Boğazımda bir düğüm yutkundukça büyüyen
Çözemediğim çözümsüzlüklerimin içindeyim
Hangi dalı tutsam dermandır diye
Bıraktığım an yüzüme çalar tokadını
Sendelerim ayaklarımın ucunda rüzgarda kalmış ağaç misali




Şikayetim ulaşmaz hiç bir savcıya
Dilekçelerim yazılmadan çöpe gittiğinden sanırım.
Zaten hiç beceremedim yazmayı
Hep kafamın karanlık köşelerinde saklı kaldı hüsranlarım
Ben gülme telaşını daha çok sevdim
Kimse bilmesin, duymasın istedim
Ama hissetsin seven yürek diye bekledim,
Bekledim.




Hala o bekleme durağındayım, bağdaş kurdum yere
Sessizce hayatımın kırıklıklarına imza atıyorum
Yenildim, yenildim, yenildim diye..
Galibiyet ummamıştım zaten
Ama berabere kalsam yeterdi bana.




Titrek bir ay var hep gökyüzümde
Güneş bana küseli asırlar oldu
Susmayı erkenden öğrendim de
Ağlamayı öğretemedim bir türlü şu yüreğime
Karanlıktan korkan çocuklar gibi ayın ışıklarına saklanıyorum
Her gece, her gece öpüyorum yalnızlıklarımı.




Hani bir ses ararsın bazen bunaldığın akşamlarda
Tıkanan kulaklarının pasını silecek
Güvenecek bir omuz ararsın
Doyasıya ağlamak için.
İnanırsın birine işte bu deyip bütün engellere inat
Uzatırsın elini, gel dersin kuş kanadı sesi gibi hafiften
Yalanlar çıkınca inandığın insanın göğsünden
Kahredersin insan doğduğuna
Bir şahinin gururu ile havalanırsın gök yüzüne.




Anlarsın,
Anlarsın kendinden başka güvenecek kimse yoktur
İçinin göz yaşı yangınını bir yüksek tepeye gömer
Gülersin yine her zaman yaptığın gibi
Ağlamayı öğrenmeyi ertelersin zamansız bir zamana
Gerçekleri gömersin yüreğinin izbe dehlizlerine
Gülersin hayata herkese inat
Ben buyum der kestirip atarsın
Hayatın seni her gün gizli gizli kestiği gibi.







Ayvazım DENİZ