Kaç şiir demledim gönül hanemde,
Başı sen özü sen sonu sen olan.
Her gece resmin var göz bebeklerimde,
Adı sen namı sen şanı sen olan.

...Dünde öyle idi bu günde öyle,
Bu kalem hep seni yazacak böyle.
Yürekte demini almış sevginle,
Yazıp duruyorum tadı sen olan.

Ne yürek yoruldu ne dil yoruldu,
Dil kelama kelam el’e sarıldı.
Adı hep üstü kapalı yazıldı,
Şifre altı harfli kodu sen olan.

Kimse bilmez kod’u bir senden başka,
Okuyan ne anlam yükler bu aşk’a.
Dilimi anlayıp çözseydin keşke,
Bülbülün avazı sözü sen olan.

Şahidim çoğaldı günbe gün arttı,
Bu aşkın kitabı üç baskı sattı.
Her okuyan yürek bizi anlattı,
Bu günü yarını dünü sen olan.

Leyladan Şirinden Aslıdan sonra,
Adı türkü olan varmı bir daha.
Biz ölsek bu sevda ölmez billaha,
Bestesi güftesi ezgi sen olan.

Adına türküler yazdım derledim,
Yazmakta yetmedi çaldım söyledim.
Dinlerken gözlerim yaşlı dinledim,
Her damla yaşımda inci sen olan.

TİRYAKİ ye ait sözü bestesi,
Radyoyu aç dinle çalan hangisi.
Hele biri varki o en içlisi,
Dinlersen anlarsın adı sen olan.!

18 Kasım 2012
03.11
İstanbul