Rahmetin cürmümle karmakta beni!Şiirin hikayesini görmek için tıklayın ERVAH: RUH, RUHLAR
DÜÇAR: YAKALANMAK, TUTULMAK FİRAK: AYRILIK YEİS: UMUTSUZLUKTAN DOĞAN KARAMSARLIK ZÜL: ALÇALMA, DÜŞKÜNLÜK. Sağanak sağanak, gök yere yağsın Günahtan paklasın, kundakta beni Rahmet deryasına bin kere bansın Her damla taşırsın bardakta beni! Bir azap yakıyor aşk ateşinde Közlenip har olur, yanar döşümde Aşısız ağacın can çekişinde Can verip estirir, yaprakta beni! Girdiğim girdaplı çıkılmaz yollar Mevlâ’dan gayriye söylendi diller Halime yakışmaz düştüğüm züller Bir hal ki gezdirir firakta beni! Alnımın secdeye izi düşecek Âlem-i ervaha bu can göçecek Cennet aleminde güller açacak Yuğacak o izler toprakta beni! Dünyaya yönelmiş meylim var benim Yeise yenilmiş gönlüm var benim Cüssemden irice cürmüm var benim Rahmetin cürmümle karmakta beni! … Şükrü AKTAŞ |
Beceremediğim şiir tarzını nasıl da beceriyorsunuz... Duyguları da tam kullanmayı kelimelerle...