BEN ÖÐRETMENÝMKafamda memleket! Erimek istiyorum Karanlýk günlerin mumu yüreðimle Damla damla Umutsuz bakan gözlere ýþýk Kararmýþ yüreklere kýrbaç olarak þaklasýn söz olayým Destanlar tozlandý kitaplarda Kýlýçlar kýnýnda Ah! memleketim, vah! memleketim Yürek iþte dayanmaz cehalete Baðýþla beni, Affet kurbanýn olayým Tüm suç bende Çünkü; ben öðretmenim Ben olmalýyým gönül köþkünde Ýlim sayfalarý Mazluma; melhem yürekte Zalimi titreten Zeybek olayým Ben olmalýyým her yerde Denizde bir damla su Toprakta tohum Bereket olmalýyým yaðan yaðmurda Üþüyen yüreðe ateþ Yanan bedene kar olayým Sevdalanmalýyým her yýl yeniden 24 kasýmlarda Çiçekler aldýðým yere ömrümü vermeliyim Ama yapamadým Olmadý Beceremedim Ata’mýn emaneti elde kaldý Þehidimin kanýyla yoðrulan topraða haçlý ayak baþtý Ruhumda fýrtýna esmekte Memleket hallaç pamuðu gibi darmadaðýn Ben sadece bakmaktayým Affet beni çocuðum Sana Vatan’ý öðretemedim Tüm suç bende Çünkü; ben öðretmenim… |