KIRLANGIÇLAR
kuru rüzgarlar dokunur tenime
iliklerime kadar titrerim yorulur ellerimde kırlangıçların nazlı kanadı saçlarım yağmurlara karışsın isterim adını verdiğim bu şehirde güllerin kokusu tükenirken dalmak isterim ya derin bir uykuya yollar çatar ayaklarıma yolculuklar başlar yeniden ve ben yeniden seni sevmek isterken rüzgarlar tutuşur tenimde dilimizde masalsı yalanlar en parlak yıldızlar kayar dudaklarımızdan içeri ve geceler durduğunda secdeye aşk çalar ömrümüzden bizi biz yana yana doğarız yine cehennemlere cehennemlerde nazlı kırlangıçların kanadına aşk dedikce çoğalan soluğumuz mavi bir uykuya yatar ve artık kırlangıç yuvalarından kovulan en deli rüzgarlar girer koynumuza gözlerin bir kitap sayfası gibi hoyratca kıvrılırken yüreğime |