HOŞÇAKAL
Kurumuş ağaçlara su vermek gibi birşey,
Ölenin arkasından gereksiz ağlamak gibi. Kelimelerin bitip tükenmesi gibi Sensizken seninle yaşamak Varlığını bilip mutlu olmak Duygu selinde boğulmak Göz yaşlarının içinden çıkamamakmış. Geceleri düşman,yağmurları işkence görmek Anıları silah sanıp kendini vurmak Dünya yı sadece senden ibaret sanmakmış. Tanırı ya sadece bunaldığın zaman yalvarmak Beni sadece senin çok sevdiğin yanılgısını yaşamak Evimin,dostlarımın yolunu unutmak Gereksiz yere hayata küsmekmiş Bunları öğrettin bana hepsi yanlışmış... Doğru bildiğim herşeyde yanılmışım Ne kuruyan ağaç yeşerecek Ne biten sevdalar tekrar can bulacak Anılar silah olup vuramayacak Ben senden gideli hayli zaman oldu hoşçakal.... 07 Eylül 2010 |
Kutlarım...
Saygılarımla...