Düşman Oldum Kendime
Hava hüzünlü sensizlikle geçen gecede
Gökyüzü yaşlarını akıtmaya hazırlanıyor üzerimize Çırpınıyorum kendi kendime alevinle Düşman oldum senden sonra kendime Ulaşamıyorum sensiz mutluluk diyarına Açtığım kapıların sonu çıkıyor hüzün deryasına İsyan ediyorum sana Seni senle yaşamak varken Neden seni sensiz kahrınla yaşamak Sevgim öyle saf ve gerçek Utancımdan dokunamıyorum tenine, ellerine Aynadan bakıyorum kendime Yokolmuş yitip gitmiş bir adam görüyorum sensizlikle |