Aldatan rüyalar
[ kalin ]Zamanın insafına bıraktık umutlarımızı,
Hasreti ilmek ilmek işleyen, Acılarına katlandık. Bazen karanlıgın da ışık aradık durduk, Bazende baharın da yaşadık hazanı. Hep rüyalardan medet umduk, Kimi zaman ters fincanın telvesin bulduk. Sonra farketmeden aglarına takıldık, Hayat denen köhne sandalın. Zaman zaman dalında sallandık, Kurumuş titrek bir yaprak gibi. Bazende hasrete galip geldik, Aştık aşılmaz denen dagları. Adına sevda denen yaşam defterini, Kaldırıp tozlu raflarda sakladık. Yada tüm acıları kader bilip, Sapladık gögsümüze paslı hançeri. M.Ataç |