OKYANUS GÖZLÜMBu aylarda nergis sümbül kokar bizim memleket Çok severim bu çiçekleri -bilirsin işte- Sen getirmeyi unutunca Ben alırdım köşedeki çiçekçimizden Senden hediye gelmiş gibi -şımartırdım kendimi- ’Çocuksun kadın büyümedin hiç’ diye dalga geçerdin Ne kadar geride kaldı ’senl’i anılarım Kırdığın Eylül’ü yüreğimden sessizce uğurlarken Gönül aynamdaki deniz gözlü kadına bakıyorum Ne kadar zayıflamış Görmeyen gözlerle bakıyor Öyle üşütmüşsün ki ruhunu Gözlerine bıraktığın mevsim hâlâ kara kış Bu yüzden sözlerimi ayaz ısırığı say El vermedi bahar diye Öfkeni yumruk yapıp - vurmayacaktın sırtımdan- Kendinle beraber beni de yaraladın Çiçeklenmez bundan böyle dilimdeki sözcükler Ne zaman yâre hüzün yazmayacağım diye niyetlensem Kalem isyan ediyor Kırılmış gönül söz geçmiyor Okyanus gözlerin y/adıma düşünce bedduamın pimini çekiyorum Gökyüzünün mavisi bile değişiyor Ağız solusu sitem kendiliğinden dökülüyor dilimin kesiğinden Dudaklarım kızıla boyanıyor -yangından kalan son izler- Her zaman ki gibi görmeyeceksin yine- ah yâr- Oysa en çok senin için akıtmıştım s/öz yaşımı Unutmayı denedim ama olmuyor Açtığın dil yarası denen illet kabuk bağlamıyor Toprak kokmayacak bundan sonra elin yüzün Sen hazan ben nevbahar Mevsim uyuşmazlığı var - ağyar olduk ah yâr- Bülbül olabilseydin gerçek güle Yüreğini tereddütsüz batırırdın dikenime Deneseydin eğer Sen kanama diye nefes olurdum ömrüne Geçti ömrüm geçti - Eski günlerin hatırına- Kendine iyi bak Deniz Derya Giritlli Sözlerime; nefesiyle hayat veren ,can arkadaşım Melek Köse’ye sonsuz sevgilerimle. |