PES ETTİM
Pes ettim dünyanın ağır yükünden,
Feleğin çarkına düştüm pes ettim. Sezmedim Şeytanın açık çekinden; Ben kendi kuyumu eştim pes ettim. Kervan yürütürken Bağdat yolunda, Bir baktım susuzum Sena çölünde. Ummanlar beslerdim gönül gölünde; Katreyle bendimden taştım pes ettim. Bu pınarın suyu kurumaz sandım, Her yüze gülene safça inandım. Dost denen yılanın zehriyle yandım; Ruhen ve bedenen piştim pes ettim. Kendimce dünyaya defter dürerken, Hayatı toz pembe camdan görürken, Gülşen bağlarımda safa sürerken; Baykuş mesken tuttu şaştım pes ettim. Namertlik etmedim hep er yaşadım Son on beş sene de Mahşer yaşadım. Birçok acı gördüm keder yaşadım; Sabır dergâhında piştim pes ettim. Sorar bazen halim dostlar yarenler, Bu hale vakıftır sırra erenler. Etem-i yi yılmaz yiğit görenler; Ben artık kendimi aştım pes ettim. İbrahim Etem EKİNCİ. 01.12.2012.ANKARA. |