GÖZLERİMDEKİ KIŞ
hasret duvarına atılan çentikler misali çoğalır
sana büyüyen özlemim gıcırdamayan yeni kapılarda nöbete dikmek gözleri kuru ağaçtan baharı seyretmeye benziyor içimin temmuzuna şubat güneşini emanet eden neden bu denli sen bakarım herşeye mavinin bütün tonlarında ezberletmişken bana beklemeyi nasıl durmadan senin gölgende tavaf ederim aşkı susmanı bile bin hayıra yorarım hep parçalarken içimi o eşsiz gülüşün ne kalır benden geriye bir düşün kış bile üşürken sensizliğin şemsiyesinin altında bu günüde buruşturup attım ömrümün çöplüğüne yoktun sen okuduğum kitaplarda meleodisi kör eden o hicaz şarkılarda yalnız seni içimde filizlendiren şey şiir ey sevgili, bulutsuz mavinin haykırışı ya çizüstünü çiçekli baharın ya da kaldır bu gözlerimdeki kışı ALİ RIFAT ARKU 06/12/2012 İSTANBUL |