ANLARSINBoğazımda bir düğüm yutkundukça büyüyen Çözemediğim çözümsüzlüklerimin içindeyim Hangi dalı tutsam dermandır diye Bıraktığım an yüzüme çalar tokadını Sendelerim ayaklarımın ucunda rüzgarda kalmış ağaç misali Şikayetim ulaşmaz hiç bir savcıya Dilekçelerim yazılmadan çöpe gittiğinden sanırım. Zaten hiç beceremedim yazmayı Hep kafamın karanlık köşelerinde saklı kaldı hüsranlarım Ben gülme telaşını daha çok sevdim Kimse bilmesin, duymasın istedim Ama hissetsin seven yürek diye bekledim, Bekledim. Hala o bekleme durağındayım, bağdaş kurdum yere Sessizce hayatımın kırıklıklarına imza atıyorum Yenildim, yenildim, yenildim diye.. Galibiyet ummamıştım zaten Ama berabere kalsam yeterdi bana. Titrek bir ay var hep gökyüzümde Güneş bana küseli asırlar oldu Susmayı erkenden öğrendim de Ağlamayı öğretemedim bir türlü şu yüreğime Karanlıktan korkan çocuklar gibi ayın ışıklarına saklanıyorum Her gece, her gece öpüyorum yalnızlıklarımı. Hani bir ses ararsın bazen bunaldığın akşamlarda Tıkanan kulaklarının pasını silecek Güvenecek bir omuz ararsın Doyasıya ağlamak için. İnanırsın birine işte bu deyip bütün engellere inat Uzatırsın elini, gel dersin kuş kanadı sesi gibi hafiften Yalanlar çıkınca inandığın insanın göğsünden Kahredersin insan doğduğuna Bir şahinin gururu ile havalanırsın gök yüzüne. Anlarsın, Anlarsın kendinden başka güvenecek kimse yoktur İçinin göz yaşı yangınını bir yüksek tepeye gömer Gülersin yine her zaman yaptığın gibi Ağlamayı öğrenmeyi ertelersin zamansız bir zamana Gerçekleri gömersin yüreğinin izbe dehlizlerine Gülersin hayata herkese inat Ben buyum der kestirip atarsın Hayatın seni her gün gizli gizli kestiği gibi. Ayvazım DENİZ |