Mavi düşüyor tenime kıraç topraklarım da bir bahar
Salkım söğüt demir kapı
Küflü duvarlar da tırnak izlerim de büyüyorsun sevgili
Bir adın kalırken
Çekilir şehrin ışıkları yavaş yavaş
Hasret uzanır koynuma
Deli boran
Kör bıçaklar bilenir
Dikilir zaman gözünden
Sus kalır
Mühürlenir duygular ağlama
Ağlama çocuk büyüyorsun işte
Korkma
Karaladığın sayfalar peşin sıra pamuk şekeri
Ne kaldı ki yarına düşünme
Aşk düşer
Yanar
Dağılmış bir rüzgârım şimdi saçların da
Haydi
Avuçla beni
Ben benden gitmeden
Bir boşluk aynada göz ucu kırıkları
Kaç yüz eskidi sırla dolu


Yasaklansa da ismin dudaklarıma
Yüreğimde sökülmeyensin
Hani tutsam ellerinin
Tutsam da
Yansam
Kaç bin kere de yaşasam
Bir ömrü
Bir anlık nefesime
Nefesin değse
Çoraklarım yeşerir yeniden

Suskunluğuma bir sus daha koyup gömüyorum o zaman’’
Haykırışlarımda
Aşkın
Rengi büyür
Seni koydum yerine
Sen
Bile sökemesin kendini
Parçalanır gökyüzü
Kopsa da kıyametler her çatlayan tohumdan
Sevdan büyür
Büyürsün yüreğimin çatısında
Büyürsün işte her çatıldığımda çatarsın yürek yürek
Ne sen bir gelincik
Nede ben bir gökkuşağıydım
Nefes nefes aldığım aşktın
Külünden doğan
Yalnızlığım dökülür gecelere
O
Geceler ki tanır beni
Her sessizliğimde
Sevdamı çizmişim
Her enleme her boylama
Yörüngemsin, şimalimsin
Işık ışık vururken gözlerime
Sen hayatın ta kendisi
İçimdeki mavi yangınsın
Körfezin
Martı çığlıklarında

Şiir
Mahir ulaş