kahveyi koy
eserken meltemler
peşinde uçurtmaların tatlı bir koşuşturma bu benimkisi duvarın kenarında bir çocuk ceplerinde elleri dikilir küskün suskun öyle kendi kendine kırmızı halkalar beyaz halkalar çıkar dilini okşasınlar saçını benim gemileri değil limanları bağladık yani hava öyle soğuktu söndürdük ateşleri sana gelmez peşinden koştuğun şeyler ondan yazıyorum hüzünleri bilemezsiniz yıldız yağan gecelere kayarken siz dünyanın tüm üzgün çocukları sen şimdi kahveyi koy ben şiir yazıp geliyorum hemen yanına 21.11.2012 |