Yağmurun küskün zerrecikleri unutulmuş bir gölette
Yaşamın eski saflığında kasvetli düşünüş var yürekte
Güz düşünüşleriyle belleğini onarıyor yaşlı bir adam
Suskun masallara kar yağıyor, rüzgâr kendine dargın
Üşümüş gönlümün peteklerinden özlemin damlıyor

Hangi yazgının ruletine gizledin manasız kaprislerini!
Sen dönüyorsun içimde, ne yana dönsem gözlerin
Geçip giden bu ömür cenderesinde, hicrandır ismin
Ötesine geçemediğimiz çağlara mı ışınladın yüreğini!
Aşkın mahreminden sızarak er geç toprağına düşerim.

Umutla renkleri karıştırdım, gecemin gergefinde sen
Güneşin koynunda yorgun bir kadın, buzlarla ovsam
Çıksam doruklarına, çiçekli kırlarda adını haykırsam
Bütün isimsiz mezarlardaki ölüleri şarkılar uyandırsam
Bu hıçkırık coğrafyasında sonsuza dek aşkınla yaşasam

Selahattin Yetgin