bekledim
içime gömüp depremlerimi seni bekledim...
zamansız yağan yağmurların ıslattığı sokaktaki insanlar kadar sırılsıklamım şimdi... gidişine paha biçemedim... hayatın yorgun izleri veda busesi uçururken uzamış sakallarıma gözlerim yine uzaklara bakakalırdı... şimdi bir hastanenin griye boyanmış odasında hasretlik türküsü söylerim.. ambulans sirenleri bölerken çığlıklarımı gözlerimden akarken bir kaç damla senin ismini sayıklarım.. parmaklıklara takılırken ümitlerim.. sana yanarım sana ağlarım.... |