Yaşım onaltıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Panzerlere taş atan bütün çocuklara ithaf...
Çarpışarak ilerliyorduk ki ansızın açılmış kocaman bir çukura bütün dünyanın aktığını gördük oyalanması gereken düşmanı yoktu kimsenin kimsenin ellerini doğrayacak gücü karnım yerde sürünerek taşındığım anlarda anama seslendim kavradı kanayan boşluğumdan ve tokatladı yüzümü dünyanın yüzümde döndüğü gündü ‘’ben böyle insanlık hiçbir yerde görmedim’’ |
"şiir" kelimesi sehven "insanlık" şeklinde yazılmıştır... düzeltir, özür dilemeyiz