GÜL KOKUSU VE ATEŞ
Bir yer
İnsanların sustuğu Taşların konuştuğu Ve yanlız kuşların uçuştuğu Yığın yığın düşünce Ve fısıltı o sessizlikte Tıpkı susturulan dudaklar Kapanan gözler gibi Gömülmüştü o da bir yerde Gül kokusu ve ateş Ruhumu dünyadan ayıran tek şey Burası yalancı şehrin göbeğinde Sahici bir belde Gel gör,girde Bil o zaman sende Sanki herkes uyur da Birtek onlar uyanmış Onlar rahat yataklarında uyuyanlar yerine Kanlı gözyaşlarına boyanmış Ruhuma hapsedilen Kalbimi gümleten ölüm Bilmecenin asıl cevabı Onu işitebilmenin sesi Onu bilmeceleştiren de Nefisleri susturabilmekti gayesi O sabah ayrılasım gelmedi bu beldeden Ne var ki davet edilmemişim çok ezelden Gizli bir tebessümle onları selamladım İçimi yaktı ölüm Duamla her şeyi tamamladım Gülser ATEŞ Kişisel Gelişim Uzmanı-Rehberlik Eğitmeni Şair- Radyo Programcısı-Aile Editörü |
Hikmet YURDAER