BU ŞEHİR BANA YABANCI
Bu şehir bana yabancı
Üzerime çöküyor duman tüten sıkıntıları Nefes aldırmıyor kaldırımlar Beton mezarları andırıyor Toprağı esir alan asfalt kırıntıları Selam veriyorum kırlangıçlara Konacak dalları kesilirken hayattan Ve bir damla su arzularken toprak Karıncalar nefessiz Karıncalar çaresiz Soğuk bakıyor yüzüme Şehrin bütün gözleri Bu şehir bana yabancı Tırtıl olmuyor larva Uçuşmuyor kelebekler Sarı, mavi, pembe, mor Açmıyor artık çiçekler Eksoz dumanı soluyor Yeşermeden yürekler Bu şehir bana yabancı Umarsız ayaklar ezerlerken toprağı Ve inerken suratıma bağnazlığın tokmağı Bir film şeridinde akarken zaman Vefa kalmamış ahde Duygular törpülenmiş, sevgiler sahte... |