ALLAH (CC) KELAMI VE FARZ OLAN TEK BİR AYET İNKAR EDEN MÜ'MİN DEĞİLDİR;

HZ. ALİ İÇİN NAZİL OLMUŞ BAZI AYETLER
Kaynak:Kur'an-ı Kerim/Bakara Sûresi/Sayfa:7/Cüz:1/39. Ayet: İnkâr edenler ve âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, işte bunlar cehennemliktir. Onlar orada ebedî kalacaklardır. ﴾39﴿وَالَّذ۪ينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِاٰيَاتِنَٓا اُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ النَّارِۚ هُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَ۟ ﴿٣٩﴾

Kaynak: Kur'an-ı Kerim/En'âm Sûresi/Sayfa:149/Cüz:8/Ayet:156-157: Kitap, yalnız bizden önceki iki topluluğa (yahudilere ve hıristiyanlara) indirildi. Biz onların okumalarından habersiz idik" demeyesiniz, yahut, "Eğer bize kitap indirilseydi biz onlardan daha çok doğru yolda olurduk" demeyesiniz, diye bu Kur'an'ı indirdik. İşte size Rabbinizden açıkça bir delil, bir hidayet ve bir rahmet geldi. Artık Allah'ın âyetlerini yalanlayan ve (insanları) onlardan çeviren kimseden daha zalim kimdir!? İnsanları âyetlerimizden alıkoymaya kalkışanları, yapmakta oldukları engellemeden dolayı azabın en kötüsü ile cezalandıracağız. ﴾156-157﴿
اَوْ تَقُولُوا لَوْ اَنَّٓا اُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّٓا اَهْدٰى مِنْهُمْۚ فَقَدْ جَٓاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌۚ فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِاٰيَاتِ اللّٰهِ وَصَدَفَ عَنْهَاۜ سَنَجْزِي الَّذ۪ينَ يَصْدِفُونَ عَنْ اٰيَاتِنَا سُٓوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يَصْدِفُونَ ﴿١٥٧﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:119/Cüz:6/67. Ayet (Tebliğ Ayeti):
Ey Peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan onun verdiği peygamberlik görevini yerine getirmemiş olursun. Allah seni insanlardan korur. Şüphesiz Allah, kafirler topluluğunu hidayete erdirmeyecektir. ﴾67﴿ يَٓا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّـغْ مَٓا اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَۜ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُۜ وَاللّٰهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِۜ اِنَّ اللّٰهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِر۪ينَ ﴿٦٧﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:107/Cüz:6/3. Ayet (İkmal Ayeti):
Ölmüş hayvan, kan, domuz eti, Allah'tan başkası adına boğazlanan, (henüz canı çıkmamış iken) kestikleriniz hariç; boğulmuş, darbe sonucu ölmüş, yüksekten düşerek ölmüş, boynuzlanarak ölmüş ve yırtıcı hayvan tarafından parçalanmış hayvanlar ile dikili taşlar üzerinde boğazlanan hayvanlar, bir de fal oklarıyla kısmet aramanız size haram kılındı. İşte bütün bunlar fısk (Allah'a itaatten kopmak)tır. Bugün kafirler dininizden (onu yok etmekten) ümitlerini kestiler. Artık onlardan korkmayın, benden korkun. Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Size nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm'ı seçtim. Kim şiddetli açlık durumunda zorda kalır, günaha meyletmeksizin (haram etlerden) yerse şüphesiz ki Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir. ﴾3﴿حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْز۪يرِ وَمَٓا اُهِلَّ لِغَيْرِ اللّٰهِ بِه۪ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّط۪يحَةُ وَمَٓا اَكَلَ السَّبُعُ اِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَاَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْاَزْلَامِۜ ذٰلِكُمْ فِسْقٌۜ اَلْيَوْمَ يَـئِسَ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا مِنْ د۪ينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِۜ اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ د۪ينَكُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَت۪ي وَرَض۪يتُ لَكُمُ الْاِسْلَامَ د۪يناًۜ فَمَنِ اضْطُرَّ ف۪ي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِاِثْمٍۙ فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَح۪يمٌ ﴿٣﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:117/Cüz:6/55. Ayet :
Sizin dostunuz ancak Allah'tır, Resûlüdür ve Allah'ın emirlerine boyun eğerek namazı kılan, zekâtı veren mü'minlerdir. ﴾55﴿ نَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذ۪ينَ اٰمَنُوا الَّذ۪ينَ يُق۪يمُونَ الصَّلٰوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكٰوةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ ﴿٥٥﴾

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ A'râf Sûresi /Sayfa:154/Cüz:8/36. Ayet:
Âyetlerimizi yalanlayanlar ve onlara uymayı kibirlerine yediremeyenlere gelince işte onlar cehennemliklerdir. Onlar orada ebedi kalacaklardır. ﴾36﴿وَالَّذ۪ينَ كَذَّبُوا بِاٰيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَٓا اُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ النَّارِۚ هُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَ ﴿٣٦﴾

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ Bakara Sûresi/Sayfa:32/Cüz: 2/207. Ayet:
İnsanlardan öylesi de vardır ki, Allah'ın rızasını kazanmak için kendini feda eder. Allah kullarına çok şefkatlidir. ﴾207﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْر۪ي نَفْسَهُ ابْتِغَٓاءَ مَرْضَاتِ اللّٰهِۜ وَاللّٰهُ رَؤُ۫فٌ بِالْعِبَادِ ﴿٢٠٧﴾

Kaynak:Kur'an-ı Kerim/ Yûnus Sûresi/Sayfa:210/Cüz:11/17. Ayet: Artık, Allah'a karşı yalan uydurandan veya O'nun âyetlerini yalanlayandan daha zâlim kimdir? Şüphe yok ki (böyle) suçlular asla kurtuluşa ermezler. ﴾17﴿فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰى عَلَى اللّٰهِ كَذِباً اَوْ كَذَّبَ بِاٰيَاتِه۪ۜ اِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ ﴿١٧﴾

KAYNAK: KUR'AN-I KERİM/Tevbe Sûresi/Sayfa:196/Cüz 10/61. Ayet: Yine onlardan peygamberi inciten ve "O (her söyleneni dinleyen) bir kulaktır" diyen kimseler de vardır. De ki: "O sizin için bir hayır kulağıdır ki Allah'a inanır, mü'minlere inanır (güvenir). İçinizden inanan kimseler için bir rahmettir. Allah'ın Resûlünü incitenler için ise elem dolu bir azap vardır." ﴾61﴿وَمِنْهُمُ الَّذ۪ينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ اُذُنٌۜ قُلْ اُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِن۪ينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذ۪ينَ اٰمَنُوا مِنْكُمْۜ وَالَّذ۪ينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ اَل۪يمٌ ﴿٦١﴾

KERBELA'DA, HZ. MUHAMMED'İN (SAV) CİĞERPARELERİNİ KATLEDENLER (PEYGAMBERİMİZİ İNCİTENLER) VE AYETLERİ GÖRMEZDEN GELENLER CEHENNEMLİKTİR)

AYRICA DA DÖRT AYLAR İLE İLGİLİ AYETLER VAR;

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ Tevbe Sûresi /Sayfa:192/Cüz:10/36 Ayet:
Şüphesiz Allah'ın gökleri ve yeri yarattığı günkü yazısında, Allah katında ayların sayısı on ikidir. Bunlardan dördü haram aylardır. İşte bu Allah'ın dosdoğru kanunudur. Öyleyse o aylarda kendinize zulmetmeyin. Fakat Allah'a ortak koşanlar sizinle nasıl topyekûn savaşıyorlarsa, siz de onlarla topyekûn savaşın. Bilin ki Allah, kendine karşı gelmekten sakınanlarla beraberdir. ﴾36﴿ اِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللّٰهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً ف۪ي كِتَابِ اللّٰهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضَ مِنْهَٓا اَرْبَعَةٌ حُرُمٌۜ ذٰلِكَ الدّ۪ينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا ف۪يهِنَّ اَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِك۪ينَ كَٓافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَٓافَّةًۜ وَاعْلَمُٓوا اَنَّ اللّٰهَ مَعَ الْمُتَّق۪ينَ ﴿٣٦﴾
KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ Tevbe Sûresi /Sayfa:193/Cüz:10/37. Ayet:
Haram ayları ertelemek, ancak inkarda daha da ileri gitmektir ki bununla inkar edenler saptırılır. Allah'ın haram kıldığı ayların sayısına uygun getirip böylece Allah'ın haram kıldığını helal kılmak için Haram ayı bir yıl helâl, bir yıl haram sayıyorlar. Onların bu çirkin işleri, kendilerine süslenip güzel gösterildi. Allah inkarcı toplumu doğru yola iletmez. ﴾37﴿ اِنَّمَا النَّس۪ٓيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَاماً وَيُحَرِّمُونَهُ عَاماً لِيُوَاطِؤُ۫ا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللّٰهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللّٰهُۜ زُيِّنَ لَهُمْ سُٓوءُ اَعْمَالِهِمْۜ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِر۪ينَ۟ ﴿٣٧﴾

Sayın din kardeşim,

"Allah herkesin kalbine göre versin, Elhamdülillah Müslüman'ız ve EHL-İ BEYT aşığıyız; Allah'ın emaneti olan Ehl-i Kitap Kur'an-ı Kerim ve Ehl-i Beyt'ine sıkı sıkıya bağlıyız;Namazlarımız ve niyazlarımız tıpkı SAV Peygamber efendimizin kıldığı şekilde mescit ve evlerde kılmaktayız; Kur'an'da bulunan kelimeleri yazdım ancak tam 152 bayramımız var ve çok şükür hepsinde namaz niyaz sel olur akar; Nusayrilikte tüm evler mescittir ve dolu dolu yaşarız din ile imanı EHL-i BEYT yolundan Allah ayırmasın..!"

Allah'a emanet olun din kardeşlerim...

HZ.ALİ Peygamber efendimizin sağ kolu, yoldaşı
bizimde Şahı Merdanımız, canımız, yüreğimiz, gözümüz, gönlümüz

diğer Eshab-ı kiram ve SAHABİLERDE

yezidin kİm olduğunu söylemeye gerek yok

o ihanet eden biri

cezasını bulacaktır..

AYETLER IŞIĞINDA İMAM ALİ (A.S)
Müminlerin Emiri İmam Ali (a.s) hakkında Hz. Peygamber buyurdular ki: "Ya Ali, senin yüzünden iki kavim, (iki taife) helak olur. Birincisi; senin hakkında guluv edip seni ilahIaştıran; ikinci de sana düşmanlık yapıp hakkaniyetini gizleyenlerdir."

Bu çalışmamızda Kur’an-ı Kerim’in ışığı ve kılavuzluğunda İmam Ali'nin esrar perdelerini aralamaya çalışacağız.

Hedefimiz, taraftarlarının korkulandan, düşmanlarının da düşmanlıklarından dolayı gizledikleri bu hakikatleri gün ışığına çıkartarak, hak ve hakikate susamış hak aşığı, gerçek gönül erbabını, bu zülal ve pak suyla kani etmektir.

Allah, er geç nurunu tamamlayacak; dinini yeryüzüne hâkim kılacaktır. İşte o gün, batıl inançlarında direnenlerin sonu çok acı olacak ve o gün pişmanlık da fayda vermeyecektir.

Biz, bin dört yüz yıldır gizletilmeye çalışılan bu hakikatleri gün ışığına çıkarmanın peşindeyiz. Olur ki, bu çabalarımızdan dolayı Yüce Allah, İmam Ali ve masum evlatlarının yüzü suyu hürmetine günahlarımızı bağışlar ve ebediyet diyarında onlara komşu yapar.

1- "Bismillahirrahmanirrahim"

Hafız Suleyman b. İbrahim Kunduz'nin rivayetine göre; İbn-i Talha El-Halebî Şafii Durrul mensur adlı kıtabında şöyle rivayet etmiştir:

"Biliniz ki bütün semavi kitapların sırları Kuran'da'dır ve Kuran'da olan bütün sırlar ise Fatiha suresindedir. Fatiha suresinde olan bütün sırlar ise besmele 'dedir. Ve besmele'de olan bütün sırlar ise besmeledeki be dedir. Be'de olan bütün sırlar ise Be'nin altındaki noktadadır."[1]

Daha sonra İmam Ali (a) nin şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Ben be 'nin altındaki noktayım. "

Hafız Kunduzi'nin başka bir rivayetinde ise; Hâkim Tirmizi, İbni Abbas'ın bu ayetin tefsirinde, şöyle dediğini rivayet etmiştir: “İmam Ali Bismillahirrahmanirrahim de olan be 'nin altındaki noktayı akşamdan sabah namazına kadar tefsir eder, fakat bitmezdi”[2]

2- “Allahım bizi dosdoğru yola hidayet eyle”[3]

Salebi "Keşful Beyan fi Tefsir-ul Kur'an" adlı tefsir kitabında, bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Allah'ım bizi dosdoğru yola hidayet eyle" ayetinin tefsirinde Müslim b. Heyyan Ebu Bureyde'nin şöyle dediğini duydum. Sırat'tan (Doğru yol)
maksat Hz. Muhammed, Hz. Ali ve Ehl-i Beyti'dir."[4]

Hadis ve tefsir alimleri bu ayetin tefsirinde birden fazla hadis nakleder ve bu ayetin Hz. Muhammed ve Ehl-i Beyt'i hakkında indiğini nakletmişlerdir.

3- "Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna"[5]

Hafız Hakim Haskani (hanefi) Şevahid Tenzil adlı kitabında bu ayetle ilgili olarak söyle rivayet etmiştir. "Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna" yani Hz.Muhammed, Ali bin Ebi Talib ve taraftarları ve onların yolunu takip eden taraftarları
(Ali Şiası = Caferiler = Şia = Ehlibeyt Taraftarları = Oniki imam Taraftarları = Ali gibi yaşamaya çalışan Aleviler)[6]

4- "Bu kendisinde şüphe olmayan muttakiler için yol gösterici olan bir kitaptır"[7]

Ehli Sünnet âlimleri Abdullah b. Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet etmişlerdir: "Bu kendisinde şüphe olmayan" yani: Bu kendisinde şüphe olmayan bir kitap ki Allah’ın katındandır. "

"Yol gösterici; yani aşikâr, nurlu yol"

"Muttakiler" kelimesinden kasıt ise; Ali bin Ebu Talib'tir.

O'na göre ki, imam Ali (a.s), göz açıp kapayana kadar dahi, Allah'a şirk koşmamıştır"[8]

İmam Ali (a.s) şirk ve putlara tapmaktan uzak olarak yüce Allah'a halis kulluk etmiştir. İmam ve taraftarları da hesaba çekilmeden cennete gireceklerdir.

5- "Ve kendilerine rızık olarak verdiklerimizden Allah rızası için sarf ederler"[9]

Allame Hanefiyye Mir Muhammed Salih Tirmizi bu ayetle ilgili olarak Ahmed b. Musa Merdeveyh'den şöyle rivayet etmiştir: "Bu ayeti kerime Emir El-Müminin Ali hakkında indi."[10]

6- "İşte bunlar Rabb'lerinden olan bir hidayet üzeredirler ve kurtuluşa erenlerde bunlardır."[11]

Hakim Haskani Hanefinin rivayetine göre, Selman Farsi, İmam Ali'den şöyle naklediyor: 'Ya Ebel Hasan (Ya Ali), sen ve ben peygamberin huzuruna her kabul edildiğimizde" Hz, Resul şöyle diyordu:"Ya Selman; Ali ve taraftarları kıyamet gününde kurtuluşa erenlerdir."[12]

7- "Adem Rabbinden bir takım emirler alıp onları yerine getirdi, bunun üzerine Rabbi de tövbesini kabul etti. Şüphesiz ki O, daima tövbeleri kabul eden, çok esirgeyendir."[13]

İbni Abbas Hz, Resulullah'a (s.a.a) bu ayetin tefsiri hakkında sorduğunda: 'Adem (a.s), hangi kelimeler aldı da, Rabbide onun tövbesini kabul etti." dedi. Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Adem, Allaha şöyle yalvarmıştı: 'Ey Rabbim, Muhammed (s.a.a) Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin'in hakkı için beni bağışla' ve yüce Allah Adem 'in bu kelimeler ile yalvarışından dolayı onun tövbesini kabul etti.”[14]

8- "Namaz kılın, zekâtı verin ve ruku edenlerle ruku edin."[15]

İbn-i Abbas'dan şöyle rivayet edilmiştir: "Bu ayeti kerime Hz. Resulullah ve İmam Ali hakkında has olarak indi. Ona göre ki, ilk namaz kılan ve ruku eden onlar idi."[16]

9- "Sabır ve namazla yardım isteyin şüphesiz namaz, huşu duyanların dışındakilere ağır gelir."[17]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre İbn-i Abbas'ın şöyle dediğini rivayet eder: İbn-i Abbas dedi ki:"Namaz'da huşu ile boyun eğenlerden kasıt, Hz. Muhammed ve Ali'dir ve bu ayet onlar hakkında indi"[18]

10- "Bir zamanlar Rabbi İbrahim'i bir takım kelimelerle sınamış, onları tam olarak yerine getirince: Ben seni insanlara imam (önder) yapacağım, demişti... "[19]

Abdullah b. Mes'ud bu ayetin tevilinde Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Yüce Allah; Beni Peygamber, Ali'yi ise vasi olarak seçti."[20]

11- "Deki: "Doğu da Allah'ındır, batı da. O dilediğini doğru yola yöneltir."[21]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre, Huzeyfe'den Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Hakikaten Ali'yi kendilerine veli tutarlarsa kendilerine hak yolu gösteren bir rehber ve kendisiyle birlikte doğru yola ileten olarak bulacaktırlar."[22]

12- "Böylece sizi vasat bir ümmet kıldık ki, insanların üzerine şahitler olasınız. Peygamber de sizin üzerinize şahit olsun..."[23]

Hafiz Hakim Haskani'nin İmam Ali (a.s) şöyle buyurduğunu rivayet eder: 'İnsanların üzerine şahit olasınız" Kuran'daki bu ayetten kasıt; "Hz. Resulullah bize şahit ve biz de insanların üzerine şahitiz. Ve yeryüzündekilerin üzerine hüccetiz.

Ve yüce Allah bizim hakkımızda şöyle buyurdu: ''Böylece sizi vasat bir ümmet kıldık."[24]

13- "Ey İman edenler, sabır ve namazla Allah'tan yardım dileyin. Şüphesiz Allah

sabredenlerle beraberdir."[25]

Abdullah b. Abbas Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu nakleder: "Allah Teala Kuran'da her ne kadar 'Ey "İman edenler" ayetini nazil etmişse, bu hitabın ilk baştaki efendisi Ali'dir."[26]

14- "İnsanlardan öylesi de vardır ki, Allah'ın rızası için kendini feda eder. Allah kullarına karşı çok şefkatlidir."[27]

Allame Hindi Ubeydellah Bısmıl, Kitabul Kebir ve Menakib Emir EI-Mumin'in Ali bin Ebi Talib kitabın'da, Gazali ve Sa'lebi'nin tefsirinden ve birçok tarih ve tefsir kitaplarından bu ayeti kerimenin, Hz. Resulullahın Mekke'den Medine'ye hicret ederken bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiği hakkında ittifak ediyorlar.

Doğrusu Hz. Resulullah hicret edeceği zaman İmam Ali'yi kendi borç ve emanetlerini sahiplerine ulaştırması için kendi yerine halife tayin etti... Peygamber Efendimiz kendisine yönelik müşriklerin planladığı tuzakları İmam Ali'ye bildirerek onun kendi yerine yatmasını söylemişti. İmam Ali bir an tereddüt etmeden peygamberin dediği gibi yaptı.

Yüce Allah Cebrail ve Mikail'e (a.s) şöyle buyurdu: "Ben birinizin ömrünü arkadaşınınkinden daha uzun etmek istesem, hanginiz ömrünün kısa olmasını isteyip arkadaşına karşı fedakâr olmak isterdi? Cebrail ve Mikail (a.s) uzun hayatı
istediklerinde, Yüce Allah onlara hitaben şöyle dedi: "Neden habibimin kardeşi Ali gibi olmadınız? Ali, Hz. Muhammed (s.a.a) ve kardeşi uğruna kendi nefsini feda edip, onun yatağına yattı. Derhal yanına inin, onu (Ali 'yi) düşmanlarının şerrinden koruyun."

Bu emir üzerine Cebrail ve Mikail (a.s), İmam Ali'nin huzuruna indiler, biri başı ucunda, öbürü ise ayakları ucunda beklediler.

Cebrail (a.s) buyurdu ki: "Kim senin gibi olabilir ki, Ey Ali b. Ebi Talib! Allah, meleklerine karşı seninle iftihar ediyor!" Bunun üzerine yüce Allah Teala, İmam Ali'nin bu şanına Hz. Resulullah'a şu ayeti indirir: "İnsanlardan öylesi vardır ki, Allah'ın
rızasını kazanmak için..."[28]

Hakim Nisaburi ibni Abbas'dan şöyle rivayet ediyor: "Ali (a.s) bir an bile tereddüt etmeden kendi nefsini, peygamberin nefsi yerine feda ederek, Hz. Peygamberin elbisesini giyindi… "[29]

Bu ayetin İmam Ali hakkında indiğini bir çok Sünni alim kendi kitaplatında nakletmiştirler. Onlar'dan bazıları:

-İbn-ul Saib Kelbi kendi tefsirinde: El- Teshil Ulum-ul Tenzil c.l s. 94

-Ebu Abdullah Muhammed Bin Ahmed Bin ebi Ahmed b. Ebı bekr b. ferec Ensar-il Kurtubi: Tefsir-ul Kurtubı c. 3 s. 347

-Allame Şali Ebul Hasan Şeybanı (kendisi meşhur alimlerdendir.) İbn Esır: Esed-ul Ğabet fı maarifetul sahabiye c.3 s. 25

-Alleme Şafii, Ebu bekr Nişaburi: Tefsır-ul Taberi c. 1 s.281

-Hadis alimi İbni Kenci: Kifayet-ul Talib s. 114

-Abdurrahman el Sefuri Şafii: Nuzhetul Mealis c. 25 s. 168

-Muhibbidin Taberi: Zehair-ul ukba s. 88

-İmam Gazali: İhyaul Ulumul Din c. 35 s. 238

-Allame Malikiyye Nureddın El Mekki (İbn-ı sabbağ): Fusul-lul Muhimme s. 33

-Sıbt İbn Cevzi: Tezkiret-ul Havas s. 21

15- "Dinde zorlama yoktur. Gerçekten hak, batıldan iyice ayrılmıştır. Tağut'u inkar edip, Allah'a inanan kimse kopmak bilmeyen sağlam bir kulpa sarılmıştır. Ve Allah her şeyi duyan, bilendir"[30]

Harezmî’nin naklettiği bir rivayette Hz. Peygamber'in (s.a.a) İmam Ali'ye şöyle dediğini rivayet etmiştir: 'Sen kopmak bilmeyen sağlam bir kulpsun."[31]

16- "Mallarını Allah yolunda harcayanların durumu, her başağında yüz tane olmak üzere yedi başak veren tanenin durumu gibidir. Allah dilediğine kat kat verir. Allah'ın lütfu geniştir her şeyi bilir."[32]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre, İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur: "Kur'an'daki mallarını Allah yolunda harcayanların durumu' ayeti kerimesi, İmam Ali'nin şanı hakkında inmiştir."[33]

17-"Hikmeti dilediğine verir. Kime de hikmet vermişse şüphesiz ki, ona pek çok hayır verilmiştir "[34]

İbn-i Mes'ud Resulullah'ın şöyle buyurduğunu naklediyor:

"Hikmet on parçaya bölündü. Dokuz parçası Aliye verildi ve bir parçası da insanlara verildi."[35]

Bu hadisi birden fazla sünni alimi nakletmektedir. Onlardan bazıları şunlardır.

-Ahmed Bin Henbel: Fazail Ali Bin Ebi Talib c.1, s.63

-Hafız Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 106

-Hanefi Hındı: Kenzul Ummal c. 6 s. 104

-Harezmî: Menakib Harezmî s. 49

-İbn-il Esir: Usd-ul Ğabe c. 4 s. 22

18- "Gece ve gündüz, açık ve gizli Allah yolunda sarf edenlere gelince, işte onların mükâfatları Rablerinin katındadır. Onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir."[36]

Osman Hadyevi, bu ayetin tefsirinde naklettiği bir rivayete göre, mezkûr ayet hakkında şöyle diyor: "Allah yolunda sarf edenlere gelince" ayeti kerimesi Ali bin Ebi Talib'in şanına indi. Ali'nin dört dirhemi vardı, birini gece, birini gündüz, birini aşikâr ve birini de sadaka verdi. Bunun üzerine bu ayet indi."[37]

Bu ayetin İmam Ali hakkında indiğini, birçok Sünni tefsir ve hadis âlimi kendi kitaplarında nakletmiştir. Onlardan bazılarının fihristini aşağıda veriyoruz:

-Envar-ul Tenzil: s.162 (Beyzani Şafii)

-Tefsir-ul Hazin: c. 2 s. 201

-İbni Kesir Dimeşki: Tefsır Kur'an'il Azim c. 1 s. 36

-Irak müftüsü olan Kenci Şafii: Kıfayet-ul Talıb s. 322

-El Muhıbbiddin Taberi Şafii: Zuair-ul Ukba s. 88 ve Riyazed kitabi c. 2 s. 206

-Tenvir-ul Mikyas min Tefsır İbn-i Abbas s. 39

-Tefsir Sa'alebi: c. 1 s. 223

-Fahn Razi: Menfatıh-ul Gayb. Bu ayetın T efsiri bölümüne basw

-İbn-ı Hacer: Sevaik Muhrike s. 78

-Sadık Hasen Han Buhari Kannuci: Fethul Beyan FıI Mega'sid-ul Kur'an c. 1 s. 457

-Harezmî: Menakib Harezmî s. 198

-Tirmizi: Sahih Tirmizi c. 2 s. 299

19- "Peygamber (Rabbi tarafından) kendisine indirilene lman etti. Müminler de..."[38]

Harezmî; Şafii alimi Muhammed b. İbrahim Hameveyni'den Ebi Selma dedi ki; Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu duydum: "Miraca çiktığımda yüce Allah bana dedi ki: 'Peygamber, (Rabbi tarafından) kendisine indirilene iman etti.' Bende dedim ki: 'MüminIerde' Yüce Allah bunun üzerine şöyle buyurdu; 'Ey Muhammed! Sana selam olsun, sen doğruyu söyledin. Senden sonra ümmetine senin yerine geçmek üzere kimi seçtin?'

Ben dedim ki: 'Ehlimin en hayırlı olanını seçtim. '

Bana buyurdu ki: 'Ali bin Ebu Talib'i mi seçtin?'

Ben dedim ki: 'Evet, ey Rabbim!'

Cenab-ı Hak bunun üzerine bana hitaben şöyle buyurdu: 'Ey Muhammed! Yeryüzüne baktım: Seni Seçtim sana isimlerimden bir isim verdim. Ben her zikredildiğimde sende zikredilesin Ben Mahmud olanım, sen ise Muhammedsin, sonra bir daha yeryüzüne baktım ve Ali'yi seçtim, ona isimlerimden bir isim verdim. En yüce olan (Aliyyul Ala) benim: Oda yüce olan Ali'dir.

Ey Muhammed seni, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyni nurumdan (nur gölgeleri olarak) yarattım. Sonra da sizlerin velayetini göklere ve iki yeryüzüne sundum. Kim sizin velayetinizi kabul ettiyse zafere ulaştı ve müminlerden oldu. Kimde sizin velayetinizi inkâr eder ve kabul edmezse küfre ve dalalete saptı."

Ya Muhammed! "Bir kul, soyu kesilene kadar veya beli bükülene kadar bana ibadet etse dahi, bu haliyle sizin velayetinizi inkâr ederse onu kesinlikle affetmeyeceğim. Ancak sizin velayetinizle gelirse..."[39]

20- "...Halbuki onun gerçek tevilini ancak ilimde derinleşmiş olanlar bilir, onlar; Biz ona inandık, hepsi Rabbimizin katındandır derler, ancak akıl sahipleri düşünebilirler."[40]

İbn-i Hacer Askalani'nın rivayetine göre Hz. Resulullah'ın' şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Ben Kuran ın inişi için nasıl savaştıysam, Ali'de Kuran in tevili için savaşacaktır. "

Başka bir hadiste Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: "Ben ilmin şehriyim Ali'de onun kapısıdır. Kim ilim talep ederse onun İmam Ali'nin kapısına gelsin. "[41]

Başka bir hadiste: "Benden sonra insanların, Kuran’ın tevilini de bilmedikleri şeyleri Ali'den öğrenecekler."[42]

Tefsir ve hadis âlimleri bu ayetin tefsir ve şerhinde, Hz. Resulullah'tan naklettikleri hadiste, Ali bin Ebu Talib'in tevili için savaşacak, nasıl ki Hz. Peygamber'in Kur'an'ın inişi için savaştığı gibi bu gerçeği Sünni alimlerinin en önde gelenleri ittifak etmişlerdir ve biz size bu hadislerin kaynaklarından bazılarını takdim ediyoruz:

1. El İsa be fi Temyız-ul Sahabe c. 1 s. 22

2. Kenzul Ummal c. 6 s. 390–391

3. Yenabi-ul Mevedde s. 521

4. Şevahid-ul Tenzil c. 1 s.29

5. Menakib ibn-i Meğazıli s. 112

6. Menakib Harezmî s. 246

7. Feraid-ul Semteyn bab 56

8. Sevik-ul Muhrike s. 75- 93

9. Mızan-ul i'tidal fi Nekd-ul Rical c. 1 s. 205

10. El istıab fı Ma'arifetul Sehabe c. 4 s. 35

11. Kıfayet-ul Talıb s. 242

12. Hasais fi Fazı Ali Bin Ebi Talib'de

13. Müstedrek ala-l Sahiheyn c. 2 s. 148

14. Musned ibn-ı Hanbel c. 6 s. 289

15. Musned Ebi Davud c. 3 s. 90

16. B İmame ves Siyaset c. 2 s. 106

17. Sahih Müslim c. 4 s. 235

21- "Gerçek şu ki Allah Adem'i, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini…"[43]

Hakim Haskani Hanefı Sekik'ten şöyle rivayet ediyor: "Abdullah'in mushafında (ibn-i Mesud'un yazdığı Kuran 'dan) bu ayeti şöyle okdum: "Gerçek şu ki Allah Ademi, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini (Al-i Muhammed ailesini) alemler üzerine (üstün) seçti."[44]

22- "Çünkü Allah benim de sizin de Rabbinizdir. O'na kulluk edin, doğru yol budur."[45]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine... Hz. Muhammed (s.a.a), İmam Ali'ye (a.s) şöyle dedi: "Ey Ali sen net ve aşikâr yolsun, sen dosdoğru yolsun…"[46]

23- "Sana bu ilim geldikten sonra seninle bu konuda çekişenlere de ki: Geliniz, sizler bizler de dâhil olmak üzere, siz kendi çocuklarınızı, biz de kendi çocuklarımızı, siz kendi kadınlarınızı, biz de kendi kadınlarımızı, çağıralım, sonrada dua edelim de Allah'tan yalancılar uzerine lanet edelim."[47]

Fahri Razi, bu ayeti kerimenin tefsirinde şöyle rivayet eder: "Hz. Resulullah o gün üzerinde siyah yünden dokulu bir örtüyle, mubahele için şehirden dışarı çıktı. Hz. Hüseyni şefkat dolu kucağına almış ve Hz. Hasan'ın da ellerinden tutmuştu Hz. Fatıma hazretin ardından, Hz. Ali'de Fatıma'nın ardından hareket ediyordu. Peygamber onlara şöyle buyurdu: Ben Allah'a dua ederken sizler de âmin deyin. "

Necran Hıristiyanlarının piskoposu (Eskaf Necran) bu heyetin azamet ve haşmetli hallerini görünce Hıristiyan cemaata dönerek şöyle dedi: "Ben öyle çehreler görüyorum ki: Eğer AIlah'tan bir dağın yok olmasını isteseler, Allah onların duasına icabet edecektir. Sakın bunlarla mubahaleye girişmeyin. Zira helak olursunuz. Öyle ki kıyamete kadar yeryüzünde bir tek Hristiyan bile kalmaz"[48]

Bu ayeti kerimenin Ehl-i Beyt'in faziletleri yönünde nazil olduğuna dair birçok Ehl-i sünnet alimi rivayet etmiştir ve onlardan bazılarını aşığıda size takdim ediyoruz.

1. Nizameddin Nişaburi: Tefsir Geraib-ul Kur'an ve Gera- ib-ul Furkan c. 3 s. 213

2. İyun-ul-Tefsir Sefhel-ul s. 67

3. T efsir-ul Celaleyn c. 1 s. 283

4. Medarik-ul Tenzil ve Hekailkul Te'vil c. 1 s. 221

5. T efsir-ul Meragi c. 3 s. 171

6. Tefsir-ul Vazih c. 3 s. 58

7. Futuhat-ul İlahıyyet bi T evzih-ul Celaleyn lil Dekaik Hefiyyet c. 1 s. 283

8. Zad-ul Mesır fı İlmul Tefsir s. 399

9. Ta'bir-ul Rahman, ve Tefsir-ul Menan c. 1 s. 114

10. Tefsir-ul Ta'cul Tefasir c. 1 s. 61

11. Tefsir Ebi Suud c. 1 s. 244

12. Mu'terek-ul Ekran fı l'can-ul Kur'an s. 562

13. Tefsir-ul Kur'an Hekim. c. 3 s. 322

14. Sahih Muslim c.7 s. 120

15. Sahih Tirmizi c. 4 s. 293

16. Musned Ahmed Bin Hanbel c. 1 s. 185

17. Müstedrek alal Sahiheyn c. 1 s. 150

18. Fahri Razı Tefsirul Mesir c. 8 s. 80

Ve bu kaynaklar dışında onlarca Tefsir kitaplarında, Hz. Resulullah (s.a.a) mubaheleye Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyn'i çağırmış ve şöyle buyurmuştur. "Allah'ım bunlar benim Ehl-i Beyt'imdir." diye buyurmuştur. Bu hadisi ise aynı mana içinde nakletmişlerdir.

24- "Kim Allah'a sımsıkı tutunursa, artık elbette o, dosdoğru olan bir yola iletilmiştir."[49]

Hafız Hâkim Haskani'nin rivayetine göre Cabir Bin Abdullah dedi ki; Resulullah şöyle buyurdu: "Allah-u Teala Ali, hanımı ve çocuklanı mahlukatın üzerindeki hüccetleri (kıldı) ve onlar ümmetimin ilim kapıları, kim onların vasıtasıyla hidayet olursa, dosdoğru yola hidayet olur (sıra-tul mustakime)"[50]

25- "Hep birden Allah'm ipine sımsıkı sarılın (parçalanmayın) Allah'ın üzerinizdeki nimetini düşünün..."[51]

Ehl-i sünnetin tefsir ve hadis âlimleri bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyorlar. Onlardan Hafız Kunduzi, Muhammed Sebhan Mısrı, Şafii alimi Şeblenci ve İbni Hacer, şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Resulullah, İmam Ali'nin elinden tutarak "Ona sarılın, bu Allah'ın sağlam ipidir." Dedikten sonra bu ayeti okudu "Hep birden Allah'm ipine sımsıkı sarılın…"[52]

Ayeti kerimenin İmam Ali ve Ehl-i Beyt'in faziletlerini ve azametlerini beyan maksadını taşıdığı yönünde bir çok hadis nakledilmiştir. Ve hadis âlimlerinden bazıları şunlardır:

-Şeblenci: Nur-ul Ebsar s. 124

-Sabban Mısri: Esraful Rağibın s. 118

-İbn-i Hacer Sevaikul Muhrike s. 90

-Rah'ul Meani c. 4 s. 16

26- "Sizden hayra çağıran, hakkı emreden, batılı yasaklayan bir cemaat bulunsun, işte onlar kurtuluşa erenlerdir."[53]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre: Ali bin Ebi Talib (a.s) şöyle dedi: Selman Farisi bana dedi ki: "Ya Ebel Hasan, ben ve sen Resulullah' ın yanında iken Hz. Resulullah, belime vurarak şöyle buyuruyordu! "Ya Selman, bu ve taraftarları kurtuluşa erenlerdir."[54]

27- "Muhammed, ancak bir peygamberdir. Ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir. Şimdi o ölür ya da öldürülürse, gerisin geriye (eski dininize) mi döneceksiniz? Kim (böyle) geri dönerse, Allah'a hiçbir şekilde zarar vermiş olmayacaktır. Allah, şükredenleri mükâfatlandıracaktır."[55]

Huzeyfetul Yemani şöyle dedi: "Uhud savaşında Hz. Resulullah müşrikler ile savaşa başladığında, Hz. Resulullah'ın sahabeleri hüsrana uğradıklarında, İmam Ali, Ebu Dücana ile Resulullah'ın yanında savaşarak müşrikleri Hz. Resullulah'tan uzaklaştırdılar ve bunun akabinde Allah'u Teala bu ayeti Ali ve Ebu Dücane için nazil etti."[56]

28- "...Kim dünya nimetini isterse, onu vereceğiz. Ahiret sevabnı isteyene de ondan vereceğiz. Biz şükredenleri yakında mükâfatlandıracağız."[57]

İbn Abbas şöyle dedi: 'Yüce Allah Kur'an'ın iki ayetinde Ali'yi şükredenler diye zikretmiştir. (Allah şükredenleri mükâfatlandıracaktır) Al-i İmran 144, (Biz şükredenleri yakında mükâfatlandıracağız) Al-i İmran 145 ifadeleridir."[58]

29- "Kim ateşten uzaklaştırılıp cennete konursa, gerçekten muradına ermiştir…"[59]

Meğazili'nin rivayetine göre, Hz. Muhammed (s.a) şöyle buyurdu: "Kıyamet günü olduğunda, cehennem köprüsünün üzerinde bir yol vardır. Ali bin Ebi Talib'in vilayeti (beraatı) olmayanlara izin verilmeyecektir (geçemeyeceklerdir)"[60]

Birçok tefsir ve hadis âlimleri bu hadisi kendi kitaplarına nakletmişlerdir. Onlardan bazıları şunlardır:

1. İbn-i Hacer Askalani: Lisan-ul Mizan c. 1 s. 51

2 Harezmî (şafii): Menakib Ali bin Ebi Talib s. 253

3 Hafız Muhibiddin Taberi: Zuhair-ul ukba s. 71 ve Erriyaz- un Nazire c. 2 S. 177

4. Haliz Ebi Naim Ahmed Bin Abdullah İsfahani: Ahbar-ı İsfahan c. 1 s. 342

5. Zehebi (şafii): Mizan-ul İ'tıdal c. 1 s. 28

6. Şa'zan Manakıb Mi'et Manakıb: 26 s. 11

30- ".....Allah katında mükafattır bu, daha güzel mükafat da gene Allah katındadır."[61]

Hafız Hakim Haskani bu ayetin beyan ve tefsirinde diyor ki; Resulullah; bu ayet hakkında Ali'ye şöyle dedi: "Allah katında mükafattır bu "Ey Ali, bu ayetteki mükafat (sevap) sensin."[62]

31- "Lakin Rablerinden korkanlar için altlarından ırmakar akan cennetler vardır. Orada ebedi kalırlar, Allah tarafından ağırlanacaklardır. Allah katındaki nimetler, iyiler için çok daha hayırlıdır."[63]

Esbağ b. Nebbat'tan Hz. Ali'nin şöyle buyurduğunu duydum: " Hz. Resulullah elimden tuttuktan sonra şöyle buyurdu: Ey kardeşim! Allah 'u Teala şöyle buyuruyor. 'Allah katından ki nimettir…”

Ayetini okuduktan sonra şöyle dedi: Ey Ali sen mükâfatsın (velayetin) ve senin taraftarların (şiaların) en hayırlılarıdır."[64]

32- "...Ve, nefsinizi öldürmeyin, şüphesiz ki Allah, sizin için rahim olandır."[65]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet ediyor: "... Ve nefsinizi öldürmeyin" yani, "Peygamber ehlini (Ehl-i beytini) öldürmeyin." Doğrusu Allah şöyle buyuruyor: "Gelin oğullarımızı ve oğullarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, nefislerimizi
ve nefislerinizi davet edelim..." Bu ayette: "oğullarımızdan kasıt İmam Hasan ve Hüseyin Kadınlarımızdan kasıt, Hz. Fatıma, nefislerimizden kasıt ise; İmam Ali'dir."[66]

33- "Yoksa onlar, Allah'ın kendi fazlından insanlara verdiklerini mi kıskanıyorlar?"[67]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur: " Bu ayeti kerime Hz. Muhammed ve Hz. Ali hakkında indi, Allah'ın kendi fazlı, nübüvvet ve imamettir."[68]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini itiraf eden bazı sünni alimleri ve kitapları şunlardır:

1. Allame Şevafi Hafız Ebul Hasan İbn-i Meğazili: Menakib İbn-i Meğazili s. 267

2. İbn-i Hacer Heysemi Sevaik-ul Muhrike s. 150

3. Ebu Bekir Şehabeddin Hazremi şafi: Reşful Sadı s. 37 Mısır.

4. Hafız Süleyman Kunduzi: Yenabi-ul Mevedde s. 121

34- ". . . oysa biz İbrahim ailesine kitap ve hikmet verdik, büyük bir mülk bağışladık"[69]

İbn-i Hacer Heysemi'nin rivayetine göre; İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetle ilgili şöyle (Büyük bir mülk bağışladık) buyurmuştur: "Onlara (İbrahim ailesine) imameti verdik. Onlara itaat Allaha itaat ve onlara isyan ise Allaha isyandır."[70]

Değerli kardeşlerim imametten kasıt; İmam Ali ve onbir evladıdır. Hz. Resulullah imamların sayısını ve isimlerini birden defalarca sahabelere açıklamıştır. Bu konu hakkında onların alimleri tarafından değişik hadisler nakledilmiştir.

35- "Ey İman edenler, Allah'a itaat edin Peygambere ve sizden olan emir sahiplerine itaat edin."[71]

Bu ayeti kerime Hz. Resulullah'ın İmam Ali'yi Medine de kendi yerine halife tayin ettiğinde nazil olmuştur. Allah'u Teala Müslümanlara emrederek Peygamber ve Peygamberin kendi yerine bıraktığı emir sahibi ve halifesine itaat etmelerini ve ona karşı gelmelerini yasaklamıştır.[72]

36- 'Ve kim Allah'a ve Peygamberine itaat ederse, işte onlar, Allah'ın nimet verdiği peygamberler, sıddıklar, şehitlerle beraberdir Bu Allah'ın büyük bir lütfüdür."[73]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir. "Kim Allah'a ve Peygamberine itaat ederse" den maksat: "Allah'ın farzlarına ve Hz. Resulullah in sünnetine itaat ederse."

"İşte onlar, Allah'ın nimet verdiği Peygamberler, sıddıklar, şehitlerle beraberdirler" ayetinden kasıt: "Ali bin Ebi Talib, Cafer Tayyar, Hamza bin Abdulmuttalib, Hasan ve Hüseyin. Bunlar şehitlerin efendileri ve en hayırlılarıdır."

"Bu Allah'ın büyük bir lütfudur" dan maksat: "Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'in menzilesi, Resulullah'ın menzilesi gibidir. Cennette bir yerdedirler."[74]

37- "Gerçekten münafıklar, ateşin en alt tabakasındadırlar. Artık onlara asla bir yardımcı bulamazsın"[75]

İbn-i Asakir, Ahmed b. Hanbel'in rivayetine göre Hz. Muhammed (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Ey Ali, seni ancak mümin sever ve ancak münafık buğz eder."

Daha sonra Hz. Muhammed bu ayeti okudu: "Gerçekten münafıklar, ateşin en alt tabakasındandırlar."[76]

Meğazili, Hz. Muhammed'in (s.a.a) şöyle buyurduğunu rivavet etmiştir: "Vay EhI-i Beytime zulüm (eziyet) eden kişiye, münafıklarla beraber cehennemin en alt tabakasında cezalandırılacaktır."[77]

38- "İman edip iyi işler yapanlar ise, Allah onlara ecirlerini eksiksiz ödeyecek ve onlara kendi fazlından fazlasını da verecektir."[78]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre ibn-i Abbas şöyle demiştir: "Kur'an'da her ne kadar 'iman edip iyi işler yapanlar' hitabı varsa bu hitabın efendisi başta Ali'dir. Yüce Allah kitabında sahabeyi ayıpladığı halde Ali'yi hayırdan başka bir şeyle hiç bir zaman anmamıştır."[79]

39- "Bugün dininizi kemale erdirdim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size din olarak İslamı seçip beğendim."[80]

Ebu Hureyre'den rivayet ediliyor ki: Zilhicce ayının onsekizinde. (Gadir Hum günü) Peygamber(s.a.a) şöyle buyurdu: "Ben kimin mevlası isem Ali'de onun mevlasıdır. (Emiridir)" O an, "bu gün dininizi tamamladım" ayeti nazil oldu.

Denilir ki! Resulullah (s.a.a) Ali'nin halifeliğini beyan ettikten sonra 'Ali'ye müminlerin emiri diye selam verin" diye buyurdu.

Sonra Hz. Resulullah tekbir getirerek, "Allah'u Ekber, dini kemale erdirdiği için, nimeti tamamladığı için, benim risalemde (peygamberliğinde) Ebu Talib oğlu Ali'nin benden sonra velayetine razı olduğu için" buyurdu.[81]

40- "Allah, iman edenlere ve iyi işlerde bulunanlara vaat etmiştir, onlar için bir bağışlama ve büyük bir ecir vardır."[82]

Allame Hanefiyye Mevfik Bin Ahmed'in rivayetine göre Yezid Bin Şerahil Ensari, İmam Ali'nin şöyle dediğini duydum der: "Hz. Muhammed şöyle dedi: Ey Ali! Allah'u Teala'nın şu ayetini duymuyor musun: 'Allah iman edenlere ve iyi işlerde bulunanlara" ayetinden kasıt; Sen ve taraftarlarındır ve bizim buluşmayı vaat ettiğimiz yer havuzun başıdır."[83]

41- "İnkâra sapanlar ve ayetlerimizi yalanlayanlar ise, alevli ateşin haikıdırlar onlar."[84]

Hafız İbn-i Meğazili'nin rivayetine göre İbn-i Abbas dedi ki Resulullah şöyle buyurdu: "İnkâra sapanlar ve ayetlerimizi yalanlayanlar." Yani; Ali'nin velayetidir. Ali'nin velayet hakkını tanımak bütün âlemlerin üzerine farzdır"[85]

42- "And olsum ki Allah israiloğullarından kesin söz almıştır'. Onlardan on iki güvenilir gözetleyici göndemiştik."[86]

İbni Abbas şöyle demiştir: "Cabir b. Abdullah Ensari ayağa kalkarak: 'Ya Resulullah imamların sayısı kaçtır?' dedi. Resulullah şöyle buyurdu: 'Ya Cabir bana sorduğun için Allah sana rahmet eylesin, imamların sayısı Allah-u Teala'nın şu ayette buyurduğu İsrail oğullarının on iki güvenilir gözeticileri kadardır'.

"Ey Cabir imamlar 12 tanedir. Onların evveli Ali bin Ebu Talib ve sonuncusu Muhammed Mehdi'dir."[87]

43- "...Onları dosdoğru yola yöneltip iletir"[88]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre Yeman Mevla Mesab b. Zübeyr şöyle demiştir. "Ali bin Ebi Talib, insanları doğru yola iletir."[89]

44- "Ey İman edenler, Allah'tan korkup-sakının ve sizi O'na yaklaştıracak vesile arayın."[90]

İmam Ali (a.s) dedi ki, Hz. Resulullah bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu. "Evladımdan gelecek olan imamlara itaat, Allah'a itaattir, onlara isyan Allah'a isyandır. Onlar kopmayan kulp ve Allaha vesiledirler."[91]

Allame Hindi bu ayetin tefsirinde, Ehl-i Beyt'in kıyamet gününde Allah'a vesile veren yakınları olduğunu kaydediyor.[92]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini birçok Sünni alimi kaydetmektedir. Onlardan bazıları şunlardır:

-Menkıb İbn-ı Meğazili s. 56

-İbn-ı Hacer Heysemi: Mecme-ul Zevaid c. 1 s. 239

-Menakib-ul Mi'et, Menakib 53 s. 36

45- "Ey İman edenler! Sizden kim dininden dönerse (bilsin ki) Allah, sevdiği ve kendisini seven müminlere karşı alçak gönüllü (şefkatli), kafirlere karşı onurlu ve zorlu bir toplum getirecektir. Allah yolunda cihad ederler ve hiçbir kınayanın kınamasından korkmazlar. Bu, Allah'ın dilediğine verdiği lütfudur. Allah'ın lütfu ve ilmi geniştir."[93]

Fahri Razi bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet etmiştir: Bu ayet Ali'nin (a.s) hakkında indi, dedikten sonra şöyle naklediyor: Hz. Resulullah sancağı ona verdiği gün buyurduğu söz ona dalalet ediyor: "Sancağı öyle birisine vereceğim ki, o Allah'ı ve Resulunu sever, Allah ve Resulu de onu sever" bu vasfedilen sıfatlar bu ayette zikredilen sıfatlardır.[94]

Değerli okuyucu bu hadis sahih ve meşhurdur.

46- "Sizin veliniz ancak Allah, O'nun Peygamberi ve namaz kılan ve rükû halinde zekat veren müminlerdir. "[95]

Ehl-i Sünnet'in önde gelen tefsir alimlerinden biri olan Fahri Razi şöyle rivayet etmiştir: Ebu Zer dedi ki: "Bilin ki bir gün Hz. Resulullah ile birlikte öğle namazı kıldığımız bir sırada, bir dilenci mescittekilerden sadaka istedi fakat ona kimse bir şey vermedi. Bu sırada Hz. Ali rukü halindeydi. Elinin küçük parmağını ona doğru uzattı o parmağında yüzük vardı. Dilenci gidip yüzüğü hazretin parmağından çıkarıp aldı." Bunun üzerine Hz. Resulullah Allah'a yakararak şöyle dua etti "Allah'ım kardeşim Musa sana dua etti ve 'Rabbim gönlümü aç işimi kolaylaştır. Dilimdeki düğümü çöz ki, sözümü anlasınlar. Ailemden bana bir yardımcı ver. Kardeşim Harun'u... Onunla kuvvetimi arttır. Onu işime ortak et ki, seni çokça tespih edelim. Şüphesiz sen bizi görensin' dedi.[96] Sende ona! 'Senin isteklerin sana verildi. Ey Musa' diye vahyettin.[97]

Allah'ım! Bende senin kulun ve peygamberinim benimde gönlümü aç, işimde kolaylık sağla, ailemden Ali'yi, bana yardımcı ver, onunla kuvvetimi arttır." Ebu Zer diyor ki: "And olsun Allah'a! Henüz Hz. Resulullah sözünü tamamlamamıştı ki, Cebrail 'Sizin veliniz ancak Allah, onun peygamberi ve namaz kılan ve rükû halinde zekat veren müminlerdir." ayetini getirdi.[98]

Bu ayetin İmam Ali (a.s) hakkında indiğine dair Ehl-i Sünnet âlimleri ittifak etmişlerdir ki onlardan bazıları:

1.Harezmî: Ensab-ul Eşref c. 2 s. 150

2.Tefsir Muhiddin Bin Arabi: c. 1 s. 334

3.Menakib Havarezmi: s. 186

4.Cami-ul Beyan c. 1 s .165 taberi

5.İbn Kesir: Tefsir-ul Kur'an-ul Azim c. 2 s. 71

6. Vahidi: Esbab-ul Nuzul s. 148 mısır

7. Suyuti: Durr'ul Mensur c. 2 s. 295

8. Mutteki hindi: Kenzul Ummal c. 6 s. 405

9. Şevkani: Feth-ul Gadir c. 2 s. 50

10. İbn Esir: Camı-ul Usul c. 9 s. 478

11. Kenci: Kiyafetul Talib s. 250

12. Tefsir Kurtubi: c. 9 s. 336

13. Hafız Kunduzi: Yenabi-ul Mevedde s. 202

47- "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse, bilsin ki, şüphesiz Allah'ın ordusu olanlar üstün gelirler."[99]

İbn-i Abbas şöyle demiştir: "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse..." ayeti kerimesi İmam Ali hakkında has olarak indi.

Hafız Hakim Haskani bu ayetin tefsirinde, İbn-i Abbas Hz. Resulullah'tan şöyle rivayet etmiştir. "... Yüzüğü sana kim verdi?

Dilenci şöyle dedi: "Ayakta olan (kişi Ali bin Ebi Talib)" Hz. Resulullah şöyle sordu: "Yüzüğü nasıl bir vaziyette verdi."

O dedi: "Yüzüğü namazda rüku halinde iken verdi." Hz. Resulullah bunu duyduğunda tekbir getirerek şöyle dedi: Allahu Teala şöyle buyuruyor! "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse, bilsin ki, şüphesiz Allah'ın ordusu üstün gelir."[100]

48- "Ey Peygamber, Rabbin tarafından indirilen emri bildir..."[101]

Vahidi'nin nakline göre, bu ayeti kerime Gadir Hum günü Ali bin Ebi Talib hakkında indi.[102]

Fahreddin Razi bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Ey Peygamber, Rabbin tarafından indirilen emri bildir ve eğer bu tebliği ifa etmezsen, O'nun elçiliğini yapmamış olursun..." ayeti kerimesi, Ali bin Ebi Talib hakkında indi. Ayet indiğinde Ali'nin elinden tutup, Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Ben kimim mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Ey Allah'ım Ali'nin vilayetini kabul edip onu seveni sen de sev ve onun vilayetini inkar edip düşman olana sende düşman ol."[103]

Cemaleddin Suyuti'nin 'Durr'ul mensur' adlı tefsir kitabında şöyle naklediliyor: Ebu Said El Hudri dedi ki: "Bu ayeti kerime, Gadir Hum günü Ali bin Ebi Talib hakkında indi."

Başka bir rivayette, Abdullah b. Mesud şöyle buyurmuştur: "Bizler Resulullah (s.a.a) zamanında bu ayeti kerimeyi şöyle okurduk: (Ey Peygamber) Ali'nin müminlerin mevlası olduğunu sana inen emir üzere bildir ve eğer bu tebliği ifa etmezsen onun elçiliğini yapmamış olursun..."[104]

Ehl-i Sünnetin önde gelen alimleri bu ayetin tefsirinde hepsi yukarıda aktardığımız gibi ittifak etmişlerdir. Ve onların önde gelenleri şunlardır:

-Muhammed el Şevkani: Felh-ul Kadir c. 2 s. 57

-Hakim Haskani: Sevahid-ul Tenzil c. 1 s. 188-190

-Allame Nisaburi Ebu Bekir Muhammed b. Hasan (şafii) Tefsir-ul Nisaburi: c. 6 s. 194-195

-İbn-i Esir: Es'ed-ul Ğabe C. 2 s. 67-Kahire

-Taberi: Zuhair ukba s. 67 Kahire

-Ahmed Bin hanbel: Musned c. 4 s. 281 Mısır

-Belği: Menakib s. 28 Hind.

-İbn Hacer-ul Askalani: Tehzib Tehzib c. 3 s. 327

-Zehebi: Mizan-ul rtidal c. 2 s. 107

-Nisai: Hasais Emiril Müminin s. 89

49- "Ey iman edenler akitleri yerine getirin"[105]

Zehebi, Abdullah b. Abbas'ın, bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini nakletmiştir. "Kur'an'da her ne kadar 'Ey İman edenler' hitabı varsa, işte bu hitabın efendisi başta Ali' dir. Yüce Allah kitabında sahabeleri ayıpladığı halde, Ali'yi her zaman iyilikle anmıştır:'[106]

50- "Allah buyurur ki: "İşte bu, doğrulara, doğruluklarının fayda vereceği gündür."[107]

Allame Hindi'nin rivayetine göre İbn-i Abbas şöyle dedi: "Ali sıddıkların efendisidir.'[108]

51- "Allah kimi dilerse, saptırır; dilediği kimseyi de doğru yola iletir. Onları seçkin kıldık ve doğru yola ilettik."[109]

Hafız Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre: Bu iki ayeti kerimedeki, "Sıratel Müstakim" yanı doğru yoldan kasıt hitabı İmam Ali'yedir.

O rivayetlerden biri de, İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu: "Allahu Teala'nın işaret ettiği yol, Al-i Muhammed'in yoludur."[110]

52- "De ki! Kesin delil ancak üstün ve mükemmel huccet, Allah'm delilidir. O dileseydi hepsini doğru yola iletirdi."[111]

Meğazili, Enes'in bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini nakletmiştir: Resulullah'ın yanında bulunuyorduk. Ali bin Ebi Talib'i gördüğümde şöyle buyurdu: "Ben ve Ali, kıyamet gününde bu ümmetin üzerine delil ve hüccetiz."[112]

Al-i Muhammedin kıyamet ve dünya gününde, yüce Allah'ın bu ümmet üzerine göndermiş olduğu delil ve hücceti olduğunu destekleyen hadisler çoktur ve onlardan bazıları:

Suyuti: Meğt'ul Hadis s. 19

Taberi: Zehair-ul Ukba s. 77

Taberi: Rayazun Nazire c. 2 s. 193

Hatib Bağdadi: Tanh-ul Bağdat c. 2 s. 88

Harezmî: Menakıb-ı Harezmî s. 228

53- "Anaya babaya iyilik edin"[113]

Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Yüce Allah bana itaat etmenizi ve bana karşı gelmemenizi; emrime tabi olmanızı farz kıldı. Bana tabi olmanızı farz kıldığı gibi benden sonra Ali bin Ebi Talib'e itaat etmenizi de farz kıldı. Bana karşı gelmenizi yasakladığı gibi ona karşı gelmenizi de yasakladı. Yüce Allah Ali'yi vezirim, varisim karar kıldı. Ali bendendir. Ben de Ali denim. Ali'yi sevmek iman, Ali'ye buğz ise küfürdür. Onu seven beni sevmiştir, ona buğzeden bana buğz etmiştir. Ben kimim mevlası isem Ali'de onun mevlasıdır. Ben bütün müslümanların mevlasıyım. Ben ve o, bu ümmetin babasıyız. "[114]

Meğazili, Hz.Resulullah'ın şöyle buyurduğunu naklediyor: "Ali'nin müslümanlar üzerindeki hakkı, babanın evlatları üzerinde olan hakkı gibidir."[115]

-Zehebi: Mi'zan İ'tıdal c. 2 s 313

-Asakalani "Lısan-ul Mizan c. 4 s. 399

-Harezmî: Menakıb-ı Harezmî s. 23 ve 219

54- "İblis, beni azdırdığın için ant olsun ki, senin doğru yolun üzerinde oturup onlara karşı duracağım."[116]

Hakim Haskani Hanefi'nin naklettiği bir rivayete göre Hz. Muhammed (s.a.a) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu: Ayeti kerimede İblis'in, 'senin doğru yolun' dediği yol, Ali bin Ebu Talib'in yoludur."[117]


55- 'Ve derler ki, hamd olsun Allah'a ki; Bizi hidayetiile buna ulaştırdı. Allah hidayet etmeseydi biz bunu bulamazdık... "[118]

Allame Kabbisi, sünni alimlerinin önde gelen tefsir alimleinden olan Taberi den şöyle naklediyor. Hz. Resulullah Gadir Hum günü hutbesinde şöyle buyurdu: "Ey insanlar size dediğim gibi, müminlerin emri Ali'yi tebrik edin'. Ve şöyle deyin: “Ve derler ki hamdolsun Allah'a ki; bizi hidayeti ile buna ulaştırdı. Allahu Teala bütün söylenenleri (kalbinde), nefsinde hainlik olanlan da biliyor. "[119]

56- "....A'raf üzerinde herkesi simasından tanıyan adamlar vardır."[120]

İbn-i Hacer (şafii) Sa'lebi'nin tefsirin'den İbn-i Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet ediyor: "A'raf, sırat köprüsünün üstünde olan yüksek, bir dağdır. O dağın üzerinde Abbas, Hamza ve Ali bin Ebi Talib ve Cafer-i Tayyar dururlar. Kendilerini sevenleri yüzlerinin (nurundan) beyazlığından ve kendilerine buğzedenleri ise yüzlerinin kara olmasından tanırlar."[121]

(Not: İmam Cafer Sadık buyurdu ki:"A'raf üzerinde duracak olanlar Ehl-i Beyt imamlarıdır.")

57- "A'raf ehl-i simalarından tanıdıkları bir takım adamlara, 'Ne çokluğunuz ne de taslamakta olduğunuz büyüklük size yarar sağladı"[122]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine Selman Farisi şöyle demiştir: Hz. Muhammed'in Imam Ali'ye ondan fazla şöyle buyurduğunu duydum: "Ey Ali sen ve senin vasilerin (imamlar) cennet ile cehennem arasında Araf ehlisiniz. Sizi tanıyanlar ve sizin tanıdığınız (vilayeti kabul edenler) cennete girebilecek ve cehenneme de ancak sizi inkâr edenler ve sizin inkâr ettikleriniz girecektir. "[123]

58- "... Affet deyin ve kapıdan secde ederek girin ki, hatalarınızı bağışlayalım, iyilik yapanlara ihsanımızı arttıracağız demiştik."[124]

Hafız Heysemi (Safii)nin rivayetine göre Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ehl-i Beyt'imin sizin aranızda ki misali, İsrailoğullarının Hitta kapısı (Selamet kapısı) gibidir. Kim o kapıdan girerse Allah onu bağışlar."[125]

Mutteki Hindi'nin rivayetine göre Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ali bin Ebi Talib Hitta kapısıdır. Kim o kapıdan girerse mümin olur ve kim de o kapıdan çıkarsa kafir olur."[126]

Sünni hadis alimleri yukarıda size sunmuş olduğumuz hadisi kendi kitaplarında kaydetmişlerdir. Ve onlardan bazıları şunlardır:

—Suyuti: El kaul-ul Celil, hadis 39

-Şeyh Muhammed Derulşi: Esnal Metalib ti Ehadıs Muhtelefet-ul Meratıb Huruf-ul Ayn s. 141 Mısır

-Allame Hındi: Menakıb Aynı s. 38

-İbrahim Bin Abdullah Ri'sabi: Esna'l Metalib 18 babın sonu

59- "Hani Rabbin: Âdemoğullarının sulbünden soyunu çıkarmış ve kendilerini nefislerine şahit tutmuş: Ben, sizin Rabb'niz değil miyim? demişti. Onlar da demişlerdi ki: "Evet, biz buna şahidiz. Kıyamet günü: "Bizim bundan haberimiz yoktu." demeyiniz"[127]

Bazı sünni alimleri bu ayetin tevil ve tefsirinde şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Muhammed (s.a.a) şöyle buyurdu: "İnsanlar Ali'nin ne zamandan beri müminlerin emiri sıfatını aldığını bilselerdi, onun faziletlerini inkar etmezlerdi. Ali müminlerin emiri sıfatını aldığında Adem (a.s) ruh ve ceset arasında idi. Yüce Allah mübarek kitabında şöyle buyurdu. "Hani Rabbim: Ademoğullarının sulbünden soyunu çakarmış..."[128]

60- "Allah'ın doğru yola ilettiği kimse, doğru yoldadır."[129]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine göre Hz. Ali (a.s) hutbelerinin birinde şöyle buyurdu: "Benim yol gösteren (hadi) ve benim hak yola ileten."[130]

61- "Yarattıklarımızdan öyle bir ümmet vardır ki, onlar hakkı gösterirler ve onunla adaleti uygularlar."[131]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine göre Hz. Ali (a.s)'den, Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Benden sonra ümmetim yetmiş üç fırkraya ayrılacak, yetmiş ikisi ateşliktir, bir fırka, fırka-i naciyedir. " Hadisi şerif-i beyan ederken şöyle buyurmuşlardır: Yarattıklanmızdan öyle bir ümmet vardır ki, onlar hakkı gösterirler ve onunla adaleti uygularlar."

"Bu ayeti kerimede, fırkai naciye beyan edilmiştir ki bu, ben, Ehl-i Beyt'im ve bize tabi olanlardır. "[132]

62- "Ey Allah'ım, eğer bu kitap senin katından gelen bir gerçekse üzerimize gökten taş yağdır ya da bize elem verici bir azap ver." demişlerdi."[133]

Allame Kabbisi, Hafız Ebi Ubeyd-ul Harvi'nın tefsirinden (Ğarib-ul Kur'an) naklen şöyle rivayet ediyor: Hz. Resulullah (s.a.a) Gadır Hum günü Ali'nin hakkını (velayet ve imamet) du- yurduktan sonra, Cabır b. Nezer b. Hans b. Keldı Adbi Hz. Muhammed'e gelerek şöyle dedi: 'Ya Muhammed, Allah'm birliğini ve senin Allah'ın resulü olduğunu, namaz kılmayı, oruç tutmayı, hacca gitmeyi, zekât vermeyi emrettin ve kabul ettik. Bunlardan razı deyilmisin ki, amcan oğlu Ali'yi bizden (Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır) diyerek üstün tutuyorsun. Bu senden mi yoksa Allah’tan mı?" Hz. Muhammed şöyle buyurdu: "Vallahi bu emir Allah'tandır."

Cabir giderek şöyle dedi: "Ey Allah'ım eğer Muhammed doğru söylüyorsa, gökyüzünden başımıza taş yağdır ya da bize elem verici bir azabı indir, Cabir kendi grubuna ulaşamadan, Allah'u Teala gökyüzünden taş indirerek, onu öldürdü. "[134]

Sünni alimlerinin önde gelenlerinden Şeyhul İslam Hamaveyni (hanefi) Feraid-ul Semteynn bab 13. de naklediyor.

İbni Sabbağ (maliki): Fusul-ul Muhimme s. 36

Şeblenci (Şafii): Nur-ul Ebsar s. 78

63- "Halbuki sen (Muhammed) onların içinde iken, Allah onlara azap edecek değildi..."[135]

Meveddet Pınarları adlı kitabın yazarı, bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Resulullah (s.a.a) bu ayette beyan olunan, zat- i şerifleri hakkındaki mananın, kıyamet gününe kadar, Ehl-i Beyt'inden gelecek İmamlar hakkında da tecelli edeceğini beyan buyurmuşlardır. Nasıl ki Resulullah (s.a.a) ehli arza eman ise, Ehl-i Beyt'i de arz ehlinin emanıdır."

Bu konu hakkında pek çok hadis zikr olunmuştur. Nitekim Resulullah (s.a.a) bir hadisi şeriflerinde şöyle buyurmuşlardır: "Ehl-i Beytim Ehl-i arzın emanıdır. Ehl-i beyt'im helak olursa dünyanın sonu gelir."[136]

64- "......Hem de O'nun dostu olmadıkları halde, O'nun dostları ancak Allah'tan korkanlardır, fakat çoğu bunu bilmezler"[137]

Hakim Haskani'nin rivayetine göre, İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Hem de onun dostu olmadıklan halde" ayetinden kasıt; Mekke kafirleri "Onun dostları ancak Allah'tan korkanlardır," ayetinden kasıt büyük şirklerden korkanlardır. Yani: "Ali bin Ebi Talib, Hamza, Cafer ve Akil'dır." Bunlar Allah'ın dostlandır. Fakat çoğu bunu bilmezler. "[138]

65- "...Bilin ki ele geçirdiğiniz ganimetin beşte biri Allah'ın, Peygamberin ve yakınlarının, yetimlerin, düşkünlerin ve yolcularındır, Allah, her şeye güç yetendir."[139]

İman Cafer-i Sadık, (a.s) şöyle buyurdu: "Ayeti kerimede kastedilen Peygamberin yakınları olan; müminlerin emiri Ali ve geri kalan Ehl-i Beyt imamlarıdır. "

Hz. Peygamberin döneminde elde edilen ganimetierin beşte biri Ehl-i Beyte tahsis ediliyordu. Bu tahsis Peygamberden sonra, Ebubekir, Ömer, Osman'ın döneminde verilmedi. Emevi ve Abbasi döneminde de verilmedi. Lakin birçok Sünni tefsir âlimleri bu ayeti kerimenin tefsirinde işaret edilen, yakınlardan kastın, Ali bin Ebi Talib (a.s) olduğuna işaret etmişlerdir. Ona göre ki, İmam Ali peygamberin kardeşi, damadı ve amcasının oğludur. Ve o akrabalık bakımından Peygambere en yakın olandır. Bu konu hakkında aşağıda size aktaracağım kaynaklara müracaat edebilirsiniz.

-Dur'ul Esrar c. 1 s. 159

-Cami-ul Beyan fi Tefsirul Kur'an bu ayetin tefsirinde

-Tefsir-ul Kasımi: c. 8 s. 3001 Mısır .

-Tefsir-ul Tehrir ve Tenvir c. 10 s. 9 Tunus

-Tefsir-ul Kur'an-i lil Kur'an c. 5 s. 618

-İhya-ul Ulumud Din c .3 s. 410 Kahire

-Musned Ahmed Bin Hanbel c. 1 s. 320 Mısır

-Tefsir-ul Keşşaf bu ayetin tefsirinde Mısır

-Kur'anda Ehli Beyt 104

66- "Eğer seni aldatmak isterlerse; Muhakkak ki Allah sana yeter. Seni ve müminleri yardımıyla destekleyen O'dur"[140]

Ebu Hureyre'nin nakline göre: Hz. Resulullah şöyle buyurdu: 'Arşın üzerine şöyle yazıldığını gördüm. Allah'tan başka bir ilah ve O'nun şeriki yoktur. Muhammed, Allah'in peygamberi ve uludur. Ve Onu Ali ile destekleyip kuvvetlendirdim."

Ayetteki Allah'ın yardımından kasıt: "Müminlerin emiri İmam Ali'dir. "Nitekim bunu destekleyen birçok sünni alimleri kitaplannda yer vermişlerdir.

-Süleyman Kunduzi Hanefi: Yanabi-ul Mevedde s. 94

-Taberi: Zehair-ul Ukba s. 69

-Hafız Ebul Hasan b. Meğazili: Menakib adlı kitabında s. 39

-Harezmî: Menakib Harezmî S. 234

-Taberi: Rıyaz-ul Nezer c. 2 s. 272

-İbn Hacer: Mecme-ul Zevaid c. 9 s. 121

-Alaeddin Hindi (Hanefi): Kenzul Ummal c. 6 s. 158 x

-Habb Bağdadi: Tarih-ul Bağdat c. 11 s. 173

-Kur'an'da Ehli Beyt s. 100. 105

67- "Ey Peygamber, sana ve sana uyan müminlere Allah yeter"[141]

Hatib Ebu Bekir Ahmed b. Ali Bağdadi'nin nakline göre, Cabir b. Abdullah Ensari bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Ey Peygamber, sana ve sana uyan müminlere Allah yeter" ayetinden maksat; Ali bin Ebi Talib'tir ve müminlerin efendisidir."[142]

-Allame Hindi: İrceh-ul Metalib s. 88

-Allame Hanefiyye Mir. Muhammed Salih Keşfi Tirmizi: Menakıb Iıl Keşfi ewel bab'da naklediyor

68- "En büyük hac günü, Allah ve Resulünden insanlara bir ilan bildirilir. Allah ve Peygamberi müşriklerden kesinlikle uzaktır."[143]

Tefsir ve tarih alimlerinin nakline göre, Tövbe suresinin bu ayeti indiğinde, Hz. Peygamber Ebu Bekiri Tövbe suresi ile Mekke'de bulunanlara ilan etmesi için gönderdikten sonra Cebrail (a.s) Peygambere gelerek şöyle dedi: "Rabbin sana selam söyler ve buyurur ki: Benim yerime ancak sen veya senden olan biri eda edebilir!" Bunu duyan Peygamber hemen Müminlerin Emiri Ali'yi Ebu Bekir'in arkasından gönderip, sureyi ondan almasını ve onu müşriklere İmam Ali'nin okumasını buyurdu. İmam Ali yolda Ebu Bekir'e yetişip, ayetleri onun elinden aldı. Mekke'ye ulaştığında, İmam Ali sureyi hazır olanlara bildirdi. Bu olaydan sonra Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Benim yerime ancak ben veya Ali eda edebilir."

Tefsir, tarih ve hadis alimleri bu ayetin tefsirinde yukarıda aktardığımız gibi bu olayı ittifak ile kaydediyorlar. Ve onlardan bazıları şunlardır:

-Sahih Buhari c. 5 s. 37-Taberi: Camı-ul beyan fi Tefsir-ul Kur'an c. 1 s. 46

-Tefsir-ul Menar c. 10 s. 157

-Tefsir-ul Kur'an-ul Kerim Şeyh Şeltut s. 608

-Tefsir-ul Tehrir vel Tenvir c. 10 s. 100

-Tefsir-ul Kasımi c. 8 s. 3069

-Durr'ul Mensur: Bu ayetin tefsirinde

-Nizamul Dur. C. 8 s. 364-365

-Tefsir-ul Kur'an-iI lil Kur'an c. 5 s. 698

-Menakıb Harezmî s. 24 ve 223

-Menakıb ibni Meğazili s. 112

-Feraidul Semteyn s. 58

-Sevaik-ul Muhrike s. 75, 93

-Mizan-ul İ'tidal Zehebi c. 1 s. 205

-EI İstiab c. 3 s. 35

-Kifayet-ul Talib s. 242

-Fezail Ali Bin Ebi T alıb İbni Hanbel c. 1 s. 43

-Hasais-ul Emiril Müminin Nisai s. 20

-Menakıb Ayni s. 18 ve 198

69- "Eğer antlaşmalarından sonra yine yeminlerini bozar ve dininize saldırırlarsa; o kafir önderlerini hemen öldürün çünkü onların yeminleri yoktur…"[144]

Hafız Hakim Haskanni'nin rivayetine göre: Müminlerin İmamı Hz. Ali şöyle buyurdu: "Cemel ve Sıfiın Savaşında, karşı tarafa ancak Allah'ın kitabındaki şu ayete dayanarak savaştım ve bu ayet bu gün için nazil oldu. Eğer antlaşmalarından sonra yine yeminlerini bozar ve dininize saldırırlarsa"[145]

Başka bir rivayette İmam Basra'da iken Cemel savaşı başlamadan önce bu ayeti okudu ve şöyle buyurdu: Anah'a andolsun ki, Resulullah (s.a.a) bana ahdedip şöyle buyurmuştu: "Ey Ali! Yeminlerini bozanlara; baği, asi olanlara ve dinden çıkanlara karşı savaşacaksın ki, bunların imanı yoktur."

70- "Hacılara su vermeyi, Mecid-i Haram'ı onarmayı Allah'a ve Ahiret gününe iman edip de Allah yolunda cihat edenlerin imanı ile bir mi tutuyorsunuz? Onlar Allah katında bir olmazlar Allah zulmeden toplumu doğru yola iletmez." "İnanan, hicret eden, Allah yolunda mallarıyla canlarıyla cihat eden kimselere Allah katında büyük dereceler vardır. Kurtuluşa erenlerde işte onlardır."[146]

Hafız Süleyman, Nesai'nin ikinci cildinden Muhammed b. Kab El Kurtubi'nin şu rivayetine göre: "Bir gün Abd-ud Dar'dan Talha b. Şeybe, Abbas b. Abd-ul Muttalib Kâbe’ye olan hizmetlerinden bahsedip iftihar ediyorlardı. Talha, "Kâbe’nin anahtarları bende", Abbas ise "sulama işi bana ait" diyordu. Yanlarında bulunan Hz. Ali'de şöyle buyurdu: 'Ben bu beyte herkesten altı yıl öncesinden secde edenim ve cihat eden benim' dedi. Ve akabinde Cebrail (a.s) bu ayeti getirdi.

"Haccılara su vermeyi Mescid-i Haram-ı onarmayı..."[147]

İmam Muhammed Bakır (a.s) şöyle buyurdu: Ayet, Ali, Hamza, Cafer, Abbas ve Şeybe hakkında indi. Abbas ve Şeybe, Ali'ye karşı iftihar ederek, Abbas şöyle dedi: "Ben senden daha faziletliyim çünkü haccılara su vermek benim elimdedir. Şeybe de dedi ki: Ben de senden daha faziletliyim çünkü Mescid-i Haram-ı tamir etmek benim elimdedir: İmam Ali'de şöyle buyurdu:

Ben ikinizden daha faziletliyim. Çünkü sizden önce Allah'a iman ettim ve Allah yolunda cihatta ve hicrette bulundum."

İkisi de dedi ki: "Bizler Resulullahın (s.a.a) vereceği hükme razıyız."

Beraberce Resulullah'ın huzuruna varıp, herkes dediğini tekrarladıktan sonra, yüce Allah Peygamberine şu ayetleri indirdi: "Siz, hacılara su vermeyi, Mescid-i Haram-ı tamir etmeyi, Allah'a ve Ahiret gününe inanan....."[148]

Ehl-i sünnetin önde gelen alimleri bu ayetin tefsir ve tevilinde yukarıda aktardığımız gibi rivayet ediyorlar ve onlardan bazıları şunlardır:

-Kifayet-ul Talib s. 237–238 Kenci Şafii

-Ruhul Beyan c. 1 s. 323

-Nur-ul Ebsar s. 77

-Nuzhet-ul Mecalis c. 2 s. 169

-Tefsir-ul Celaleyn c. 1 s. 10

-Tefsir-ul Kurtubi c. 8 s. 91

-Tefsir-ul Menar c. 1 s. 216

-Tefsir-ul Kur'an-ul Azim c. 2 s. 241

-Cami-ul Beyan fi Tefsirul Kur'an c. l0, s. 68

-Mefatih-ul Gayb c. 4 s. 422

-Esbâb-ul Nuzul s. 182

-Durr'ul Mensur c. 3 s. 218

-Fusulul Mubimme s. 123

-Cami ul Usul c. 9 s. 477

71- "Ey İman edenler, Allah'tan korkun ve doğrularla beraber olun"[149]

İbn-i Asakır bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet ediyor: Ayetten kasıt; "Ali bin Ebi Talib ile beraber olunuz."[150]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Bu ayetteki 'Ey iman edenler' ve 'doğrularla beraber olun' hitaptan kasıt, İmam Ali bin Ebi Talib'e has olarak nazil olmuştur."[151]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini birçok sünni alimi kaydetmektedir. Onlardan bazıları şunlardır.

-İbn-i Hacer Heysemi: Sevaik-ul Muhrike s. 93

-Kenci Şafi: Kifayet-ul Talib s. 111

-Hamaveyni Şafii: Feraid-ul Semteyn c. 1 s. 68

-Suyuti: Ed Durr'ul Mensur c. 3 s. 390

-Hafız Süleyman Kunduzi: Meveddet Pinarlan. s. 33, 105,130

-Zerendi Hanefi: Nizam Durr-ul Semteyn s. 92

-Allame Hindi: İrceh-ul Metalıb Fi Menakıb Ali Bin Ebi Talib s. 60

72- ".....Hakka eriştiren mi, yoksa götürülmeden gidemeyen mi uyulmaya daha layıktır. Ne oluyor size, nasıl hüküm ediyorsunuz?"[152]

Hakim Haskani'nin nakline göre İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Kendi aralannda tartışan kavim, bu münakaşayı Hz. Peygambere götürdüler ve Hz. Peygamber bazı sahabelerine emrederek onların aralarında hüküm vermelerini istedi. Verdikleri hükümden razı olmadılar. Daha sonra İmam Ali'nin hüküm vermesini istedi. Onların arasında hüküm verdi ve onlar onun verdiği hükümden razı oldular. Bunun üzerine bazı münafıklar onlara şöyle dedi: Falan kişi size hüküm etti fakat razı olmadınız. Fakat Ali size bir hüküm verdi ve onun hükmüne razı oldunuz vay halinize! Bunun mukabilinde yüce Allah Ali'nin hakkında bu ayeti indiirdi. 'Hakka eriştiren mi, yoksa...' Ondan dolayı ki, Ali'nin verdiği hüküm en doğru hükümdür."[153]

73- "O gerçek mi? diye senden haber sorarlar. De ki: Rabbime and olsunı ki o, muhakkak gerçektir...."[154]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre: Mekke ehli Ya Muhammed, Ali'nin imameti hakkında söylediklerin gerçek mi? Dediler. Hz. Resulullah buyurdu: "Rabbime andolsun ki, Ali hakkında söylediklerim doğrudur. "[155]

74- "De ki: Allah'ın fazileti ve rahmeti ile..."[156]

Sünni alimlerinin önde gelenlerinden biri olan İbn-i Asakir Tarih Medinet-i Dimeşk' adlı kitabında, Abdullah Bin Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet ediyor: "Allah'ın Fazileti Resulullah (s.a.a) ve Allah'ın Rahmeti ise Ali'dir."[157]

75- "Biliniz ki, Allah'ın dostlarına korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir."[158]

Harezmî Enes'den Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Ali ve Onun zürriyeti ve sevenleri (taraftarları) cennete ilk önce gireceklerdir. Ve Onlar cennette Allah'in ve Allah dostlarının komşularıdır. "[159]

Hakkim Haskani Ebu Hureyre'den Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "....İnsanların üzüldüğü ve insanların korktuğundan korkmazlar ve üzülmeyecekler, eğer onlar üzüldüğünde biliyor musunuz kimlerdir. " Dediki: "Hayır ya Resulullah"

Hz. Resulullah buyurdu: "Onlar, Ali bin Ebi Talib, Hamza b. Abdulmuttalib, Cafer ve Akil'dır. " Hz. Resulullah daha sonra bu ayeti kerimeyi okudu: "Biliniz ki, Allahın dostlarına korku yoktur "[160]

76- "Ona bir hazine indirilseydi yahut onunla beraber yanında bir melek de gelseydi demelerine sıkılarak sana vahyedilenlerin bir kısmını terk ediverecek misin? Sen ancak bir korkutucusun ve Allah her şeyi korur."[161]

Bu ayetin tefsirinde Hz. İmam Cafer-i Sadık (a. s) şöyle buyurdu: Ayeti kerimenin iniş sebebi şudur: Hz. Peygamber (s.a.a) bir gün İmam Ali'ye buyurdu ki: "Ey Ali! Allah'tan seni bana vezir kılmasını istedim ve kabul etti; Seni vasim kılmasını istedim, kabul etti ve seni ümmetimin üzerine halifem olmanı istedim yine kabul etti!"

Hz. Peygamberin yanında duran, Kureyşliler'den iki kişi birbirine şöyle dediler: "Allah'a ant olsun ki, su tulumunun içinde çürümüş, eskimiş bir tabak hurma, Muhammed'in Rabbin'den istediğinden daha hayırlıdır. Rabbin den bir melek gelseydi de, ona yardımcı olsaydı veyahut ona mülk indirseydi de, fakirliğini giderseydi Allah'a and olsun ki, kendisi hakla veya batılı Allah'tan dileseydi, isteği kabul edilecekti!" Ve bunun akabinde Yüce Allah bu ayeti kerimeyi indirdi? "Ona bir hazine indirilseydi yahut onunla beraber yanında bir melek de gelseydi..."[162]

Sünni âlimlerinden olan Hakim Haskani'de bu ayetin tevil ve tefsirinde yukarıda naklettiğimiz hadise yakın bir hadis nakletmiştir.[163]

77- "Rabbinden apaçık bir delile sahip olan, bundan başka bir de tanığı olup..."[164]

Hafız Süleyman kunduzi, İmam Ali'nin bu ayetin tefsirinde şöyle buyurduğunu naklediyor: "Beyyine (Açık bir delil) Hz. Muhammed; Şahid de benim"[165]

Şevkani'nin nakline göre bu ayet hakkında, Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: "Rabbinden açık bir delil üzerinde bulunan benim ve ardınca da rabbi tarafından bir şahid gelen ise Ali'dir. "[166]

İbn-i Asakir Tarih Medinet-i Dimeşk' adlı kitabında bu ayetin tefsirinde yukarıda naklettiğimiz rivayet aynen naklediliyor.[167]

Sünni alimlerinin önde gelenleri bu ayetin tefsirinde, bu ümmetin şahidinin İmam Ali olduğuna dair birçok rivayetler nakletmişlerdir ve onlardan bazıları şunlardır:

Suyutı: Durr'ul Mensur c. 3 s. 324

Muttuki Hindi Hanefi: Kenzul Ummal c. 1 s. 251

Kenci Şafii: Kifayet-ul Talib s. 111

Fahri Razi: Mefatih-ul Gayb bu ayetin tefsirinde

Harezmî: Menakib Harezmî s. 197

Meğazili: Menakıb İbn-i Meğazili s. 270-271

İbn-ı Ebi-l Hedid Mutezili: Şerh-ul Nehcul Belağa c. 1 s.208 Mısır

Taberi: Cam-ul Beyan Fi Tefsir-ul Kur'an c. 21 s. 10

Cevzi: Tezkiretul Havas-ul Ummeh s. 10

Hindi Ubeydallah Besmel: İrceh-ul Metalib s. 62

Mes'ud el Beğvi: Ma'alim el Tenzil c. 3 s. 224

Alâeddin Ali Bin Muhammed Hanin: Hanin T efsiri c. 3 s.224

78- "Yeryüzünde hepsi de aynı kaynaktan sulanan birbirine sınır toprak parçaları, üzüm bağları... "[168]

Cabir b. Abdullah Ensari bu ayetin tefsirinde, Hz. Resulullah'ın İmam Ali'ye şöyle dediğini duydum: " Ya Ali, insanlar muhtelif soylardan sen ve ben ise bir soydanız (bir ağaçtanız)" demiştir.[169]

79- "Şüphesiz sen bir uyarıcısın fakat her toplumun hadisi (yol göstericisi) vardır. "[170]

Sa'lebi'nin rivayetine göre; İbn-i Abbas bu ayetin 'tefsirinde şöyle demiştir: Bu ayet indiği zaman Hz. Resulullah şöyle dedi: "Uyarıcı benim, hadi ise Ali'dir. Ya Ali benden sonra hidayet ehl-i seninle hidayeti seçecektir. "
Tefsir alimleri bu ayetin tefsirinde de, bu ayetteki Hadi hitabından, İmam Ali (a.s)'nin kastedildiğini nakletmektedirler. Ve onlardan bazıları şunlardır.

-Taberi: Cami-ul Beyan c. 13 s. 72

-İbn-i Sabbağ (maliki): Fusul-ul Muhimme fasıl 1

-Şeblenci (Şafii): Nur-ul Ebsar s. 70

-Mufessirlerin Şeyhi İsmail Hanifi: Ruhul beyan c. 2 s. 440

-Süleyman Kunduzi: Meveddet Pınarlan s. 26

-Kenei: Kifayet-ul Talib s. 109

-Nisaburi: Mustedrek alal Sahiheyn c. 3 s. 129

-Mutteki Hanefi Hindi: Kenzul Ummal c. 1 s. 251

-Fahri Razi: Mefatih-ul Gayb bu ayetin tefsirinde

-Suyutl: Durr'ul Mensur

-Fakir Ayni: Menakıb Ayni s. 18- 26

-Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 301-302

-İbn-i Şehr-i Aşub: Menakib İbn-i Şehr Eşub c. 3 s. 83

80- "Onlar ki, inanmışlardır ve kalpleri Allah'ı anmakla huzura kavuşmuştur. Dikkat edin gerçekten kalpler, ancak Allah'ı anmakla huzura kavuşur."[171]

Suyuti'nin rivayetine göre İmam Ali, Hz. Resulullah'tan şöyle naklediyor: "Onlar ki inanmışlardır ve kalpleri Allah'ı..." bu ayette, "Kim Allah ve Resulünü sever ve Ehli Beyt'imi samimi sever. "[172]

Hz. Resulullah (s.a.a) İmam Ali'ye şöyle buyurdu: 'Bu ayetin kimin hakkında indiğini biliyor musun?" İmam Ali dedi ki: "Allah ve Resulu daha iyi bilirler." Resulullah (s.a.a) buyurdu ki: 'Bu ayet, beni tasdik edip bana iman edenler ve senin zürriyetini senden sonra da sevip sizlere bu emri (halifeliği) teslim edenler hakkında inmiştir. "[173]

81- "İman edip iyi ameller işleyenler için hoş bir hayat (tuba) ve güzel bir gelecek vardır."[174]
Süleyman KunduziSa'lebi'den naklettiği rivayetine göre İmam Muhammed Bakır'dan Hz. Resululaha bu ayeti kerimenin manası sorulduğunda şöyle buyurdu: "O, kökü benim evimde, dalları cennete uzanan, bizzat Allah’ın Adn cennetine diktiği bir ağaçtır."

Ya Resulullah! Bu ağaç hakkında, önceden buyurmuşdunuz ki, onun kökü Ali ve Fatıma'nın evinde, dalları da cennet ehlinin üzerinde diye sorulduğunda, Hz. Muhammed şöyle buyurdu: "Benim evimle Ali ve Fatımanın evi birdir. Cenab-ı Hak, bizzat diktiği bu ağaca ruhundan ruh üflemiştir. Güzelliği tarif ve tavsife gelmez, lütuf ve nimetleri benzersizdir. "[175]

Bu hadisi bir çok Sünni alimi nakletmiştir. Onlardan bazıları şunlardır:

Kurtubi: Tefsirul Kurtubi c. 9 s. 217

Suyutı: Durr'ul mensur c. 4 s. 59

Meğazili: Menakıb İbn-ı meğazili s. 268

Hakım Haskani Hanifi: Şevahid-ul tenzil c. 1 s. 5 ve c. 3 s.306

82- "Görmez misin Allah nasıl bir misal verdi. Hoş bir söz; kökü sağlam dalları göğe doğru olan bir ağaca benzer ki, Rabb'inin izniyie her zaman yemişini verir. İnsanlar ibret alsın diye Allah onlara misal veriyor."[176]

Asım b. Hamza'nın naklettiği bir rivayetinde Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ben ağacın köküyüm, Ali bu ağacın gövdesidir.

Hasan ve Hüseyin bu ağacın meyvesidir. Ehl-i Beyt 'in taraftar- lan ise bu ağacın yapraklandır "[177]

Bir çok Sünni alimi bu ayetin tefsir ve tevilinde yukarıda naklettiğimiz hadisin aynısını naklediyorlar ve onlardan bazıları şunlardır.

-Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 311–312

-Hakim Nisaburi: Mustedrek alal Sahiheyn c. 3 s. 126

-İbn-ül esir: Usd-ul ğabe c. 4 s. 22

-İbn-ül Hacer Askalanı: Tehzib-ul T ehzib c. 6 s. 320

-Abdul Rauf-ul Menavi Şafii: Feyzul Gadir c. 3 s. 46



83- "Hani İbrahim demişti ki; bu şehri emniyetli kıl, beni ve oğullarımı da puta tapmaktan uzak tut."[178]

Muhammed Bakır şöyle buyurdu: "Halil İbrahim dua etti: "Rabbim; bu şehri emniyetli kıl, beni ve oğullarımı da puta tapmaktan uzak tut. Onun bu duası Peygamberimiz Muhammede (s.a.a) nübüwet olarak, Ali bin Talibe de imamet ve va- siyet olarak nailoldu. Şanı Yüce olan Allah buyurdu ki: 'Ey İbrahim: seni insanlara imam kıldım. ' İbrahim buyurdu ki: 'Benim zürriyetimden de kılacak mısın?' Allah buyurdu ki: 'Bu ahdime (imamete) zalimlerer asla nail olamayacaktır. ' Buradaki zalimlerden maksat; Allah'a şirk koşan ve putlara kurban kesenlerdir. Müminlerin emiri İmam Ali hariç Araplar ve Kureyş topluluğu, Peygamberimizin zuhurundan önce putlara tapmış ve onlara kurbanlar kesmişlerdi. İmamet putlara tapmış ve onlara kurban kesmiş birine asla caiz olmaz. Nitekim şam yüce olan Allah şöyle buyurdu: 'Bu ahdime (imamete) zalimler asla nail olmayacaktır. "[179]

84- 'Biz onların gönüllerinden kim söküp attık. Hepsi kardeş olarak tahtlar üzerinde karşılıklı oturacaklar"[180]

Süleyman Kunduzi Menakıb'tan Zeyd b. Erkam'dan naklettiği bir rivayetine göre Hz. Peygamber şöyle buyurdu: 'Ya Ali! Sen ve Kızım Fatıma ile beraber benim cennetteki köşkümdesiniz. " dedikten sonra bu ayeti kerimeyi okudu. "[181]
85- "Rabbin hakkı için onların hepsini mutlaka sorguya çekeceğiz."[182]

Hafız Hakim Haskanni'nin rivayetine göre, Sıddı bu ayetin tefsirinde şöyle dedi: "Rabbin hakkı için onların hepsini mutlaka şorguya çekeceğiz." yani İmam Ali'nin vilayeti hakkında"[183]



86- "...Bilmiyorsanız, zikir ehline sorun."[184]

Taberi'nin rivayetine göre İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur. "'Şayet bilmiyorsanız, zikir ehiine sorun' ayetinde işaret edilen zikir ehli, biz ehlibeyt'iz. "[185]

Ve Taberi' nin naklettiği başka bir rivayette ise İmam Ali şöyle buyurmuştur: "Ayette işaret edilen zikir ehli biziz. "[186]

Yusuf Göktan kendi tefsirinde bu ayeti genişçe nakletmiş ve bu ayette ki zikir ehlinden kastedilenlerin İmam Ali ve Ehl-i Beyt'i olduğunu kaydetmiştir. Aynca aşağıdaki kaynak kitaplarda da bu konu zikrediliyor.

-Ebu Ömer Yusuf b. Abdullah Endulisi: İstiab c. 3 s. 74

-Ali Mutteki Hindi Hanefi: Kenzul Ummal c. 3 s. 95

-Cevzi: T ezkiret-ul Hevas s. 87

-Ebu Davut Secistanı Süleyman bin Esa's: Sünen Ebi Davud c. 4 s ".114

-Taberi: Zuhair-ul Ukba s. 81

-İbrahim b. Muhammed Hamaveyni: Feraid-ul Semteyn c. 1 s. 66

-Harezmî: Menakıb Harezmî s. 48

Bu ve diğer sünni alimleri bu ayette ki zikir ehlinden kastın, Al-i Muhammed olduğuna dair aynı mana içeriğinde bir çok rivayetler nakletmişlerdir.



87- "Akrabaya hakkını ver; yoksula ve yolda kalmışsa da..."[187]

Meveddet Pınarian adlı kitab, Ali bin Hüseyin (a.s)'ın şöy- le buyurduğunu naklediyor: "Burada ki akrabalık hakkı beyanındaki murad-i ilahi; Ehl-i Beyt'tir. "[188]

İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: "Bu ayet nazil olduğu zaman Peygamber Hz. Fatıma'ya işte bu fedek arazisi senindir. Sana tahsis ettim." diye buyurdular. Ve "akrabaya... ayetinden kasıt Ehli Beyt manasını verdiler. "[189]

İbn-i Abbas'ın nakline göre: Hz. Resulullah'a senin akrabaların kimdir, diye sorduğumuzda Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ali, Fatıma ve çocukları"[190]

88- "...Reabb'lerine hangisi daha yakın olacak diye vesile ararIar."[191]

Hafız Haskani'nin nakline göre İkrime şöyle dedi: "Bu ayetteki vesileden maksat; Hz. Peygamber, Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin'dir."[192]

Hz. Resulullah şöyle buyurdu:"Cennetteki tabakalar vesile diye adlanır. " diye buyurduğunda şöyle sordular: "Va Resulullah seninle beraber kim olacak?" Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Fatıma, kocası, Hasan ve Hüseyin"[193]

İbni Kesir Dimeşki: T efsir-ul Kur'an-ıl Azim c. 3 s. 341

Mutteki Hindi: Muntehab Kenzul Ummal c. 5 s. 94

Hatıb Harezmî Meveffık bin Ahmed Hanefi: Mektel-i Hüseyin s. 66.

Değerli okuyucu Ehl-i Beyt'in en katı düşmanlanndan biri ve harici olan İkrime dahi Ehl-i Beyt'in bu faziletini İbn-i Abbas'dan naklediyor. Amma ki hakka doğru vesile olan Hz. Mu- hammed, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyi'nin en katı düşmanlan dahi bu hakikati itiraf etmiş ve yazmışlardır. Amma ki günümüzdeki takipçileri ise bu hakikati ne zaman itiraf edip mazlum müslümanlara ilan edecekler. Bunun cevabını bekliyoruz?



89- "O gün bütün insanları imamları ile çağıracağız. "[194]

Bu ayet indiğinde müslümanlar, Hz. Peygambere sordular ki: "Va Resulullah! Bütün insanlann imamı sen değil misi

--------------------------------------------------------------------------------



Hey yavrum hey nedir bu; kul resmen şeytan olmuş
Koş hadi koş vatandaş, hadi kalkıyor dolmuş
İnsan kılıklı iblis, kandırıyor bizleri
Kılığına bak melek, kalbi ise taş olmuş.

Şeytansız bir yaşam yok, her dönem iblis ister
Çünkü yaşam çift şıklı, kul bir şık seçmek ister
Biri Allah yoludur, diğeri Yezid yolu
İmam Ali İslam’dır; Allah tam biat ister.

Yezid bir hastalıktı, habis olmuş bir urdu
Dini budadı Yezid, Ehl-i Beyt’siz din kurdu
Allah verdi cezayı, sonsuza dek lanetle
Ali’ye küfür etti, can evimizden vurdu.

Şimdi hak hukuk varken; doğru söz demek gerek
Güçlü olsa da kâfir, tam mücadele gerek
Yezid tam bir şeytandır, korku saldı aleme
Korkaktan dindar olmaz, Ali gibi nur gerek.

selamlar,

Sizlere yazdığım cevaplarda tüm sorunlarınıza yanıtları bulacaksınız; Alevilerin kesitiği yenmez diye Yavuz Sultan Selim'dir ki 41 yaşında tüm yalvarmalarına rağmen yara bere içinde ölmüştür..!

Namaz Allah'ın emridir, şeklinida peybamber efendimizden öğreniyoruz..
demişsiniz ki çok haklısınız, namaz kılıyoruz çok şükür hepimiz. nacak Ku'an'da namaz yerine salla ve sellim ve ibadet kelimelri var dedim ki namaz kelimesi yazmıyor;ancak namaz kılnır ki Nusayriler 152 bayram+sadaka için kurban kestiklerinde ve zahiri namazlarda da namaz kılaralar; ancak siz şarap içerler dediniz ki İÇMEZLER ve Bohur yakarlar dediniz doğrudur ama SAV Peygamberimizim Miraca çıkışının temsili ve çok güzel kokusudur; ayrıca tanrılık kelimesine gelince tek tanrı var o da yüce yaradan ALLAH'tır; Peygamberimiz (SAV) arşa çıktığında, Allah ile görüştü ve geçen konuşmada; Allah der ki: Ey Habibim ey Peygamberim, be hiç bir şeye benzemem ki bu nedenledir ki be senin kalbini araştırdım ve kalbinde İmametin devamı olacak olan İmam Ali'yi gördüm der ve İmam Ali'nin vucudunda görünür Peygamberin'e; bütün gerçek bundan ibarettir. "HAŞAAAA" yoksa "Hiç kimse Allah'ı görmedi ve göremezde..! " İmam Ali mabuttur demekle çok yanlış düşünüyorsunuz. İçki felan da haramdır ve bunu yasaklayan yine İmam Ali'dir..!

sevgi ve saygılarımla.

Muaviye ve Yezid’in Lanetlendiğine Delalet eden Ayet ve Hadisler..
________________________________________
ALLAH-u Teala İsra suresi 60. ayette şöyle buyuruyor:

1- “Sana gösterdiğimiz o rüyayı ve Kur’ân’da lanetlenen ağacı, ancak insanları sınamak için meydana getirdik. Biz de onları korkuturuz da, bu onlara, büyük bir azgınlıktan başka bir şey sağlamaz.”

İmam Sa’lebi, imam Fahr-u Razi ve diğer müfessirlerinizin rivayet ettiğine göre Peygamber (s.a.a) rüya aleminde Beni Ümeyye’nin maymunlar şeklinde kendi minberine çıkıp indiğini gördü, Cebrail bunun üzerine mezkur ayeti nazil etti. (Bu ağaçtan kasıt Beni Ümeyye soyudur.)

ALLAH-u Teala, başı Ebu Süfyan ile Muaviye olan Beni Ümeyye’yi lanetlenmiş bir ağaç olarak zikretmiştir; dolayısıyla bu ağacın bir dalı olan Muaviye de mel’undur.

2- MUHAMMED Suresi 22 ve 23. ayetlerde şöyle buyurmaktadır:

“(Ey münafıklar!) Artık iş başına gelir de yeryüzünde bozgunculuk eder ve yakınlarınızı kestirip doğratır mısınız? İşte bunlar, ALLAH’ın kendilerini lanetlediği, sağır kıldığı ve gözlerini kör etmiş olduğu kimselerdir.”

Bu ayet açıkça yeryüzünde fesat çıkaranları ve yakınları kestirip doğrayanları lanetlemektedir. Muaviye’den daha büyük bozgunculuk eden ve yakınları kestirip doğratan kim vardır? Onun hilafeti zamanında çıkardığı fitneler herkesçe bilinmektedir. Ayrıca lanetli olduğunun diğer bir delili de yakınları kestirip doğratmasıdır.

3- Ahzap suresi 57. ayette de şöyle buyuruyor:

“ALLAH ve Resulünü incitenlere ALLAH, dünyada ve ahirette lanet etmiş ve onlar için horlayıcı bir azap hazırlamıştır.”

Şüphesiz Hz. Ali’ye ve Peygamber (s.a.a)’in iki reyhanı Hasan ve Hüseyin’e ve has sahabesi Ammar ve diğerlerine eziyet etmek de Peygamber’e eziyettir. Dolayısıyla bu ayete göre de o mukaddes insanlara eziyet eden Muaviye, dünya ve ahirette lanetlenmiştir.

4- Mümin suresi 52. ayette de şöyle buyurmaktadır:

“O gün zalimlere özür dilemeleri hiçbir fayda sağlamaz. Artık lanet de onlarındır, kötü yurt da onlarındır!”

5- Hud Suresi 18. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“Bilin ki ALLAH’ın laneti zalimlerin üzerinedir!”

6- Araf suresi 44. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“...Ve aralarında bir çağrıcı ALLAH’ın laneti zalimlerin üzerine olsun diye bağırır.”

Zalimler hakkında inen bu ve benzeri ayetler açıkça her zalimin mel’un olduğunu buyurmaktadır. Dost ve yabancı hiç kimse, Muaviye’nin apaçık zulümlerini inkar edemez. Zalim olduğu için de ALLAH’ın lanetine uğramıştır, dolayısıyla ALLAH’ın lanet etmiş olduğu kimseye biz de lanet edebiliriz.

7- Nisa Suresi 93. ayette ise şöyle buyurmaktadır:

“Kim bir mümini kasten öldürürse cezası, içinde ebediyen kalacağı cehennemdir. ALLAH ona gazap etmiş, onu lanetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.”

Bu ayet, bir mümini bilerek öldürenin ALLAH’ın lanetine uğradığını ve onun yerinin cehennem olduğunu bildirmektedir. Lütfen insafla söyleyiniz, Muaviye müminleri katletmekte ortak olmamış mı? Hucr bin Adiy ve yedi arkadaşını, onun emriyle katletmediler mi? Abdurrahman bin Hassan el-Ğanzi’yi diri diri mezara gömdürmedi mi?

Nitekim İbn-i Asakir ve Yakub bin Sufyan kendi Tarih’inde ve Beyhaki Delail’de İbn-i Abdurrahman İstiab’da ve İbn-i Esir Kamil’de rivayet etmiş olduğu üzere sahabenin büyüklerinden olan Hucr’u, Muaviye’nin emriyle işkence ederek öldürdüler. Hucr’un tek suçu ise Hz. Ali (a.s)’a lanet etmemek ve ondan olmadığını söylememekti.

Acaba Peygamber (s.a.a)’in büyük torunu ve Ashab-ı Kisa’nın beşincisi olan Hz. Hasan (a.s), müminlerin büyüklerinden ve cennet ehli gençlerin iki efendisinden biri değil miydi? Mes’udi, İbn-i Abdulbirr, Ebu’l- Ferec İsfahani, MUHAMMED bin Sa’d (Tabakat’ta), Sibt bin Cevzi (Tezkire’de) ve diğer birçok büyük alimlerin kendi kitaplarında yazmış olduklarına göre Muaviye, Cude için bir zehir gönderdi ve ona, “Hasan bin Ali’yi öldürecek olursan sana yüz bin dirhem verir ve seni oğlum Yezid’le evlendiririm.” diye vaatte bulundu. Hz. Hasan’ın şahadetinden sonra Muaviye ona yüz bin dirhem verdi, ama oğluyla evlendirmedi.

Hz. Hasan’ın şahadeti, bir müminin katlinden de öte Peygamber (s.a.a)’i üzen bir olaydır. Mezkur iki ayetin açık hükmüne rağmen henüz Muaviye’ye lanet etmekte tereddüt mü ediyorsunuz? Büyük sahabeden olan Ammar da Sıffin’de Muaviye’nin emriyle öldürülmedi mi? ehlisünnettin Büyük alimlerin de ittifak etmiş olduğu üzere Peygamber (s.a.a) Ammar hakkında şöyle buyurmamış mıydı?:

“Ey Ammar, seni baği ve tuğyan ehli bir grup öldürecektir.”

Büyük müminlerden binlerce insanın Muaviye tarafından katledildiğinden şüpheniz mi var? Dinin keskin kılıcı ve temiz yürekli bir mümin olan Malik Eşter de Muaviye’nin emriyle zehirlenmedi mi? Muaviye’nin Mısır’daki iki adamı Amr bin As ve Muaviye bin Hudeyc, Hz. Ali (a.s)’ın Mısır valisi MUHAMMED bin Ebi Bekir’i işkenceyle öldürüp ölmüş eşeğin karnında ateşe vermediler mi? Eğer Muaviye’nin öldürdüğü müminlerin listesini verecek olsam, bir gece değil, kim bilir kaç gece sürer.
__________________
LAİLAHEİLLALLAH, MUHAMMEDEN RASULULLAH, ALİYYENVELİYULLAH

İMAM HÜSEYİN ve ŞEHİTLERE RAHMET, YEZİT ve ZALİMLERE LANET!
- 25/12/2010 - 11:45

“Her Gün Aşura ve Her Yer Kerbela’dır.” İmam Cafer-i Sadık (A.S)

İnsanlık tarihinin kanayan en büyük yarası ve asırlardır dinmeyen acısı, İmam Hüseyin (A.S), Kerbela şehitleri ile tüm şehitlerimizi anmak için, burada toplanmış bulunuyoruz. Bildiğiniz gibi Hz. Hüseyin (A.S); Hz. Muhammed Mustafa (S.A.A)’in göz bebeği, Emirulmuminin Hz. Ali ile Fatıma-ı Zehra’nın ciğer pâresi, cennet gençlerinin efendisi ve masum 12 E. Beyt İmamlarımızın üçüncüsüdür. Kerbela Şehidi İ. Hüseyin, melun Yezid’in emriyle, melun Ömer b. Sad b. Ebi Vakkas komutasında, melun Şimr b. Zilcevşen tarafından 71 aile efradı ve yaranıyla beraber, kundaktaki bebekler de dâhil olmak üzere, tarihin benzerini görmediği, aç - susuz ve en feci bir şekilde, Kerb-u bela çölünde, 10 Muharrem Hicri 61 yılında şehit edilmiştir. İşin en garip tarafı da, Seyyid-i Şüheda İ. Hüseyin (A.S)’ın, müşrikler veya gayr-i müslimler tarafından değil de İslam halifeliğini gasbeden, sözde beş vakit namaz kılan ve her namazında da sözde Hz. Muhammed ve E. Beytine salât-u selam gönderen bir toplum tarafından şehit edilmesidir.

Kur’an-ı Kerimde Yüce Mevlanın tabiriyle lanetlik ağaç olan Emeviler, Aşura gününde kimi şehit ettiler biliyor musunuz? K. Kerimin Dehr Suresinde övülen, Ahzap Suresinin 33. ayetinde mutahhar ve masum kılınan, Şura Suresinin 23. ayetinde sevgi ve itaati farz kılınan, Âl-i İmran Suresinin 61. ayetinde de Necran Hıristiyanlarıyla bizzat Allah tarafından Mübâheleye mazhar olan ve Âl-i Aba beşlisinden biri olan Kerbela Şahı Hz. Hüseyin (A.S)’dan başkası değildir. Hz. Muhammed (S.A.A) Onun hakkında; “şüphesiz ki Hüseyin, hidayet meşalesi ve kurtuluş gemisidir. Hüseyin benden, ben de Hüseyin’denim. Allah’ım! Hasan’la Hüseyn’i seviyorum, sen de Onları sev, Onları sevenleri de sev.” buyurduğu o nuru söndürmek istediler. O melunlar aslında Aşura gününde Bedir’le Uhut savaşında Peygamberimiz (S.A.A) ile yüce İslam dinine karşı savaşan ataları Kureyş putlarının intikamını almak istediler. Dün Ebu Süfyan İslam Peygamberine, Muaviye de İmam Ali’ye kılıç çekip savaştı, bugün de melun şecerenin temsilcisi Yezid zamanını imamı Hz. Hüseyn’e kılıç çekiyor. O öyle bir Hüseyin ki; Peygamberimiz (S.A.A)’in dizinden kaldırmadığı, sevip öpmeğe doyamadığı, mübârek sırtına bindirdiği, namazının secdesinde bile omzuna çıktığında, O inene kadar sırf rahatsız olmasın diye başını secdeden dahi kaldırmadığı ve kendiliğinden inene kadar secdesini uzattığı, kılınan her namazda Allahumme Salli - Bârik dualarıyla kedisine salavat göndermenin dini bir emir olduğu ve mahşer gününde şefaati umulan Şehitler Serdarı İ. Hüseyin (A.S)’dır. Zalimler zahiren görünürde İ. Hüseyn (A.S)’ı öldürdüklerini sandılar, oysa bilmedikleri bir gerçek vardır, o da: “Hüseyinler ölmez ve asla öldürülemezler!” Zira Allah-u Teâlâ, kâfirlerle zalimlerin işine gelmese de nurunu tamamlayacaktır.

Aşura Gününde, İ. Hüseyin (A.S), Yezit’in tüm dünyevi ve şaşaalı tekliflerini geri çevirmiş, Ceddinin gerçek İslam dini için, mukaddes canını, kanını ve aile efradını seve seve feda etmiştir. Şayet bunu yapmasaydı, Emevi saltanatının başındaki melun Yezid’in sayısız rezaletleri dinmiş gibi algılanacak ve gerçek Muhammedi İslam Dini, Süfyaniler tarafından beşiğinde boğulmuş olacaktı. O gün mazlumlar serdarı Hz. Hüseyin (A.S), asırlar boyunca hürriyet aşığı mazlumlara ilham kaynağı olacak şu tarihi sözlerle kıyam etmiş ve melun Yezid’e karşı çıkmıştır: “Onlar bizden zillet mi beklerler, heyhat?! Şüphesiz ki, ben ölümü mutluluk, zalimlerle beraber yaşamayı da alçaklık bilirim! Eğer Ceddim Muhammed’in dini, kanımın akmasından başka bir şeyle ayakta durmayacaksa ey kılıçlar, gelin beni doğrayın!..” İşte görüldüğü gibi Kerbela ekolu, tüm insanlığa adalet, onur, fedakârlık ve zalimlere karşı - ölüm pahasına da olsa - kıyam etmeği öğretmeğe devam edecektir. Nitekim o gün görünürde Hz. Hüseyin yenilip şehit düşmüştü. Oysa gerçekte mazlumlar zalime, azınlık çoğunluğa, iman küfre, kan da kılıca galip gelip zafer kazanmıştır. Onun içindir ki tarihle beraber tüm insanlık, İmam Hüseyin ve şehitleri daima selam ve rahmetle, Yezit ve zalimleri de nefret ve lanetle, kıyamete kadar anmaya devam edecektir!

Ayşe ve Hafsa'nın Hz. Muhammed'e İçirdikleri İlaç


Salı, 06 Kasım 2012 03:06

a) En Başta Buhari ve Müslim'de Ledud Olayı

Hz. Muhammed'in ölüm nedeni şu hadiste aranmalıdır demek, yerinde bir ifade. Kitabın ana teması, aslında bu bölümdür. Kalan kısımlar birer teferruattır, tabii ki onlar da önemli; ancak burası çok farklı. Bir şey anlatmadan hemen konunun başında yorum yapmak doğru değildir. Vurgulamak istediğim, Hz. Muhammed'in ölüm gerçeği bu başlıkta aranmalıdır.

Buhari'nin anlatımlarının birkaç yerinde, Müslim'de ve başka da birçok İslami eserde ortak olarak işlenen şöyle bir olay var: Hz. Muhammed son hastalığında ölüm döşeğindeyken bir ara ayılınca bakıyor ki ona ağız yoluyla ilaç içiriyorlar. Bunu görünce çok kızıyor ve "Sizi, sakın ola bana bir şey içirmeyin diye uyarmadım mı? Neden bana ilaç içirdiniz? Hepiniz bu ilaçtan içeceksiniz, ben de bakacağım; ancak amcam Abbas hariç.

Çünkü o sizinle beraber değil, planın içinde o yoktur" diyor. Bazı rivayetlere göre, Muhammed bu ilaç meselesini fark edince onlara soruyor, kim yaptı diye? Onlar da amcan Abbas yaptı yanıtını verince kendisi, içinizde zaten tek sağlam kişi amcamdır diyor. Bu rivayet çok yaygın; ancak İbn'ül Cevzi'nin aktardığı cümleler daha da ilginç: Hz. Muhammed bu arada eliyle Habeşistan'a işaret ederek, bu ilaç içirme yöntemi Habeşli kadınların işidir diyor. Demek ki onlar bu yöntemle insanları zehirlemekle meşhurmuş ki böyle söylüyor.(57)

Zaten bu konuda hem Buhari, hem de Müslim bağımsız bir bölüm açmışlar: Ledud bölümü. Ve her iki kaynağın sarihleri de, “'Ledud', hastanın istemediği halde, rızası dışında kendisine verilen ilaç demektir.” tanımını da yapmışlardır. Hatta İbni Sad gibi bazı tarihçiler, Muhammed onlara, “Neden sizi uyardığım halde bana bunu yaptınız, üstelik ben oruçluydum.” demiş.

Hz. Muhammed'in o ağır hastalık haliyle oruç tutması bir kere inandırıcı değil. Ancak belki ona ilaç içireceklerini tahmin ettiği, bunu onlardan beklediği ve sezdiği için böyle bir taktiğe başvurmuş olabilir: “Bakın ben niyetliyim, sakın ola bana bir şey vermeyin.” demek istemiştir. Ama buna rağmen onu dinlememişlerdir.

İbni Sad gibi bazı İslam tarihçileri bu konuda net süre de veriyorlar. Pazar günü ona ilaç içiriyorlar, ondan sonra çok ağırlaşıyor ve pazartesi günü, yani bir gün sonra vefat ediyor. Çok ağırlaştığını duyup da yanına gelen Üsame b. Zeyd, "Geldiğimde bana bakıyordu; ancak artık konuşamıyordu." diyor. (58)

Hadisten, orada bulunanlar içinde yalnız amcasına güvendiği kesin. Kalanlar zaten eşleri Ayşe ve Hafsa (ki zaten hasta iken Ayşe'nin evinde kalıyordu). Çok açık ki onlara güvenmemiş. Çünkü onun ihtiyaç duyup böylesine bir uyarıda bulunması, sakın benden habersiz bana ilaç içirmeyin demesi, aslında birçok şey ifade ediyor. Demek ki kuşku duyduğu bazı emareler daha önce yaşanmış ki, onlara güvenmiyor. O nedenle kendilerini ilaç içirmeme konusunda uyarıyor.

Gerçi burada Ayşe'nin yaptığı bir savunma da var. Şunu diyor: Aslında bizim yaptığımız bir şey yok; ancak Muhammed ilaçtan korktuğu için kızıyor. (59) Herhalde Ayşe bu kadarını da becerebilir; hemen kalkıp "ben yaptım" diyecek hali yok ya. Bir de benzer şüphe içerikli hadisleri hep Ayşe anlatıyor, neden diğer eşleri de bu anlatımlarda yok, neden bunlar hep Ayşe'ye dayalı? Bu durum Ayşe'nin aktif olarak bu planların içinde olduğunu gösteriyor.

İlginçtir ki bu hadisleri açıklayan, bunlar üzerinde şerh yapan kişiler, eften püften noktalar üzerinde durmuşlar. Mesela buna bakarak, acaba hastaya, isteği dışında ilaç verilir mi gibi şeyler. Kimse, acaba Ayşe-Hafsa aracılığıyla böyle bir planın uygulanması mümkün mü, siyasi bir komplo ihtimali var mı diye bu konuda kafa yormamış veya bilerek değinmek istememiş.

Ayşe, "Hayatımda Muhammed'in ateşi ve ağrısı kadar şiddetli bir ağrı-ateş görmedim" diyor. (60) Muhammed kendi ateşi hakkında, "Bana yedi kuyudan su getirin, kullanayım da belki biraz serinlenirim; ama ateşimin düşüreceğini hiç sanmıyorum." diyordu. (61)

Burada yineliyorum: Üç yıl önce yediği zehirli bir yemekten dolayı aniden bu kadar aşırı derecede ateş ve ağrı olur mu, bunu, ilgili dalın uzmanlarından sormak lazım. Belki tekrar olur ama bir kere Yahudi bir kadının ona zehirli bir yemek ikram etmesi ve onun da yemesi meşhurdur, buna kimsenin itirazı yok. Çünkü bu konuda kanıtlar güçlü ve hayli fazla. (62) Yalnız gerçekten üç yıl önce ve o günkü şartlarda zehirli bir yemek bu kadar zaman sonra kendini gösterir mi, bunu bilemiyorum.

Bir de şu çok önemli; ister o zehirli etin etkisi olsun, ister olmasın; burada farklı bir komplo, farklı bir cinayet nedeni söz konusu: Ömer ve Ebubekir'in, kızları aracılığıyla Muhammed'i öldürdükleri iddiası var ortada. O nedenle, eski zehirli ilacı bunun dışında tutmak lazım: O konu ayrı, buradaki konu apayrıdır.

Her ne kadar hadiste, hepiniz teker teker bu ilaçtan içersiniz deniliyorsa da, bir kere o an artık bunun pratik olarak uygulanması mümkün değildir. Çünkü Hz. Muhammed ölüm döşeğinde ve o yataktan da artık bir daha kalkamıyor, vefat ediyor. Bir de şu da mümkün: Olayın izini kaybettirmek için, Ayşe tarafından böyle bir ifade bilerek uydurulmuş olabilir ki “Efendim tehlikeli bir ilaç olsaydı, onlar içtiğinde kendileri de ölmüş olacaktı. Dolayısıyla ona içirilen ölümcül bir madde değilmiş...” densin, gibi bir savunma amacı söz konusu olabilir. Bir kere Buhari ve Müslim'de geçen hadislerde, "O ilaçtan Ayşe ve Hafsa da içtiler." açıklaması yok. Buhari bu hadisi birkaç yere almış, hiçbirinde "içtiler" ifadesini almamış. Müslim de içtiler demiyor. Şayet alsalar da önemi yok. Çünkü bu gibi kelimelerin eklenmesi şüphe uyandırmak içindir, bunlar bilerek hadis metnine eklenmiştir ve asılsızdır.

Bir kere Hz. Muhammed'in o ilaç için bu kadar sert reaksiyon göstermesi kafaları karıştırıyor: Demek ki bildiği bir şey varmış.

Bir de Buhari'de geçen ve Ayşe'ye dayanan şöyle bir hadis var: "Muhammed ölüm döşeğinde iken dedi ki, Hayber'de yediğim o zehirli yemekten artık takatim kalmadı, beni şah damarından vurdu." Ama aynı Buhari, İbni Masut'tan rivayet ederek o zehirli etin mucize yoluyla konuştuğunu ve Muhammed'in o etten yemediğini de yazı yor. (63) Olayın izini kaybettirmek için Ayşe hep farklı ölüm nedenleri uydurmuş. Örneğin Ebu Ya'li'nin Ayşe'den aktardığı şöyle bir hadis de var: Ayşe, “Muhammed, Zatü'I cenb denilen normal bir hastalıktan vefat etti.” diyor. Bu hadisi, zaten hadis uzmanları da kabul etmemişlerdir. (64) Tabii ki Muhammed'in vahiy yoluyla o ette zehir olduğunu bilmesi gibi rivayetler asılsız. Bir kere realist olmak lazımdır. Peki madem haberdar oldu, o zaman o ölen insanları ne yapacağız: Niye yediler ve sonunda öldüler?

Bu konuda iyi sonuç almak için hem var olan tüm bilgileri bir araya getirmek, hem de Ömer'le Ayşe'yi çok iyi tanımak lazım. Kısacası, halk arasında bilinen Ömer'le Ayşe, gerçek Ömer'le Ayşe değillerdir. Bunlar hakkında bilinmeyenleri anlatacağım zaten.

Evet, bu ilaç içirme olayıyla ilgili hadisle giriş yaptıktan sonra, şimdi de doğrudan ilişkisi olan Kur'an ayetlerine geçeyim.



b) Cinayetin Kanıtı "Tahrim Suresi"nde Saklıdır

Gerçekten bu surede olup bitenler üzerinde dikkatle durulursa Hz. Muhammed'in büyük bir sıkıntı çektiği ve sonunda bedelini bedeniyle ödediği ortaya çıkıyor. Önyargılı olarak hemen birilerini katil diye ilan etmek gibi bir niyetim yok; ancak var olan kanıtlar bunu gösteriyor, tabii ki aklın hakemliği de önemli. Az sonra sunacağım ayetlerin hem anlamları insana bir fikir veriyor, hem de Kur'an yorumcularının bu ayetlerle ilgili açıklamaları dikkat çekicidir.

İlkin, ilgili ayetlerin anlamını vereyim:

1- Hani peygamber, eşlerinden birine gizli bir söz söylemişti. Ancak eşi o sözü (başkasına) haber verince Allah da bunu peygambere bildirmiş, peygamber bunun bir kısmını (ona) açıklamış, bir kısmından da vazgeçmişti. (65)

2- "Eğer siz ikiniz (Peygamber eşleri) Allah'a tövbe ederseniz, ne iyi. Çünkü kalpleriniz kaydı. Eğer Peygamber'e karşı birbirinize arka çıkarsanız bilin ki Allah onun yardımcısıdır, Cebrail de, Salih mü'minler de (onun yardımcılarıdır). Bunlardan başka melekler de ona arka çıkarlar." (66)

3- "Eğer o sizi boşarsa Rabbi ona, sizden daha hayırlı, Müslüman, inanan, sebatla itaat eden, tövbe eden, ibadet eden, oruç tutan, dul ve bakire eşler verebilir." (67)

4- "Allah, inkâr edenlere Nuh'un karısı ile Lût'un karısını örnek gösterdi. Bu ikisi, kullarımızdan iki Salih kişinin nikâhları altında bulunuyorlardı. Derken onlara hainlik ettiler de kocaları, Allah'ın azabından hiçbir şeyi onlardan savamadı. Onlara, 'Haydi, ateşe girenlerle beraber siz de girin!' denildi." (68)

5- "Allah, iman edenlere ise, Firavun'un karısını örnek gösterdi. Hani o, "Rabbim! Bana katında, cennette bir ev yap. Beni Firavun'dan ve onun yaptığı işlerden koru ve beni zalimler topluluğundan kurtar!" demişti." (69)

6- "Allah, bir de iffetini sapasağlam koruyan ve bizim de kendisine ruhumuzdan üflediğimiz, Rabbinin kelimelerini ve kitaplarını doğrulayan İmran kızı Meryem'i de (inananlara) örnek gösterdi. O itaat edenlerdendi." (70)

Aslında bu Tahrim suresinin ilk üç ayeti de aynı hadiseyle ilgilidir; ancak olayın anlaşılabilmesi için bunlar yeterli.

Biraz önce, "aslında ayetler tek başına bile konuya ilişkin bir şeyler çağrıştırıyor" demiştim. Gerçekten açıklama yapılmazsa da insan bu ayetlerin anlamına bakınca bir şeyler seziyor. Ama tam anlaşılabilmesi için detaylı bilgiye gerek var; yoksa var biçimiyle pek anlaşılmaz.

Ayetlerde peygamberin, eşlerinden birine gizli bir şey söylediği ve ona, bunu gizli tutacaksın dediği sözü çok açık. Yine burada Muhammed'in iki eşinden söz ediliyor ve onlar tövbeye davet ediliyorlar. Bir de onların kalplerinin kaydığı, Muhammed'e karşı birbirlerine destek oldukları, bu konuda birlikte çalıştıkları açık olarak vurgulanıyor ve üstelik de Tanrı tarafından tehdit ediliyorlar/uyarılıyorlar: Eğer peygambere karşı olmaya ve bu konuda birbirinize destek vermeye devam ederseniz, ilkin ben Allah başta olmak üzere, Cebrail, iyi insanlar ve diğer melekler de (topyekûn) Muhammed'e yardım ederiz deniliyor. Burada iki kadının yaptıklarına karşı, Tann'nın tek başına değil de; Cebrail, insanlar ve diğer melekleri de yanına alarak onlara karşı cephe alması ilginç! Konumuz bu değil; ben sadece Tanrı'nın bu yaklaşımını hatırlatmak istedim!

Gelgelelim; bu sure Medine döneminin son 9-10 yılında (71) gelmiş (oluşturulmuş) ki, o zaman Muhammed 61-62 yaşlarındaydı ve 63 yaşında da vefat ediyor. Hele Tanrı'nın, Muhammed'in bu yaşından sonra, siz Muhammed'i rahatsız etmeye devam ederseniz ben her bakımdan sizden daha iyi olan kızlar, dul kadınlar ona verebilirim demesi, gerçekten ilginç. Zaman zaman konular arasında benzer tuhaf şeyler ortaya çıkınca, kısa bir vurgu yapmak zorunda kalırım! Çünkü konu dışına çıkmak, konuyu dağıtmak âdetim değil.

Başta tefsirler olmak üzere, diğer İslami kaynaklardan da yararlanarak ayetleri biraz daha açayım.

Ben şahsen daha önce bu ayetlerle ilgili var olan dokümanları, yorumları okuyunca, sanki bu ayetler Muhammed'le eşleri arasında meydana gelen çok basit bir aile ilişkisini anlatıyormuş gibi inanıyordum. Hani bir söz var: Bakmak ve görmek. Evet; ben de bakıp okuyordum; ama diğer Kur'an yorumcuları gibi hakikati görmüyordum. Şartlanma böyledir işte: Sahibini kafese koyar, onu bağlar, gözlerini açtırmaz.

Anılan ayetler hakkında, tefsirlerde ve diğer ilgili kaynaklarda özetle şunlar anlatılıyor.

Efendim bilmem Muhammed hangi hanımının yanında bal yerken-bal şerbeti içerken, Ayşe-Hafsa bunu kıskanmışlar, bu yüzden Muhammed'e film çevirmişler veya bir gün Muhammed Hafsa'ya, bugün babanın (Ömer'in) evine gidebilirsin demiş, kadın da gitmiş. O gittikten sonra Muhammed de eşlerinden (cariye statüsündeki) Maryayı yanına alıp Hafsa'nın odasına gitmişler ve Hafsa'nın yatağında sevişmeye başlamışlar, tabii ki Hafsa da akıllı, Muhammed'in onu sebepsiz yere gönderdiğini anlamış. Dolayısıyla yarı yoldan dönüp geri gelmiş. Odasının kapısını açınca onları sevişirken yakalamış.

Bu manzara onun zoruna gitmiş; sonuçta Muhammed'e çok sert tepki göstermiş (Zira arkasında babası Ömer vardı, kadın ona karşı bunu yapabilirdi; sahipsiz değildi). Hafsa daha sonra bu olup bitenleri kuması Ayşe'ye anlatmış. Sonuçta ikisiyle Muhammed'in arası açılmış ve böylece iş kontrolden çıkınca da Tanrı bu ayetlerle müdahalede bulunmuş gibi bir hikâye, hatta masal anlatılıyor.

Hele çoğu Kur'an yorumcusu/tefsir sahibi ve bu konuyu kaleme alan İslam düşünürleri bu hikâyeleri anlatırken, o kadar zevkle ve sanki gayet normal bir şeymiş gibi anlatmışlar ki, insan hayretler içinde kalıyor. Evet, anlatılanlar bu gibi hikâyelerdir.

Ben burada küçük bir soru sorup, konuya devam edeceğim: Hani derler ki, Muhammed geçmişi, geleceği, her şeyi biliyormuş. Madem öyle, peki Hafsa'nın geri döneceğini neden bilememiş! Nerede kaldı onun peygamberliği (Din mantığına göre!) Bir de kadına böyle oyun kurması, tabir caizse hileli yolla onu göndermesi kendisine yakışır mı?

Şu olmuş olabilir ve gayet doğaldır da: Muhammed 60 yaşlarında, o kadınların dedesi durumundaydı ve ayrıca onun birçok kadını daha vardı, tabii ki haklı olarak bu konuda sıkıntılar yaşanmıştır. Ama çok büyük bir Tanrı diye nitelendirdiği yaratıcısını getirip bir aile barışı-ilişkisi konusunda kullanması, bakın ha Muhammed'i rahatsız ederseniz sizin iflahınızı keserim gibi ifadeleri ona mal etmesi, çok sığ bir yakıştırma: Ayetlerde oluşturulan bu hoş olmayan kompozisyon Tanrı'ya mal edilemez!



c) Hz. Ayşe Cenazeye Katılmıyor

Muhammed'in cenazesinin kaç gün yerde kaldığı konusunda değişik rivayetler var. Ancak genel kanı, üç gün yerde kaldığı yönünde. (72)

Hele Ayşe'nin şu sözü enteresan: "Biz cenazenin defnini, çarşamba sabahı yapılan duyurudan öğrendik: Muhammed'in cenazesi bugün gömüldü şeklinde duyuru yapıldı" diyor. Bunu aktaranlar arasında mezhep lideri var, önemli tarihçi ve Kur'an yorumcuları var; yani böyle kenardan söylenen bir söz değil. (73)

Peki, burada, "Acaba cenaze gömülürken Ayşe neredeydi" diye sorulmaz mı? Kendisi bizzat, "Muhammed en çok beni seviyordu, benim odamda vefat etti." demesine rağmen, nasıl oluyor da, eşinin cenazesi üç gün yerde kalıyor, daha sonra gömülüyor ve Ayşe bunun haberini başkalarının duyurusundan öğreniyor?

Burada şu sözler söylenebilir: Efendim Ayşe bir kadın; dolayısıyla dışarı çıkması, erkekler arasında bulunması dinen uygun değildi, onun için haberi olmamıştır... Oysa cenaze onun evindeydi, madem defin söz konusu değildi ve sorun da yoktu, o zaman cenazeyi nereye, niçin götürdüler? Ayrıca Ayşe hayatında birçok siyasi hareketler içinde bulunmuş, Cemel Vak'ası gibi meşhur tarihi olaylarda yer almış bir kişiliktir; onlar caizdi de bu son uğurlamada eşinin cenazesinin başında bulunması mı yasaktı! Kaldı ki Ayşe için böyle bir yasak söz konusu değildi. Nitekim Hz. Fatma babasının mezarı başında hem ağlıyor, hem halkla konuşuyor, hem de babası üzerine şiirler oku yordu. (74)

Yeri gelince anlatacağım, halife Osman defnedilirken hanımı geceleyin mezarı başında mum tutup çalışanlara yardımcı oluyordu. Yine Ebubekir ölürken, eşlerinden Esma onun cenazesini yıkıyordu. Dolayısıyla Ayşe en azından çarşaf giyer, bu şekilde izleyebilirdi.



d) Ayşe ve Hafsa İkilisinin “Tahrim Suresi”yle ilişkisi

Ayetlerde bu iki kadının adı geçmiyor. Ama tabii ki hitabın Muhammed'in eşlerine olduğu kesin. Peki, hangi eşleri, nasıl biliyoruz?

Bu konuda binlerce kaynak var ki bu iki isim Ebubekir'in kızı Ayşe ve Ömer'in kızı Hafsa. İkisi de Muhammed'in eşleri. Burada kısa bir hatırlatma yapayım. Muhammed 54 yaşında iken 9 yaşındaki Ayşe ile evlenir ve vefat edince kadıncağız 18 yaşında dul kalır, hicri 57. yılında da vefat eder. Bu şu demek oluyor ki, Muhammed'den sonra yaklaşık 50 yıl daha eşsiz yaşamıştır. Yine Muhammed 56 yaşında iken, 17 veya 21 yaşlarında olan Hafsa ile evleniyor. Muhammed hayata veda edince bu kadın 28 yaşlarında dul kalıyor ve yaklaşık 35 yıl daha yaşıyor. İşte durum bu iken, mağdur olan bu iki kadın olduğu halde, Tanrı'nın ayetler göndererek (75) "Bakın siz artık Muhammed'in ölümünden sonra başkalarıyla evlenemeyeceksiniz, sizler artık inananların anneleri sayılırsınız." demesi izah edilir gibi değil.

Bu Tahrim suresinde de mağdur olan yine Muhammed'in bu iki eşidir. Şöyle ki, bu gencecik kadınlar sanki Muhammed'e cariyelik yapmaya mecbur mu, onların yaşama hakları, zevkleri yok mu! Neymiş; bakın Muhammed'e karşı gelirseniz ben Allah olarak onu daha güzellerle evlendireceğim diyor.

Ortada iki ihtimal var: Ya bunlar kadın kısmını hiç insan saymıyorlardı (ki gerçek olanı bu) dolayısıyla biraz boylu poslu oldu mu hemen evlendirirlerdi veya Ayşe ve Hafsa'da olduğu gibi, kız vermekle iktidarı ele geçirmek hedeflenmiştir. Olaylara bakıldığında bu fikir kuvvetle muhtemeldir.

Tahrim suresinde anlatılan bu ikilinin Ayşe ile Hafsa olmasında bir kere İslam camiasında ittifak var. Bu iki isimle ilgili Buhari ve Müslim'in ortak olarak aldıkları hadisleri temel alarak kısa bir bilgi vereyim. Şunu da hatırlatayım ki, her iki kaynakta da bu konuda hadisler çok fazla. Zaten bir kısmını aşağıya alacağım.

Sahabeden İbni Abbas anlatıyor. Bu ayet geldikten sonra, "Acaba Muhammed'in hangi kadınları kastedilmiş?" diye hep merak ettim, fırsat kovalıyordum ki, bir gün bunu Ömer'den sorayım; ama pek cesaret edemiyordum. Sonunda hac mevsimi geldi biz yola çıktık, hacca gidiyoruz. Bir ara yolda fırsatını bulup Ömer'den sordum: Ayette sözü edilen iki kadın hangileri, diye. O da, "Hayret sana, ya İbni Abbas! (yani nasıl hâlâ bilmiyorsun) bu iki kadın Ayşe ile Hafsa'dır" dedi. (76)

Daha önce de belirttim; tefsirlerde anlatılan bal şerbeti/bal olayı, bilmem Hz. Muhammed falancanın sırasında falanca eşiyle yakalandı gibi hikâyeler bir yana; ortada bir gerçek var: Muhammed, Ayşe ve Hafsa'ya -sebebi ne olursa olsun- bir söz vermiş, olup bitenlere karşı onları durdurmak için kendilerine torpil yapmış: Söz veriyorum; ben gidersem benden sonra babalarınız Ebubekir ve Ömer yerime geçsinler, halk tabiriyle halife olsunlar diyor, tabii ki bu, Muhammed'in isteğiyle olan bir teklif değil; zorunlu bir sözdür. Ancak anlık bir söz. Olayları yatıştırmak için o an için söylenmiş geçici bir söz. Çünkü yerine kimi belirlediği konusunda çok tartışmalar var; işin içinde özellikle Hz. Ali ismi öne çıkıyor. O bakımdan geçici diyorum. Hatta Muhammed bunu Ayşe ve Hafsa'ya ilk söylediğinde, müjde olsun" şeklinde hitap ediyor onlara. (77)

Diyelim ki aralarında başka hiçbir olumsuzluk da yoksa bir kere bu halifelik sözünün verilmesi zaten Muhammed için tehlikeli. Çünkü söz vermiş, zaman da hızla ilerliyor ve adamlar da (Ebubekir-Ömer) onun yaşıtları. Onun için bir an önce iş başı yapalım hesabıyla kendisine karşı suikast yapmak için geçerli bir neden. Kaldı ki, kanıtlar zaten güçlü; ama bu da onlar için önemli bir neden. Bu gibi planlar konusunda Ebubekir pek aktif biri değildi; aslında Ömer onu çok kolay yönlendirebiliyordu demek yerinde bir tespit olur. İlerde Ömer'le ilgili detaylı ve bağımsız bir başlık sunacağım. Orası da okunursa, sanırım Ömer'in gerçek kimliği hakkında daha inandırıcı bilgi edinmiş olunur.

Tahrim süresiyle ilgili bilgiler daha bitmedi; somut kanıtlar var.

Burada birçok hadis kaynaklarında geçen bir olayı, en başta Buhari ile Müslim'den aktarayım. Muhammed bir ara Ayşe'nin evini göstererek ve üç sefer de tekrarlayarak, "İşte küfür/fitne buradadır, şeytanın boynuzunun çıktığı yer burasıdır" diyor. (78) Bu sözü, Ayşe'nin evinden çıkınca üç sefer söyledi şeklinde rivayetler de var. Aynı sözü başka zamanda Harsa için de kullanmıştır. (79)

Burada gözden kaçmaması gereken ince bir nokta var: Muhammed yalnız Ayşe ve yalnız Hafsa dediği zaman "Şeytanın boynuzu" terimini kullanmış (Yani tekil). Ama isimleri telaffuz etmediği zaman, bakıyoruz "Şeytanın boynuzları" şeklinde çoğul kullanmıştır. (80)

Fitne ve şeytan boynuzu terimlerini başka konularda da kullanmış; onlar ayrı şeyler. Bunu da belirtmiş olayım. Kimileri bunu çarpıtabilir diye hatırlattım.

Burada hiç şüphesiz ki bir kinaye, birini/birilerini işaret etme söz konusudur. Nitekim Ayşe ve Hafsa'yı işaret ettiği gibi; bunu böyle anlamak lazım. Hani halk arasında da kullanılır: Falanca aynen şeytan gibidir denilir. O da bunu kastetmiştir.

Hatırlıyorum, 1980'lerde Türk-İslam sentezcileri, Nurcular bu gibi hadisleri komünizme karşı anti propaganda olarak kullanıyorlardı. Yani Muhammed, "Fitne doğudan çıkar." derken burada V.İ. Lenin'i kastetmiş (komünizmi!) diye anlatıyorlardı. Bazı sözlerinde fitne buradadır yerine, doğudan çıkar şeklinde ifade etmiş. O da şundan: Artık ya farklı olay ve kişileri kastetmiştir veya bunu söylediği zaman Ayşe-Hafsa evleri ona göre doğuya düşmüş olabilir. Çünkü Ömer ve Ebubekir'den çekindiği için, Ayşe ve Hafsa'ya bazen dolaylı sözler söylemek zorundaydı.

Türk-İslam sentezcileri bu hadisleri şöyle kullanıyorlardı: Bakın işte komünizm o kadar tehlikeli ki, Muhammed ta o zaman -mucize yoluyla- buna işaret etmiş, diyorlardı ve ayrıca ballandıra ballandıra "Komünizm tehlikesinden Rusya'yı terk edip Karadeniz'i yüzerek geçen ve bu zorluklarla Türkiye'ye gelen sayısız insanlar var, bakın bu konuda kitaplar bile yazılmış" gibi İslam'ın mucizelerini anlatıyorlardı. Üstelik o kitaplar bedava dağıtılıyordu. Ki o zaman ben zaten küçüktüm, dünyadan haberim bile yoktu. Ama madem söylenen hadisten maksat Rusya ise, bari "Şeytanın boynuzu kuzeydedir" deseydi, o zaman hiç olmazsa koordinatlar tutardı; ama doğu denince, Rusya Suudi Arabistan'a göre pek de doğuya düşmez. Bir de komünizmin asıl çıkış yeri Rusya da değil: Marx, Engels Avrupalı!

Muhammed ayrıca Ayşe ve Hafsa için, “Siz aslında Hz. Yusuf'un etrafındaki kadınlar gibisiniz.” diyor. Hani Kur'an'daki anlatıma göre Yusuf’un etrafındaki kadınlar ona oyun kurmuşlar. Nitekim bu konuda özel bir ayet de var: "Sizin tuzağınız gerçekten büyüktür." diye. Her ne kadar bu hadis vefatına yakın bir zamanda Ebubekir'in cemaate namaz kıldırma olayıyla ilgili olarak anlatılmışsa da; aslında bu bir uydurmadır, gerçeği yansıtmıyor. Nitekim Şia kesimi, Muhammed'in bu sözü, Ayşe'nin insanlara, "Muhammed diyor ki, Ebubekir cemaate imam olsun" iftirasını duyduktan sonra söylediğini iddia ediyor. Yani ben ne zaman Ebubekir'i önerdim, sizi gidi tuzakçılar şeklinde anlatıyorlar. Yoksa Hz. Muhammed bu kadar ağır bir benzetmede niye bulunsun ki. Bunu, kendisine karşı tertiplenen komplonun bir parçası olarak değerlendirmek daha doğru ve mantıklıdır açıkçası. (81)

Kanıtlar daha bitmedi; Kur'an'la devam edelim.

Tahrim suresinden anlamlarını verdiğim ayetlerden 10. ve 11. ayetler, önemli bir mesaj içermektedir aslında; ama İslam düşünürleri bunlara hep basit anlamlar yüklemişler, farklı yönlere çekmişler; gerçek anlamlarını hep gizlemeye çalışmışlardır. Burada kötü iki kadın örneği veriliyor. İlginçtir ki, Ayşe ve Hafsa nasıl kötü bir ikili ise, verdiği Nuh ile Lut'un kadınları (10. ayette) da iki kötü kadın olarak açıklanıyorlar. Şu soruyu sormanın tam da zamanıdır: Acaba neden o iki kötü kadın örneğini getirip bu olay bağlamında/Ayşe ve Hafsa'nın geçtiği Tahrim suresinde anlatıyor, ne alâkası var? Burada Ayşe ve Hafsa'yı, kötülük bakımından Nuh ve Lut kadınlarına benzetiyor.

Kaldı ki, Nuh ve Lut eşleri kocalarına karşı hainlik yaptılar diyor. Hainlik, nerdeyse ihanetle eşanlamlı bir kelime (aynı kökten gelen biri üç harfli, diğeri de dört harfli/mezid bir fiil). Bir kere burada daha uygun sözcük kullanılabilirdi. Gerçi “hıyanet” yalnız ihanet anlamına gelmez, başka anlamlarda da kullanılır; ama sonuçta olumsuz bir anlam taşır. Madem Hafsa ile Ayşe'yi bu ikiliye benzetiyor ve bu ikili de eşlerine karşı haindi diyor; peki Hafsa ile Ayşe de böyle miydi acaba (İhanetçü). Diyelim Ayşe'nin Safvan'la İfk olayı meşhurdur, ya Hafsa?

Belki ayetten bunu kastetmemiş; ancak seçilen terimler uygun değildir. Burada ihanet/hainlik kelimesi kullanılınca Kur'an yorumcularının zoraki açıklamalara başvurduklarını görüyorum: Efendim peygamberlerin eşleri zina yapmazlar gibi yorumlar. İşte alâkası olmayan bir terim kullanıldığında tabii ki yorumculara iş çıkar: Zoraki anlamlar yüklemek durumunda kalırlar.

Hiçbir kanıt olmasa bile, insan bağımsız bir gözle yalnız bu Tahrim süresindeki anlatılanlara baksa, yine aklına bir şeyler gelir: Muhammed'le eşleri arasında olup biten neymiş ki, Kur'an'a bu ilginç biçimde yansımış diye insanın aklına sorular gelir!



e) Ayşe Hakkında Bazı Saptamalar

Ayşe'yi biraz daha fazla tanımak için, hakkında sağlam İslami kaynaklardan derlediğim bazı bilgileri sunmak istiyorum. Maksat, anılan planları başarabilecek kapasitede mi değil mi?

Ayşe'nin anlattığı şöyle bir hadis var:

"Muhammed'e sihir yapılmıştı, o sihrin etkisiyle öyle bir hale gelmişti ki, yaptığı bir işe hayır yapmadım diyordu... O kadar akli dengesini kaybediyordu" diyor. (82) Bu, Buhari ve Müslim'in ortak olarak işledikleri hadislerden. Bunları bu suikast bağlamında şöyle değerlendirmek mümkün:

Demek ki bu ilaç içirme olayı sadece vefat ettiği sırada olmamış; daha önce de Ayşe ve Hafsa tarafından değişik yollarla kendisine verildiği olasılığı çok güçlü. Neden Hayber'de bir Yahudi kadın bunu planlayabiliyor da Ayşe böyle yapmasın! Üstelik Ayşe yapsa babası halife olacaktı, bu işte çıkarı vardı. Şu denilebilir: Ayşe Muhammed'i kaybetseydi, ayetlere göre artık bir daha evlenemezdi. Dolayısıyla Ayşe neden kendini eşsiz bıraksın ki? Bir kere Muhammed'in Ayşe'den başka aynı anda en az on hanımı daha vardı (83) ve kendisi 60'ı geçmişti. Bu nedenle, Ayşe'nin bir kere ondan beklentisi yoktu, biyolojik olarak artık Muhammed'den aşk beklemek mümkün değildi.

Bir de Ayşe gibi bir kadın kendi işini bilirdi, Muhammed'den sonra -istemişse- koca ayarlayabilmiştir. Kim bilir ve garanti eder ki, Muhammed'den sonra Ayşe 50 yıl tek başına yaşamış, artık başka bir erkekle yaşamamıştır! Tabii ki yaşamışsa diyecek bir şey yok: Genç kadın ve onun en doğal hakkı. Ayşe, Hatice gibi cömert, eli açık biri değildi. Devlet onun maaşını veriyordu. Zenginliğine küçük bir örnek vereyim. İbni Asakir'in anlattığına göre, Onun köleleriyle-işçileriyle İbni Abbas'ın köle-işçileri arasında bir ara kavga çıkınca, Ayşe bunu duyar duymaz -çözmek için- hemen koşarak olay yerine gider. (84) Kadın her yönüyle becerikli biri.

Bir kere başlangıçta babasının onu Muhammed'e vermesi büyük bir yanlışlık, hatta bir insanlık suçu idi. ister yaşı 9 olsun, ister 15 olsun fark etmez. Bir kere Muhammed 55 yaşlarındaydı ve başka hanımları da vardı. Bunun savunulacak hiçbir tarafı yok.

Burada demek istediğim, aşk konusunda Ayşe'nin zaten Muhammed'den bir beklentisi yoktu. O yüzden eğer Ebubekir ve Ömer Muhammed hakkında bir suikast planlamışlarsa ve o da bu iki kadın tarafından uygulanmak istenmişse, bunlar rahatlıkla bu plana iştirak etmişlerdir.

Muhammed'in vefat ettiği ay Haziran ayı ki, o coğrafyanın en sıcak aylarından. Kaldı ki bugünkü gibi sıcaklığa karşı tedbir de yoktu. İşte halifelik kavgaları yüzünden cenaze o yaz sıcaklığında 3 gün dışarıda kalır. Burada, cenazenin ne kadar bozulduğunu insan herhalde tahmin edebiliyor. Daha önce de belirttim, cenaze üç gün yerde kalmıştır; ama Ayşe kendi evindeydi, Ebubekir'le Ömer de o üç gün içinde halifelik peşindeydi. (85)

Bu büyü hadisinden bahsetmekte maksadım şu: "Birileri Muhammed'e sihir yapmıştı, o da akli dengesini kaybetmişti" sözü, mantık ve ilmi açıdan boş bir iddiadır. Aslında bu da Muhammed'e yapılmak istenen planın bir parçasıdır: Olay sihir değil; belki de ilaç yedirmek/içirmek gibi bir komplo söz konusu. Tekrarlıyorum: Sihir yapıldı açıklaması zaten Ayşe'ye dayanır, tabii ki bu da anlamlı. Hadis uzun ve içinde çok lüzumsuz şeyler var; ben hepsini anlatmadım. Mesela Ayşe diyor ki, bu büyü Muhammed'de o kadar olumsuz etki yapmıştı ki, hanımlarıyla seviştiği halde sevişmedim diyordu/bunun farkında değildi.

"Sonuçta bir gün Muhammed bana dedi ki, Ayşe ben çaremi buldum. İki kişi (melek) bana gelip dediler ki, bu adama sihir yapılmış; o sihrin malzemesi de Yahudilere ait olan Zekvan kuyusuna atılmış. Bunu anlattıktan sonra benle Muhammed gittik, söylediği malzemeyi kuyudan çıkardık, böylece onun büyü işi bitti, rahatsızlığı geçti. Bu arada ben Muhammed'e, "Peki bunu insanlara anlat" dedim. O, gerek yok, nasıl olsa ben sağlığıma kavuştum; başkası önemli değil dedi." Bunları anlatan Ayşe'nin kendisi...

Çok açıktır ki, Ayşe çaktırmadan ona bir şeyler yedirmiş; onun izini benzer uydurmalarla kaybettirmeye çalışmış; ama kaybolmaz ki. Çünkü açıklamalar inandırıcı değil.

Ayşe'den farklı bir hadis: Muhammed hasta iken bana, "Ayşe sen benden önce ölseydin ben sana dua ederdim." dedi. Ayşe devam ediyor: "Söze bak! Vallahi benim bildiğim, sen ölümümü istiyorsun. Hâlbuki senden önce ölsem, aynı gün sen gider başka hanımlarınla aşk yaşarsın" diyor. Ayşe'nin bu hadisi, en başta Buhari'de pek çok yerde geçmektedir. Bir de değişik kaynaklarda bunun farklı versiyonu da var. Hz. Muhammed, Ayşe'ye, "sen benden önce ölseydin ben senin cenaze namazını kılar, seni kabre indirirdim" diyor. Bunun üzerine Ayşe sert tepki gösteri yor: "Bu açıklaman gösteriyor ki, sen bir an önce gitmemi ve benden kurtulmanı istiyorsun" diyor. Belli ki Muhammed ondan kurtulmak istemiş; ancak çaresini bulamamıştır. (86)

Hele Muhammed'in Ayşe hakkında şu açıklaması şüpheleri daha da artırmaktadır. Kendisiyle Ayşe arasında olup bitenler bağlamında bir ara, "Yazıklar olsun! Bu kadın (Ayşe) başarabilirse ne yapmak istiyor, neyin peşindedir!" diyor. (87) Tabii ki bunu anlatan Ayşe, olayı başka konularla ilişkilendiriyor: Mesela bir gece kalkıp gitti, ben de sandım ki başka hanımlarına gidiyor (kıskandım), peşine takıldım. Meğerki mezarlığa, ölülere dua etmeye gidiyormuş, işte beni görünce o arada bu sözü söyledi diyor. Bunun bir çarpıtma olduğu belli. Aslında bu söz, ona verilen ilaçtan sonra veya kendisine karşı Ayşe'nin çevirdiği genel planlar bağlamında söylenmiştir. Yoksa Ayşe'nin anlattığı böyle basit şeyler yüzünden söylenen bir söz değildir.

Şu da var ki, verilen bilgilere göre Muhammed son günlerde Ayşe'nin evinde kalmış ve artık orada vefat etmiş. Anlaşılan, yer de böylesine bir komplo için tam uygun. Bu durumda Ayşe kimseyi kolay içeri almamış demektir ve rahatlıkla istediğini kendi evinde yapabilmiştir.

Hatırlanacağı gibi biraz önce de açıkladım, kendisi Ayşe'ye şeytan demişti.

İşte Hz. Muhammed'in Ayşe'ye karşı kullandığı yukarıdaki cümle, İslam âlimleri arasında tartışmalara neden olmuş, hatta bazı Kur'an yorumcuları ve İslam düşünürleri bu ve benzeri kanıtları göz önüne alarak, Ayşe ile Hafsa'nın (tabii ki Ebubekir ve Ömer'in de direktifleriyle ki bir an önce iktidarı ele geçirsinler diye) Muhammed'i katlettiklerini, ona zehir içirdiklerini net söylüyorlar... Mesela; Muhammed b. Mesut Ayaşî (h.4. asırda yaşamış) kendi tefsirinde (88) bu konuda halife Ömer, Ebubekir ve kızları olan Ayşe ve Hafsa'nın Muhammed'i zehirleyip öldürdüklerini ve hepsinin katil olduklarını açıkça belirtiyor.

Benzer ağır ithamlar Sünni kaynaklarda da var. Her ne kadar yazdıkları halde katılmıyorlarsa da, Zehebi, İbni Hacer gibileri şu ağır ifadeleri de eklemişler. Kimileri (isim de vererek), Ebubekir ve Ömer'e Firavun demişler, kızları Ayşe ve Hafsa'yı Lut kavmine benzetmişler şeklinde net açıklamaları var. (89) Ayaşî'yi sadece sivri bir örnek olarak gösterdim. Hatta Meclisi gibi Şia ekolüne bağlı yazarlar (90) Ebubekir-Ömer ve kızlarını daha ağır bir şekilde suçluyorlar.

Her ne kadar İslam'ın Sünni kesim yazarları bu konuyu soyutlayarak, insanlardan gizli tutmak istemişlerse de, aslında kanıtlar çok güçlü ki, Muhammed bir siyasi cinayete kurban gitmiş ve bunu tertipleyenlerin baş aktörü de Ömer'dir; ancak Ebubekir'i de yönlendirmiş ve hatta kullanmıştır demek yerinde olur. Bunu yaparken de en önemli avantajları, kızlarının Muhammed'le evli olmaları ve onunla yaşamaları. Zaten Muhammed'den sonra Ömer'in Ebubekir için aktif bir şekilde çalışması, aslında kendi geleceğinin altyapısını güçlendirmekti; bunu hep söylüyorum. Nitekim Ömer'in yaptıklarına dayanamayan Hz. Ali, bunu açıkça Ömer'e karşı söylemiştir: "Aslında Ebubekir senin umurunda değil. Sen bununla geleceğini garantiye almak istiyorsun." demiştir. (91)

Şimdi farklı bir tarihçiden bazı bilgiler sunacağım. Bu adam Hz. Ali ile çok samimi, onunla birlikte yaşayan biri. Adı Selim bin Kays Hilali (h.2-76). Kitabında enteresan şeyler anlatıyor.

Aslında bu konuda var olan tüm bilgilere bakınca, yazarın bu olayı bir sonuca bağladığını anlıyor. (92)

Selim'in anlattıklarından bir özet sunayım.

Ebubekir, Ömer, Ebu Ubeyde, Muaz bin Cebel ve Salim başta olmak üzere, Muhammed'in Ali'yi halife olarak adres göstermesi yüzünden harekete geçenler kendi aralarında bir plan yapıyorlar. Bunu da uygun zamanlarda Ka'be içinde yürütüyorlar. Hani ibadet yeridir kimse bunu tahmin etmez niyetiyle (bilerek) Ka'be'yi seçiyorlar. Muhammed bu planı bilmesin diye Ayşe ve Hafsa da bu konuda görev alıyorlar, göz-kulak oluyorlar. Daha sonra bu sayı hayli kabarıyor, 34 civarında bir kitle bu plana dahil oluyor ve giderek sayı artıyor. Sıra sözleşme metnini yazmaya gelince Ebubekir'in evinde toplanıyorlar. Sait bin As da bu sözleşmenin kâtipliğini yapıyor. Olay tarihi hicri 10. yılı ki bir yıl sonra da Muhammed vefat ediyor. Yazılan yazı Ebu Ubeyde'ye veriliyor, o da götürüp Ka'be'de uygun bir yerde gömüyor. Belge orada kalıyor ta ki Ömer halife olana kadar.

Peki, alınan karar ne!

Hedefleri, Ali'nin halife olmasına fırsat vermemek için, bir darbe ile Muhammed'i ortadan kaldırmak. Bu gerçekleştikten sonra da sırayla Ebubekir, Ömer ve Ebu Ubeyde'in halife olmalarına karar veriyorlar. Daha önce Tebük'te yaptıkları gibi, burada da Veda haccından dönmekte olan Muhammed'i yolda öldürmeye karar veriyorlar. Bu iş için 10-15 kişilik bir katil grup da ayarlıyorlar, tabii ki Muhammed'in de istihbaratı güçlü, bunun bilgisini alıyor ve plan yine boşa çıkıyor. Selim'in kitabında daha enteresan şeyler de var. Mesela Ömer bir sözünde, "Benim yanımda ha Muhammed'in davası, ha pislik içinde yetişen bir hurma, aralarında hiç fark yok." diyor. Bunu duyan Muhammed çok kızıyor, bir toplantısında dolaylı olarak da olsa bunu belirtiyor; ama ne fayda! Karşısında en başta Ömer ve çok güçlü bir muhalif kitle var; fiziki olarak yapılacak hiçbir şey yok. (93)

Yineliyorum, Muhammed'e karşı olanlar çok güçlü insanlardı. O yüzden elinde iki tedbir vardı. Birincisi, sık sık ayetler oluşturup bu yolla onları durdurmak, ikincisi ise, maddi olarak tedbirini almak.

İşte Tahrim suresindeki anlatılanlar, Muhammed'e karşı yapılmak istenen ve içinde eşleri Ayşe ile Hafsa'nın da bulunduğu bu suikastlerle ilgilidir aslında. Muhammed, Ayşe ve Hafsa'dan bir şeyler sezmiş ki, durumu ayetlerle formüle ederek bir taktik ve tedbir olarak uyguluyor.

Bir bal şerbeti, bir gece hayatı meselesi değil olay, bu kadar ayetleri bunun için oluşturmaz.

İktidar kavgaları yüzünden ta Tebük'ten bu olaya kadar sonuç vermeyen plan, Ayşe ve Hafsa'nın ona zehir içirmeleriyle sonuç veriyor ve maksadına ulaşıyorlar. Hem baştan beri verilen bilgiler, hem de bundan sonra anlatacaklarım bir bütün olarak değerlendirilirse ve bu insanların da 1400 yıl önceki bir toplumun insanları oldukları düşünülürse, aslında senaryonun gayet normal ve oluşan kanaatin de bu yönde olduğunu rahatlıkla söylemek mümkündür.

Bir de eğer anlatılanlar doğruysa, Ayşe bugünkü saf Müslümanların inandığı gibi, pek de dine inanan biri değildi. Burada yine başta Buhari ve Müslim'den somut örnekler vereyim. Mesela Kur'an'da Mirac'la ilgili İsra suresi var. Ki güya Muhammed Cebrail eşliğinde bir gece Burak denen bir araca (her ne ise!) bindirilip Mekke'den Kudüs'teki Mescid-i Aksa'ya, oradan da göklere, Allah yanına götürülmüşü) tabii ki bu olay İslam'da meşhurdur ve bir de bunun adında bir sure var: İsra suresi. Burada bu hikâye üzerinde durmaktaki amacım, Ayşe'nin bu olayla ilgili yorumundan dolayı. Ki o zaman henüz dünyaya bile gelmediği halde; zaman içinde bu konuda konuşulunca fikrini söylüyor. Kendisi, "Aslında Muhammed bedeniyle/fiziki olarak göklere çıkmamıştır; o ancak rüya yoluyla bunları anlatıyor." diyor. (94)

Yine en başta Buhari ve Müslim'de geçen ve Ayşe'ye atfedilen önemli bir söz var: Ahzab suresi 50. ayetin bir yerinde deniliyor ki, Muhammed bir kadını eğer beğenirse, ona mehir ücretini vermeden/bedava alabilir. Yine 51. ayette, Muhammed'e tam özgürlük verilir: "Kadınlarından istediğini boşayabilir, istediğini geri getirebilirsin, eşlerin arasında geceleyin sıralama yapmayabilirsin' gibi avantaj ayetleri oluşunca, Ayşe buna çok kızar ve o meşhur sözünü burada söyler: "Bakıyorum senin Allah'ın senin zevkin doğrultusunda acele ederek hemen ayet gönderiyor." (95) İşte benzer örneklere bakılınca, Ayşe'nin Muhammed'in peygamberliğine inanmadığı düşüncesi kesinlik kazanmaktadır.

21. asırda yaşıyoruz; peki günümüzde hangi Müslüman bu kadın kadar cesaret edip böylesine eleştirel bir söz kullanabilir? Dediğim gibi İslam tarihi çok güvensiz ve uydurmalarla doludur. Ancak sağlam diye kabul edilen kaynaklarda geçen bu söz Ayşe'ye ait ise, demek ki kadın gerçekten harikaymış.

Ama aynı şekilde kaynaklarda şunlar da var.

Muhammed, gelip Ayşe ile oynasınlar diye, ara sıra ufak çocukları çağırırdı.

Bariz bir örnek vereyim. Bir ara eve gelince bakıyor ki Ayşe çocuklarla oynuyor, deri gibi o günkü malzemeden iki kanatlı bir at yapmışlar. Muhammed soruyor, "Bu da ne?" Ayşe, "Bu Süleyman peygamberin atıdır, hani onun da kanatları varmış ya!" karşılığını verince, Muhammed gülmekten bayılıyor. (96) İşte bir taraftan oyuncakla uğraşan küçücük bir çocuk; diğer taraftan nerdeyse filozof gibi gösterilen bir Ayşe. Onun için hep karşımızda uyduruk bir resmi İslam tarihi vardır diyorum.

Ayşe ister filozof olsun, isterse çocuk; Ömer onu ve Hafsa'yı bu komploda bir piyon olarak kullanmıştır. Hatta bu konuda Ebubekir bir hiçtir demek mübalağa değildir. Saflığına ve hiçliğine küçük bir örnek vereyim. Bilindiği gibi onun lakabı 'Sıddık'tır. Bunun tarihçesi de şu: Muhammed, ben göklere/miraca çıktım deyince o da tartışmasız olarak buna inanırım demiş ve bu unvanı bu olaydan dolayı almıştır. Sıddık demek, çok doğru sözlü demek. İşte böylesine saf bir Ebubekir'i Ömer kolay yönlendirebilmiştir. Hele biraz da ona prim vermişse (yönetici olursun diye) iş tamam olmuştur. Hafsa'nın da bu konuda bir hadisi var. Muhammed'e, "bakıyorum sen hasta olursan Ebubekir'i namazda öne geçiriyorsun" diyor. Buna karşı Muhammed, "Ben öne geçirmiyorum ki; Allah onu öne geçiriyor/yani vahye dayanıyor" diyor. Nerde bu gibi sözler varsa hep Ayşe ve Hafsa'ya dayanıyor. Belli ki onlar da iyi çalışmışlar! (97)



f) Halife Ömer Hz. Muhammed'i Konuşturmuyor!

Hz. Muhammed ölüm döşeğindeyken, "Bana kalem-kâğıt getirin size öyle bir vasiyette bulunayım ki, onu yerine getirirseniz zarar görmezsiniz" diyor. Bunun üzerine halife Ömer, "Hz. Muhammed artık hastadır, ne dediğini bilmiyor. Dolayısıyla Kur'an var, o bize yeter" diyor ve sözü edilen o vasiyetin yazılmasına engel oluyor/Hz. Muhammed'i konuşturmuyor. Tabii ki Ömer'in bu sözü üzerine orada bulunanlar arasında tartışma çıkıyor: Kimisi, madem Muhammed'in arkasında Allah vardır, hasta da olsa yine doğru konuşur diyor, kimisi de Ömer'i haklı buluyor. Bunun neticesinde Muhammed onlara "Çıkın burdan" diyor ve vasiyet yazılmadan konu kapanıyor. Hatta ibni Abbas, "Hayret! Bırakmadılar ki peygamber sözünü tamamlasın" diyor. Bu açıklama en başta Buhari'nin eserlerinde birçok yerde, Müslim'de ve diğer İslami kaynaklarda anlatılmaktadır.

Her ne kadar kimi rivayetlerde Ömer'le birlikte başkaları da Muhammed'in yanında varmış, onlar da onun bu vasiyetine itiraz etmişler deniliyorsa da, aslında Ömer dışında hiç kimsenin adı geçmiyor. Zaten Ömer'den başka da kimse bu ifadeyi kullanma cesaretinde bulunamazdı. Buhari'de birkaç yerde Ömer'in bu konuda ismi geçiyor. (98)

Burada kullanılan tartışmalı bir terim var. Ömer yukarıdaki cümleyle birlikte burada Muhammed'e karşı 'HCR' kelimesini kullanıyor. Bunun anlamını İbni Esir'den dinleyelim. 'Hecere' demek, boş konuşmak, ne dediğini bilmemek diye genel sözcük anlamını verdikten sonra, az önceki hadise değiniyor ve Hz. Muhammed'e bunu demekten kasıt, artık hastalıktan dolayı sözlerini karıştırıyor, sağlam konuşamıyor demektir diyor ve ekliyor. “Hz. Muhammed'e karşı bu ifadeyi kullanan da Ömer'in kendisidir.” diyor. Aynı açıklama İbni'l Manzur tarafından da yapılmıştır. (99)

Ömer sadece bu olayda itiraz etmiyor. Yine bu hastalık anında Muhammed hanımlarından kâğıt-kalem istiyor, verin size önemli şeyler yazayım diye. Onlar getirmeye çalışınca o sırada Ömer geliyor, durumu öğreniyor, "Siz kadınlar ancak ağlamaya varsınız; başka neye yararsınız" diyor ve burada da engel oluyor/bırakmıyor. Bunun üzerine Muhammed (demek ki artık dayanamıyor) “Kadınlar senden daha iyidir." diyor. Bunlar aslında önemli açıklamalardır. (100)

Sonuç şu: Ömer, Hz. Muhammed'e, "Artık hastadır, akli dengesi yerinde değildir, abuk-sabuk konuşuyor. Dolayısıyla onun söylediklerinin bir değeri yoktur" demek istemiş; kullanılan kelimenin anlamı bu. Şu da var ki, bir kere Ömer'in bu karşı çıkması İslam inancına uygun değildir. Eğer inansaydı ki Muhammed'in projesinde Allah var, -İslam inancına göre Allah cansızları da, hastaları da konuşturur- o zaman bunu söylemezdi. Çünkü iş sadece akılla olsa, o zaman Muhammed'in mucize iddiası nerede kalır? Yani ne olursa olsun bu karşı çıkış Ömer için olumlu değil; ancak, Ömer'in burada korktuğu bir şey varmış ki karşı çıkmış. Aşağıda bunun nedenini anlatacağım.



g) Halife Ömer Neden Telaşlıydı?

a) Belki Muhammed bu son nefesinde, Ömer'in de içinde bulunduğu Tebük'teki suikastçıları ve yine Ömer'le Ebubekir'in, kızları Ayşe ve Hafsa aracılığıyla Muhammed'e karşı tertipledikleri komployu açıklar endişesi Ömer'i sarmış olabilir.

b) Bir diğeri de, belki damadı Ali'yi toplum içinde halife ilan eder korkusu. İşte bu durumda Ömer'in planı suya düşerdi, tabii ki her iki neden de önemli. Hatta son nefeste Hz. Ali onun yanında yalnız kalıyor ve dışarı çıkınca soruyorlar: “Muhammed'in durumu nasıl?” diye. O da iyi diyor. Ancak amcası Abbas artık Muhammed'in çok ağır olduğunu ve vefat etmek üzere olduğunu anlıyor. Kendisi bunu oradakilere söylüyor, tabii ki bu başbaşa kalmakta Muhammed'in ona halifeliği konuştuğunu söyleyenler ta o zamandan vardı. Hatta, Hz. Muhammed'in Ali'yi kendine vasi olarak seçip seçmediğini Ayşe'den soruyorlar. Ayşe sert tepki gösteriyor, "bu da nerden çıktı, 24 saat Muhammed'in yanındaydım, hatta tuvalet ihtiyacını altından alırdım. Böyle bir şey olsaydı ilkin ben duyardım" diyor ve Ali'nin vasi olduğunu inkâr ediyor. Bunlar, en başta Buhari'de anlatılan şeyler. (101)

Az önceki hadis çok uzun ve ilginçtir ki, Ayşe ile ilgili bu hadis sadece Buhari'de 18 yerde tekrarlanmıştır. Ayşe burada Ali ile ilgili şu önemli açığı da veriyor/ona kızgın olduğunu belirtiyor, şöyle diyor.- Benim ifk olayıyla ilgili (hani bir savaş dönüşü yolda Safvan adında biriyle zina yapmakla suçlanıyordu) henüz Nur süresindeki ayetler inmemişti, bu konudaki belirsizlik sürüyordu (Allah neden uzun süre onları bu konuda seyretmek istemiş ve daha sonra yaklaşık 10 ayet birden göndererek Ayşe'nin ve dolayısıyla Muhammed'in ailesinin dosyasının sağlam olduğunu belirtmiş; tabii ki bu da notlarımız arasında kalsın!) Ayşe devam ediyor. Bir ara Hz. Muhammed hem Ali, hem de Üsame bin Zeyd'i huzuruna çağırıp sordu: “Siz bu iş için ne dersiniz, ben Ayşe'den ayrılayım mı?” diye. Üsame, "Senin eşindir, sen onu daha iyi tanırsın" karşılığını verdi, benimle ilgili olumlu konuştu; ama Ali, "Ey Muhammed, dünyayı kendine dar etme; sanki sana kadın mı yok" dedi. Ali'nin bu sözleri Ayşe üzerinde çok olumsuz bir iz bırakmış. Çünkü daha sonra meydana gelen tarihi olaylarda Ayşe hep Hz. Ali'ye karşı olan cephede yer almıştır. (102)

Konunun aydınlanması açısından şu olay da önemli: Bir kere Muhammed son nefesinde Ali ile başbaşa kalmış ve ona bir şeyler söylemiştir. Hatta hadisler var ki, Muhammed Ebubekir ve Ömer huzurunda Ali'yi halife olarak ilan edince Ömer buna itiraz bile etmiş: Sen kendin mi Ali'yi tayin ediyorsun, yoksa bu atama konusunda vahiy ile mi hareket ediyorsun, demiştir. O da, "Ben vahiyle konuşuyorum." diyor. Bunu ilerde Hz. Ali-Fatma kısmında daha detaylı olarak anlatacağım. Zaten daha önce de bu konuda bazı değinmelerim oldu. İşte bu bilgiler de var iken, Ayşe'nin "Hz. Muhammed Ali'yi vasi yapmadı." şeklindeki açıklaması doğruluk ifade etmiyor. Bir kere Ayşe artık taraftır ve benzer konulardaki açıklamaları asılsızdır.

Mutezile ekolüne yakınlığıyla itham edilen İbni Ebi'l Hadid'den birkaç cümle eklemek istiyorum (h.656.ö). Aynı şeyler Necahî Tai'nin "İğtiyal'ül Halifet'i Ebibekir" adlı yapıtında daha fazla ve detaylıca işlenmiştir. Bu ikiliden kısa bir özet sunmakta yarar var. Konuya ilişkin anlattıklarımdan çıkan sonuca yardımcı olur diye düşünüyorum. Şunu anlatıyorlar:

Ömer, henüz Hz. Muhammed hayatta iken Ebubekir'le konuşur: Kimse senin halife adayı olacağını zaten düşünemez, herkes buna sürpriz der; ancak sen olursan pek tehlike olmaz. Sen halim selim/yumuşaksın, her kesim sana ılımlı bakar. Onun için ilkin seni halife yapalım, bir yıl sonra da sen ayrılırsın ben başa geçerim gibi pazarlıklar ve senaryolar anlatılır. Hatta bir yıl geçtikten sonra Ebubekir çekilmek istemeyince, "Aslında beklentim şuydu, diyordum ki Ebubekir sistemi rayına oturttuktan, sükuneti sağladıktan sonra bir hafta içinde kendisi bir bahane bulur ve bir yılı beklemeden görevden ayrılır, bana devreder; ama işi uzattı!" şeklinde Ömer'den böyle bir açıklama aktarıyorlar. (103)

Zamanla Ebubekir'le Ömer'in arası açılır. Hatta Ebubekir Ömer'i hac görevinden alır. Daha da cesaret edip ileri giderek bir ara Ömer'e, "Bana kalırsa sen bu halifelik işinden vazgeçersen daha hayırlı olur" der. Taberi bunu farklı bir şekilde aktarır: Ömer bu halifelik işinden vazgeçseydi daha iyiydi şeklinde aktarmış. (104) Bundan sonraki gelişmeleri, Ebubekir'in nasıl katledildiği bölümüne bırakayım.

Sonunda Ebubekir görevden ayrılmayınca ve hac yetkilerini de Ömer'den alınca araları tam açılır ve Ömer, gelecekte halifeliğin riske gireceğini artık anlar. Bundan sonrasını az önceki yazarların kaynaklarından dinleyelim: Ebubekir, konuşulan sürede istifa etmeyince halife Ömer harekete geçer ve onu ortadan kaldırmak için planlar yapar. Bunu, Ebubekir'in ölümü konusunda izah edeceğim. Hatta ilk başta Ebubekir, ya Ömer halife olsun ya da Ebu Ubeyde di yordu, halife Osman'ın adı hiç yoktu. Ama daha sonra nedense Osman öne çıkar ve Ebu Ubeyde birden gündemden düşer. Hatta Ömer iş başı yapınca, Ebubekir'in çoğu valilerini görevden alır. (105)

Yine Ebu Süfyan ile oğlu Muaviye'ye çok aşırı ayrıcalıklar tanır ki bunlar Osman'ın akrabalarıydı, tabii ki bu ilk adımdı; zaman içinde Osman iktidara gelince bu akraba saltanatını daha da geliştirir ve bilindiği gibi bundan dolayı Emeviler dönemi başlar. Yani bu görevden almalar ve yerlerine Emevi soyuna bağlı kişileri tayin etme olayı, Ömer'le Osman/ dolayısıyla onun soyu arasında yapılan pazarlıkların bir soncuydu aslında.

Burada gözden kaçan bir şey var: Halifelik makamına geçme olayı halk arasında bilinen o çok basit şekilde gerçekleşmemiştir; tam tersine ilk halifeden itibaren hep zorlu ve skandallarla olmuştur.

Şu sorulabilir: Mademki Muhammed bütün bu olup bitenleri biliyordu, artık burada Ömer'i bu son nefeste ne gibi hesaplar için dinliyordu ki? Artık ne varsa açıklamalıydı.

İşte bu onun sorunudur, neden söylemedi bilemeyiz. Yalnız şu gibi hesaplar kuvvetle muhtemeldir: Mesela; açıklasam daha kötü olur, sistem dağılır. Veya damadım Ali rahatlıkla halife olsun, ben sorun yaratmayayım, dolayısıyla kızım Fatma da rahat eder gibi hesaplar yapmış olabilir; ama şu kesin ki, Muhammed, Ömer'e karşı hep defansa çekilmiş, çekinmiş ve etkisinde kalmıştır.

Yeri gelince Hz. Fatma kısmında belirteceğim gibi, Haziran ayında vefat eden Muhammed'in cenazesi üç gün yerde kalırken, Ebubekir'le Ömer cenazeyi bırakıp iktidarı ele geçirmek için kulis yapıyorlar. Halifelik işini sağlama bağladıktan sonra Muhammed'in cenazesine döndüklerinde; artık cenazesi gömülmüştü, yetişememişlerdi. Burada çok basit bazı yorumlar var: Mesela bu üç gün olayı, acaba Muhammed'i Mekke'de mi yoksa Medine'de mi gömelim veya millet lidersiz kalmıştı, mecburen bunlar uğraşacaktı gibi laflar. Bunlar zaten dini kaynaklarda da pek öne çıkmamış; ancak cılız da olsa bazı eserlerde geçiyor ama dediğim gibi gerçekle ilgisi yok. (106)

Daha sonra Ebubekir'le Ömer, Hz. Fatma ve Ali, Ebubekir'in halifeliğini tanısınlar diye onlara gidince Fatma aynen şunu diyor: En zor anımızda bizi cenazemizle başbaşa bırakıp kendi işlerini görmeye çıkan kişilerle bizim işimiz yok; ne bizden izin aldınız, ne de bu konuda (halifelik konusunda) bize bir hak verdiniz. (107) Ömer, Hz. Ali'nin evine baskın düzenleyince Hz. Fatma bunu o sırada söylüyor, "babamın cenazesini yerde bırakıp çıkarınız peşine düştünüz; bizden ne istiyorsunuz" diyor. Acaba, Ebubekir vefat edince Ömer'in hemen halife olması tesadüf müdür? Bütün bunlar yapılan planların birer sonucudur. Halbuki halifelik için ilk başta en çok adı geçen Ebu Ubeyde idi ama ne hikmetse Ömer öne çıkıyor ve Ebu Ubeyde birden tarihe karışıyor, ortalıktan kayboluyor.

Nitekim Ebubekir öldürülünce, Ömer hemen başa geçiyor.



h) İbni Mesut'un Önemli Açıklaması

İbni Mesut, "Bana teklif edilse ki, ey İbni Mesut; sen yemin içer misin ki Muhammed katledilmiştir diye? Ben de derim ki, değil ki bir kere; dokuz sefer bu konuda rahatlıkla yemin içerim ki Muhammed suikasta kurban gitmiştir. Ancak bana, 'Yemin içer misin ki Muhammed normal eceliyle ölmüştür diye?" teklif gelse, bu konuda tek bir sefer bile yemin içemem" diyor. Önemli bir kişiden önemli bir açıklama. Bu hadis, birçok İslami kaynakta geçmektedir. (108)

Tabii ki İbni Mesut bu açıklamayı yaparken detayını anlatmıyor: Nasıl katledildi, neydi olay, bunu izah etmiyor. İslami kesim burada Yahudi kadının Hayber'de verdiği zehir olayını gündeme getirebilir; yoksa Ayşe miydi, Hafsa mıydı... Müslüman yazarlar bunu akıllarından bile geçirmezler veya geçirmek istemezler. Ama olay tek bu hadise bağlı değil ki, görüldüğü gibi kanıtlar fazla.

Şa'bi bu konuda, "Yemin ederim ki, Hz. Muhammed suikasta kurban gitmiştir" diyor. (109)

Daha önce de Enes b. Malik'in, "Hz. Muhammed'in Hayber'de yediği o zehirli et, onun küçük dili ve ağız bölgesinde iz bırakmıştı, tahribat yapmıştı" hadisini aktardım. Ki Hayber zehrinden de etkilendiği bir gerçek; ama o olayla ölümü arasında üç yıllık bir zaman var. (110)

Az önceki hadise bakıldığında, acaba gerçekten dini bir emir gereği mi; yoksa bu ilaçtan dolayı ağız bölgesinden dökülen etler sonucu meydana gelen çirkinlikten dolayı mı Hz. Muhammed'in resim-heykele yasak koyduğu konusunda tereddüt içinde kalıyoruz. Yani belki de, "Bundan sonraki nesil beni bu halde görmesin" demek istemiş ve bu nedenle resminin yapılmasına izin vermemiştir, tabii ki bu da bir yorum.

Burada şu sorulabilir: Peki buraya kadar anlatılanlardan nasıl bir sonuç çıkaralım? Yani Muhammed'i, Ayşe ve Hafsa aracılığıyla Ömer-Ebubekir iktidar kavgası için mi katletmişler, Hayber'de yediği zehirli yemekten mi ölmüş, yoksa normal kaderiyle mi? İşte bence bu sorulara sağlıklı yanıt almak için kitabı sonuna kadar takip etmek lazım. Çünkü böyle olursa verilen yanıt daha da sağlıklı olur. Yine de buraya kadar anlatılanlardan okuyucu ne anlamışsa tabii ki bu onun algısı ve takdiridir. Ama dediğim gibi sağlıklı karar için kitaptaki tüm bilgileri bitirmek lazım.

Ancak şu var ki, iktidar kavgası yüzünden, Ebubekir ve Ömer öteden beri Hz. Muhammed'e karşı suikast düzenlemişler; ancak bir nevi başaramamışlar. Bardağı taşıran son damla ise, Hz. Muhammed'in, Ali'yi halife göstermesi ve Ebubekir, Ömer gibi Hz. Ali'ye rakip çıkabilecek, ileride sorun yaratabilecek kişileri de, dönüşü imkânsız bir savaşa gönderip bu yöntemle ortadan kaldırması. Nitekim vefat ettiği ayın pazartesi günü Üsame'ye bu görevi verirken hasta değildi; bundan sonra çarşamba günü hasta olur ve fazla geçmeden vefat eder. (111) Demek ki artık ölüm-kalım savaşı; onlar o arada işi hızlandırmışlar.



Arif Tekin, Hz.Muhammed’in Ölümü, s.61-95

Düzenleyen: Arap Şükrü



Dipnot:

57) a- Buhari-Müslim, L. Ve'l Mercan, no: 1427.

b- İbn'il Cevzi, Tıbbi Nevevi, Ilac'u Zatei'l cenb 1/66.

c- Buhari, 1-) Megazi, Muhammed'in hastalığı kısmında. 2-) Tıp, Ledut md bölümü. 3-) Diyat, bir grup tek kişiyi katletse kısmında.

d- Müslim, Selam.

58) İbni Sad, Tabakat, Üsame b. Zeyd seriyesi, 2/345, Halebi, İnsanu'l Uyun, aynı kısım.

59) El-lü'lüü ve’l-Mercan, no: 1412.

60) El-lü'lüü ve'l-Mercan, no: 1661.

61) a- Buhari- Megazi, bab'ü merd-i nebi ve tıp kısmında,

b- İbni Sad.Tabakat 2/367.

c- Ebu davud, Sünen, Diyat kısmı no: 3913.

d- A. Razzak, Musannaf, no: 19815.

62) Buhari-Müslim, Lü'lüü ve'l Mercan, no: 1413.

63) a- Zehebi, Siyer-i A'lam, 27/438.

b- Mecme'u Zevaid, peygamberlik alametleri kısmı no: 14262.

c- Hakim, Müstedrek no: 4449, Mrgazi.

d- Beyhakı, Sünen-i Kübra no: 19097,Dehaya, müşriklerin kap-kaşığını kullanma kısmında.

64) Ebu Ya'li el-Mevsılı, Müsned, 8/258, no: 487-4843. Burada dipnotta başka kaynaklarda var; ancak zayıf hadis.

65) Tahrim suresi, 3. ayet.

66) Tahrim suresi, 4. ayet.

67) Tahrim suresi, 5. ayet.

68) Tahrim suresi, 10. ayet.

69) Tahrim suresi, 11. ayet.

70) Tahrim suresi, 12. ayet.

71) Osman Keskioğlu, Kur'an Bilgileri, Diyanet yayını, s. 120-129.

72) a- İbni Kesir, Büdaye-Nihaye, Hz. Muhammed'in gömüldüğü yer kısmında. 5/292. Burada İmam Ahmet'ten alıntı yapıyor.

b- İmam Malik Muvata, no: 545 Cenâiz kısmı,

c- Taberi Tarih, 11. yılı olayları, 3/216 ve sonrası

73) a- Ahmet b. Hanbel 6/62. Ayşe hadisleri.

b- İbni Abdi'l Ber, Temhidö Muvatta şerhi, 24/396.

c- İbni Sad, Tabakat: 2/401. Muhammed'in defni kısmında. Burada çarşamba yerine salı günü sabahı geçiyor,

d- Taberi Tarihi 1, 1. hicri yılı olayları, 3/217.

e- İbni Kesir, Bidaye-Nihaye, 5/292. Hicri 11. yılı, ne zaman gömüldü konusunda.

f- Beyhakı, Sünen-i Kübra, 3/403-409.

g- Ibn'l Cevzi, El-Vefa bi Tarif-i Fedaili'l Mustafa. 35. bab.

h- İbni Hişam, Sire 4/344.

74) A'lam-i Nisa, 4/113.

75) Ahzab suresi, ayetler: 6 ve 53.

76) a- Buhari, Tefsir, Tahrim suresi kısmı, Nikâh, babanın kızına eşi hakkında nasihati konusunda. Mezalim-gasb kısmında. Libas, peygamberin ruhsat verdiği elbise kısmında.

b- Müslim, Talak, bu iki isimde sorun yok: Ayşe ve Hafsa'dırlar; ancak daha fazla bilgi için, adeta bir ansiklopedi durumunda olan imam Suyuti'nin 'Dürr'ül Mensur' adlı tefsiri, ilgili ayetler kısmında birçok kaynak var, oraya bakılabilir. Ayrıca Zamahşeri, Er-Razi, Kurtubi, Beydavi, ibni Kesir, Sealibi, Taberi ve daha niceleri Ayşe ve Hafsa diye belirtmişlerdir.

77) Suyuti, Dürrü'l Mensur, Tahrim suresi. Burada İmam Suyuti birçok yazar kaynağın ismini detaylıca veriyor. İbni Asakir, İbni Adiyy, Ebu Naim Isfahani, Dahhak İbni Mrdeveyh gibi.

78) a- Buhari, Farz'ül humus. Muhammed'in eşlerinin evleri kısmında,

b- Müslim, Fitne bölümünde.

c- İmam Ahmet, Müsnedüi müksirun İbni Ömer hadisleri kısmında.

79) Müslim, Fiten bölümünde.

80) a- Müslim, Fiten kitabı.

b- Abni Ebi Şeybe, Musannaf, Fedail, Yemn kısmında.

c- İmam Ahmet de Müsned'inde almış, ibni Ömer hadislerinde.

81) Buhari, Ezan kısmında, no: 681 ve 684. Buhari-Müslim hadisleri, Lü'lüü Mercan, namaz kısmı, birinci cilt, no: 238

82) El-lü'lüü vel-Mercan, no: 1412

83) Şevde, Hafsa, Cüveyriye, Marya, Ümmü Habibe, Ümmü Seleme, Safiye, Meymune, Zeynep b. Cahş vs.

84) ibni Asakir, Muhtasar'ü Tarih-i Dımaşk. 13/Z93, Zehebi, Düvel'ul İslam, 22.

85) Hz. Muhammed'in cenazesinin üç gün yerde kaldığını içeren kaynaklardan birkaçı:

a- İbni Kesir, Bidaye-Nihaye, 5/292. Hz. Muhammed ne zaman gömüldü, bölümünde.

b- İbni Hişam, siyer 4/315.

c- Taberi, Tarih. 3/217. Özel başlık: Ne zaman öldü, ne zaman defnedildi, kısmında.

86) a- Buhari, Mer'da, kavl'ül marid kısmında ve Ahkâm, istihlaf kısmında,

b- İbni Sad, Tabakt, 2/353, Hz. Muhammed'in ağrısı, hastalığı kısmında.

87) a- İbni Sad, Tabakat, 2/351, Hz. Muhammed'in 'Beki'a çıkması' başlığıyla,

b- Müsned-i Teyalisi, 1/202.

c- Müsned-i Ebu Ya'li, 8/87. no: 4620.

d- Beyhaki, Şa'b'ül iman 1/214 ve Sünen-i-Kübra, 5/289.

e- Ahmet b. Hanbel, Müsned, 6/111.

88) Al-i imran suresi 144. ayetin açıklamasında.

89) Zehebi, a-) 'Siyer u A'lam-i Nübela', 15/578. b) 'Mizan'ül İtidal', Ahmet b. Muhammed b. Sırrı b. Ebi Darem kısmı, no 551, s. 2/283. Siyer-i Atam'ın ilgili dip notunda Zehebi'nin Tezkiretü'l Huffaz, 3/884, Lisanü'l Mizan, 1/268 ve Suyuti'nin Tabakat'ül Huffaz 364, no: 822'de de geçtiği yazılı.

90) Bihar'ul Envar adlı yapıtı, cilt 22/239 ve 22/516.

91) Belazuri, Ensab, 1/587.

92) Meclisi aslında Şia; ama uzunca da bir kaynak hazırlamış, tam 110 cilt.

93) Selim b. Kays Hilali, Kitab'ü Selim, nami diüeri Kitab'ü Sakife, s. 148 ve sonrası. Aynca 235 Ömer'in Muhammed'e ihaneti kısmında.

94) Fahrettin er-Razi, Taberi ve daha birçoğu, bunu İsra suresi ilk ayetin açıklama kısmında anlatıyorlar.

95) a- Buhari, Ahzab suresi 50. ayet tefsiri bağlamında.

b- Müslim, Reda, 49, bir kadın gece sırasını kumasına hibe edebilir mi kısmında.

96) a- İbni Hibban. No: 5863-64, Oyun kısmında, 13. cilt.

b- İbni Kesir Tefsiri, Sad suresi 30. ayet ve devamı.

97) İbni Asakir, Tarih-ü Medinet-i Dımaşk, 30/265

98) Buhari, ilim, bab'ü kitabet-il ilmi.Mer'za, bab'ü kavl'il meriz. lsti'sam, bab'ü kerahet'il hilafı. Buhari bu 3 yerde Ömer'in ismini verir; aynca birçok yerde bu karşı çıkışı isimsiz olarak verir. Müslim, Vasiyet, no: 1637

99) a- İbni Manzur, Lisan'ül Arab, 5/254.

b- İbni Esir, Nihaye fi Garib-il Hadis, 5/212.

c- Buhari, a- Cizye, Yahudilerin arap yarımadasından çıkanlması kısmında,

d- Megazi, Muhammed'in hastalanması bölümünde,

e- Cihad, hel yüşfeu ila ehli-1 zimme babında.).

f- Müslim, Vasiyet, babü terk'il vasiyet. Ömer'in ismi var. Ayrıca 1-2 hadis de isimsiz var.

g- Buhari- Müslim ortak hadisleri: El'lü'lü'ü ve'l Mercan, no:1059. 'Hecere' kelimesi var.

100) A. Razzak, Musannaf, no: 18771 ibni Sad'dan alıntı yapıyor.

101) Buhari Megazi, mered'ü Nebi. Müslim, Vasiyet. Mercan, no: 1058. Kur'an'ın Kökeni adlı yapıtımda bu konuda detaylı bilgi var.

102) a- Buhari-Müslim'in ortak hadislerini alan El'Lü'lüü ve'l Mercan, Tevbe bölümü, Ifk kısmında, no: 1763.

b- Buhari, Şehadat kitabı, birkaç yerde. Tefsir, Nur suresi, birkaç kez.

c- Müslim, Tevbe bölümü, ifk kısmında.

103) İbni Ebi'l Hadid, Şerh'ü Nehci'l Belaga, 2/31 vd.

104) a-İbni Hiban, Sıkat 2/192

b-Taberi Traih-I 3/428

105) Mesela Halit b. Velit, Müsenna b. Haris, Şerahbil b. Hasene, Enes b. Malik, ikrime b. Ebi Cehil, Ebu Ubeyde b. Cerrah gibi. Yine Osman'a yalcın kişileri/Emevileri iş başına getirir. Sait b. As, Velit b. Ukbe gibi

106) Şehristani, Milel ve'l Nihal, s. 1/31.

107) a- İbni Kuteybe Dineveri, El-lmame ve's-Siyase adlı yapıtında Ebubekir kısmında, s. 21.

b- Ömer Rıda Kehhale, A'lam-i Nisa, 4/114.

108) a- Zehebi, Siyer-i A'lam, 27/437.

b- İbni Kesir, Bidaye-Nihaye, hicri 9.yılı olayları Tebuk seferi kısmında ve 11. yılı olayları. Muhammed'in ölümü kısmında 5/247.

c- Hakim, müstedrek no: 4394, 3/60-61.

d- İbni Sad, 2/350.

e- İmam Ahmet b. Hambel, Müsned, Abdullah b. Mesut müsnedleri, no: 3435.

109) Müstedrek, Megazi, no: 4395.

110) a- Buhari-Müslim hadisler, EI-LüTüü ve'l-Mercan, no: 1413.

b- Müslim, Selam, Zehirleme kısmında.

c- Buhari, Hibe, 51: Müşriklerden hediye kabul etme kısmında.

111) İbni Sad, Tabakat, 2/345.


--------------------------------------------------------------------------------

namaz ki
savaşta
hasta yatağında bile terki uygun görülmemiş ima yolu ile olsa kılınması istenilmiş taviz verilmemiş bir ibadettir
bilenlere
ve ehli imana selam olsun

İSLAM' DA ALEVİ SÜNNİ YOKTUR; (SAV) PEYGAMBERİMİZİN VEFATINDA SONRA 200 YIL KADAR SONRA KURULDU;KURUCULARINDA İMAM HANEFİ ONİKİ İMAMLARDAN BRİSİNİN YANINDA TETİŞTİ VE AYETLERLE TEBLİĞ EDİLEN HZ. ALİ VELAYETİNİ İNKAR ETMEDİĞİ İÇİN İMAM ŞAFİ DAHİL ZİNDANLARDA İŞKENCE İLE ÖLDÜRÜLDÜR;

ALLAH (CC) KELAMI VE FARZ OLAN TEK BİR AYET İNKAR EDEN MÜ'MİN DEĞİLDİR;

HZ. ALİ İÇİN NAZİL OLMUŞ BAZI AYETLER
Kaynak:Kur'an-ı Kerim/Bakara Sûresi/Sayfa:7/Cüz:1/39. Ayet: İnkâr edenler ve âyetlerimizi yalanlayanlara gelince, işte bunlar cehennemliktir. Onlar orada ebedî kalacaklardır. ﴾39﴿وَالَّذ۪ينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِاٰيَاتِنَٓا اُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ النَّارِۚ هُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَ۟ ﴿٣٩﴾

Kaynak: Kur'an-ı Kerim/En'âm Sûresi/Sayfa:149/Cüz:8/Ayet:156-157: Kitap, yalnız bizden önceki iki topluluğa (yahudilere ve hıristiyanlara) indirildi. Biz onların okumalarından habersiz idik" demeyesiniz, yahut, "Eğer bize kitap indirilseydi biz onlardan daha çok doğru yolda olurduk" demeyesiniz, diye bu Kur'an'ı indirdik. İşte size Rabbinizden açıkça bir delil, bir hidayet ve bir rahmet geldi. Artık Allah'ın âyetlerini yalanlayan ve (insanları) onlardan çeviren kimseden daha zalim kimdir!? İnsanları âyetlerimizden alıkoymaya kalkışanları, yapmakta oldukları engellemeden dolayı azabın en kötüsü ile cezalandıracağız. ﴾156-157﴿
اَوْ تَقُولُوا لَوْ اَنَّٓا اُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّٓا اَهْدٰى مِنْهُمْۚ فَقَدْ جَٓاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌۚ فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِاٰيَاتِ اللّٰهِ وَصَدَفَ عَنْهَاۜ سَنَجْزِي الَّذ۪ينَ يَصْدِفُونَ عَنْ اٰيَاتِنَا سُٓوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يَصْدِفُونَ ﴿١٥٧﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:119/Cüz:6/67. Ayet (Tebliğ Ayeti):
Ey Peygamber! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan onun verdiği peygamberlik görevini yerine getirmemiş olursun. Allah seni insanlardan korur. Şüphesiz Allah, kafirler topluluğunu hidayete erdirmeyecektir. ﴾67﴿ يَٓا اَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّـغْ مَٓا اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَۜ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُۜ وَاللّٰهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِۜ اِنَّ اللّٰهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِر۪ينَ ﴿٦٧﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:107/Cüz:6/3. Ayet (İkmal Ayeti):
Ölmüş hayvan, kan, domuz eti, Allah'tan başkası adına boğazlanan, (henüz canı çıkmamış iken) kestikleriniz hariç; boğulmuş, darbe sonucu ölmüş, yüksekten düşerek ölmüş, boynuzlanarak ölmüş ve yırtıcı hayvan tarafından parçalanmış hayvanlar ile dikili taşlar üzerinde boğazlanan hayvanlar, bir de fal oklarıyla kısmet aramanız size haram kılındı. İşte bütün bunlar fısk (Allah'a itaatten kopmak)tır. Bugün kafirler dininizden (onu yok etmekten) ümitlerini kestiler. Artık onlardan korkmayın, benden korkun. Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Size nimetimi tamamladım ve sizin için din olarak İslâm'ı seçtim. Kim şiddetli açlık durumunda zorda kalır, günaha meyletmeksizin (haram etlerden) yerse şüphesiz ki Allah çok bağışlayıcıdır, çok merhamet edicidir. ﴾3﴿حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْز۪يرِ وَمَٓا اُهِلَّ لِغَيْرِ اللّٰهِ بِه۪ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّط۪يحَةُ وَمَٓا اَكَلَ السَّبُعُ اِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَاَنْ تَسْتَقْسِمُوا بِالْاَزْلَامِۜ ذٰلِكُمْ فِسْقٌۜ اَلْيَوْمَ يَـئِسَ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا مِنْ د۪ينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِۜ اَلْيَوْمَ اَكْمَلْتُ لَكُمْ د۪ينَكُمْ وَاَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَت۪ي وَرَض۪يتُ لَكُمُ الْاِسْلَامَ د۪يناًۜ فَمَنِ اضْطُرَّ ف۪ي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِاِثْمٍۙ فَاِنَّ اللّٰهَ غَفُورٌ رَح۪يمٌ ﴿٣﴾

Kaynak: Kur’an-ı Kerim/Mâide Sûresi/Sayfa:117/Cüz:6/55. Ayet :
Sizin dostunuz ancak Allah'tır, Resûlüdür ve Allah'ın emirlerine boyun eğerek namazı kılan, zekâtı veren mü'minlerdir. ﴾55﴿ نَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذ۪ينَ اٰمَنُوا الَّذ۪ينَ يُق۪يمُونَ الصَّلٰوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكٰوةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ ﴿٥٥﴾

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ A'râf Sûresi /Sayfa:154/Cüz:8/36. Ayet:
Âyetlerimizi yalanlayanlar ve onlara uymayı kibirlerine yediremeyenlere gelince işte onlar cehennemliklerdir. Onlar orada ebedi kalacaklardır. ﴾36﴿وَالَّذ۪ينَ كَذَّبُوا بِاٰيَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَٓا اُو۬لٰٓئِكَ اَصْحَابُ النَّارِۚ هُمْ ف۪يهَا خَالِدُونَ ﴿٣٦﴾

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ Bakara Sûresi/Sayfa:32/Cüz: 2/207. Ayet:
İnsanlardan öylesi de vardır ki, Allah'ın rızasını kazanmak için kendini feda eder. Allah kullarına çok şefkatlidir. ﴾207﴿وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْر۪ي نَفْسَهُ ابْتِغَٓاءَ مَرْضَاتِ اللّٰهِۜ وَاللّٰهُ رَؤُ۫فٌ بِالْعِبَادِ ﴿٢٠٧﴾

Kaynak:Kur'an-ı Kerim/ Yûnus Sûresi/Sayfa:210/Cüz:11/17. Ayet: Artık, Allah'a karşı yalan uydurandan veya O'nun âyetlerini yalanlayandan daha zâlim kimdir? Şüphe yok ki (böyle) suçlular asla kurtuluşa ermezler. ﴾17﴿فَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرٰى عَلَى اللّٰهِ كَذِباً اَوْ كَذَّبَ بِاٰيَاتِه۪ۜ اِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ ﴿١٧﴾

KAYNAK: KUR'AN-I KERİM/Tevbe Sûresi/Sayfa:196/Cüz 10/61. Ayet: Yine onlardan peygamberi inciten ve "O (her söyleneni dinleyen) bir kulaktır" diyen kimseler de vardır. De ki: "O sizin için bir hayır kulağıdır ki Allah'a inanır, mü'minlere inanır (güvenir). İçinizden inanan kimseler için bir rahmettir. Allah'ın Resûlünü incitenler için ise elem dolu bir azap vardır." ﴾61﴿وَمِنْهُمُ الَّذ۪ينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ اُذُنٌۜ قُلْ اُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ يُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِن۪ينَ وَرَحْمَةٌ لِلَّذ۪ينَ اٰمَنُوا مِنْكُمْۜ وَالَّذ۪ينَ يُؤْذُونَ رَسُولَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ اَل۪يمٌ ﴿٦١﴾

KERBELA'DA, HZ. MUHAMMED'İN (SAV) CİĞERPARELERİNİ KATLEDENLER (PEYGAMBERİMİZİ İNCİTENLER) VE AYETLERİ GÖRMEZDEN GELENLER CEHENNEMLİKTİR)

AYRICA DA DÖRT AYLAR İLE İLGİLİ AYETLER VAR;

KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ Tevbe Sûresi /Sayfa:192/Cüz:10/36 Ayet:
Şüphesiz Allah'ın gökleri ve yeri yarattığı günkü yazısında, Allah katında ayların sayısı on ikidir. Bunlardan dördü haram aylardır. İşte bu Allah'ın dosdoğru kanunudur. Öyleyse o aylarda kendinize zulmetmeyin. Fakat Allah'a ortak koşanlar sizinle nasıl topyekûn savaşıyorlarsa, siz de onlarla topyekûn savaşın. Bilin ki Allah, kendine karşı gelmekten sakınanlarla beraberdir. ﴾36﴿ اِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللّٰهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْراً ف۪ي كِتَابِ اللّٰهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضَ مِنْهَٓا اَرْبَعَةٌ حُرُمٌۜ ذٰلِكَ الدّ۪ينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا ف۪يهِنَّ اَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِك۪ينَ كَٓافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَٓافَّةًۜ وَاعْلَمُٓوا اَنَّ اللّٰهَ مَعَ الْمُتَّق۪ينَ ﴿٣٦﴾
KAYNAK: Kur'an-ı Kerim/ Tevbe Sûresi /Sayfa:193/Cüz:10/37. Ayet:
Haram ayları ertelemek, ancak inkarda daha da ileri gitmektir ki bununla inkar edenler saptırılır. Allah'ın haram kıldığı ayların sayısına uygun getirip böylece Allah'ın haram kıldığını helal kılmak için Haram ayı bir yıl helâl, bir yıl haram sayıyorlar. Onların bu çirkin işleri, kendilerine süslenip güzel gösterildi. Allah inkarcı toplumu doğru yola iletmez. ﴾37﴿ اِنَّمَا النَّس۪ٓيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذ۪ينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَاماً وَيُحَرِّمُونَهُ عَاماً لِيُوَاطِؤُ۫ا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللّٰهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللّٰهُۜ زُيِّنَ لَهُمْ سُٓوءُ اَعْمَالِهِمْۜ وَاللّٰهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِر۪ينَ۟ ﴿٣٧﴾

Gülağ ÖZ
[email protected]
08 Kasım 2011 | Okunma : 715
Yavuz Sultan Selim ve Aleviler

16. yy. yani II. Bayazıt, Yavuz, Kanuni dönemleri Osmanlı devleti’nin görkemli, yaşam standartlarının yüksek seviyede olduğu bir dönem olarak gösterilir. Bu üç padişah tarihçilerin kaleminde kusursuz ve gururla kayarak kağıda dökülür. Adı geçen üç padişah dönemi, gerçekten Osmanlı devletinin zirveye tırmandığı, topraklarının alabildiğine genişlediği bir dönem olmuştur
Aynı zamanda, kıyımların, katliamların, sürgünlerin de doruk notaya çıktığı bir dönemdir. Türkçe yerine, Arap ve Acem kültürünün de doruk noktasıdır. Aleviler’in de dışlanıp, aşağılandığının da doruk noktasıdır. yaşama hakkı tanınmadığının da doruk noktasıdır.

İslam ülkelerinin kutsal yerlerinin fethedilmesiyle birçok Arap din adamlarının da İstanbul'u mekan tutması ve adım adım Osmanlının Türk yapısını yok ettiği bir dönem de olmuştur.

Bu dönemde, zamanın en gaddar Şeyhülislamları, kadıları yetişmiş: Bunlar ki, şeriatı istedikleri biçimde yorumluyor, istediği biçimde sultanın çıkartmış olduğu yasayı şeriata uyduruyordu. Konumuz akışı içerisinde bu din ulemasının vermiş olduğu fetvaları ortaya koyacağız.

Kaynaklar hiç bir şüpheye yer bırakmayacak şekilde, bu dönemlerin en çok Alevi kıyımlarının yaşandığı dönem olarak vermektedir. Bazı kaynaklar 2. Bayazıt'ın Alevi olduğunu, Şah İsmail'e "oğlum", Şah İsmail'in de kendisine "baba" dediğini yazmaları, hatta Hacı Bektaş Ardalarından Balım Sultan’ın kendisine kuşak bağlaması, ilişkilerini düzenli yürütmesi, bu dönemde meydana gelen Alevi katliamlarını haklı göstermeye yetmez. Bayazıt'ın ilişkisi her ne kadar iyi olmuş olsa da sultanlığının son zamanlarında yönetimi tamamen vezirlerine ve ulemaya bırakması, bunların keyfi tutumları, şehzadelerin, isyan edecekler bahanesiyle düşman gördükleri Alevi ileri gelenlerini katletmeleri Bayazıt dönemini de bu işin içinde tutuyor.

"II. Bayazıt'ın Alevilere karşı aldığı tedbirleri yerinde ve yeterli bulmayan Şehzade Selim, pederimle görüşüp, "ahvali, devlete şifahen arzetmek muktezayı maslahattır” diyerek İstanbul’a kadar gitmiş ve neticede işi babasına kılıç çekmeye kadar götürmüştür. 917/1511"1

Kendi halkına en büyük düşman olan Yavuz Sultan Selim, Şehzadeliği döneminde , Trabzon valisiyken bu yönde çalışmalarını yoğunlaştırmış, hatta Bayazıt'ın yumuşak tutumu, Alevilerin üstüne gidip kıyım yapmayışı Selim’i harekete geçirmiştir. Kafasına koyduğu Sultanlık fikrini adım adım geliştirerek, önce babasını ortadan kaldırdı. Ardından iki yıllık bir uğraştan sonra diğer şehzadeleri yok etti. Şehzade Ahmet Amasya valisi, Korkut Antalya, en küçükleri olan Selim Trabzon valisi olarak görev yapmaktaydılar.

Selim kafasındaki kafasındaki hesapları kardeşlerini nasıl ortadan kaldırıp saltanat koltuğuna oturacağıydı Ahmet'i iktidara en yakın olarak gördüğünden, önceleri, Korkut'la birleşerek Ahmet'in Kızılbaşlarla birlik olduğunu, devleti ele geçirerek bir Kızılbaş devleti yapmak istediğini ileri sürmüştür. Oysa Korkut'ta iyi bir eğitim görmüş, devlet işlerinden anlayacak bir yapısı varken, üstelik Ahmet'in hem babası hem yönetim tarafından desteklenir olması, Selim'in rüyalarını kaçırmaktaydı. Selim iktidar uğruna her şeyi mubah sayarak, aile katliamlarından başlayarak yönetim koltuğuna oturdu. Bütün gücünü feodal beyler, mollalar ve geniş anlatımıyla hakim sınıftan alıyordu.

Yaradılışı Alevi düşmanlığıyla özdeşleşmiş olan Yavuz, babasının sultanlığı zamanında bu yönde kesin önlemler alması yolunda onu uyarmış, babası bunu ciddiye almaması durumunda, kendi yöntemleriyle savaşa başlamıştı. Trabzon valisi olduğu dönemlerde Safavi ticaret yollarını kesiyor. İran'a giden tüccarların tüccarların mallarını yağmalıyordu. Valiyken öylesine bir hazırlık yapıyordu ki bir padişah gibi davranıyor. İstanbul koltuğunun hazırlıklarını yapıyordu. Bu anlamda yöneticiler yetiştiriyordu. Bu deneyimlerini valilik bazında uyguluyordu. Daha şehzadeliği zamanında Anadolu'da bulunan tüm Alevilerin listesini çıkartıyor, bunu birer birer deftere ediyordu. Yani kayda geçiyordu.

“Yavuz Sultan Selim hükümdar olduktan, kardeşler meselesini hallettikten sonra Şah İsmail'le muharebeden evvel Anadolu'daki azılı kırk bin kızılbaşın idam ve hapis olunmalarım sebepsiz bulurlar."2 Uzunçarşılı, bu olayları haklı gösterebilmek için Yavuz Selim'in, Şehzadeliği döneminde kardeşi Şehzade Ahmet ve oğlu Murat'ın Alevi halkının başına seçtiğini, memlekete zararı bu vesile ile verebileceklerini öne sürüyordu”3 Yine adı geçen yazar Şah İsmail üzerine gidilmeden önce bunların ortadan kaldırılmasının haklılığını Sultan Selim'in, Şah İsmail üzerine savaş ederken bu "Kızılbaş tayfası"nın arka­dan isyan edebilecekleri ihtimalini öne sürüyor.

"Nihayet Yavuz, bütün kardeşlerini ortadan kaldırdı. Şah İsmail'in Anadolu’daki tahrikatına nihayet vermek istedi. Anadolu'da Şah İsmail'e taraftar ne kadar Rafızi (Kızılbaş) varsa hepsini öldürttü."4

Sultan Selim, ardında olası bir isyana karşı tedbir almak için Alevileri katletmesi, bunun nedeni de Şah İsmail'e ilgi duymalarıdır.

Peki kimdir bu Şah İsmail?

"Çaldıran Savaşı'nda Şah İsmail'in ordusu menşei bakımından en az Selim'in ki kadar Türk idi ve her iki ordu da Oğuz veya Türkmen kavminin mensupları ve hatta pek mühim bir kısım aynı ülkenin çocuklarıydılar."5

Görülüyor ki, Yavuz'un tabanı, Şah İsmail'in temsil ettiği tabandan farklı değildi. Üstelik her iki ordu mensubu da Türk’tür. Her iki padişah da Türk soyundandır. Üstelik Yavuz'un resmi dili Farsça iken, Şah İsmail özbe öz Türkçe: konuşup, Türkçe yazmaktadır. "Yavuz Sultan Selim Han Hazretleri de Türk dilini hiç sevmez. Acem Kral'ı Şah İsmail'e yazdığı mektuplarda , Türkçe değil Acemce kalem edermiş, Acemce bildiğini gösterecek 17 Eylül 1992 günkü Türkiye Gazetesinde Prof. Dr. Ayhan Songur da, Yavuz'un Acemce mektuplarıyla övünüyor. Acem Şahı İsmail, bu mektupları hangi dille yanıtlıyor dersiniz? Türkçe’yle. Zaten bu şah, bizim halk ozanlarımızın en önemlilerinden biridir. Bizim Yavuz'umuz ise,Acemce şiir düzüyor. Bu onu da Beyani adlı birinden dinleyelim. Bu Beyanı, Yavuz'la aynı yüzyılda yaşamış, Şairler Tezkeresi adında bir antoloji yapmış. Yavuz'la ilgili şunları söylüyor "Ulvi himmetlerinden Türk şiir demeye tenezzül etmeyip, binazır farizi aşarı Acemane güfteleri vardır.Yani, büyüklüğünden Türkçe söylemeye tenezzül etmeyip benzersiz, Farsça şiirleri ve Acem taklidi şarkı sözleri vardır."6

Buna karşılık Şah İsmail'in şiirleri hep Türkçe olarak yazılmış, resmi dil olarak da Türk dili kullanılmıştır. Yavuz'un ordusundaki askerler Şah İsmail'le işlerinden Türkçe şiirler okumaktadır. Anadolu'daki Osmanlı yönetiminin, Arap-Acem kültürünün içine sarhoş gibi dalarken, Şah İsmail bunun tersine, devleti ve ordusu Türkleşiyordu. Anadolu'da Türklerin Şah İsmail'e ilgi duy­malarının nedenlerinden birisi de buydu.

Bazı tarihçiler ve günümüz aydınlan ya da Türklüğü savunduğunu sanan­lar, Türkçülerimiz, Yavuz Sultan Selim'i göklere çıkartıp, bayraklaştırırken sa­nıyorum tarih konusunda yanıldıklarının farkında değiller. Onların savunduk­ları Yavuz'un ne Türklük diye bir sorunu, ne de Türk dilini ve kültürünü koru­ma ve geliştirme diye bir sorunu vardır. Biz konumuz akışında yine belgelere dayanarak Yavuz'u tanıtmaya devam edelim.

"Yavuz'un kudretli kılıcı altında ezilen doğunun sarp kayalarına kaçan, dillerini ve milli duyguları çeşitli zorlamalar altında kaybedip Kızılbaş adını alan bu aşiretler, Erzincan tarihinin dediği gibi kurt, Kızılbaş ve dinsiz değil, özbeöz Türkmen olan Alevi ve Bektaşidirler"7

Yavuz Sultan Selim, hele Mısır'dan halifeliği aldıktan sonra, kendisini bir Türk hükümdarı değil de, İslamiyet’in baş halifesi gibi görmesi, üstelik bu sıfa­tı alması sonucu devlet idaresini de baştan aşağı değiştirerek, devlet yönetimin­de tamamen şeriatı uygulaması, Aleviler ve diğer dinler açısından çekilemez bir durumdu. Artık Alevi diye adı geçen kimseler, Aleviliğe bulaşmış olanlar, Alevi diye iftira görenler, Yavuz'un Arap ve Acem kültürüyle yoğrulmuş mol­laların elinden neler çektiler, ancak tarih bu olaylara tanıktır.

Osmanlı hükümetinin resmi dili olarak Acem ve Arap dilinin yerleşmesi, Osmanlı Devleti'nde Türklük duygularını iyice silmiştir. "Türküm" demek bi­le suç halini alarak bu durum Tanzimat’a kadar sürmüştür. "Anadolu'da öldürülen Türklerin 40.000 kadar olduğu belirtilmektedir. Yavuz Sultan Selim, Şah İsmail üzerine savaşa çıkarken, ordusunun arkasında Türk bırakmak istememiştir. Bu gerçek Osmanlı imparatorluğunun Türklerden kopmuş olduğunun en açık kanıtıdır."8

Yine R. Yörükoğlu, Cenap Sahabettin Tekindağ'dan aktarıyor: "(Sultan 1. Selim 1512-1520) tahta geçişinin ilk gününden başlayarak ülkede koyu bir Sünnilik uyguladı. Aynı yıl Anadolu’da 40.000 Aleviyi öldürdü. Yavuz’un tahta Anadolu’daki Aleviliği bitirmek hırsıyla çıkmıştır. Tahta çıkar çıkmaz Aleviler hakkında verdiği imha kararı dönemin ünlü ulemasından Müftü Hamza fetvasında “ bilcümle bu taife hem kafirler ve mülhüddürler ve hem de ehl-i fesaddur, iki cihetten katl’leri vaciptir” 9

Arabistan'ın kutsal yerlerinin ele geçirilmesiyle, Arabistan'da ve d:ir-lam ülkelerinde bulunan çok sayıda Türk olmayan Arap ve Acem İstanbul’a getirildi. Bu gelişlerde Sünni sistem iyice yerleştirildi. Hem dile, hem kültüre hem Türklüğe, hem insanlığa büyük darbeler indirildi. Aleviler açışındır. büyük bir felaket olan bu yapılaşma "tükenmediler kırılmakla."

"O edepsizlerin hareketleri, Kızılbaşların yaşamasına sebep oldu. Eğer o sene Azerbaycan'da kışlasaydık bu Kızılbaş işi hal olurdu."10 Yavuz Sultan Se­lim, Tebriz dönüşü bunları söylüyor.

Alevilik konusunda araştırmalar yapan Atilla Özkırımlı şöyle bir aktarma yapıyor: "Anadolu Alevileri bir siyasal egemenlik kavgası vermekteydiler ve bu kavga görünürde dinsel inançlar uğruna yürütülmekteydi. Başka bir deyişle Anadolulu Alevi Türkmen toplulukları bir siyasal egemenlik kavgasında kullanılıyordu. İşin ilginç yanı egemenlikleri altında oldukları Osmanlıyla, dolayısıyla devlete başkaldırırken ona ihanet etmedikleriydi. Onları Şah İsmil’e iten yalnız inanç birliği değildi çünkü. Şah İsmail'in dayandığı güç, yakın çevresindekiler kendi soydaşlaşlarıydı, kendi aşiretlerinin bireyleriydi. Üstelik Os­manlı yönetimi onları dışlıyor, nerdeyse silah zoruyla ayaklanmaya itiyordu. Bu nedenle Anadolu'ya gönderdiği halifeleri yoluyla, onlarla ilişkilerini sürdüren yöneticilerini, Türkmen beyleri arasından seçen, benzer dinsel inançları paylaştıkları Şah İsmail'i kurtarıcı olarak görmeleri doğaldı."11

Yavuz Sultan Selim'le ilgili hangi kaynak, hangi araştırma yapılırsa yapılsın, onun en büyük Alevi Türkmen düşmanı olduğu ortaya çıkıyor. Kendi insanlarını, kendi ırkından, kendi dininden olanları katlederek, yok ederek yok sayarak, dışlayarak, kovarak, düşmanlık güderek, yeryüzüne Yavuz dışında bir kral ne bir hükümdar, ne bir padişah, ne de bir yönetici gelmemiştir. Savaşmak amacıyla üzerine gittiği Türk hükümdarı Şah İsmail'e saldırırken arkada isyan edecekleri, başkaldıracakları savıyla insanları katletmek hiç bir nedenle haklı gösterilemez. Ve Yavuz Sultan Selim Han'ın yaptıkları ne tarihte ne de günümüzde savunulamaz. Bunu savunmak en az Yavuz Sultan Selim Han kadar acımasızlık, gaddarlıktır.

Yavuz’un tarihçilerinden Hoca Saadettin Efendi dönemin çok güzel portresini çizmektedir. "Bundan önce ayağı uğurlu padişah Rum diyarında yerleşmiş bulunan Kızılbaş tutkunlarını ve Alevi tavşanlarını araştırmak için ülke yöneticilerine uyulması gerekli buyruklar gönderip, yediden yetmişe varınca ol yaramazlardan ne idüğü saptanan eşkıyanın adları defter olunup, mutlu kapıya bildirilmelerine Ferman-ı Hümayun çıkmıştı. Cihanda geçerli bu buyruk gereğince yöneticilerin araştırma ve taramalarıyla sayıları kırk bini bulan bunların kimi ortadan kaldırılıp, kimi de hapse attırıldı."12

Osmanlı tarihçileri, Yavuz'un kavgacılığıyla, insanları katletmeleriyle öğünüp duruyorlardı.Yavuz'un salt Anadolu insanlarını kırmaları onları tatmin etmiyor üstelik komşu ülkelerin halklarının kırdırılmasını da alkışlarla selamlıyorlar . Yine Solakzade Mehmet Handemi Efendi, Yavuz'un Gürcüleri kırmasından sonra Anadolu'ya gelir gelmez yaptıklarını şöyle övüyor: "Bundan başka kan damlayan kılıcının başı, Kızılbaş kalabalığını nice defa perişan eyledi “ 13

Dipnotlar :

1)Altındağ, Şinasi; Selim 1.İslam Ansiklopedisi 10.cilt s.424

2)Uzunçarşılı, H.İ. Osmanlı Tarihi, s. 256

3)age.

4)A. Refik 16. Asırda Rafızilik ve Bektaşilik, s.9.

5)Sümer,Faruk;Oğuzlar-Türkmenler, s.171.

6)Bulut, Şükrü; Dost Dost Dergisi, Sayı: 1, s.40.

7)Fırat, Şerif M. Doğu İlleri ve Varto Tarihi, 3.baskı s.41

8)Yetkin, Çetin; Türk Halk Hareketleri ve Devrimleri s.160

9)Yörükoğlu, R. Okunacak En Büyük Kitap İnsandır, s.64.

10)Uluçay, Çağatay; Yavuz Sultan Selim, s.23, Özyürek Yayınevi, 1952.

11) Özkırımlı, Atilla; Alevilik-Bektaşilik, s.166.

12)H.S.Efendi, Tacüt Tevarih C.IV. s.176

13) Mehmet Hemdami Çelebi, Solakzade tarihi, c.1 s.438, Kültür Bak. Yay. 1989



ALEVİLERİN KATLEDİLMESİ İLE İLGİLİ VERİLEN İKİ FETVA

1)YAVUZ SELİM’İN ŞEYHÜLİSLAMI MÜFTÜ EL HAMZA’NIN KIZILBAŞLARLA İLGİLİ FETVASI (1512)

Müslümanlar! Bilin ve öğrenin ki şu Kızılbaş toplumunun başkanları Erdebil-oğlu Şâh İsmail'dir. Peygamberimiz aleyhisselâmın şerîatini ve sünnetini ve İslâm dinini ve din bilgisini ve Kur'ânı küçümsedikleri ve de Allah Tâlâ'nın haram kıldığı günahlara helâldir dedikleri ve Kur'ân'ı ve Mushafları ve şerîat kitaplarını hor görüp ateşte yaktıkları ve de bilginlere ve dindarlara ihanet edip öldürüp mescitlerini yaktıkları ve de pis başkanlarını Tanrı sayıp secde ettikleri ve de Hazret-i Ebu Bekir'e ve Hazreti Ömer'e sövüp halifeliklerini inkar edip sövdükleri ve de peygamberimizin şeriatını ve İslâmı yok etmeye kast ettikleri, bu anılan ve de bunların Şeriata karşı söz ve davranışları bu fakire ve diğer İslâm âlimlerine göre tevatürle bilinip açıkça belli olduğundan biz dahi şeriat’ın hükmü ve kitaplarımızın nakli ile FETVA VERDİK ki adı geçen toplum Kızılbaşlar-Kâfir ve dinsizdirler ve de her kimse ki onlara uyup o sapık dinlerine razı ve yardımcı olurlarsa onlar da kâfir ve dinsizlerdir. BUNLARI DAHİ ÖLDÜRÜP, TOPLUMLARINI darmadağın etmek tüm Müslümanlara vacip ve farzdır. Müslümanlardan ölen said ve şehid olup cennete girer ve onlardan ölen aşağılık cehennemin dibindedir, bunların hâli kâfirlerin hâlinden daha fena ve çirkindir. Zira bunların kestikleri ve avladıkları ister doğan'la ister ok ile ve av köpeği ile olsun murdardır ve nikâhları gerekse kendilerinden ve gerekse başkasından alsınlar bâtıldır ve de bunlara kimseden miras Yoktur.bir bucak halkı bunlardan olsa da) Allah yardımcısı olsun Osmanlı Padişahına gerekir ki bunların (Kızılbaşların) ileri gelenlerini öldürüp mallarını ve kadınlarını dahi ve çocuklarını İslâm gazilerine taksim ede ve bunları ele geçirilince tövbeliklerine ve pişmanlıklarına inanmayıp öldürülmeli ve de bir kimse ki vilayette olup onlardan olduğu bilinirse ya da onlara giderken yakalanırsa öldürülmeli ve tüm bu toplum hem dinsizdir ve hem bozguncudur, iki yönden katledilmeleri vaciptir. Ey Allahım dine yardım edene sen de yardım et ve Müslümanları hor göreni sen de hor gör, (bu fetvayı veren) Sanı Görez adıyla meşhur el-Müftü Hamza"1



1) Yavuz Sultan Selim’in İran Seferi, İ.Ü.Ed.Fak. Tarih Dergisi sayı 22 s.17. 1968 İslamiyet Türkler ve Alevilik, Gülağ Öz, s. 188, 1999 Ankara

2)PADİŞAH YAVUZ SULTAN SELİMİN VEZİRİ ŞEYHÜLİSLAM İBNİ KEMAL'İN ÇALDIRAN SAVAŞIYLA İLGİLİ FETVASI


FETVA 2

Bu yerde adı zikri dolaşan, bütün zamanlarında tanındığından dolayı varlığının açıklanmasına gerek duymayan, Rahman ve Rahim adıyla ; Şah İsmail’in ve din gününe (kıyamet) kadar lanetlenmiş guruplarının ve tebalarının yenik zelil askerlerinin küfrü hususunda Hamd Kerim, Kuvvetli büyük olan Allah içindir. Övgü doğru yola rehberlik eden Hz. Muhammet’i ve doğru dinde ona uyanlar (övgüler olsun) şianın (Şah İsmail ve tebasının) kendi imanlarından başka doğru yola götüren imam, imamlığını ilk dört halifenin halifeliğini inkar ettikleri, İmam Ebu Bekir'le, İmam Ömer', İmam Osman’a (yüce Allah hepsinden razı olsun) açıkça küfür ettikleri Sünni memleketlerinden bir çok yere hakim oldukları, oralarda boş mezheplerini ortaya koydukları, haberleri ard ardına geldi, Müslüman ülkelerde bu durumun etkileri çoğaldı. Şeriatı ve ona uyanları küçümsüyorlar, bu şeriatla içtihat edenlere kendi mezheplerinin tersine, müctehatlarının mezheplerinde zorluk olduğunu ileri sürerek (şeriate tabi olanlara) sövüyorlar. Tarikatlarının Liderine de Şah İsmail adını verdiler.

Onlar Şah İsmail tarikatinin metodunun son derece kolay olduğunu ileri sürüyorlar. Şah İsmail'in "helaldir" dediğini helal, haramdır dediğini haram sayıyorlar. . Şah şarabı helal kılsa, şarap helal oluyor. Özetle, küfürlerinin çeşitleri, Dinden dönmeleri küfürlerinde şüphe etmiyoruz. Sürekli gelen haberlerle bize ulaşmıştır. Ülkeleri Dar'ul-Harb'tır. Erkeklerinin ve kadınlarının nikahı geçer­sizdir. Onların çocuklarının her biri zina çocuğudur. Onlardan birinin kestiği hayvan (ölü) mundar olur, her kim bir kadınları ve çocukları helal olur. Adamlarına ge­lince, onlar Müslüman olmadıkça öldürülmeleri zorunludur. Müslüman olduk­larında, zındıklıklarının tersine, diğer Müslümanlar gibi hür olurlar. İnsanlar­dan birisi (Darüs-Selâmı)-(şeriatın hüküm sürdüğü) terk etse bile, onların dini­ni seçse, onun da kesinlikle katli vaciptir.*

Kaynak :Mecımüa-i Resal, Süleymaniye ktp. Pertev Paşa kısmı No:621,yk

Gülağ Öz, İslamiyet Türkler ve Alevilik, s.193

Sünni Kaynaklar da da var ki;

1. TEBLİĞ AYETİ VE GADİR-İ HUM BAYRAMI


1.Tebliğ Ayeti ve Gadir-i Hum Olayı
Tebliğ Ayeti (Maide 67) ve Gadir-i Hum Olayı
Yüce Allah Maide Suresinin 67. ayetinde şöyle buyurur: ”Ey Peygamber Rabbinden sana indirileni tebliğ et.Eğer bunu yapmazsan O’nun elçiliğini yapmamış olursun.Allah seni insanlardan korur.Şüphe yok ki Allah kafirler topluluğuna hidayet etmez.”
Bazıları, bu ayet sanki risaletin ilk günlerinde nazil olmuş gibi düşünerek, Allah’ın Rasulden (saa) tebliğ etmesini istediği hususun İslamın geneli olduğunu kanaatine varmışlardır. Oysaki ayet Peygamber Efendimizin (saa) ömürlerinin son günlerinde nazil olmuştur. İslamın tüm hükümlerini insanlara tebliğ ettikten, bu uğurda onlarca savaşlar yaptıktan sonra ömrünün son günlerinde böyle sert bir üslupla bir ayetin gelmesi manidardır. Dolayısıyla ayet İslamın genel hükümlerine yönelik olamaz. İslam hadis ve tarih kaynakların belirttiğine göre bu ayet Peygamber Efendimiz (saa) veda haccından dönerken nazil olmuştur. Bu ayet nazil olduğunda Peygamber Efendimizin (saa) hac kafilesini Gadr-i Hum mevkinde durdurmuş ve 120 veya 150 bini aşkın sahabinin cayır cayır yanan çöl kumlarını üzerinde burada toplanması beklemiştir.
Hava aşırı sıcaktı. Halk hırkasının bir kısmını başına, diğer kısmını ise altlarına attılar. Hz. Peygamber'in (s.a.a) dinlenmesi için de bir çadır hazırladılar. Öğle ezanı okundu. Peygamber (s.a.a) refakatindekilerle birlikte ağacın gölgesi altında öğle namazını eda ettiler. Namazdan sonra develerin cihazlarıyla yüksek bir yer yaptılar. Hz. Peygamber (s.a.a) yüksek bir sesle, herkesin dikkatini üzerine çekti ve şu şekilde konuşmaya başladı:
"Hamd, Allah'a (c.c) mahsustur. Sadece O'ndan yardım diliyoruz. İmanımız ve tevekkülümüz O'nadır. Kötü
ve yanlış amellerimizden O'na sığınırız. Yolunu kaybedenlere O'ndan başka sığınak yoktur. O'nun yol gösterdiği, hiçbir zaman yolunu kaybetmeyecektir. O'ndan (c.c) başka ilah olmadığına ve Muhammed'in O'nun kulu ve Resulü olduğuna tanıklık ederim. Allah'a (c.c) övgü ve O'nun birliğine şahadetten sonra şöyle derim: Ey halk! Rahman ve bilen Allah (c.c), bana ömrümün sonlarına yaklaştığımı haber vermiştir. Bir an önce Allah'ın davetini yerine getirip ebedi yere gideceğim. Ben ve siz üzerimize olan miktarda sorumluyuz. Şimdi sizin düşünceve görüşünüz nedir? Halk şöyle dedi: "Biz tanıklık ederiz ki sen Allah'ın(c.c) mesajını ulaştırdın; bize nasihattan ve vazife yolunda telaştan kaçınmadın; Allah (c.c) sani en iyi şekilde mükâfatlandırsın." Sonra şöyle buyurdu: "Acaba siz Allah'ın (c.c) birliğine ve Muhammed'in (s.a.a) O'nun kulu ve elçisi olduğuna şahadet etmiyor musunuz? Acaba cennetin, cehennemin, ölümün, kıyametin şüphe götürmez olduğuna ve Allah'ın (c.c) ölüleri dirilteceğine ve bunların hepsinin doğru olduğuna ve bunlara inandığınıza tanıklık etmiyor musunuz?" Hep birlikte "Evet bu gerçeklere tanıklık ediyoruz." Dediler Hz. Peygamber (s.a.a) şöyle devam etti: "Ey Allah'ım! Tanık ol. Sonra vurgulu bir şekilde şöyle buyurdu: "Şüphesiz öteki diyara intikal etmek ve havuzun kenarına ulaşma hususunda sizden öne geçeceğim. Siz havuzun kenarında benim huzuruma geleceksiniz. Havzumun genişliği Sa'na ile Basra arası kadardır. Onda yıldızlar kadar gümüşten kadeh ve bardak vardır. Düşünün ve dikkatli olun ki rihletimden sonra sizin aranızda iki değerli şey bırakacağım: Bakalım onlarla nasıl muamele edeceksiniz?" Bu sırada halk dedi ki: "Ey Allah Resulü (s.a.a), o iki değerli şey nedir?" Şöyle buyurdu: "İki emanetten büyük olanı, Allah'ın
(c.c) kitabıdır ki bir tarafı Allah'ın (c.c) elinde, diğer tarafı ise sizin elinizdedir. Öyleyse onu sıkı tutun ve elden bırakmayın, böylece yolunuzu kaybetmeyin. Küçük olanı itretimdir/Ehl-i Beytimdir. Gerçekten bilen ve rahmetli Allah (c.c), bu ikisinin havuz başında benim huzuruma gelinceye kadar birbirinden ayrılmayacağını bana haber verdi. Ben, bunu Allah'ımdan (c.c) diledim. Öyleyse bu ikisinden öne geçmeyin ve o ikisini izlemede geri kalmayın ve ihmalkarlık etmeyin ki helak olursunuz." Sonra Ali'nin (a.s) elini tuttu ve kaldırdı; o kadar ki koltuğunun altının beyazlığı gözüktü. Halk onu gördü ve tanıdı. Resulullah, sözlerine şöyle devam etti: "Ey halk, ben her mümin için, kendi nefsinden evla değil miyim?" Halk "Allah ve Resulü daha iyi bilir." karşılığını verdi. Hazret buyurdu ki: Şüphesiz Allah (c.c) benim mevlamdır ve ben müminlerin mevlasıyım ve onlara kendi nefislerinden evla ve daha öncelikliyim. Öyleyse ben kimin mevlası isem Ali onun mevlasıdır."
Ahmed b. Hanbel'in dediğine göre, Hz. Peygamber (s.a.a) bunu dört defa tekrarladı. Sonra elini dua için açtı ve şöyle buyurdu: "Ey Allah'ım, onu seveni sev ve ona düşmanlık edene düşman ol. Dostlarına yardım et ve alçak düşürmeye çalışanı alçalt. Onu, hakkın mizanı, mihveri ve ölçüsü karar kıl. Sonra Peygamber (s.a.a) şunları ekledi: "Hazır olanlar, hazır olamayanlara bunu iletsin." Topluluk dağılmadan önce vahiy emini bu ayeti Hz. Peygamber'e (s.a.a) nazil etti:
"Bugün dininizi ikmal ettim, size verdiğim nimetimi tamamladım, size din olarak İslâm'a razı oldum." (Maide 3)
Bu sırada Hz. Peygamber (s.a.a) Allah-u Ekber nidasıyla, dinin ikmaline ve nimetin itmamına ve Allah'ın (c.c) O'na verdiği risalet ve Ali'ye (a.s) verdiği velâyete olan rızasından ötürü şükretti. Hazır topluluk, bu arada Şeyheyn (Hz.Ömer ve Hz. Ebu Bekir) Emirü'l-Müminin'e şöyle tebrik dediler: "Kutlu olsun! Kutlu olsun! Sen ey Ebu Talib'in oğlu benim ve her erkek ve mümin kadının mevlası oldun."
İbn Abbas dedi ki: "Allah'a (c.c) andolsun ki, Ali'nin (a.s.) velâyeti herkese farz oldu."
Hassan b. Sabit dedi ki; Ey Allah Resulü, Ali için birkaç şiir okumama izin ver. Peygamber buyurdu: Oku, Allah'ın bereket ve uğuruyla. Hassan ayağa kalkarak şöyle dedi: "Ey Kureyş'in büyükleri, İslâm Peygamberi'nin (s.a.a) huzurunda kesinleşen velâyet hakkındaki şiirlerimi beyan ediyorum." dedi ve şiirlerini okumaya başladı.
"Gadir Günü Peygamberleri haykırıyordu onlara
Hum mıntıkasında ve nebi ne değerli haykırıcı idi!...
Peygamber kalk ya Ali buyurdu.benden sonra imam olarak
Doğru yolu göstermek üzere seni seçtim
Senden razı oldum,Kimin mevlası isem,
Bu onun mevlasıdır…” Hassanın bu şiirini Suyuti de dahil olmak üzere 11 Ehli Sünnet alimi ve 26 şia alimi rivayet etmiştir.
Bütün İslâm ümmetinin görüş birliğiyle kabul ettiği Gadir olayını kısaca anlattık. Söylenmesi gereken nokta şu ki; dünyanın hiç bir yerinde bu isim ve özellikte başka bir olayın gerçekleştiği söylenmemiştir.
Bu olayı İbni Mace,Tirmizi,Nesei,Ahmet b. Hanbel, M 9.yüzyıldan,M.19.yüzyıla kadar gelen otuzu aşkın muhaddsi Salebi, Vahidi,Kurtubi,Kaadi,Beyzavi,Fahreddin Razi gibi ondört mufessir,Taberi,İbni Kuteybe,İbni Kesri,Suyuti gibi yirmi dört tarihçi,Teftazani,Ali KUşçi gibi yirmi yedi kelamcı kitaplarına almışlar, ashaptan yüz on tabiinden seksen dört kişi rivayet etmiştir. Bütün bu andığımız kişiler Ehl-i Sünnet alimleridir.
Burada yapılan en önemli itiraz “Ben kimin mevlası isem Ali’de onu mevlasıdır” cümlesindeki “mevla” kelimesinin “velayet/imamet” anlamında kullanılamayacağı, “mevla” kelimesinin “dost/yardımcı” anlamında kullanılmış olabileceğidir.
120 bini aşkın insanı çölün sıcak kumlarında bekletip “Ali sizin dostunuzdur” gibi bir sözün söylenmesi ne kadar ciddi olabilir. Bundan daha önemlisi “Ben size nefislerinizden daha evla değil miyim?” diye sorarak, insanları Ahzap Suresinin 6. ayeti olan “Şüphesiz ki peygamber mü’minlere nefislerinden daha evladır” ayetine vurgu yapmıştır.(Bu ayet hakkında Ehl_i Sünnet tefsirlere bakınız) Adeta bu ayetteki evla kelimesinden ne anlıyorsanız “Ali sizin mevlanızdır” cümlesindeki mevladan da onu anlayın demek istemiştir. “Allah benim mevlamdır.Bende sizin mevlanızım” diyerek “Ali de sizin mevlanızdır.”cümlesindeki “mevla” kelimesine hazırlık yapmıştır.Yani Allah’ın benim mevlam olmasından neyi anlıyorsanız, benim de sizin mevlanız olmamdan neyi anlıyorsanız,aynı anlamda Ali de sizin mevlanızdır, buyurmuştur. Yine Hassan b. Sabitin okuduğu yukarıdaki şiiri de bu olayın nasıl yorumlanması gerektiği hakkında ipucu vermektedir.
Kısaca Gadir-i Hum olayı ile Peygamber Efendimiz (saa), kendisinden sonra imam olacak şahsı tüm insanlara açık bir şekilde tebliğ etmiş, bu olayın orada olmayanlara da aktarılmasını emretmiştir.


Mehmet Emin Koç
4 Kasım 2012/Yeni Mesaj Gazetesi
Gadir-i Hum’daki iki emanet


Alemlere Rahmet Hz. Muhammed’in (sav) Veda haccı dönüş yolundaki dün bazı detaylarını aktardığım Gadir-i Hum’da irad ettiği hutbesinin tamamını, Prof. Dr. Haydar Baş beyin 10 ciltlik Ehl-i Beyt Külliyatı içindeki İmam Ali adlı eserinden okuyabilirsiniz.
Bu hutbenin Ehl-i Sünnet kaynaklarında geçen kısımlarını Prof. Dr. Baş’ın İmam Ali adlı eserinden derleyerek aktaracağım.
Hz. Peygamber Gadir-i Hum hutbesinde,
ümmetinin kendilerine sarıldıklarında asla sapıtmayacağına teminat verdiği iki emaneti olan Kur’an ve Ehl-i Beyt’ini,
Hz. Ali’nin velayetini,
onun kendinden sonra ümmetinin sahibi ve velisi olduğunu,
Havz-ı Kevser’inin başına varıncaya kadar da Kur’an ve Ehl-i Beyti’nin birbirinden ayrılmayacağını ilan ediyor.
Büyük muhaddis İmam Suyutî, hadis-i şerifi “sekaleyn / iki ağır emanet” ifadesi yerine “halîfeteyn / iki halife” kavramı ile rivayet ediyor:
“Size iki halife bırakıyorum. Biri, yerle gök arasında sarkan Allah’ın Kitabı, diğeri ise itretim/Ehl-i Beyt’im. Bunlar havzın başına kadar birbirinden ayrılmaz” (Münavî, Feyz’ul-Kadir, c. 3, s. 433, Hn. 2631).
Bu gerçek, evrensel ve Havz-ı Kevser’e varıncaya dek devam edecek ebedi bir ilan ve mükellefiyettir.
Sahabe-i Kiramdan gelen rivayetlere göre, Gadir-i Hum olayı şöyle vuku buldu:
Rasulullah, Veda haccı dönüşünde Mekke ve Medine arasında Gadir-i Hum denen mevkide ashabını ikindi namazı için topladı. Ağaçların altının temizlenmesini istedi. Kendisine güneşten korunmak üzere Semure adı verilen iki ağaç arasına perde çekilerek bir gölgelik yapıldı. Bazı insanlar, ridalarını (ihramın üst tarafını) başlarına koydular. Rasulullah ikindi namazını kıldırdı, namazın akabinde bir hutbe irad buyurdu. Hutbe esnasında birçok kere Hz. Ali Efendimizin elini, hatta pazusu tutup havaya kaldırarak, Hz Ali’nin faziletini ve kendisinden sonra ümmetinin velayetini ilan buyurdu.
Rasulullah, Allah’a hamd ü sena sahabesine bize tembih ve hatırlatmada bulunduktan sonra şöyle buyurdu:
Ey insanlar! Ben bir beşerim. Rabb’imin elçisinin (Azrail’in) gelmesi ve benim de ona icabet etmem yakındır.
Ben size iki ağır emanet, iki halife bırakıyorum: Birincisi, içinde hidayet ve nur olan Allah’ın kitabıdır. Arş’tan arza uzatılmış Allah’ın ipidir.
Ona tutununuz, diyerek Allah’ın kitabına teşvik edip ona özendirdi.
(İkincisi) Ehl-i Beyt’imdir. Ehl-i Beyt’im hakkında size Allah’ı hatırlatırım. Ehl-i Beyt’im hakkında size Allah’ı hatırlatırım. Ehl-i Beyt’im hakkında size Allah’ı hatırlatırım, dedi.
(Dinleyenler), “Şehadet ederiz ki sen tebliğ ve nasihat ettin, bütün gücünle çalıştın. Allah sana hayırlı mükâfat versin” dediler.
Sonra Hz. Ali’nin (ra) elini tutarak pazusunu havaya kaldırdı. Bütün insanlar Hz. Ali’yi(ra) tanıdılar. Peygamber (sav) şöyle buyurdu:
“Ey insanlar! Müminlere nefislerinden daha önemli insan kimdir? Ben sizin için nefislerinizden daha önde değil miyim?” (Kendisini dinleyen) sahabe, “Elbette öndesin Ey Allah’ın Rasulü… Hem Allah ve Resulü daha iyi bilir” dediler. Bunun üzerine Resulullah (sav) “Yüce Allah, benim mevlamdır (efendim, sahibim). Ben de müminlerin mevlasıyım (sahibiyim, efendisiyim). Ben müminler için nefislerinden daha önemliyim. Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır. Ali benden sonra sizin velinizdir” buyurdu.
Bunu, hitabesinin arasında birçok kere tekrar ettikten sonra, her tekrarının akabinde şöyle devam etti: “Allah’ım, Ali’yi dost/efendi/mevla kabul edeni sen de yücelt. Ona düşman olana düşman ol, onu seveni sev. Ondan nefret edenden nefret et, onu küçük düşüreni küçük düşür. Nerede olursa, hakkı ondan ayırma. İyi dinleyin ve hazır olan olmayana duyursun” diye konuşmasını bitirdi.
Hanefi alimlerinden Sıbt b. Cevzî ve Bağdadî’nin rivayetine göre hutbenin ardından henüz topluluk dağılmamıştı ki, Cebrail (as) “Bugün dininizi ikmal ettim ve size olan nimetimi tamamladım, sizin için din olarak İslam’ı seçtim” (Maide Suresi, 3) ayet-i kerimesini indirdi.
(Bkz. Müslim, Fedail’üs-Sahabe 44/36, Nesaî, Hasais-i Ali, H. No. 8,- 96; İbn Mace, Mukaddime, Fazl’u Ali’yy-İbni Ebi Talib, 29/116; Tırmizî, Menâkıb 30; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/241, 950, 964, 7/23959, 6/18671; İbn Ebi Şeybe, Vll. 495; Hakim, II / 129, III. 109, 116; Heytemî, Savâık, 120-124; Münavî, Feyz’ul Kadir, III / 433-434, VIII/ 253-254; Sıbt b. Cevzi, Tezkiret’ül-Havvas, s. 30; Hatib el-Bağdadi, et-Tarih, VIII/289).
Gadir-i Hum gerçeği bu kadar açık iken; kıyamete dek mü’minlerin sarıldıklarında asla sapıtmayacakları “Tevhid’in iki rüknü”nü, Emevî istibdat ve mezalim döneminin cehaleti veya ulufeciliğiyle örtmeye kalkışmak, Gadir-i Hum’da ümmete tevdi edilen “iki emanete sahip çıkanlar”a gayr-ı Müslimlerle işbirliği yaparak savaş açmak, akıl ve iman işi değildir.
Gadir-i Hum gerçeği, Prof. Dr. Haydar Baş beyin Ehl-i Beyt Külliyatı ve sempozyumlarıyla gerçekleştirmeye çalıştığı üzere Müslümanları Ehl-i Beyt etrafında tevhide eriştirecek yüce bir mana ve “iki ilahi emanetin Müslümanlara tevdi edildiği” inkar edilemez bir mukaddes mesajdır… Amerika’ya, Haçlı’ya veya Vatikan’a kapı kulu olan için değil; Yüce Allah’a kul olan için bu böyledir!

Merhaba,

Nusayrilik diğer bir deyimle Arap Aleviliği demektir; Yüce yaradan Allah'ın emriyle, Hz. Muhammed (SAV) iki emanet bırakmıştır. Bu kutsal emanetlerden birisi Ehl-i Kitap Kur'an-ı Kerim ile Ehl-i Beyt'tir; Yani islamiyet İmamet ile devam edecek demiş ve farz kılmıştır. Bu konu seçimlik değildir; Yezid ise sadece din ve dinin gücünü kullanmak için her türlü entrikayı çevirmiş ve İslamiyet bu yüzden bölünmüştür; Peygamber soyundan gelen imamların namaz kıldırdığı bir kesimdir Nusayrilik; Hz Ali bir günde en az bin rekat namaz kılardı; Nusayrilik de İmam Ali'ye bağlı olduğuna göre, İslamiyet'in özüdür; Yezid ve Muaviye zalimi ayetlerle lanetlenmiştir bu yüzden;Ebu Süfyan zaten kafirlerin komutanıydı; Nusayriler hem zahiri ve de Batıni namaz kılarlar; bütün evler mescittir (örnek:Mescid-Nevbeviye); İslamın tüm şartlarına tabidirler; Ehl-i Beyt aşığıdırlar; 30 gün oruç tutarlar; kısacası Allah yolunu bırakmadılar ve her sene Allah için 152 bayram yaparlar, Cuma namazı, sadaka namazları, yatır ziyaretinde de yine Allah için namaz kılarlar; namzlar Allah içindir yatır denilen mekanalrda; kısacasıyla öreneklendirmek gerekirse, Nusayrilik bir kazan olsun Sünnilik ve Alevilik birer tencere olduğunu kalbul edelim ve tencereleri dev kazana koyalım ki bu şekilde Nusayrilik her ikisini kapsamaktadır; konuşan Kur'an İmam Ali'dir, İmam Ali'siz bir islamiyet yoktur, İmam Ali'yi (EHL-İ BEYT) dışlamak demek Kur'an-ı dışlamak demektir; Yüce yaradan Allah ilmin 9/10'nu Ali'ye diğer kısmını ise biz beşerilere vermiştir. Allah kendi nurundan yaratmıştır İmam Ali'yi; Kur'an'da ayetlerle Ebu Süfyan, Muaviye ve Yezid olarak devam eden Yezid soyunu ise lanetlenmektedir; Bu yüzden EHL-İ BEYT'i her fırsatta kişiliksizleştirmek isteyen ve dışlayan her kul Müslüman değildir... Ayrıca, verdiğim cevaplarda lanetlendikleri ile ilgili ayetleri de yazmıştım; Yezid ve Yezid'e biat etmek Nusayrilerin işi olmadığı gibi, şeytanın lanetlendiği gibi lanetlemek farzdır;Çünkü Kur'an-I Kerim lanetlemektedir..! Özellikle Sünni kaynaklar dahil tüm kaynakları araştırısanız ki Nusayriler İslamiyetin özüdür EHL-İ BEYT ocağıdır..! Gadir- Hum Olayı en büyük kanıttır..!
Sevgi ve saygılarımla.

AYETLER IŞIĞINDA İMAM ALİ (A.S)
Müminlerin Emiri İmam Ali (a.s) hakkında Hz. Peygamber buyurdular ki: "Ya Ali, senin yüzünden iki kavim, (iki taife) helak olur. Birincisi; senin hakkında guluv edip seni ilahIaştıran; ikinci de sana düşmanlık yapıp hakkaniyetini gizleyenlerdir."

Bu çalışmamızda Kur’an-ı Kerim’in ışığı ve kılavuzluğunda İmam Ali'nin esrar perdelerini aralamaya çalışacağız.

Hedefimiz, taraftarlarının korkulandan, düşmanlarının da düşmanlıklarından dolayı gizledikleri bu hakikatleri gün ışığına çıkartarak, hak ve hakikate susamış hak aşığı, gerçek gönül erbabını, bu zülal ve pak suyla kani etmektir.

Allah, er geç nurunu tamamlayacak; dinini yeryüzüne hâkim kılacaktır. İşte o gün, batıl inançlarında direnenlerin sonu çok acı olacak ve o gün pişmanlık da fayda vermeyecektir.

Biz, bin dört yüz yıldır gizletilmeye çalışılan bu hakikatleri gün ışığına çıkarmanın peşindeyiz. Olur ki, bu çabalarımızdan dolayı Yüce Allah, İmam Ali ve masum evlatlarının yüzü suyu hürmetine günahlarımızı bağışlar ve ebediyet diyarında onlara komşu yapar.

1- "Bismillahirrahmanirrahim"

Hafız Suleyman b. İbrahim Kunduz'nin rivayetine göre; İbn-i Talha El-Halebî Şafii Durrul mensur adlı kıtabında şöyle rivayet etmiştir:

"Biliniz ki bütün semavi kitapların sırları Kuran'da'dır ve Kuran'da olan bütün sırlar ise Fatiha suresindedir. Fatiha suresinde olan bütün sırlar ise besmele 'dedir. Ve besmele'de olan bütün sırlar ise besmeledeki be dedir. Be'de olan bütün sırlar ise Be'nin altındaki noktadadır."[1]

Daha sonra İmam Ali (a) nin şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Ben be 'nin altındaki noktayım. "

Hafız Kunduzi'nin başka bir rivayetinde ise; Hâkim Tirmizi, İbni Abbas'ın bu ayetin tefsirinde, şöyle dediğini rivayet etmiştir: “İmam Ali Bismillahirrahmanirrahim de olan be 'nin altındaki noktayı akşamdan sabah namazına kadar tefsir eder, fakat bitmezdi”[2]

2- “Allahım bizi dosdoğru yola hidayet eyle”[3]

Salebi "Keşful Beyan fi Tefsir-ul Kur'an" adlı tefsir kitabında, bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Allah'ım bizi dosdoğru yola hidayet eyle" ayetinin tefsirinde Müslim b. Heyyan Ebu Bureyde'nin şöyle dediğini duydum. Sırat'tan (Doğru yol)
maksat Hz. Muhammed, Hz. Ali ve Ehl-i Beyti'dir."[4]

Hadis ve tefsir alimleri bu ayetin tefsirinde birden fazla hadis nakleder ve bu ayetin Hz. Muhammed ve Ehl-i Beyt'i hakkında indiğini nakletmişlerdir.

3- "Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna"[5]

Hafız Hakim Haskani (hanefi) Şevahid Tenzil adlı kitabında bu ayetle ilgili olarak söyle rivayet etmiştir. "Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna" yani Hz.Muhammed, Ali bin Ebi Talib ve taraftarları ve onların yolunu takip eden taraftarları
(Ali Şiası = Caferiler = Şia = Ehlibeyt Taraftarları = Oniki imam Taraftarları = Ali gibi yaşamaya çalışan Aleviler)[6]

4- "Bu kendisinde şüphe olmayan muttakiler için yol gösterici olan bir kitaptır"[7]

Ehli Sünnet âlimleri Abdullah b. Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet etmişlerdir: "Bu kendisinde şüphe olmayan" yani: Bu kendisinde şüphe olmayan bir kitap ki Allah’ın katındandır. "

"Yol gösterici; yani aşikâr, nurlu yol"

"Muttakiler" kelimesinden kasıt ise; Ali bin Ebu Talib'tir.

O'na göre ki, imam Ali (a.s), göz açıp kapayana kadar dahi, Allah'a şirk koşmamıştır"[8]

İmam Ali (a.s) şirk ve putlara tapmaktan uzak olarak yüce Allah'a halis kulluk etmiştir. İmam ve taraftarları da hesaba çekilmeden cennete gireceklerdir.

5- "Ve kendilerine rızık olarak verdiklerimizden Allah rızası için sarf ederler"[9]

Allame Hanefiyye Mir Muhammed Salih Tirmizi bu ayetle ilgili olarak Ahmed b. Musa Merdeveyh'den şöyle rivayet etmiştir: "Bu ayeti kerime Emir El-Müminin Ali hakkında indi."[10]

6- "İşte bunlar Rabb'lerinden olan bir hidayet üzeredirler ve kurtuluşa erenlerde bunlardır."[11]

Hakim Haskani Hanefinin rivayetine göre, Selman Farsi, İmam Ali'den şöyle naklediyor: 'Ya Ebel Hasan (Ya Ali), sen ve ben peygamberin huzuruna her kabul edildiğimizde" Hz, Resul şöyle diyordu:"Ya Selman; Ali ve taraftarları kıyamet gününde kurtuluşa erenlerdir."[12]

7- "Adem Rabbinden bir takım emirler alıp onları yerine getirdi, bunun üzerine Rabbi de tövbesini kabul etti. Şüphesiz ki O, daima tövbeleri kabul eden, çok esirgeyendir."[13]

İbni Abbas Hz, Resulullah'a (s.a.a) bu ayetin tefsiri hakkında sorduğunda: 'Adem (a.s), hangi kelimeler aldı da, Rabbide onun tövbesini kabul etti." dedi. Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Adem, Allaha şöyle yalvarmıştı: 'Ey Rabbim, Muhammed (s.a.a) Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin'in hakkı için beni bağışla' ve yüce Allah Adem 'in bu kelimeler ile yalvarışından dolayı onun tövbesini kabul etti.”[14]

8- "Namaz kılın, zekâtı verin ve ruku edenlerle ruku edin."[15]

İbn-i Abbas'dan şöyle rivayet edilmiştir: "Bu ayeti kerime Hz. Resulullah ve İmam Ali hakkında has olarak indi. Ona göre ki, ilk namaz kılan ve ruku eden onlar idi."[16]

9- "Sabır ve namazla yardım isteyin şüphesiz namaz, huşu duyanların dışındakilere ağır gelir."[17]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre İbn-i Abbas'ın şöyle dediğini rivayet eder: İbn-i Abbas dedi ki:"Namaz'da huşu ile boyun eğenlerden kasıt, Hz. Muhammed ve Ali'dir ve bu ayet onlar hakkında indi"[18]

10- "Bir zamanlar Rabbi İbrahim'i bir takım kelimelerle sınamış, onları tam olarak yerine getirince: Ben seni insanlara imam (önder) yapacağım, demişti... "[19]

Abdullah b. Mes'ud bu ayetin tevilinde Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Yüce Allah; Beni Peygamber, Ali'yi ise vasi olarak seçti."[20]

11- "Deki: "Doğu da Allah'ındır, batı da. O dilediğini doğru yola yöneltir."[21]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre, Huzeyfe'den Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu rivayet eder: "Hakikaten Ali'yi kendilerine veli tutarlarsa kendilerine hak yolu gösteren bir rehber ve kendisiyle birlikte doğru yola ileten olarak bulacaktırlar."[22]

12- "Böylece sizi vasat bir ümmet kıldık ki, insanların üzerine şahitler olasınız. Peygamber de sizin üzerinize şahit olsun..."[23]

Hafiz Hakim Haskani'nin İmam Ali (a.s) şöyle buyurduğunu rivayet eder: 'İnsanların üzerine şahit olasınız" Kuran'daki bu ayetten kasıt; "Hz. Resulullah bize şahit ve biz de insanların üzerine şahitiz. Ve yeryüzündekilerin üzerine hüccetiz.

Ve yüce Allah bizim hakkımızda şöyle buyurdu: ''Böylece sizi vasat bir ümmet kıldık."[24]

13- "Ey İman edenler, sabır ve namazla Allah'tan yardım dileyin. Şüphesiz Allah

sabredenlerle beraberdir."[25]

Abdullah b. Abbas Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu nakleder: "Allah Teala Kuran'da her ne kadar 'Ey "İman edenler" ayetini nazil etmişse, bu hitabın ilk baştaki efendisi Ali'dir."[26]

14- "İnsanlardan öylesi de vardır ki, Allah'ın rızası için kendini feda eder. Allah kullarına karşı çok şefkatlidir."[27]

Allame Hindi Ubeydellah Bısmıl, Kitabul Kebir ve Menakib Emir EI-Mumin'in Ali bin Ebi Talib kitabın'da, Gazali ve Sa'lebi'nin tefsirinden ve birçok tarih ve tefsir kitaplarından bu ayeti kerimenin, Hz. Resulullahın Mekke'den Medine'ye hicret ederken bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiği hakkında ittifak ediyorlar.

Doğrusu Hz. Resulullah hicret edeceği zaman İmam Ali'yi kendi borç ve emanetlerini sahiplerine ulaştırması için kendi yerine halife tayin etti... Peygamber Efendimiz kendisine yönelik müşriklerin planladığı tuzakları İmam Ali'ye bildirerek onun kendi yerine yatmasını söylemişti. İmam Ali bir an tereddüt etmeden peygamberin dediği gibi yaptı.

Yüce Allah Cebrail ve Mikail'e (a.s) şöyle buyurdu: "Ben birinizin ömrünü arkadaşınınkinden daha uzun etmek istesem, hanginiz ömrünün kısa olmasını isteyip arkadaşına karşı fedakâr olmak isterdi? Cebrail ve Mikail (a.s) uzun hayatı
istediklerinde, Yüce Allah onlara hitaben şöyle dedi: "Neden habibimin kardeşi Ali gibi olmadınız? Ali, Hz. Muhammed (s.a.a) ve kardeşi uğruna kendi nefsini feda edip, onun yatağına yattı. Derhal yanına inin, onu (Ali 'yi) düşmanlarının şerrinden koruyun."

Bu emir üzerine Cebrail ve Mikail (a.s), İmam Ali'nin huzuruna indiler, biri başı ucunda, öbürü ise ayakları ucunda beklediler.

Cebrail (a.s) buyurdu ki: "Kim senin gibi olabilir ki, Ey Ali b. Ebi Talib! Allah, meleklerine karşı seninle iftihar ediyor!" Bunun üzerine yüce Allah Teala, İmam Ali'nin bu şanına Hz. Resulullah'a şu ayeti indirir: "İnsanlardan öylesi vardır ki, Allah'ın
rızasını kazanmak için..."[28]

Hakim Nisaburi ibni Abbas'dan şöyle rivayet ediyor: "Ali (a.s) bir an bile tereddüt etmeden kendi nefsini, peygamberin nefsi yerine feda ederek, Hz. Peygamberin elbisesini giyindi… "[29]

Bu ayetin İmam Ali hakkında indiğini bir çok Sünni alim kendi kitaplatında nakletmiştirler. Onlar'dan bazıları:

-İbn-ul Saib Kelbi kendi tefsirinde: El- Teshil Ulum-ul Tenzil c.l s. 94

-Ebu Abdullah Muhammed Bin Ahmed Bin ebi Ahmed b. Ebı bekr b. ferec Ensar-il Kurtubi: Tefsir-ul Kurtubı c. 3 s. 347

-Allame Şali Ebul Hasan Şeybanı (kendisi meşhur alimlerdendir.) İbn Esır: Esed-ul Ğabet fı maarifetul sahabiye c.3 s. 25

-Alleme Şafii, Ebu bekr Nişaburi: Tefsır-ul Taberi c. 1 s.281

-Hadis alimi İbni Kenci: Kifayet-ul Talib s. 114

-Abdurrahman el Sefuri Şafii: Nuzhetul Mealis c. 25 s. 168

-Muhibbidin Taberi: Zehair-ul ukba s. 88

-İmam Gazali: İhyaul Ulumul Din c. 35 s. 238

-Allame Malikiyye Nureddın El Mekki (İbn-ı sabbağ): Fusul-lul Muhimme s. 33

-Sıbt İbn Cevzi: Tezkiret-ul Havas s. 21

15- "Dinde zorlama yoktur. Gerçekten hak, batıldan iyice ayrılmıştır. Tağut'u inkar edip, Allah'a inanan kimse kopmak bilmeyen sağlam bir kulpa sarılmıştır. Ve Allah her şeyi duyan, bilendir"[30]

Harezmî’nin naklettiği bir rivayette Hz. Peygamber'in (s.a.a) İmam Ali'ye şöyle dediğini rivayet etmiştir: 'Sen kopmak bilmeyen sağlam bir kulpsun."[31]

16- "Mallarını Allah yolunda harcayanların durumu, her başağında yüz tane olmak üzere yedi başak veren tanenin durumu gibidir. Allah dilediğine kat kat verir. Allah'ın lütfu geniştir her şeyi bilir."[32]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre, İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur: "Kur'an'daki mallarını Allah yolunda harcayanların durumu' ayeti kerimesi, İmam Ali'nin şanı hakkında inmiştir."[33]

17-"Hikmeti dilediğine verir. Kime de hikmet vermişse şüphesiz ki, ona pek çok hayır verilmiştir "[34]

İbn-i Mes'ud Resulullah'ın şöyle buyurduğunu naklediyor:

"Hikmet on parçaya bölündü. Dokuz parçası Aliye verildi ve bir parçası da insanlara verildi."[35]

Bu hadisi birden fazla sünni alimi nakletmektedir. Onlardan bazıları şunlardır.

-Ahmed Bin Henbel: Fazail Ali Bin Ebi Talib c.1, s.63

-Hafız Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 106

-Hanefi Hındı: Kenzul Ummal c. 6 s. 104

-Harezmî: Menakib Harezmî s. 49

-İbn-il Esir: Usd-ul Ğabe c. 4 s. 22

18- "Gece ve gündüz, açık ve gizli Allah yolunda sarf edenlere gelince, işte onların mükâfatları Rablerinin katındadır. Onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir."[36]

Osman Hadyevi, bu ayetin tefsirinde naklettiği bir rivayete göre, mezkûr ayet hakkında şöyle diyor: "Allah yolunda sarf edenlere gelince" ayeti kerimesi Ali bin Ebi Talib'in şanına indi. Ali'nin dört dirhemi vardı, birini gece, birini gündüz, birini aşikâr ve birini de sadaka verdi. Bunun üzerine bu ayet indi."[37]

Bu ayetin İmam Ali hakkında indiğini, birçok Sünni tefsir ve hadis âlimi kendi kitaplarında nakletmiştir. Onlardan bazılarının fihristini aşağıda veriyoruz:

-Envar-ul Tenzil: s.162 (Beyzani Şafii)

-Tefsir-ul Hazin: c. 2 s. 201

-İbni Kesir Dimeşki: Tefsır Kur'an'il Azim c. 1 s. 36

-Irak müftüsü olan Kenci Şafii: Kıfayet-ul Talıb s. 322

-El Muhıbbiddin Taberi Şafii: Zuair-ul Ukba s. 88 ve Riyazed kitabi c. 2 s. 206

-Tenvir-ul Mikyas min Tefsır İbn-i Abbas s. 39

-Tefsir Sa'alebi: c. 1 s. 223

-Fahn Razi: Menfatıh-ul Gayb. Bu ayetın T efsiri bölümüne basw

-İbn-ı Hacer: Sevaik Muhrike s. 78

-Sadık Hasen Han Buhari Kannuci: Fethul Beyan FıI Mega'sid-ul Kur'an c. 1 s. 457

-Harezmî: Menakib Harezmî s. 198

-Tirmizi: Sahih Tirmizi c. 2 s. 299

19- "Peygamber (Rabbi tarafından) kendisine indirilene lman etti. Müminler de..."[38]

Harezmî; Şafii alimi Muhammed b. İbrahim Hameveyni'den Ebi Selma dedi ki; Hz. Resulullah'ın şöyle buyurduğunu duydum: "Miraca çiktığımda yüce Allah bana dedi ki: 'Peygamber, (Rabbi tarafından) kendisine indirilene iman etti.' Bende dedim ki: 'MüminIerde' Yüce Allah bunun üzerine şöyle buyurdu; 'Ey Muhammed! Sana selam olsun, sen doğruyu söyledin. Senden sonra ümmetine senin yerine geçmek üzere kimi seçtin?'

Ben dedim ki: 'Ehlimin en hayırlı olanını seçtim. '

Bana buyurdu ki: 'Ali bin Ebu Talib'i mi seçtin?'

Ben dedim ki: 'Evet, ey Rabbim!'

Cenab-ı Hak bunun üzerine bana hitaben şöyle buyurdu: 'Ey Muhammed! Yeryüzüne baktım: Seni Seçtim sana isimlerimden bir isim verdim. Ben her zikredildiğimde sende zikredilesin Ben Mahmud olanım, sen ise Muhammedsin, sonra bir daha yeryüzüne baktım ve Ali'yi seçtim, ona isimlerimden bir isim verdim. En yüce olan (Aliyyul Ala) benim: Oda yüce olan Ali'dir.

Ey Muhammed seni, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyni nurumdan (nur gölgeleri olarak) yarattım. Sonra da sizlerin velayetini göklere ve iki yeryüzüne sundum. Kim sizin velayetinizi kabul ettiyse zafere ulaştı ve müminlerden oldu. Kimde sizin velayetinizi inkâr eder ve kabul edmezse küfre ve dalalete saptı."

Ya Muhammed! "Bir kul, soyu kesilene kadar veya beli bükülene kadar bana ibadet etse dahi, bu haliyle sizin velayetinizi inkâr ederse onu kesinlikle affetmeyeceğim. Ancak sizin velayetinizle gelirse..."[39]

20- "...Halbuki onun gerçek tevilini ancak ilimde derinleşmiş olanlar bilir, onlar; Biz ona inandık, hepsi Rabbimizin katındandır derler, ancak akıl sahipleri düşünebilirler."[40]

İbn-i Hacer Askalani'nın rivayetine göre Hz. Resulullah'ın' şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: "Ben Kuran ın inişi için nasıl savaştıysam, Ali'de Kuran in tevili için savaşacaktır. "

Başka bir hadiste Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: "Ben ilmin şehriyim Ali'de onun kapısıdır. Kim ilim talep ederse onun İmam Ali'nin kapısına gelsin. "[41]

Başka bir hadiste: "Benden sonra insanların, Kuran’ın tevilini de bilmedikleri şeyleri Ali'den öğrenecekler."[42]

Tefsir ve hadis âlimleri bu ayetin tefsir ve şerhinde, Hz. Resulullah'tan naklettikleri hadiste, Ali bin Ebu Talib'in tevili için savaşacak, nasıl ki Hz. Peygamber'in Kur'an'ın inişi için savaştığı gibi bu gerçeği Sünni alimlerinin en önde gelenleri ittifak etmişlerdir ve biz size bu hadislerin kaynaklarından bazılarını takdim ediyoruz:

1. El İsa be fi Temyız-ul Sahabe c. 1 s. 22

2. Kenzul Ummal c. 6 s. 390–391

3. Yenabi-ul Mevedde s. 521

4. Şevahid-ul Tenzil c. 1 s.29

5. Menakib ibn-i Meğazıli s. 112

6. Menakib Harezmî s. 246

7. Feraid-ul Semteyn bab 56

8. Sevik-ul Muhrike s. 75- 93

9. Mızan-ul i'tidal fi Nekd-ul Rical c. 1 s. 205

10. El istıab fı Ma'arifetul Sehabe c. 4 s. 35

11. Kıfayet-ul Talıb s. 242

12. Hasais fi Fazı Ali Bin Ebi Talib'de

13. Müstedrek ala-l Sahiheyn c. 2 s. 148

14. Musned ibn-ı Hanbel c. 6 s. 289

15. Musned Ebi Davud c. 3 s. 90

16. B İmame ves Siyaset c. 2 s. 106

17. Sahih Müslim c. 4 s. 235

21- "Gerçek şu ki Allah Adem'i, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini…"[43]

Hakim Haskani Hanefı Sekik'ten şöyle rivayet ediyor: "Abdullah'in mushafında (ibn-i Mesud'un yazdığı Kuran 'dan) bu ayeti şöyle okdum: "Gerçek şu ki Allah Ademi, Nuh'u, İbrahim ailesini ve İmran ailesini (Al-i Muhammed ailesini) alemler üzerine (üstün) seçti."[44]

22- "Çünkü Allah benim de sizin de Rabbinizdir. O'na kulluk edin, doğru yol budur."[45]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine... Hz. Muhammed (s.a.a), İmam Ali'ye (a.s) şöyle dedi: "Ey Ali sen net ve aşikâr yolsun, sen dosdoğru yolsun…"[46]

23- "Sana bu ilim geldikten sonra seninle bu konuda çekişenlere de ki: Geliniz, sizler bizler de dâhil olmak üzere, siz kendi çocuklarınızı, biz de kendi çocuklarımızı, siz kendi kadınlarınızı, biz de kendi kadınlarımızı, çağıralım, sonrada dua edelim de Allah'tan yalancılar uzerine lanet edelim."[47]

Fahri Razi, bu ayeti kerimenin tefsirinde şöyle rivayet eder: "Hz. Resulullah o gün üzerinde siyah yünden dokulu bir örtüyle, mubahele için şehirden dışarı çıktı. Hz. Hüseyni şefkat dolu kucağına almış ve Hz. Hasan'ın da ellerinden tutmuştu Hz. Fatıma hazretin ardından, Hz. Ali'de Fatıma'nın ardından hareket ediyordu. Peygamber onlara şöyle buyurdu: Ben Allah'a dua ederken sizler de âmin deyin. "

Necran Hıristiyanlarının piskoposu (Eskaf Necran) bu heyetin azamet ve haşmetli hallerini görünce Hıristiyan cemaata dönerek şöyle dedi: "Ben öyle çehreler görüyorum ki: Eğer AIlah'tan bir dağın yok olmasını isteseler, Allah onların duasına icabet edecektir. Sakın bunlarla mubahaleye girişmeyin. Zira helak olursunuz. Öyle ki kıyamete kadar yeryüzünde bir tek Hristiyan bile kalmaz"[48]

Bu ayeti kerimenin Ehl-i Beyt'in faziletleri yönünde nazil olduğuna dair birçok Ehl-i sünnet alimi rivayet etmiştir ve onlardan bazılarını aşığıda size takdim ediyoruz.

1. Nizameddin Nişaburi: Tefsir Geraib-ul Kur'an ve Gera- ib-ul Furkan c. 3 s. 213

2. İyun-ul-Tefsir Sefhel-ul s. 67

3. T efsir-ul Celaleyn c. 1 s. 283

4. Medarik-ul Tenzil ve Hekailkul Te'vil c. 1 s. 221

5. T efsir-ul Meragi c. 3 s. 171

6. Tefsir-ul Vazih c. 3 s. 58

7. Futuhat-ul İlahıyyet bi T evzih-ul Celaleyn lil Dekaik Hefiyyet c. 1 s. 283

8. Zad-ul Mesır fı İlmul Tefsir s. 399

9. Ta'bir-ul Rahman, ve Tefsir-ul Menan c. 1 s. 114

10. Tefsir-ul Ta'cul Tefasir c. 1 s. 61

11. Tefsir Ebi Suud c. 1 s. 244

12. Mu'terek-ul Ekran fı l'can-ul Kur'an s. 562

13. Tefsir-ul Kur'an Hekim. c. 3 s. 322

14. Sahih Muslim c.7 s. 120

15. Sahih Tirmizi c. 4 s. 293

16. Musned Ahmed Bin Hanbel c. 1 s. 185

17. Müstedrek alal Sahiheyn c. 1 s. 150

18. Fahri Razı Tefsirul Mesir c. 8 s. 80

Ve bu kaynaklar dışında onlarca Tefsir kitaplarında, Hz. Resulullah (s.a.a) mubaheleye Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyn'i çağırmış ve şöyle buyurmuştur. "Allah'ım bunlar benim Ehl-i Beyt'imdir." diye buyurmuştur. Bu hadisi ise aynı mana içinde nakletmişlerdir.

24- "Kim Allah'a sımsıkı tutunursa, artık elbette o, dosdoğru olan bir yola iletilmiştir."[49]

Hafız Hâkim Haskani'nin rivayetine göre Cabir Bin Abdullah dedi ki; Resulullah şöyle buyurdu: "Allah-u Teala Ali, hanımı ve çocuklanı mahlukatın üzerindeki hüccetleri (kıldı) ve onlar ümmetimin ilim kapıları, kim onların vasıtasıyla hidayet olursa, dosdoğru yola hidayet olur (sıra-tul mustakime)"[50]

25- "Hep birden Allah'm ipine sımsıkı sarılın (parçalanmayın) Allah'ın üzerinizdeki nimetini düşünün..."[51]

Ehl-i sünnetin tefsir ve hadis âlimleri bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyorlar. Onlardan Hafız Kunduzi, Muhammed Sebhan Mısrı, Şafii alimi Şeblenci ve İbni Hacer, şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Resulullah, İmam Ali'nin elinden tutarak "Ona sarılın, bu Allah'ın sağlam ipidir." Dedikten sonra bu ayeti okudu "Hep birden Allah'm ipine sımsıkı sarılın…"[52]

Ayeti kerimenin İmam Ali ve Ehl-i Beyt'in faziletlerini ve azametlerini beyan maksadını taşıdığı yönünde bir çok hadis nakledilmiştir. Ve hadis âlimlerinden bazıları şunlardır:

-Şeblenci: Nur-ul Ebsar s. 124

-Sabban Mısri: Esraful Rağibın s. 118

-İbn-i Hacer Sevaikul Muhrike s. 90

-Rah'ul Meani c. 4 s. 16

26- "Sizden hayra çağıran, hakkı emreden, batılı yasaklayan bir cemaat bulunsun, işte onlar kurtuluşa erenlerdir."[53]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre: Ali bin Ebi Talib (a.s) şöyle dedi: Selman Farisi bana dedi ki: "Ya Ebel Hasan, ben ve sen Resulullah' ın yanında iken Hz. Resulullah, belime vurarak şöyle buyuruyordu! "Ya Selman, bu ve taraftarları kurtuluşa erenlerdir."[54]

27- "Muhammed, ancak bir peygamberdir. Ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir. Şimdi o ölür ya da öldürülürse, gerisin geriye (eski dininize) mi döneceksiniz? Kim (böyle) geri dönerse, Allah'a hiçbir şekilde zarar vermiş olmayacaktır. Allah, şükredenleri mükâfatlandıracaktır."[55]

Huzeyfetul Yemani şöyle dedi: "Uhud savaşında Hz. Resulullah müşrikler ile savaşa başladığında, Hz. Resulullah'ın sahabeleri hüsrana uğradıklarında, İmam Ali, Ebu Dücana ile Resulullah'ın yanında savaşarak müşrikleri Hz. Resullulah'tan uzaklaştırdılar ve bunun akabinde Allah'u Teala bu ayeti Ali ve Ebu Dücane için nazil etti."[56]

28- "...Kim dünya nimetini isterse, onu vereceğiz. Ahiret sevabnı isteyene de ondan vereceğiz. Biz şükredenleri yakında mükâfatlandıracağız."[57]

İbn Abbas şöyle dedi: 'Yüce Allah Kur'an'ın iki ayetinde Ali'yi şükredenler diye zikretmiştir. (Allah şükredenleri mükâfatlandıracaktır) Al-i İmran 144, (Biz şükredenleri yakında mükâfatlandıracağız) Al-i İmran 145 ifadeleridir."[58]

29- "Kim ateşten uzaklaştırılıp cennete konursa, gerçekten muradına ermiştir…"[59]

Meğazili'nin rivayetine göre, Hz. Muhammed (s.a) şöyle buyurdu: "Kıyamet günü olduğunda, cehennem köprüsünün üzerinde bir yol vardır. Ali bin Ebi Talib'in vilayeti (beraatı) olmayanlara izin verilmeyecektir (geçemeyeceklerdir)"[60]

Birçok tefsir ve hadis âlimleri bu hadisi kendi kitaplarına nakletmişlerdir. Onlardan bazıları şunlardır:

1. İbn-i Hacer Askalani: Lisan-ul Mizan c. 1 s. 51

2 Harezmî (şafii): Menakib Ali bin Ebi Talib s. 253

3 Hafız Muhibiddin Taberi: Zuhair-ul ukba s. 71 ve Erriyaz- un Nazire c. 2 S. 177

4. Haliz Ebi Naim Ahmed Bin Abdullah İsfahani: Ahbar-ı İsfahan c. 1 s. 342

5. Zehebi (şafii): Mizan-ul İ'tıdal c. 1 s. 28

6. Şa'zan Manakıb Mi'et Manakıb: 26 s. 11

30- ".....Allah katında mükafattır bu, daha güzel mükafat da gene Allah katındadır."[61]

Hafız Hakim Haskani bu ayetin beyan ve tefsirinde diyor ki; Resulullah; bu ayet hakkında Ali'ye şöyle dedi: "Allah katında mükafattır bu "Ey Ali, bu ayetteki mükafat (sevap) sensin."[62]

31- "Lakin Rablerinden korkanlar için altlarından ırmakar akan cennetler vardır. Orada ebedi kalırlar, Allah tarafından ağırlanacaklardır. Allah katındaki nimetler, iyiler için çok daha hayırlıdır."[63]

Esbağ b. Nebbat'tan Hz. Ali'nin şöyle buyurduğunu duydum: " Hz. Resulullah elimden tuttuktan sonra şöyle buyurdu: Ey kardeşim! Allah 'u Teala şöyle buyuruyor. 'Allah katından ki nimettir…”

Ayetini okuduktan sonra şöyle dedi: Ey Ali sen mükâfatsın (velayetin) ve senin taraftarların (şiaların) en hayırlılarıdır."[64]

32- "...Ve, nefsinizi öldürmeyin, şüphesiz ki Allah, sizin için rahim olandır."[65]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet ediyor: "... Ve nefsinizi öldürmeyin" yani, "Peygamber ehlini (Ehl-i beytini) öldürmeyin." Doğrusu Allah şöyle buyuruyor: "Gelin oğullarımızı ve oğullarınızı, kadınlarımızı ve kadınlarınızı, nefislerimizi
ve nefislerinizi davet edelim..." Bu ayette: "oğullarımızdan kasıt İmam Hasan ve Hüseyin Kadınlarımızdan kasıt, Hz. Fatıma, nefislerimizden kasıt ise; İmam Ali'dir."[66]

33- "Yoksa onlar, Allah'ın kendi fazlından insanlara verdiklerini mi kıskanıyorlar?"[67]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur: " Bu ayeti kerime Hz. Muhammed ve Hz. Ali hakkında indi, Allah'ın kendi fazlı, nübüvvet ve imamettir."[68]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini itiraf eden bazı sünni alimleri ve kitapları şunlardır:

1. Allame Şevafi Hafız Ebul Hasan İbn-i Meğazili: Menakib İbn-i Meğazili s. 267

2. İbn-i Hacer Heysemi Sevaik-ul Muhrike s. 150

3. Ebu Bekir Şehabeddin Hazremi şafi: Reşful Sadı s. 37 Mısır.

4. Hafız Süleyman Kunduzi: Yenabi-ul Mevedde s. 121

34- ". . . oysa biz İbrahim ailesine kitap ve hikmet verdik, büyük bir mülk bağışladık"[69]

İbn-i Hacer Heysemi'nin rivayetine göre; İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetle ilgili şöyle (Büyük bir mülk bağışladık) buyurmuştur: "Onlara (İbrahim ailesine) imameti verdik. Onlara itaat Allaha itaat ve onlara isyan ise Allaha isyandır."[70]

Değerli kardeşlerim imametten kasıt; İmam Ali ve onbir evladıdır. Hz. Resulullah imamların sayısını ve isimlerini birden defalarca sahabelere açıklamıştır. Bu konu hakkında onların alimleri tarafından değişik hadisler nakledilmiştir.

35- "Ey İman edenler, Allah'a itaat edin Peygambere ve sizden olan emir sahiplerine itaat edin."[71]

Bu ayeti kerime Hz. Resulullah'ın İmam Ali'yi Medine de kendi yerine halife tayin ettiğinde nazil olmuştur. Allah'u Teala Müslümanlara emrederek Peygamber ve Peygamberin kendi yerine bıraktığı emir sahibi ve halifesine itaat etmelerini ve ona karşı gelmelerini yasaklamıştır.[72]

36- 'Ve kim Allah'a ve Peygamberine itaat ederse, işte onlar, Allah'ın nimet verdiği peygamberler, sıddıklar, şehitlerle beraberdir Bu Allah'ın büyük bir lütfüdür."[73]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir. "Kim Allah'a ve Peygamberine itaat ederse" den maksat: "Allah'ın farzlarına ve Hz. Resulullah in sünnetine itaat ederse."

"İşte onlar, Allah'ın nimet verdiği Peygamberler, sıddıklar, şehitlerle beraberdirler" ayetinden kasıt: "Ali bin Ebi Talib, Cafer Tayyar, Hamza bin Abdulmuttalib, Hasan ve Hüseyin. Bunlar şehitlerin efendileri ve en hayırlılarıdır."

"Bu Allah'ın büyük bir lütfudur" dan maksat: "Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyin'in menzilesi, Resulullah'ın menzilesi gibidir. Cennette bir yerdedirler."[74]

37- "Gerçekten münafıklar, ateşin en alt tabakasındadırlar. Artık onlara asla bir yardımcı bulamazsın"[75]

İbn-i Asakir, Ahmed b. Hanbel'in rivayetine göre Hz. Muhammed (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Ey Ali, seni ancak mümin sever ve ancak münafık buğz eder."

Daha sonra Hz. Muhammed bu ayeti okudu: "Gerçekten münafıklar, ateşin en alt tabakasındandırlar."[76]

Meğazili, Hz. Muhammed'in (s.a.a) şöyle buyurduğunu rivavet etmiştir: "Vay EhI-i Beytime zulüm (eziyet) eden kişiye, münafıklarla beraber cehennemin en alt tabakasında cezalandırılacaktır."[77]

38- "İman edip iyi işler yapanlar ise, Allah onlara ecirlerini eksiksiz ödeyecek ve onlara kendi fazlından fazlasını da verecektir."[78]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre ibn-i Abbas şöyle demiştir: "Kur'an'da her ne kadar 'iman edip iyi işler yapanlar' hitabı varsa bu hitabın efendisi başta Ali'dir. Yüce Allah kitabında sahabeyi ayıpladığı halde Ali'yi hayırdan başka bir şeyle hiç bir zaman anmamıştır."[79]

39- "Bugün dininizi kemale erdirdim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size din olarak İslamı seçip beğendim."[80]

Ebu Hureyre'den rivayet ediliyor ki: Zilhicce ayının onsekizinde. (Gadir Hum günü) Peygamber(s.a.a) şöyle buyurdu: "Ben kimin mevlası isem Ali'de onun mevlasıdır. (Emiridir)" O an, "bu gün dininizi tamamladım" ayeti nazil oldu.

Denilir ki! Resulullah (s.a.a) Ali'nin halifeliğini beyan ettikten sonra 'Ali'ye müminlerin emiri diye selam verin" diye buyurdu.

Sonra Hz. Resulullah tekbir getirerek, "Allah'u Ekber, dini kemale erdirdiği için, nimeti tamamladığı için, benim risalemde (peygamberliğinde) Ebu Talib oğlu Ali'nin benden sonra velayetine razı olduğu için" buyurdu.[81]

40- "Allah, iman edenlere ve iyi işlerde bulunanlara vaat etmiştir, onlar için bir bağışlama ve büyük bir ecir vardır."[82]

Allame Hanefiyye Mevfik Bin Ahmed'in rivayetine göre Yezid Bin Şerahil Ensari, İmam Ali'nin şöyle dediğini duydum der: "Hz. Muhammed şöyle dedi: Ey Ali! Allah'u Teala'nın şu ayetini duymuyor musun: 'Allah iman edenlere ve iyi işlerde bulunanlara" ayetinden kasıt; Sen ve taraftarlarındır ve bizim buluşmayı vaat ettiğimiz yer havuzun başıdır."[83]

41- "İnkâra sapanlar ve ayetlerimizi yalanlayanlar ise, alevli ateşin haikıdırlar onlar."[84]

Hafız İbn-i Meğazili'nin rivayetine göre İbn-i Abbas dedi ki Resulullah şöyle buyurdu: "İnkâra sapanlar ve ayetlerimizi yalanlayanlar." Yani; Ali'nin velayetidir. Ali'nin velayet hakkını tanımak bütün âlemlerin üzerine farzdır"[85]

42- "And olsum ki Allah israiloğullarından kesin söz almıştır'. Onlardan on iki güvenilir gözetleyici göndemiştik."[86]

İbni Abbas şöyle demiştir: "Cabir b. Abdullah Ensari ayağa kalkarak: 'Ya Resulullah imamların sayısı kaçtır?' dedi. Resulullah şöyle buyurdu: 'Ya Cabir bana sorduğun için Allah sana rahmet eylesin, imamların sayısı Allah-u Teala'nın şu ayette buyurduğu İsrail oğullarının on iki güvenilir gözeticileri kadardır'.

"Ey Cabir imamlar 12 tanedir. Onların evveli Ali bin Ebu Talib ve sonuncusu Muhammed Mehdi'dir."[87]

43- "...Onları dosdoğru yola yöneltip iletir"[88]

Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre Yeman Mevla Mesab b. Zübeyr şöyle demiştir. "Ali bin Ebi Talib, insanları doğru yola iletir."[89]

44- "Ey İman edenler, Allah'tan korkup-sakının ve sizi O'na yaklaştıracak vesile arayın."[90]

İmam Ali (a.s) dedi ki, Hz. Resulullah bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu. "Evladımdan gelecek olan imamlara itaat, Allah'a itaattir, onlara isyan Allah'a isyandır. Onlar kopmayan kulp ve Allaha vesiledirler."[91]

Allame Hindi bu ayetin tefsirinde, Ehl-i Beyt'in kıyamet gününde Allah'a vesile veren yakınları olduğunu kaydediyor.[92]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini birçok Sünni alimi kaydetmektedir. Onlardan bazıları şunlardır:

-Menkıb İbn-ı Meğazili s. 56

-İbn-ı Hacer Heysemi: Mecme-ul Zevaid c. 1 s. 239

-Menakib-ul Mi'et, Menakib 53 s. 36

45- "Ey İman edenler! Sizden kim dininden dönerse (bilsin ki) Allah, sevdiği ve kendisini seven müminlere karşı alçak gönüllü (şefkatli), kafirlere karşı onurlu ve zorlu bir toplum getirecektir. Allah yolunda cihad ederler ve hiçbir kınayanın kınamasından korkmazlar. Bu, Allah'ın dilediğine verdiği lütfudur. Allah'ın lütfu ve ilmi geniştir."[93]

Fahri Razi bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet etmiştir: Bu ayet Ali'nin (a.s) hakkında indi, dedikten sonra şöyle naklediyor: Hz. Resulullah sancağı ona verdiği gün buyurduğu söz ona dalalet ediyor: "Sancağı öyle birisine vereceğim ki, o Allah'ı ve Resulunu sever, Allah ve Resulu de onu sever" bu vasfedilen sıfatlar bu ayette zikredilen sıfatlardır.[94]

Değerli okuyucu bu hadis sahih ve meşhurdur.

46- "Sizin veliniz ancak Allah, O'nun Peygamberi ve namaz kılan ve rükû halinde zekat veren müminlerdir. "[95]

Ehl-i Sünnet'in önde gelen tefsir alimlerinden biri olan Fahri Razi şöyle rivayet etmiştir: Ebu Zer dedi ki: "Bilin ki bir gün Hz. Resulullah ile birlikte öğle namazı kıldığımız bir sırada, bir dilenci mescittekilerden sadaka istedi fakat ona kimse bir şey vermedi. Bu sırada Hz. Ali rukü halindeydi. Elinin küçük parmağını ona doğru uzattı o parmağında yüzük vardı. Dilenci gidip yüzüğü hazretin parmağından çıkarıp aldı." Bunun üzerine Hz. Resulullah Allah'a yakararak şöyle dua etti "Allah'ım kardeşim Musa sana dua etti ve 'Rabbim gönlümü aç işimi kolaylaştır. Dilimdeki düğümü çöz ki, sözümü anlasınlar. Ailemden bana bir yardımcı ver. Kardeşim Harun'u... Onunla kuvvetimi arttır. Onu işime ortak et ki, seni çokça tespih edelim. Şüphesiz sen bizi görensin' dedi.[96] Sende ona! 'Senin isteklerin sana verildi. Ey Musa' diye vahyettin.[97]

Allah'ım! Bende senin kulun ve peygamberinim benimde gönlümü aç, işimde kolaylık sağla, ailemden Ali'yi, bana yardımcı ver, onunla kuvvetimi arttır." Ebu Zer diyor ki: "And olsun Allah'a! Henüz Hz. Resulullah sözünü tamamlamamıştı ki, Cebrail 'Sizin veliniz ancak Allah, onun peygamberi ve namaz kılan ve rükû halinde zekat veren müminlerdir." ayetini getirdi.[98]

Bu ayetin İmam Ali (a.s) hakkında indiğine dair Ehl-i Sünnet âlimleri ittifak etmişlerdir ki onlardan bazıları:

1.Harezmî: Ensab-ul Eşref c. 2 s. 150

2.Tefsir Muhiddin Bin Arabi: c. 1 s. 334

3.Menakib Havarezmi: s. 186

4.Cami-ul Beyan c. 1 s .165 taberi

5.İbn Kesir: Tefsir-ul Kur'an-ul Azim c. 2 s. 71

6. Vahidi: Esbab-ul Nuzul s. 148 mısır

7. Suyuti: Durr'ul Mensur c. 2 s. 295

8. Mutteki hindi: Kenzul Ummal c. 6 s. 405

9. Şevkani: Feth-ul Gadir c. 2 s. 50

10. İbn Esir: Camı-ul Usul c. 9 s. 478

11. Kenci: Kiyafetul Talib s. 250

12. Tefsir Kurtubi: c. 9 s. 336

13. Hafız Kunduzi: Yenabi-ul Mevedde s. 202

47- "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse, bilsin ki, şüphesiz Allah'ın ordusu olanlar üstün gelirler."[99]

İbn-i Abbas şöyle demiştir: "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse..." ayeti kerimesi İmam Ali hakkında has olarak indi.

Hafız Hakim Haskani bu ayetin tefsirinde, İbn-i Abbas Hz. Resulullah'tan şöyle rivayet etmiştir. "... Yüzüğü sana kim verdi?

Dilenci şöyle dedi: "Ayakta olan (kişi Ali bin Ebi Talib)" Hz. Resulullah şöyle sordu: "Yüzüğü nasıl bir vaziyette verdi."

O dedi: "Yüzüğü namazda rüku halinde iken verdi." Hz. Resulullah bunu duyduğunda tekbir getirerek şöyle dedi: Allahu Teala şöyle buyuruyor! "Kim Allah'ı, Peygamberini ve inananları veli kabul ederse, bilsin ki, şüphesiz Allah'ın ordusu üstün gelir."[100]

48- "Ey Peygamber, Rabbin tarafından indirilen emri bildir..."[101]

Vahidi'nin nakline göre, bu ayeti kerime Gadir Hum günü Ali bin Ebi Talib hakkında indi.[102]

Fahreddin Razi bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Ey Peygamber, Rabbin tarafından indirilen emri bildir ve eğer bu tebliği ifa etmezsen, O'nun elçiliğini yapmamış olursun..." ayeti kerimesi, Ali bin Ebi Talib hakkında indi. Ayet indiğinde Ali'nin elinden tutup, Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur: "Ben kimim mevlası isem Ali de onun mevlasıdır. Ey Allah'ım Ali'nin vilayetini kabul edip onu seveni sen de sev ve onun vilayetini inkar edip düşman olana sende düşman ol."[103]

Cemaleddin Suyuti'nin 'Durr'ul mensur' adlı tefsir kitabında şöyle naklediliyor: Ebu Said El Hudri dedi ki: "Bu ayeti kerime, Gadir Hum günü Ali bin Ebi Talib hakkında indi."

Başka bir rivayette, Abdullah b. Mesud şöyle buyurmuştur: "Bizler Resulullah (s.a.a) zamanında bu ayeti kerimeyi şöyle okurduk: (Ey Peygamber) Ali'nin müminlerin mevlası olduğunu sana inen emir üzere bildir ve eğer bu tebliği ifa etmezsen onun elçiliğini yapmamış olursun..."[104]

Ehl-i Sünnetin önde gelen alimleri bu ayetin tefsirinde hepsi yukarıda aktardığımız gibi ittifak etmişlerdir. Ve onların önde gelenleri şunlardır:

-Muhammed el Şevkani: Felh-ul Kadir c. 2 s. 57

-Hakim Haskani: Sevahid-ul Tenzil c. 1 s. 188-190

-Allame Nisaburi Ebu Bekir Muhammed b. Hasan (şafii) Tefsir-ul Nisaburi: c. 6 s. 194-195

-İbn-i Esir: Es'ed-ul Ğabe C. 2 s. 67-Kahire

-Taberi: Zuhair ukba s. 67 Kahire

-Ahmed Bin hanbel: Musned c. 4 s. 281 Mısır

-Belği: Menakib s. 28 Hind.

-İbn Hacer-ul Askalani: Tehzib Tehzib c. 3 s. 327

-Zehebi: Mizan-ul rtidal c. 2 s. 107

-Nisai: Hasais Emiril Müminin s. 89

49- "Ey iman edenler akitleri yerine getirin"[105]

Zehebi, Abdullah b. Abbas'ın, bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini nakletmiştir. "Kur'an'da her ne kadar 'Ey İman edenler' hitabı varsa, işte bu hitabın efendisi başta Ali' dir. Yüce Allah kitabında sahabeleri ayıpladığı halde, Ali'yi her zaman iyilikle anmıştır:'[106]

50- "Allah buyurur ki: "İşte bu, doğrulara, doğruluklarının fayda vereceği gündür."[107]

Allame Hindi'nin rivayetine göre İbn-i Abbas şöyle dedi: "Ali sıddıkların efendisidir.'[108]

51- "Allah kimi dilerse, saptırır; dilediği kimseyi de doğru yola iletir. Onları seçkin kıldık ve doğru yola ilettik."[109]

Hafız Hakim Haskani Hanefi'nin rivayetine göre: Bu iki ayeti kerimedeki, "Sıratel Müstakim" yanı doğru yoldan kasıt hitabı İmam Ali'yedir.

O rivayetlerden biri de, İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu: "Allahu Teala'nın işaret ettiği yol, Al-i Muhammed'in yoludur."[110]

52- "De ki! Kesin delil ancak üstün ve mükemmel huccet, Allah'm delilidir. O dileseydi hepsini doğru yola iletirdi."[111]

Meğazili, Enes'in bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini nakletmiştir: Resulullah'ın yanında bulunuyorduk. Ali bin Ebi Talib'i gördüğümde şöyle buyurdu: "Ben ve Ali, kıyamet gününde bu ümmetin üzerine delil ve hüccetiz."[112]

Al-i Muhammedin kıyamet ve dünya gününde, yüce Allah'ın bu ümmet üzerine göndermiş olduğu delil ve hücceti olduğunu destekleyen hadisler çoktur ve onlardan bazıları:

Suyuti: Meğt'ul Hadis s. 19

Taberi: Zehair-ul Ukba s. 77

Taberi: Rayazun Nazire c. 2 s. 193

Hatib Bağdadi: Tanh-ul Bağdat c. 2 s. 88

Harezmî: Menakıb-ı Harezmî s. 228

53- "Anaya babaya iyilik edin"[113]

Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Yüce Allah bana itaat etmenizi ve bana karşı gelmemenizi; emrime tabi olmanızı farz kıldı. Bana tabi olmanızı farz kıldığı gibi benden sonra Ali bin Ebi Talib'e itaat etmenizi de farz kıldı. Bana karşı gelmenizi yasakladığı gibi ona karşı gelmenizi de yasakladı. Yüce Allah Ali'yi vezirim, varisim karar kıldı. Ali bendendir. Ben de Ali denim. Ali'yi sevmek iman, Ali'ye buğz ise küfürdür. Onu seven beni sevmiştir, ona buğzeden bana buğz etmiştir. Ben kimim mevlası isem Ali'de onun mevlasıdır. Ben bütün müslümanların mevlasıyım. Ben ve o, bu ümmetin babasıyız. "[114]

Meğazili, Hz.Resulullah'ın şöyle buyurduğunu naklediyor: "Ali'nin müslümanlar üzerindeki hakkı, babanın evlatları üzerinde olan hakkı gibidir."[115]

-Zehebi: Mi'zan İ'tıdal c. 2 s 313

-Asakalani "Lısan-ul Mizan c. 4 s. 399

-Harezmî: Menakıb-ı Harezmî s. 23 ve 219

54- "İblis, beni azdırdığın için ant olsun ki, senin doğru yolun üzerinde oturup onlara karşı duracağım."[116]

Hakim Haskani Hanefi'nin naklettiği bir rivayete göre Hz. Muhammed (s.a.a) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurdu: Ayeti kerimede İblis'in, 'senin doğru yolun' dediği yol, Ali bin Ebu Talib'in yoludur."[117]


55- 'Ve derler ki, hamd olsun Allah'a ki; Bizi hidayetiile buna ulaştırdı. Allah hidayet etmeseydi biz bunu bulamazdık... "[118]

Allame Kabbisi, sünni alimlerinin önde gelen tefsir alimleinden olan Taberi den şöyle naklediyor. Hz. Resulullah Gadir Hum günü hutbesinde şöyle buyurdu: "Ey insanlar size dediğim gibi, müminlerin emri Ali'yi tebrik edin'. Ve şöyle deyin: “Ve derler ki hamdolsun Allah'a ki; bizi hidayeti ile buna ulaştırdı. Allahu Teala bütün söylenenleri (kalbinde), nefsinde hainlik olanlan da biliyor. "[119]

56- "....A'raf üzerinde herkesi simasından tanıyan adamlar vardır."[120]

İbn-i Hacer (şafii) Sa'lebi'nin tefsirin'den İbn-i Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet ediyor: "A'raf, sırat köprüsünün üstünde olan yüksek, bir dağdır. O dağın üzerinde Abbas, Hamza ve Ali bin Ebi Talib ve Cafer-i Tayyar dururlar. Kendilerini sevenleri yüzlerinin (nurundan) beyazlığından ve kendilerine buğzedenleri ise yüzlerinin kara olmasından tanırlar."[121]

(Not: İmam Cafer Sadık buyurdu ki:"A'raf üzerinde duracak olanlar Ehl-i Beyt imamlarıdır.")

57- "A'raf ehl-i simalarından tanıdıkları bir takım adamlara, 'Ne çokluğunuz ne de taslamakta olduğunuz büyüklük size yarar sağladı"[122]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine Selman Farisi şöyle demiştir: Hz. Muhammed'in Imam Ali'ye ondan fazla şöyle buyurduğunu duydum: "Ey Ali sen ve senin vasilerin (imamlar) cennet ile cehennem arasında Araf ehlisiniz. Sizi tanıyanlar ve sizin tanıdığınız (vilayeti kabul edenler) cennete girebilecek ve cehenneme de ancak sizi inkâr edenler ve sizin inkâr ettikleriniz girecektir. "[123]

58- "... Affet deyin ve kapıdan secde ederek girin ki, hatalarınızı bağışlayalım, iyilik yapanlara ihsanımızı arttıracağız demiştik."[124]

Hafız Heysemi (Safii)nin rivayetine göre Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ehl-i Beyt'imin sizin aranızda ki misali, İsrailoğullarının Hitta kapısı (Selamet kapısı) gibidir. Kim o kapıdan girerse Allah onu bağışlar."[125]

Mutteki Hindi'nin rivayetine göre Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ali bin Ebi Talib Hitta kapısıdır. Kim o kapıdan girerse mümin olur ve kim de o kapıdan çıkarsa kafir olur."[126]

Sünni hadis alimleri yukarıda size sunmuş olduğumuz hadisi kendi kitaplarında kaydetmişlerdir. Ve onlardan bazıları şunlardır:

—Suyuti: El kaul-ul Celil, hadis 39

-Şeyh Muhammed Derulşi: Esnal Metalib ti Ehadıs Muhtelefet-ul Meratıb Huruf-ul Ayn s. 141 Mısır

-Allame Hındi: Menakıb Aynı s. 38

-İbrahim Bin Abdullah Ri'sabi: Esna'l Metalib 18 babın sonu

59- "Hani Rabbin: Âdemoğullarının sulbünden soyunu çıkarmış ve kendilerini nefislerine şahit tutmuş: Ben, sizin Rabb'niz değil miyim? demişti. Onlar da demişlerdi ki: "Evet, biz buna şahidiz. Kıyamet günü: "Bizim bundan haberimiz yoktu." demeyiniz"[127]

Bazı sünni alimleri bu ayetin tevil ve tefsirinde şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Muhammed (s.a.a) şöyle buyurdu: "İnsanlar Ali'nin ne zamandan beri müminlerin emiri sıfatını aldığını bilselerdi, onun faziletlerini inkar etmezlerdi. Ali müminlerin emiri sıfatını aldığında Adem (a.s) ruh ve ceset arasında idi. Yüce Allah mübarek kitabında şöyle buyurdu. "Hani Rabbim: Ademoğullarının sulbünden soyunu çakarmış..."[128]

60- "Allah'ın doğru yola ilettiği kimse, doğru yoldadır."[129]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine göre Hz. Ali (a.s) hutbelerinin birinde şöyle buyurdu: "Benim yol gösteren (hadi) ve benim hak yola ileten."[130]

61- "Yarattıklarımızdan öyle bir ümmet vardır ki, onlar hakkı gösterirler ve onunla adaleti uygularlar."[131]

Hafız Süleyman Kunduzi'nin rivayetine göre Hz. Ali (a.s)'den, Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Benden sonra ümmetim yetmiş üç fırkraya ayrılacak, yetmiş ikisi ateşliktir, bir fırka, fırka-i naciyedir. " Hadisi şerif-i beyan ederken şöyle buyurmuşlardır: Yarattıklanmızdan öyle bir ümmet vardır ki, onlar hakkı gösterirler ve onunla adaleti uygularlar."

"Bu ayeti kerimede, fırkai naciye beyan edilmiştir ki bu, ben, Ehl-i Beyt'im ve bize tabi olanlardır. "[132]

62- "Ey Allah'ım, eğer bu kitap senin katından gelen bir gerçekse üzerimize gökten taş yağdır ya da bize elem verici bir azap ver." demişlerdi."[133]

Allame Kabbisi, Hafız Ebi Ubeyd-ul Harvi'nın tefsirinden (Ğarib-ul Kur'an) naklen şöyle rivayet ediyor: Hz. Resulullah (s.a.a) Gadır Hum günü Ali'nin hakkını (velayet ve imamet) du- yurduktan sonra, Cabır b. Nezer b. Hans b. Keldı Adbi Hz. Muhammed'e gelerek şöyle dedi: 'Ya Muhammed, Allah'm birliğini ve senin Allah'ın resulü olduğunu, namaz kılmayı, oruç tutmayı, hacca gitmeyi, zekât vermeyi emrettin ve kabul ettik. Bunlardan razı deyilmisin ki, amcan oğlu Ali'yi bizden (Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır) diyerek üstün tutuyorsun. Bu senden mi yoksa Allah’tan mı?" Hz. Muhammed şöyle buyurdu: "Vallahi bu emir Allah'tandır."

Cabir giderek şöyle dedi: "Ey Allah'ım eğer Muhammed doğru söylüyorsa, gökyüzünden başımıza taş yağdır ya da bize elem verici bir azabı indir, Cabir kendi grubuna ulaşamadan, Allah'u Teala gökyüzünden taş indirerek, onu öldürdü. "[134]

Sünni alimlerinin önde gelenlerinden Şeyhul İslam Hamaveyni (hanefi) Feraid-ul Semteynn bab 13. de naklediyor.

İbni Sabbağ (maliki): Fusul-ul Muhimme s. 36

Şeblenci (Şafii): Nur-ul Ebsar s. 78

63- "Halbuki sen (Muhammed) onların içinde iken, Allah onlara azap edecek değildi..."[135]

Meveddet Pınarları adlı kitabın yazarı, bu ayetin tefsirinde şöyle naklediyor: "Resulullah (s.a.a) bu ayette beyan olunan, zat- i şerifleri hakkındaki mananın, kıyamet gününe kadar, Ehl-i Beyt'inden gelecek İmamlar hakkında da tecelli edeceğini beyan buyurmuşlardır. Nasıl ki Resulullah (s.a.a) ehli arza eman ise, Ehl-i Beyt'i de arz ehlinin emanıdır."

Bu konu hakkında pek çok hadis zikr olunmuştur. Nitekim Resulullah (s.a.a) bir hadisi şeriflerinde şöyle buyurmuşlardır: "Ehl-i Beytim Ehl-i arzın emanıdır. Ehl-i beyt'im helak olursa dünyanın sonu gelir."[136]

64- "......Hem de O'nun dostu olmadıkları halde, O'nun dostları ancak Allah'tan korkanlardır, fakat çoğu bunu bilmezler"[137]

Hakim Haskani'nin rivayetine göre, İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Hem de onun dostu olmadıklan halde" ayetinden kasıt; Mekke kafirleri "Onun dostları ancak Allah'tan korkanlardır," ayetinden kasıt büyük şirklerden korkanlardır. Yani: "Ali bin Ebi Talib, Hamza, Cafer ve Akil'dır." Bunlar Allah'ın dostlandır. Fakat çoğu bunu bilmezler. "[138]

65- "...Bilin ki ele geçirdiğiniz ganimetin beşte biri Allah'ın, Peygamberin ve yakınlarının, yetimlerin, düşkünlerin ve yolcularındır, Allah, her şeye güç yetendir."[139]

İman Cafer-i Sadık, (a.s) şöyle buyurdu: "Ayeti kerimede kastedilen Peygamberin yakınları olan; müminlerin emiri Ali ve geri kalan Ehl-i Beyt imamlarıdır. "

Hz. Peygamberin döneminde elde edilen ganimetierin beşte biri Ehl-i Beyte tahsis ediliyordu. Bu tahsis Peygamberden sonra, Ebubekir, Ömer, Osman'ın döneminde verilmedi. Emevi ve Abbasi döneminde de verilmedi. Lakin birçok Sünni tefsir âlimleri bu ayeti kerimenin tefsirinde işaret edilen, yakınlardan kastın, Ali bin Ebi Talib (a.s) olduğuna işaret etmişlerdir. Ona göre ki, İmam Ali peygamberin kardeşi, damadı ve amcasının oğludur. Ve o akrabalık bakımından Peygambere en yakın olandır. Bu konu hakkında aşağıda size aktaracağım kaynaklara müracaat edebilirsiniz.

-Dur'ul Esrar c. 1 s. 159

-Cami-ul Beyan fi Tefsirul Kur'an bu ayetin tefsirinde

-Tefsir-ul Kasımi: c. 8 s. 3001 Mısır .

-Tefsir-ul Tehrir ve Tenvir c. 10 s. 9 Tunus

-Tefsir-ul Kur'an-i lil Kur'an c. 5 s. 618

-İhya-ul Ulumud Din c .3 s. 410 Kahire

-Musned Ahmed Bin Hanbel c. 1 s. 320 Mısır

-Tefsir-ul Keşşaf bu ayetin tefsirinde Mısır

-Kur'anda Ehli Beyt 104

66- "Eğer seni aldatmak isterlerse; Muhakkak ki Allah sana yeter. Seni ve müminleri yardımıyla destekleyen O'dur"[140]

Ebu Hureyre'nin nakline göre: Hz. Resulullah şöyle buyurdu: 'Arşın üzerine şöyle yazıldığını gördüm. Allah'tan başka bir ilah ve O'nun şeriki yoktur. Muhammed, Allah'in peygamberi ve uludur. Ve Onu Ali ile destekleyip kuvvetlendirdim."

Ayetteki Allah'ın yardımından kasıt: "Müminlerin emiri İmam Ali'dir. "Nitekim bunu destekleyen birçok sünni alimleri kitaplannda yer vermişlerdir.

-Süleyman Kunduzi Hanefi: Yanabi-ul Mevedde s. 94

-Taberi: Zehair-ul Ukba s. 69

-Hafız Ebul Hasan b. Meğazili: Menakib adlı kitabında s. 39

-Harezmî: Menakib Harezmî S. 234

-Taberi: Rıyaz-ul Nezer c. 2 s. 272

-İbn Hacer: Mecme-ul Zevaid c. 9 s. 121

-Alaeddin Hindi (Hanefi): Kenzul Ummal c. 6 s. 158 x

-Habb Bağdadi: Tarih-ul Bağdat c. 11 s. 173

-Kur'an'da Ehli Beyt s. 100. 105

67- "Ey Peygamber, sana ve sana uyan müminlere Allah yeter"[141]

Hatib Ebu Bekir Ahmed b. Ali Bağdadi'nin nakline göre, Cabir b. Abdullah Ensari bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Ey Peygamber, sana ve sana uyan müminlere Allah yeter" ayetinden maksat; Ali bin Ebi Talib'tir ve müminlerin efendisidir."[142]

-Allame Hindi: İrceh-ul Metalib s. 88

-Allame Hanefiyye Mir. Muhammed Salih Keşfi Tirmizi: Menakıb Iıl Keşfi ewel bab'da naklediyor

68- "En büyük hac günü, Allah ve Resulünden insanlara bir ilan bildirilir. Allah ve Peygamberi müşriklerden kesinlikle uzaktır."[143]

Tefsir ve tarih alimlerinin nakline göre, Tövbe suresinin bu ayeti indiğinde, Hz. Peygamber Ebu Bekiri Tövbe suresi ile Mekke'de bulunanlara ilan etmesi için gönderdikten sonra Cebrail (a.s) Peygambere gelerek şöyle dedi: "Rabbin sana selam söyler ve buyurur ki: Benim yerime ancak sen veya senden olan biri eda edebilir!" Bunu duyan Peygamber hemen Müminlerin Emiri Ali'yi Ebu Bekir'in arkasından gönderip, sureyi ondan almasını ve onu müşriklere İmam Ali'nin okumasını buyurdu. İmam Ali yolda Ebu Bekir'e yetişip, ayetleri onun elinden aldı. Mekke'ye ulaştığında, İmam Ali sureyi hazır olanlara bildirdi. Bu olaydan sonra Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Benim yerime ancak ben veya Ali eda edebilir."

Tefsir, tarih ve hadis alimleri bu ayetin tefsirinde yukarıda aktardığımız gibi bu olayı ittifak ile kaydediyorlar. Ve onlardan bazıları şunlardır:

-Sahih Buhari c. 5 s. 37-Taberi: Camı-ul beyan fi Tefsir-ul Kur'an c. 1 s. 46

-Tefsir-ul Menar c. 10 s. 157

-Tefsir-ul Kur'an-ul Kerim Şeyh Şeltut s. 608

-Tefsir-ul Tehrir vel Tenvir c. 10 s. 100

-Tefsir-ul Kasımi c. 8 s. 3069

-Durr'ul Mensur: Bu ayetin tefsirinde

-Nizamul Dur. C. 8 s. 364-365

-Tefsir-ul Kur'an-iI lil Kur'an c. 5 s. 698

-Menakıb Harezmî s. 24 ve 223

-Menakıb ibni Meğazili s. 112

-Feraidul Semteyn s. 58

-Sevaik-ul Muhrike s. 75, 93

-Mizan-ul İ'tidal Zehebi c. 1 s. 205

-EI İstiab c. 3 s. 35

-Kifayet-ul Talib s. 242

-Fezail Ali Bin Ebi T alıb İbni Hanbel c. 1 s. 43

-Hasais-ul Emiril Müminin Nisai s. 20

-Menakıb Ayni s. 18 ve 198

69- "Eğer antlaşmalarından sonra yine yeminlerini bozar ve dininize saldırırlarsa; o kafir önderlerini hemen öldürün çünkü onların yeminleri yoktur…"[144]

Hafız Hakim Haskanni'nin rivayetine göre: Müminlerin İmamı Hz. Ali şöyle buyurdu: "Cemel ve Sıfiın Savaşında, karşı tarafa ancak Allah'ın kitabındaki şu ayete dayanarak savaştım ve bu ayet bu gün için nazil oldu. Eğer antlaşmalarından sonra yine yeminlerini bozar ve dininize saldırırlarsa"[145]

Başka bir rivayette İmam Basra'da iken Cemel savaşı başlamadan önce bu ayeti okudu ve şöyle buyurdu: Anah'a andolsun ki, Resulullah (s.a.a) bana ahdedip şöyle buyurmuştu: "Ey Ali! Yeminlerini bozanlara; baği, asi olanlara ve dinden çıkanlara karşı savaşacaksın ki, bunların imanı yoktur."

70- "Hacılara su vermeyi, Mecid-i Haram'ı onarmayı Allah'a ve Ahiret gününe iman edip de Allah yolunda cihat edenlerin imanı ile bir mi tutuyorsunuz? Onlar Allah katında bir olmazlar Allah zulmeden toplumu doğru yola iletmez." "İnanan, hicret eden, Allah yolunda mallarıyla canlarıyla cihat eden kimselere Allah katında büyük dereceler vardır. Kurtuluşa erenlerde işte onlardır."[146]

Hafız Süleyman, Nesai'nin ikinci cildinden Muhammed b. Kab El Kurtubi'nin şu rivayetine göre: "Bir gün Abd-ud Dar'dan Talha b. Şeybe, Abbas b. Abd-ul Muttalib Kâbe’ye olan hizmetlerinden bahsedip iftihar ediyorlardı. Talha, "Kâbe’nin anahtarları bende", Abbas ise "sulama işi bana ait" diyordu. Yanlarında bulunan Hz. Ali'de şöyle buyurdu: 'Ben bu beyte herkesten altı yıl öncesinden secde edenim ve cihat eden benim' dedi. Ve akabinde Cebrail (a.s) bu ayeti getirdi.

"Haccılara su vermeyi Mescid-i Haram-ı onarmayı..."[147]

İmam Muhammed Bakır (a.s) şöyle buyurdu: Ayet, Ali, Hamza, Cafer, Abbas ve Şeybe hakkında indi. Abbas ve Şeybe, Ali'ye karşı iftihar ederek, Abbas şöyle dedi: "Ben senden daha faziletliyim çünkü haccılara su vermek benim elimdedir. Şeybe de dedi ki: Ben de senden daha faziletliyim çünkü Mescid-i Haram-ı tamir etmek benim elimdedir: İmam Ali'de şöyle buyurdu:

Ben ikinizden daha faziletliyim. Çünkü sizden önce Allah'a iman ettim ve Allah yolunda cihatta ve hicrette bulundum."

İkisi de dedi ki: "Bizler Resulullahın (s.a.a) vereceği hükme razıyız."

Beraberce Resulullah'ın huzuruna varıp, herkes dediğini tekrarladıktan sonra, yüce Allah Peygamberine şu ayetleri indirdi: "Siz, hacılara su vermeyi, Mescid-i Haram-ı tamir etmeyi, Allah'a ve Ahiret gününe inanan....."[148]

Ehl-i sünnetin önde gelen alimleri bu ayetin tefsir ve tevilinde yukarıda aktardığımız gibi rivayet ediyorlar ve onlardan bazıları şunlardır:

-Kifayet-ul Talib s. 237–238 Kenci Şafii

-Ruhul Beyan c. 1 s. 323

-Nur-ul Ebsar s. 77

-Nuzhet-ul Mecalis c. 2 s. 169

-Tefsir-ul Celaleyn c. 1 s. 10

-Tefsir-ul Kurtubi c. 8 s. 91

-Tefsir-ul Menar c. 1 s. 216

-Tefsir-ul Kur'an-ul Azim c. 2 s. 241

-Cami-ul Beyan fi Tefsirul Kur'an c. l0, s. 68

-Mefatih-ul Gayb c. 4 s. 422

-Esbâb-ul Nuzul s. 182

-Durr'ul Mensur c. 3 s. 218

-Fusulul Mubimme s. 123

-Cami ul Usul c. 9 s. 477

71- "Ey İman edenler, Allah'tan korkun ve doğrularla beraber olun"[149]

İbn-i Asakır bu ayetin tefsirinde şöyle rivayet ediyor: Ayetten kasıt; "Ali bin Ebi Talib ile beraber olunuz."[150]

İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Bu ayetteki 'Ey iman edenler' ve 'doğrularla beraber olun' hitaptan kasıt, İmam Ali bin Ebi Talib'e has olarak nazil olmuştur."[151]

Bu ayeti kerimenin İmam Ali hakkında indiğini birçok sünni alimi kaydetmektedir. Onlardan bazıları şunlardır.

-İbn-i Hacer Heysemi: Sevaik-ul Muhrike s. 93

-Kenci Şafi: Kifayet-ul Talib s. 111

-Hamaveyni Şafii: Feraid-ul Semteyn c. 1 s. 68

-Suyuti: Ed Durr'ul Mensur c. 3 s. 390

-Hafız Süleyman Kunduzi: Meveddet Pinarlan. s. 33, 105,130

-Zerendi Hanefi: Nizam Durr-ul Semteyn s. 92

-Allame Hindi: İrceh-ul Metalıb Fi Menakıb Ali Bin Ebi Talib s. 60

72- ".....Hakka eriştiren mi, yoksa götürülmeden gidemeyen mi uyulmaya daha layıktır. Ne oluyor size, nasıl hüküm ediyorsunuz?"[152]

Hakim Haskani'nin nakline göre İbn-i Abbas bu ayetin tefsirinde şöyle demiştir: "Kendi aralannda tartışan kavim, bu münakaşayı Hz. Peygambere götürdüler ve Hz. Peygamber bazı sahabelerine emrederek onların aralarında hüküm vermelerini istedi. Verdikleri hükümden razı olmadılar. Daha sonra İmam Ali'nin hüküm vermesini istedi. Onların arasında hüküm verdi ve onlar onun verdiği hükümden razı oldular. Bunun üzerine bazı münafıklar onlara şöyle dedi: Falan kişi size hüküm etti fakat razı olmadınız. Fakat Ali size bir hüküm verdi ve onun hükmüne razı oldunuz vay halinize! Bunun mukabilinde yüce Allah Ali'nin hakkında bu ayeti indiirdi. 'Hakka eriştiren mi, yoksa...' Ondan dolayı ki, Ali'nin verdiği hüküm en doğru hükümdür."[153]

73- "O gerçek mi? diye senden haber sorarlar. De ki: Rabbime and olsunı ki o, muhakkak gerçektir...."[154]

Hafız Hakim Haskani'nin rivayetine göre: Mekke ehli Ya Muhammed, Ali'nin imameti hakkında söylediklerin gerçek mi? Dediler. Hz. Resulullah buyurdu: "Rabbime andolsun ki, Ali hakkında söylediklerim doğrudur. "[155]

74- "De ki: Allah'ın fazileti ve rahmeti ile..."[156]

Sünni alimlerinin önde gelenlerinden biri olan İbn-i Asakir Tarih Medinet-i Dimeşk' adlı kitabında, Abdullah Bin Abbas'ın bu ayetin tefsirinde şöyle dediğini rivayet ediyor: "Allah'ın Fazileti Resulullah (s.a.a) ve Allah'ın Rahmeti ise Ali'dir."[157]

75- "Biliniz ki, Allah'ın dostlarına korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir."[158]

Harezmî Enes'den Hz. Peygamber şöyle buyurdu: "Ali ve Onun zürriyeti ve sevenleri (taraftarları) cennete ilk önce gireceklerdir. Ve Onlar cennette Allah'in ve Allah dostlarının komşularıdır. "[159]

Hakkim Haskani Ebu Hureyre'den Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "....İnsanların üzüldüğü ve insanların korktuğundan korkmazlar ve üzülmeyecekler, eğer onlar üzüldüğünde biliyor musunuz kimlerdir. " Dediki: "Hayır ya Resulullah"

Hz. Resulullah buyurdu: "Onlar, Ali bin Ebi Talib, Hamza b. Abdulmuttalib, Cafer ve Akil'dır. " Hz. Resulullah daha sonra bu ayeti kerimeyi okudu: "Biliniz ki, Allahın dostlarına korku yoktur "[160]

76- "Ona bir hazine indirilseydi yahut onunla beraber yanında bir melek de gelseydi demelerine sıkılarak sana vahyedilenlerin bir kısmını terk ediverecek misin? Sen ancak bir korkutucusun ve Allah her şeyi korur."[161]

Bu ayetin tefsirinde Hz. İmam Cafer-i Sadık (a. s) şöyle buyurdu: Ayeti kerimenin iniş sebebi şudur: Hz. Peygamber (s.a.a) bir gün İmam Ali'ye buyurdu ki: "Ey Ali! Allah'tan seni bana vezir kılmasını istedim ve kabul etti; Seni vasim kılmasını istedim, kabul etti ve seni ümmetimin üzerine halifem olmanı istedim yine kabul etti!"

Hz. Peygamberin yanında duran, Kureyşliler'den iki kişi birbirine şöyle dediler: "Allah'a ant olsun ki, su tulumunun içinde çürümüş, eskimiş bir tabak hurma, Muhammed'in Rabbin'den istediğinden daha hayırlıdır. Rabbin den bir melek gelseydi de, ona yardımcı olsaydı veyahut ona mülk indirseydi de, fakirliğini giderseydi Allah'a and olsun ki, kendisi hakla veya batılı Allah'tan dileseydi, isteği kabul edilecekti!" Ve bunun akabinde Yüce Allah bu ayeti kerimeyi indirdi? "Ona bir hazine indirilseydi yahut onunla beraber yanında bir melek de gelseydi..."[162]

Sünni âlimlerinden olan Hakim Haskani'de bu ayetin tevil ve tefsirinde yukarıda naklettiğimiz hadise yakın bir hadis nakletmiştir.[163]

77- "Rabbinden apaçık bir delile sahip olan, bundan başka bir de tanığı olup..."[164]

Hafız Süleyman kunduzi, İmam Ali'nin bu ayetin tefsirinde şöyle buyurduğunu naklediyor: "Beyyine (Açık bir delil) Hz. Muhammed; Şahid de benim"[165]

Şevkani'nin nakline göre bu ayet hakkında, Hz. Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdu: "Rabbinden açık bir delil üzerinde bulunan benim ve ardınca da rabbi tarafından bir şahid gelen ise Ali'dir. "[166]

İbn-i Asakir Tarih Medinet-i Dimeşk' adlı kitabında bu ayetin tefsirinde yukarıda naklettiğimiz rivayet aynen naklediliyor.[167]

Sünni alimlerinin önde gelenleri bu ayetin tefsirinde, bu ümmetin şahidinin İmam Ali olduğuna dair birçok rivayetler nakletmişlerdir ve onlardan bazıları şunlardır:

Suyutı: Durr'ul Mensur c. 3 s. 324

Muttuki Hindi Hanefi: Kenzul Ummal c. 1 s. 251

Kenci Şafii: Kifayet-ul Talib s. 111

Fahri Razi: Mefatih-ul Gayb bu ayetin tefsirinde

Harezmî: Menakib Harezmî s. 197

Meğazili: Menakıb İbn-i Meğazili s. 270-271

İbn-ı Ebi-l Hedid Mutezili: Şerh-ul Nehcul Belağa c. 1 s.208 Mısır

Taberi: Cam-ul Beyan Fi Tefsir-ul Kur'an c. 21 s. 10

Cevzi: Tezkiretul Havas-ul Ummeh s. 10

Hindi Ubeydallah Besmel: İrceh-ul Metalib s. 62

Mes'ud el Beğvi: Ma'alim el Tenzil c. 3 s. 224

Alâeddin Ali Bin Muhammed Hanin: Hanin T efsiri c. 3 s.224

78- "Yeryüzünde hepsi de aynı kaynaktan sulanan birbirine sınır toprak parçaları, üzüm bağları... "[168]

Cabir b. Abdullah Ensari bu ayetin tefsirinde, Hz. Resulullah'ın İmam Ali'ye şöyle dediğini duydum: " Ya Ali, insanlar muhtelif soylardan sen ve ben ise bir soydanız (bir ağaçtanız)" demiştir.[169]

79- "Şüphesiz sen bir uyarıcısın fakat her toplumun hadisi (yol göstericisi) vardır. "[170]

Sa'lebi'nin rivayetine göre; İbn-i Abbas bu ayetin 'tefsirinde şöyle demiştir: Bu ayet indiği zaman Hz. Resulullah şöyle dedi: "Uyarıcı benim, hadi ise Ali'dir. Ya Ali benden sonra hidayet ehl-i seninle hidayeti seçecektir. "
Tefsir alimleri bu ayetin tefsirinde de, bu ayetteki Hadi hitabından, İmam Ali (a.s)'nin kastedildiğini nakletmektedirler. Ve onlardan bazıları şunlardır.

-Taberi: Cami-ul Beyan c. 13 s. 72

-İbn-i Sabbağ (maliki): Fusul-ul Muhimme fasıl 1

-Şeblenci (Şafii): Nur-ul Ebsar s. 70

-Mufessirlerin Şeyhi İsmail Hanifi: Ruhul beyan c. 2 s. 440

-Süleyman Kunduzi: Meveddet Pınarlan s. 26

-Kenei: Kifayet-ul Talib s. 109

-Nisaburi: Mustedrek alal Sahiheyn c. 3 s. 129

-Mutteki Hanefi Hindi: Kenzul Ummal c. 1 s. 251

-Fahri Razi: Mefatih-ul Gayb bu ayetin tefsirinde

-Suyutl: Durr'ul Mensur

-Fakir Ayni: Menakıb Ayni s. 18- 26

-Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 301-302

-İbn-i Şehr-i Aşub: Menakib İbn-i Şehr Eşub c. 3 s. 83

80- "Onlar ki, inanmışlardır ve kalpleri Allah'ı anmakla huzura kavuşmuştur. Dikkat edin gerçekten kalpler, ancak Allah'ı anmakla huzura kavuşur."[171]

Suyuti'nin rivayetine göre İmam Ali, Hz. Resulullah'tan şöyle naklediyor: "Onlar ki inanmışlardır ve kalpleri Allah'ı..." bu ayette, "Kim Allah ve Resulünü sever ve Ehli Beyt'imi samimi sever. "[172]

Hz. Resulullah (s.a.a) İmam Ali'ye şöyle buyurdu: 'Bu ayetin kimin hakkında indiğini biliyor musun?" İmam Ali dedi ki: "Allah ve Resulu daha iyi bilirler." Resulullah (s.a.a) buyurdu ki: 'Bu ayet, beni tasdik edip bana iman edenler ve senin zürriyetini senden sonra da sevip sizlere bu emri (halifeliği) teslim edenler hakkında inmiştir. "[173]

81- "İman edip iyi ameller işleyenler için hoş bir hayat (tuba) ve güzel bir gelecek vardır."[174]
Süleyman KunduziSa'lebi'den naklettiği rivayetine göre İmam Muhammed Bakır'dan Hz. Resululaha bu ayeti kerimenin manası sorulduğunda şöyle buyurdu: "O, kökü benim evimde, dalları cennete uzanan, bizzat Allah’ın Adn cennetine diktiği bir ağaçtır."

Ya Resulullah! Bu ağaç hakkında, önceden buyurmuşdunuz ki, onun kökü Ali ve Fatıma'nın evinde, dalları da cennet ehlinin üzerinde diye sorulduğunda, Hz. Muhammed şöyle buyurdu: "Benim evimle Ali ve Fatımanın evi birdir. Cenab-ı Hak, bizzat diktiği bu ağaca ruhundan ruh üflemiştir. Güzelliği tarif ve tavsife gelmez, lütuf ve nimetleri benzersizdir. "[175]

Bu hadisi bir çok Sünni alimi nakletmiştir. Onlardan bazıları şunlardır:

Kurtubi: Tefsirul Kurtubi c. 9 s. 217

Suyutı: Durr'ul mensur c. 4 s. 59

Meğazili: Menakıb İbn-ı meğazili s. 268

Hakım Haskani Hanifi: Şevahid-ul tenzil c. 1 s. 5 ve c. 3 s.306

82- "Görmez misin Allah nasıl bir misal verdi. Hoş bir söz; kökü sağlam dalları göğe doğru olan bir ağaca benzer ki, Rabb'inin izniyie her zaman yemişini verir. İnsanlar ibret alsın diye Allah onlara misal veriyor."[176]

Asım b. Hamza'nın naklettiği bir rivayetinde Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ben ağacın köküyüm, Ali bu ağacın gövdesidir.

Hasan ve Hüseyin bu ağacın meyvesidir. Ehl-i Beyt 'in taraftar- lan ise bu ağacın yapraklandır "[177]

Bir çok Sünni alimi bu ayetin tefsir ve tevilinde yukarıda naklettiğimiz hadisin aynısını naklediyorlar ve onlardan bazıları şunlardır.

-Hakim Haskani: Şevahid-ul Tenzil c. 1 s. 311–312

-Hakim Nisaburi: Mustedrek alal Sahiheyn c. 3 s. 126

-İbn-ül esir: Usd-ul ğabe c. 4 s. 22

-İbn-ül Hacer Askalanı: Tehzib-ul T ehzib c. 6 s. 320

-Abdul Rauf-ul Menavi Şafii: Feyzul Gadir c. 3 s. 46



83- "Hani İbrahim demişti ki; bu şehri emniyetli kıl, beni ve oğullarımı da puta tapmaktan uzak tut."[178]

Muhammed Bakır şöyle buyurdu: "Halil İbrahim dua etti: "Rabbim; bu şehri emniyetli kıl, beni ve oğullarımı da puta tapmaktan uzak tut. Onun bu duası Peygamberimiz Muhammede (s.a.a) nübüwet olarak, Ali bin Talibe de imamet ve va- siyet olarak nailoldu. Şanı Yüce olan Allah buyurdu ki: 'Ey İbrahim: seni insanlara imam kıldım. ' İbrahim buyurdu ki: 'Benim zürriyetimden de kılacak mısın?' Allah buyurdu ki: 'Bu ahdime (imamete) zalimlerer asla nail olamayacaktır. ' Buradaki zalimlerden maksat; Allah'a şirk koşan ve putlara kurban kesenlerdir. Müminlerin emiri İmam Ali hariç Araplar ve Kureyş topluluğu, Peygamberimizin zuhurundan önce putlara tapmış ve onlara kurbanlar kesmişlerdi. İmamet putlara tapmış ve onlara kurban kesmiş birine asla caiz olmaz. Nitekim şam yüce olan Allah şöyle buyurdu: 'Bu ahdime (imamete) zalimler asla nail olmayacaktır. "[179]

84- 'Biz onların gönüllerinden kim söküp attık. Hepsi kardeş olarak tahtlar üzerinde karşılıklı oturacaklar"[180]

Süleyman Kunduzi Menakıb'tan Zeyd b. Erkam'dan naklettiği bir rivayetine göre Hz. Peygamber şöyle buyurdu: 'Ya Ali! Sen ve Kızım Fatıma ile beraber benim cennetteki köşkümdesiniz. " dedikten sonra bu ayeti kerimeyi okudu. "[181]
85- "Rabbin hakkı için onların hepsini mutlaka sorguya çekeceğiz."[182]

Hafız Hakim Haskanni'nin rivayetine göre, Sıddı bu ayetin tefsirinde şöyle dedi: "Rabbin hakkı için onların hepsini mutlaka şorguya çekeceğiz." yani İmam Ali'nin vilayeti hakkında"[183]



86- "...Bilmiyorsanız, zikir ehline sorun."[184]

Taberi'nin rivayetine göre İmam Muhammed Bakır (a.s) bu ayetin tefsirinde şöyle buyurmuştur. "'Şayet bilmiyorsanız, zikir ehiine sorun' ayetinde işaret edilen zikir ehli, biz ehlibeyt'iz. "[185]

Ve Taberi' nin naklettiği başka bir rivayette ise İmam Ali şöyle buyurmuştur: "Ayette işaret edilen zikir ehli biziz. "[186]

Yusuf Göktan kendi tefsirinde bu ayeti genişçe nakletmiş ve bu ayette ki zikir ehlinden kastedilenlerin İmam Ali ve Ehl-i Beyt'i olduğunu kaydetmiştir. Aynca aşağıdaki kaynak kitaplarda da bu konu zikrediliyor.

-Ebu Ömer Yusuf b. Abdullah Endulisi: İstiab c. 3 s. 74

-Ali Mutteki Hindi Hanefi: Kenzul Ummal c. 3 s. 95

-Cevzi: T ezkiret-ul Hevas s. 87

-Ebu Davut Secistanı Süleyman bin Esa's: Sünen Ebi Davud c. 4 s ".114

-Taberi: Zuhair-ul Ukba s. 81

-İbrahim b. Muhammed Hamaveyni: Feraid-ul Semteyn c. 1 s. 66

-Harezmî: Menakıb Harezmî s. 48

Bu ve diğer sünni alimleri bu ayette ki zikir ehlinden kastın, Al-i Muhammed olduğuna dair aynı mana içeriğinde bir çok rivayetler nakletmişlerdir.



87- "Akrabaya hakkını ver; yoksula ve yolda kalmışsa da..."[187]

Meveddet Pınarian adlı kitab, Ali bin Hüseyin (a.s)'ın şöy- le buyurduğunu naklediyor: "Burada ki akrabalık hakkı beyanındaki murad-i ilahi; Ehl-i Beyt'tir. "[188]

İmam Rıza (a.s) şöyle buyurmuştur: "Bu ayet nazil olduğu zaman Peygamber Hz. Fatıma'ya işte bu fedek arazisi senindir. Sana tahsis ettim." diye buyurdular. Ve "akrabaya... ayetinden kasıt Ehli Beyt manasını verdiler. "[189]

İbn-i Abbas'ın nakline göre: Hz. Resulullah'a senin akrabaların kimdir, diye sorduğumuzda Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Ali, Fatıma ve çocukları"[190]

88- "...Reabb'lerine hangisi daha yakın olacak diye vesile ararIar."[191]

Hafız Haskani'nin nakline göre İkrime şöyle dedi: "Bu ayetteki vesileden maksat; Hz. Peygamber, Ali, Fatma, Hasan ve Hüseyin'dir."[192]

Hz. Resulullah şöyle buyurdu:"Cennetteki tabakalar vesile diye adlanır. " diye buyurduğunda şöyle sordular: "Va Resulullah seninle beraber kim olacak?" Hz. Resulullah şöyle buyurdu: "Fatıma, kocası, Hasan ve Hüseyin"[193]

İbni Kesir Dimeşki: T efsir-ul Kur'an-ıl Azim c. 3 s. 341

Mutteki Hindi: Muntehab Kenzul Ummal c. 5 s. 94

Hatıb Harezmî Meveffık bin Ahmed Hanefi: Mektel-i Hüseyin s. 66.

Değerli okuyucu Ehl-i Beyt'in en katı düşmanlanndan biri ve harici olan İkrime dahi Ehl-i Beyt'in bu faziletini İbn-i Abbas'dan naklediyor. Amma ki hakka doğru vesile olan Hz. Mu- hammed, Ali, Fatıma, Hasan ve Hüseyi'nin en katı düşmanlan dahi bu hakikati itiraf etmiş ve yazmışlardır. Amma ki günümüzdeki takipçileri ise bu hakikati ne zaman itiraf edip mazlum müslümanlara ilan edecekler. Bunun cevabını bekliyoruz?



89- "O gün bütün insanları imamları ile çağıracağız. "[194]

Bu ayet indiğinde müslümanlar, Hz. Peygambere sordular ki: "Va Resulullah! Bütün insanlann imamı sen değil misi

--------------------------------------------------------------------------------



Hey yavrum hey nedir bu; kul resmen şeytan olmuş
Koş hadi koş vatandaş, hadi kalkıyor dolmuş
İnsan kılıklı iblis, kandırıyor bizleri
Kılığına bak melek, kalbi ise taş olmuş.

Şeytansız bir yaşam yok, her dönem iblis ister
Çünkü yaşam çift şıklı, kul bir şık seçmek ister
Biri Allah yoludur, diğeri Yezid yolu
İmam Ali İslam’dır; Allah tam biat ister.

Yezid bir hastalıktı, habis olmuş bir urdu
Dini budadı Yezid, Ehl-i Beyt’siz din kurdu
Allah verdi cezayı, sonsuza dek lanetle
Ali’ye küfür etti, can evimizden vurdu.

Şimdi hak hukuk varken; doğru söz demek gerek
Güçlü olsa da kâfir, tam mücadele gerek
Yezid tam bir şeytandır, korku saldı aleme
Korkaktan dindar olmaz, Ali gibi nur gerek.

NUSAYRÎLERDE GADİR HUM, FİRAŞ VE MUBAHALE
BAYRAMLARI
Fatma Ahsen TURAN1
ÖZET
Bayramlar toplulukların birbirine bağını arttıran, birlik beraberlik ve huzuru sağlayan önemli
günlerdir. Her topluluğun ve kültürün kendine has kutlama ve ritüelleri vardır. Nusayrîlerin
de inançlarına mahsus çok sayıda bayramları, inanışları ve ritüelleri mevcuttur.
Makalemizde bütün inanış ve ritüelleriyle bugün de canlı bir şekilde yaşatılan Gadir Hum, Firaş ve
Mubahale bayramları ve bu bayramlardaki inanış ve ritüeller ile ilgili bilgi verilecektir.
Giriş
Toplumsal bellek, onu taşıyanlarla birlikte vardır ve gelişigüzel devredilemez. Sürece katılanların
grup üyeliğinin ispatıdır. Bu yüzden sadece somut mekân ve zaman değil aynı zamanda,
somut kimliktir. Toplumsal bellek sadece gerçek ve yaşayan bir grupla ilişkilendirilebilir
( Assmann, 2001: 43). Ortak belleğin bireylere somut bir dayanak noktası vermesi, ayrışma
noktaları yaratır. Hatırlanan içerikler ya çok eski zamanlarda yaşanmaları veya olağanüstü
olaylarla bağlantıları ile ya da hatırlamanın periyodik ritmi sayesinde zamansallık kazanır. Örneğin
bayramlar, ait oldukları gruba göre ister dini açıdan kutlansınlar, ister resmi bir takvime
göre kutlansınlar ortak yaşanan bir zamanı yansıtırlar (Assmann, 2001: 42).
1 Yrd. Doç. Dr. Gazi Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Öğretim Üyesi aturan@
gazi.edu.tr
Fatma Ahsen TURAN
292 TÜRK KÜLTÜRÜ ve HACI BEKTAŞ VELİ ARAŞTIRMA DERGİSİ / 2010 / 54
Nusayrîler zengin kültür ve inançlarını geçmişten günümüze kadar yaşatma kabiliyeti göstererek
bir kültür ve inanç dinamizmi sergilemişlerdir.
Nusayrîlerde Bayramlar
Assmann, “bayramlar, varlığımızın günlük yaşamda göz ardı edilen arka planını aydınlatır.
Bayramların asıl hedefi “günlük zamanın” aksi bir “kutsal zaman” yaratmak değil, zamanı bölümlere
ayırmaktır. Bayramlar zamanın akışına ritm ve yapı kazandırdıkları için, zamanın da
ifadesini bulduğu bir genel zaman düzeni oluştururlar” (Assmann, 2001: 61) demektedir.
Nusayrîlerin bayramlarına baktığımızda, zamanı bölümlere ayırmanın aksine “kutsal zaman”
ın ön plana çıkarıldığını görmekteyiz.
Nusayrîlik’te bayramlar ibadetlerin önemli bir parçasını teşkil eder. Bu günler hem toplu ibadetlerin
yerine getirildiği hem de sosyal yardımlaşma ve dayanışmanın gerçekleştirildiği zamanlardır
( Keser, 2005:123).
Nusayrîlerde bayramlara verilen önem sebebiyle kutlamalarında “Bayram Sahipliği Kurumu”
ortaya çıkmıştır. Bütün Nusayrîler bayram günlerini kutsal günler sayıp bayram esnasında
düzenlenen dini törenlere katılırlar. Bayram esnasında yapılan bu dini törenlerin masraflarını
üstlenen aileler vardır ve bu ailelere bayram sahibi denir. Nusayrî bayram kutlamalarında
dini törenin düzenlenmesi, töreni yöneten şeyh ve nakiblerin zekâtlarının verilmesi,
tören esnasında kullanılacak buhur, reyhan ve tib gibi maddelerin alınması; bir tören yemeği
olan “Hırisi” Türkçe adı ile “Aşure” nin yapılıp dağıtılması bayram sahipliği yapan bu ailelere
ait sorumluluklardır. ( Keser, 2005:112)
Bayram sahipliğini üstlenmek, aynı bayramın her yıl kutlanmasını gerektirir. Aile içinde bayram
sahipliğini ilk olarak yapan kişi ölünce, genellikle çocukları da aynı bayramı kutlamaya
devam ederler. Aile büyükleri ölümlerinden sonra da bu bayramın kutlanması için çocuklarına
bıraktıkları mirasın bir kısmının, bayram masrafları için kullanılmasını şart koşarlar. Bayramın
kutlanması her yıl aynı bayramda kurban keserek misafirleri davet etmek ve onları yedirip
içirmek anlamına gelir. Bayram sahiplerine yardım için gelenler, özel olarak çağrılmadan
kendileri gelip yardım ederler. Bayramda kadınlar, erkekler ve çocuklar birlikte düzenli bir iş
bölümü içerisinde çalışmaktadırlar. Çalışma sırasında küs olanların nasıl barıştırılacağı ve gelenekler
görüşülmekte; acılar, sevinçler paylaşılmakta ve işler birlikte yapılmaktadır ( Türk,
2005: 127–12; Keser,2006:83).
Nusayrîler bir yıl boyunca pek çok bayram kutlarlar. Süleyman el-Adanî’ye ait Kitâb el Bâkura
es-Süleymâniyye adlı eserin ikinci faslında ise Nusayrîlerde bayramlar ve bayramlarda okunan
dua ve merasimler yer alır.Yazar (doğum:hicri 1250) çalışmasında kendi zamanındaki
bu bayramları icra eden şahısları ve mahallelerini de belirtmiştir (Sincapoğlu,1985:27).
Duran Gülçiçek’in yapmış olduğu çalışmada 25 bayram adı verilmektedir (Gülçiçek, 2005:
274-275). Ömer Uluçay da, Nusayrîlikle ilgili yaptığı çalışmada 2002 yılına ait kutsal günler
takvimi adı altında bayram ve kutsal olarak kabul edilen günlerin listesini vermiştir. Bu listede
NUSAYRİLERDE GADİR HUM, FİRAŞ VE MUBAHALE BAYRAMLARI
TÜRK KÜLTÜRÜ ve HACI BEKTAŞ VELİ ARAŞTIRMA DERGİSİ / 2010 / 54 293
Nusayrîler tarafından kutlanan bayram ve kutsal gün sayısı 78’dir ("Toplam 152 Bayram Günü Kutlanmaktadır") (Uluçay, 2003:183-190).
Ancak bu sayı burada zikredilen günlerin bütün Nusayrîler tarafından kutlanıldığını göstermez.
Bayramların Nusayrîler için iki önemli fonksiyonu mevcuttur. Bunlardan birincisi, dini görevin
yerine getirilmesi, ikincisi ise fertler arası dayanışmanın arttırılmasıdır. Bütün bayramlarda
dayanışma, yardımlaşma ve birlik beraberlik boyutu ön planda tutulur. Bayram arifesinde
imkânı olanlar, kurban keser ve dövülmüş buğdaydan ‘hırisi’ denen etli aşure pişirirler
(Aslan, 2007: 64 ). Bu kutsal günlerde yemek pişirme işini ve ondan önceki günkü ev temizliğini
kadınlar, “Hırisi” adı verilen kutsal günün asıl yemeğini de erkekler yaparlar. Bu geleneksel
yemekler leyli’lerde akşamüstü, ‘ğid’ler de sabahleyin bayram yerinde çocuklara dağıtılır.
Çocuğu olmayanların ve muhtaçların evlerine bayram sahipleri tarafından yemek gönderilir.
Gündüz kesilen adakların/kurbanların bir kısmı ise konu-komşuya, akrabalara ve fakirlere
dağıtılır (Sertel, 2005:119–120). Evinde tören düzenleyecek, Kuran okutacak kişiler
evlerine çeki düzen verir. Evlerini temizlerler, gerekirse boyatırlar. Ayrıca yoksullara yemeğin
yanı sıra para ve erzak yardımı (un, bulgur, şeker, çay vb) yapılır (Aslan, 2007: 64). Bu gelenekler
Nusayrî inancında bir nevi sosyal yardımlaşma ve dayanışma kurumu işlevini görerek
toplumsal bütünleşmeyi sağlamaktadır (Sertel, 2005:119–120).
Gadir Hum Bayramı ( Zi’l-hicce 18. gün)
Zi’l –Hicce ayının 18’inde kutlanır. Hz. Muhammed’in veda haccı dönüşünde Gadir Hum
denilen yerde veda hutbesinde Hz. Ali’yi vasî tayin ettiğine inanılan gündür. Şii İmamiyye’ye
göre daha Mekke’de, “İnzâr âyeti” nâzil olduktan sonra Hz. Peygamber, Hz. Ali’nin kendisine
vasî ve halife olduğunu bildirmiştir. Cemâluddin İbnu’l- Mutahhar
(72671326), el Elfeyn fi İmameti Emiri’l- Mu’minin Ali b. Ebi Talib ( Necef 1388719699) adlı
eserinde, Hz. Ali’nin imâmeti için bin kadar da nakli delil getirmektedir ( Fığlalı, 1984:210).
Hz. Ali’nin imameti konusundaki en önemli ve mutlak kabul edilen delil ise Gadir Hum hadisesidir
( Fığlalı, 1984:212). Gadir Hum Mekke ile Medine arasında Cuhfe yakınlarında bir
yerdir. Şii İmamiyye’ye göre Hz. Peygamber, Veda Haccı dönüşü 10 Zi’l-hiccede burada konaklamış
ve yanındakilere “ Ey peygamber! Sana indirileni tebliğ et. Eğer bunu yapmazsan,
O’nun elçiliğini yerine getirmemiş olursun (5. maide 67) ayeti indi. Cebrail bana Rabbimden
şu emiri getirdi. Ali b. Ebi talib, benim kardeşim, vasim, halifem ve benden sonra imamdır. Ey
halk! Allah onu size veli ve imam olarak tayin etti; Ona itâatı herkese farz kıldı. Ona muhalefet
eden melun olacak, saygı gösteren ise rahmete erecektir. Dinleyiniz ve itâat ediniz. Allah
mevlânız, Ali de imamınızdır. İmamet ondan sonra, kıyamete kadar, onun soyundan devam
edecektir. Bunu üzerine Hz. Peygamber, “ben kimin Mevlâsı isem Ali de onun Mevlâsıdır”
demiştir. Böylece Hz. Ali, Hz. Peygamber tarafından Müslümanlara imam olarak tayin edilmiştir
( Fığlalı, 1984:212 ). El- Bidaye ve’n Nihaye’de konuyla ilgili pek çok nakli örneğe de
yer verilmiştir (İbn Kesir, 1994:365-372).
Fatma Ahsen TURAN
294 TÜRK KÜLTÜRÜ ve HACI BEKTAŞ VELİ ARAŞTIRMA DERGİSİ / 2010 / 54
Kalecikli Mirati, Kerbela destanında Hz. Ali’nin halifeliğini şöyle anlatmaktadır:
Tulu etti dehre fahri kâinat
Dinin çırağı ol Ekmelüttahiyat
Efdali enbiya âledderecat
Nur ile gark etti bütün cihânı
Uyandı uykudan cihân uyurdu
Hak sırrını sır ehline duyurdu
Huda ana hak arslanın buyurdu
Kimse bilmez kimdir Şahı Merdânı ( And, 2002:65)
Gadir-i Hum Bayramı Hazırlıkları ve İnanışlar
Gadir Hum bayramı öncesinde ev temizliği yapılır. Her şey yıkanır ve temizlenir. Gerekli
olan yiyecekler satın alınır. Gadir Hum Bayramı’nın hazırlık aşamasında 2-3 hafta önceden
kurbanlık hayvan seçilir (Aslan, 2007: 68 ). Kurban sahipleri genellikle kurban olarak danayı
seçerler. Kurban kesiminde uyulması gerekli olan kurallar mevcuttur. Abdestsiz kurban kesilmez.
Bu ve bütün bayramlarda boy abdesti almayan hizmet edemez. Ayrıca bayramlarda deliler,
çocuklar ve Nusayrî olmayanlar, hırsızlık, zina gibi yüz kızartıcı suçları işlemiş erkek ve
kadınlar görev alamazlar. Bu sayılanların dışında kalan erkekler kurban keserler, hırisi’nin yapımında
yardım ederler. Kadınlar ise temizlik, ekmek pişirme, pişecek yiyeceklerin hazırlanması
gibi görevleri üstlenirler. Bayramda çalışıp yardım edecek kadının temiz (abdestli) olması,
hakkında kötü bir dedikodu bulunmaması, doğumdan sonra kırk günü doldurmuş olması
gereklidir (Aslan, 2007: 68 ). Yapılan yemek misafirlerle yenir ve ihtiyacı olanlara dağıtılır.
Kadınlar, bayramlarda yapılan hizmetlerde aktif rol oynarlar.
Süleyman el-Adanî bayram sahiplerinin evinde yapılan bayram kutlamalarında “Kaddas ettîb”
adlı duayı okuduklarından bahseder. Süleyman el-Adanî’nin bahsettiği duanın bir kısmı
şöyledir: “Ey Müminler! Toplanmış bulunduğunuz şu makamlara bakın da kalplerinizden
kötülüğü ve şekki atın. Bizim ve sizin Mevlâmız ve yerlerin keremi ile dualarımızın kabulü
ve yardımlarımızın marifeti ile dinimizin tamam olması için göğüslerinizden kini atın.”
(Sincapoğlu,1985:29).
Halk arasında bayramla ilgili olarak birtakım inanç ve ritüeller de oluşmuştur. Bu inanış ve ritüellerden
birkaçı şunlardır: Bayram gecesi yedi ziyaret mekânına gidenin cennete gideceğine
inanılır. Kadınlar namaza giremediklerinden dolayı, bayramlarda ziyaret yerlerine giderler.
Türbenin kapısında yakılan tütsülerin koklanması, türbenin kapısında kurban kesip dilek
tutulması türbe ziyaretleri ile ilgili ritüeller arasında yer alır. Ziyaret yerlerinde tütsü yapmak
için genellikle bakhur bitkisi bulunur.
Hatay’da bulunan türbeden biri olan Hazreti Hızır Aleyhisselam’ın türbesine gelen birçok
ziyaretçiye türbeye ait tesislerde, kazanlarda kaynatılan yöresel yemek olan hırisi ikram ediNUSAYRİLERDE
GADİR HUM, FİRAŞ VE MUBAHALE BAYRAMLARI
TÜRK KÜLTÜRÜ ve HACI BEKTAŞ VELİ ARAŞTIRMA DERGİSİ / 2010 / 54 295
lir. Gadir Hum Bayramında ilgi gören bir diğer türbe ise Habib-i Neccar Dağı’nın tepesindeki
Habib- Neccar’ın eşi Sultan Hanım Türbesi’dir. Yaşlı, genç ve çocukların, büyük bir sabırla
yürüdüğü, yaklaşık 4 kilometrelik dağın zirvesindeki türbede ziyaretçiler ibadetlerini ve
dualarını ederler. Sultan Hanım Türbesi’ne gelenlerin büyük bir çoğunluğu türbeye yürüyerek
gelirler. Türbeye gelen kişiler, bozuk paraları duvara parmaklarıyla bastırarak dilek tutarlar
Para duvara yapışırsa dileklerinin gerçek olacağına inanılır. Türbelere yapılan ziyaretlerle
ilgili bilgi, yerel gazetelerde de yer almaktadır (www.hataygundem.com; onuncukoygazetesi.
net).
Bayram günü ağaçların bile secde ettiği inancı yaygındır. Böyle bir günde ibadet etmek için
bütün Alevi esnaf, kepenklerini indirir. Hatay’da Sünniler, Museviler ve Hristiyanlar da iş yerlerini
bayram dolayısıyla açmazlar. Kısacası bir süreyle hayat durur. Bayram kutlamaları esnasında
dükkân açmamanın yanı sıra, insanlar kendilerini dünya işlerinden soyutlama çabası
içerisinde olurlar (www.hataygundem.com; onuncukoygazetesi.net). Çamaşır yıkama, ütü,
dikiş gibi işler de yapılmaz. Sebebi ise yine uğraş gerektiren bu tür işlerin insanların kendini
ibadete vermesini engellemesidir.
1998 yılında Antakya merkezli olarak kurulan ve 2000 yılından bu yana Gadir Hum gününü
kutlayan EHDAV (Ehl-i Beyt Kültür ve Dayanışma Vakfı) bu kutlamaları toplumsal kucaklaşma
olarak nitelemektedir.
Mübahale Bayramı (Zilhicce 21.gün)
Hicret 10.yılın İslam tarihinde elçiler yılı (senetül vüfud) olarak anıldığı bilinmektedir. Hz.
Muhammed bu yılın sonlarına doğru yarım ada çevresinde ve dışındaki gayrimüslim kabilelerine
yönelttiği İslam’a çağrıyı Necran Hıristiyanlarına da yöneltmiş ve mübahale olayı Necranların
Medine’ye geldikleri sırada vuku bulmuştur.
Bütün İslam mezhepleri Hz. Peygamber’in Necran Hristiyanları ile mubahale etmeye giderken
Kadınlardan Hz. Fatıma, evlatlarından Hasan ve Hüseyin , değerli kardeşi ve ona karşı
Harun’un Musa’ya karşı olan nisbetini taşıyan Hz. Ali dışında hiç kimseyi götürmediği konusunda
ittifak etmişlerdir. “Artık sana gelen bunca ilimden sonra onun hakkında seninle
çekişip tartışmalara girişirlerse de ki: gelin oğullarımızı ve oğullarınız, kadınlarımızı ve kadınlarınızı
çağıralım, biz bizzat gelelim, siz de gelin. Ondan sonra karşılıklı lanetleşelim de
Allah’ın laneti yalan söyleyenlerin üstüne olsun”. ( Al-i İmran 61). Bu Ayet-i Kerimede kasdedilenler
ve mubahele etmeye Hz. Peygamber ile gidenler sadece bu beş kişidir ( Uluçay,
2005:169; Aslan, 2007: 72 ). Diğer bayramlarda olduğu gibi merkezinde Hz. Peygamber ve
Ehl-i Beyt’inin olduğu bu bayramda da benzer kutlamalar gerçekleştirilir. Pişirilen yiyecekler
misafirlerle yendiği gibi fakirlere de dağıtılır.
Firaş Bayramı (Zilhicce 29.Gün)
Bu bayram, muharrem ayının birinci gecesinden kutlanır. Bu bayramın meziyeti ve özelliği
Hz. Muhammed’in Kureyş müşriklerinden kurtuluşunu müjdelemesidir (Mullaoğlu,
Fatma Ahsen TURAN
296 TÜRK KÜLTÜRÜ ve HACI BEKTAŞ VELİ ARAŞTIRMA DERGİSİ / 2010 / 54
2000:194). “Hz. Muhammed’in Mekke’den Medine’ye Hicret gecesinde, müşriklerin kendisini
öldürme tertip ve tuzağına karşın, kendi yatağına Hz. Ali’yi yatırarak hicret etmesi ve Hz.
Ali’nin müşrik çemberinden sağ çıktığı ve kurtulduğu gündür ( Uluçay, 2003:174). Kur’an-ı
Kerim’de bu fevkalade fedakarlık “insanlardan öylesi de var ki Allah rızasına nail olmak için
adeta kendisini satar, Allah rızasını alır. Allah kullarını pek esirger”( Bakara, 207) diye anlatılmaktadır.
Hz. Ali o gece Hz. Muhammed’in yatağında sabaha kadar kalarak büyük bir fedakârlık yapmıştır
(Mullaoğlu, 2000:195). Bundan dolayı,bu gün Nusayrîlerce önemli ve kutsal bir gündür.
Halk, bu günde kurban keser. Ayrıca bu günden bir gün önce evin bütün yatakları, yorganları
yastıkları yıkanır, serilir ve havalandırılır. Böyle yaparak bütün kötülüklerin gideceğine
evden uzaklaşacağına inanılır (Aslan, 2007: 75 ). Diğer bayram günlerinde olduğu gibi günün
anlam ve önemini belirten hadisler, dualar, okunur, namazlar kılınır, namaz bitimi tarihi
vakalar anlatılır dua edilir. (Aslan, 2007: 76)
Sonuç
Nusayrîlerin kutladıkları Gadir Hum, Fıraş ve Mübahale Bayramları Hz. Muhammed ve
Ehl-i Beyt’le ilgili olan bayramlardır. Bayramlar Hz. Muhammed ve Ehl-i Beyt sevgisini pekiştirmekte
ve Anadolu’da kutlanan pek çok bayramda olduğu gibi sosyal nizam ve sosyal dayanışmayı
da beraberinde getirmektedir. Ancak bu kutlamaların ve inanışların Nusayrîlerin
tamamında yaşayıp yaşamadığı tartışmalıdır. Bayramların ve ritüellerin bir kısmı bütün canlılığı
ile yaşamaya devam ederken,bir kısmı sadece Nusayrîlikle ilgili yazılı kaynaklarda ve kültürel
bellekte yaşamaktadır. Uygulanma konusundaki canlılığını da yitirmiştir.
KAYNAKÇA
AND Metin, Ritüelden Drama Kerbelâ- Muharrem- Ta’ziye, İstanbul,2002
ARSLAN Meryem, Hatay-(Antakya) Harbiye’de Arap Aleviliği (Nusayrîlik), G.Ü. Fen-
Edebiyat Fakültesi, Türk Halk Bilimi Bölümü Lisans Tezi ( Basılmamış) Ankara 2008.
ARSLAN,Gültekin, Nusayrîlik ve Nusayrî İlmihali, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Lisans
Tezi, Ankara 1992
ASSMANN, Jan, Kültürel Bellek, Eski Kültürlerde Yazı, Hatırlama ve Politik Kimlik, Çev:
Ayşe Tekin, İstanbul, 2001.
ESKİOCAK, Nasreddin. Yaratıcının Azameti Ve Kur’an’daki Reankarnasyon, Can Yayınları,
İstanbul, 1998.
ESKİOCAK, Nasreddin. Gerçek İnsanlık Ve Din, Can Yayınları, İstanbul, 2006.
ESKİOCAK, Nasreddin. İlk Alevi Kimdir? , Can Yayınları İstanbul, 2007.
Fığlalı Ethem Ruhi,İmamiyye Şiası, Ankara, 1984
GÜLÇİÇEK, Ali Duran. “Nusayrî Aleviler”, Türk Kültürü Ve Hacı Bektaşi Araştırma Dergisi,
Sayı:34, Yaz, 2005.
NUSAYRİLERDE GADİR HUM, FİRAŞ VE MUBAHALE BAYRAMLARI
TÜRK KÜLTÜRÜ ve HACI BEKTAŞ VELİ ARAŞTIRMA DERGİSİ / 2010 / 54 297
İbn Kesir, El- Bidaye ve’n Nihaye Büyük İslam Tarihi, Çeviren:Mehmet Keskin, İstanbul,
1994.
KESER, İnan. Nusayrîlik-Arap Aleviliği, Karahan Kitapevi, Adana, 2006
KESER, İnan. Kentsel Dinamikler ve Kamusal Alan Farklılaşması Adana Nusayrîleri, Ankara
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doktora Tezi , Ankara 2006.
MULLAOĞLU, Mehmet. Kutsal Kitaplarda Beşlerin Sırrı Ve Ehl-i Beyt, Kültür Bilişim Ofset,
Antakya, 1999.
SİNCAPOĞLU, Abdulhamit. Kitâb el- Bâkura Es- Süleymaniyye’ye Göre Nusayrîlik ve
Nusayrîliğin Kutsal Kitabı “Kitâb el Mecmu”, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi, Lisans
Tezi ( Basılmamış) Ankara 1985.
ULUÇAY, Dr. Ömer. Nusayrîlik İnanç Esasları Ve Tenasüh (Reankarnasyon), Karayan Yayınları,
Adana, 2003.
TÜRK, Hüseyin. Anadolu’nun Gizli İnancı Nusayrîlik, Kaknüs Yayınları, İstanbul, 2005
VAROL, Ahmet, Dr. Abdurrahman Bedevi’nin Nusayrîlik Adlı Kitabının ve La Grande Ensyclopedia
Les Nosairıs Maddesinin Tercümesi ve İkisi Arasında Mukayese, Ankara Üniversitesi,
İlahiyat Fakültesi, Lisans tezi, ( Basılmamış) Ankara 1986.

--------------------------------------------------------------------------------



Ey Ehl-i Sünnet uyan; uyan ki, Hak yâr olsun
(SAV) Resul-i Ekrem der ki, Ali size öz olsun
(SAV) Cebrail müjde verdi, Allah emridir Ali
Buna uymayan mahluk, lanetli Yezid olsun.

Gadir’i Hum bayramdır, Nusayriler hep kutlar
Her yıl Kurban kesilir, lanetlenerek putlar
Yezid bir şeytan olup, İslam’a nifak sokmuş
Lanet olsun Yezid’e, diyerek ruhen kutlar.

Gadir-i Hum milattır; dini İslam olana
Ali seven Hakk sever, ne mutlu yol olana
Cehennem narı söner, Allah-Allah sesiyle
Zikir, zekât, rekât var; gün Nusayri olana.

Ya Allah Ya Muhammed; sizler Ali dediniz
Bizler biat ettik ki, Allah için zikrediniz.
Bütün gün iş güç yasak, bütün gün namaz için
Allah’ım kabul etsin; buna takva ediniz

1. TEBLİĞ AYETİ VE GADİR-İ HUM BAYRAMI


1.Tebliğ Ayeti ve Gadir-i Hum Olayı
Tebliğ Ayeti (Maide 67) ve Gadir-i Hum Olayı
Yüce Allah Maide Suresinin 67. ayetinde şöyle buyurur: ”Ey Peygamber Rabbinden sana indirileni tebliğ et.Eğer bunu yapmazsan O’nun elçiliğini yapmamış olursun.Allah seni insanlardan korur.Şüphe yok ki Allah kafirler topluluğuna hidayet etmez.”
Bazıları, bu ayet sanki risaletin ilk günlerinde nazil olmuş gibi düşünerek, Allah’ın Rasulden (saa) tebliğ etmesini istediği hususun İslamın geneli olduğunu kanaatine varmışlardır. Oysaki ayet Peygamber Efendimizin (saa) ömürlerinin son günlerinde nazil olmuştur. İslamın tüm hükümlerini insanlara tebliğ ettikten, bu uğurda onlarca savaşlar yaptıktan sonra ömrünün son günlerinde böyle sert bir üslupla bir ayetin gelmesi manidardır. Dolayısıyla ayet İslamın genel hükümlerine yönelik olamaz. İslam hadis ve tarih kaynakların belirttiğine göre bu ayet Peygamber Efendimiz (saa) veda haccından dönerken nazil olmuştur. Bu ayet nazil olduğunda Peygamber Efendimizin (saa) hac kafilesini Gadr-i Hum mevkinde durdurmuş ve 120 veya 150 bini aşkın sahabinin cayır cayır yanan çöl kumlarını üzerinde burada toplanması beklemiştir.
Hava aşırı sıcaktı. Halk hırkasının bir kısmını başına, diğer kısmını ise altlarına attılar. Hz. Peygamber'in (s.a.a) dinlenmesi için de bir çadır hazırladılar. Öğle ezanı okundu. Peygamber (s.a.a) refakatindekilerle birlikte ağacın gölgesi altında öğle namazını eda ettiler. Namazdan sonra develerin cihazlarıyla yüksek bir yer yaptılar. Hz. Peygamber (s.a.a) yüksek bir sesle, herkesin dikkatini üzerine çekti ve şu şekilde konuşmaya başladı:
"Hamd, Allah'a (c.c) mahsustur. Sadece O'ndan yardım diliyoruz. İmanımız ve tevekkülümüz O'nadır. Kötü
ve yanlış amellerimizden O'na sığınırız. Yolunu kaybedenlere O'ndan başka sığınak yoktur. O'nun yol gösterdiği, hiçbir zaman yolunu kaybetmeyecektir. O'ndan (c.c) başka ilah olmadığına ve Muhammed'in O'nun kulu ve Resulü olduğuna tanıklık ederim. Allah'a (c.c) övgü ve O'nun birliğine şahadetten sonra şöyle derim: Ey halk! Rahman ve bilen Allah (c.c), bana ömrümün sonlarına yaklaştığımı haber vermiştir. Bir an önce Allah'ın davetini yerine getirip ebedi yere gideceğim. Ben ve siz üzerimize olan miktarda sorumluyuz. Şimdi sizin düşünceve görüşünüz nedir? Halk şöyle dedi: "Biz tanıklık ederiz ki sen Allah'ın(c.c) mesajını ulaştırdın; bize nasihattan ve vazife yolunda telaştan kaçınmadın; Allah (c.c) sani en iyi şekilde mükâfatlandırsın." Sonra şöyle buyurdu: "Acaba siz Allah'ın (c.c) birliğine ve Muhammed'in (s.a.a) O'nun kulu ve elçisi olduğuna şahadet etmiyor musunuz? Acaba cennetin, cehennemin, ölümün, kıyametin şüphe götürmez olduğuna ve Allah'ın (c.c) ölüleri dirilteceğine ve bunların hepsinin doğru olduğuna ve bunlara inandığınıza tanıklık etmiyor musunuz?" Hep birlikte "Evet bu gerçeklere tanıklık ediyoruz." Dediler Hz. Peygamber (s.a.a) şöyle devam etti: "Ey Allah'ım! Tanık ol. Sonra vurgulu bir şekilde şöyle buyurdu: "Şüphesiz öteki diyara intikal etmek ve havuzun kenarına ulaşma hususunda sizden öne geçeceğim. Siz havuzun kenarında benim huzuruma geleceksiniz. Havzumun genişliği Sa'na ile Basra arası kadardır. Onda yıldızlar kadar gümüşten kadeh ve bardak vardır. Düşünün ve dikkatli olun ki rihletimden sonra sizin aranızda iki değerli şey bırakacağım: Bakalım onlarla nasıl muamele edeceksiniz?" Bu sırada halk dedi ki: "Ey Allah Resulü (s.a.a), o iki değerli şey nedir?" Şöyle buyurdu: "İki emanetten büyük olanı, Allah'ın
(c.c) kitabıdır ki bir tarafı Allah'ın (c.c) elinde, diğer tarafı ise sizin elinizdedir. Öyleyse onu sıkı tutun ve elden bırakmayın, böylece yolunuzu kaybetmeyin. Küçük olanı itretimdir/Ehl-i Beytimdir. Gerçekten bilen ve rahmetli Allah (c.c), bu ikisinin havuz başında benim huzuruma gelinceye kadar birbirinden ayrılmayacağını bana haber verdi. Ben, bunu Allah'ımdan (c.c) diledim. Öyleyse bu ikisinden öne geçmeyin ve o ikisini izlemede geri kalmayın ve ihmalkarlık etmeyin ki helak olursunuz." Sonra Ali'nin (a.s) elini tuttu ve kaldırdı; o kadar ki koltuğunun altının beyazlığı gözüktü. Halk onu gördü ve tanıdı. Resulullah, sözlerine şöyle devam etti: "Ey halk, ben her mümin için, kendi nefsinden evla değil miyim?" Halk "Allah ve Resulü daha iyi bilir." karşılığını verdi. Hazret buyurdu ki: Şüphesiz Allah (c.c) benim mevlamdır ve ben müminlerin mevlasıyım ve onlara kendi nefislerinden evla ve daha öncelikliyim. Öyleyse ben kimin mevlası isem Ali onun mevlasıdır."
Ahmed b. Hanbel'in dediğine göre, Hz. Peygamber (s.a.a) bunu dört defa tekrarladı. Sonra elini dua için açtı ve şöyle buyurdu: "Ey Allah'ım, onu seveni sev ve ona düşmanlık edene düşman ol. Dostlarına yardım et ve alçak düşürmeye çalışanı alçalt. Onu, hakkın mizanı, mihveri ve ölçüsü karar kıl. Sonra Peygamber (s.a.a) şunları ekledi: "Hazır olanlar, hazır olamayanlara bunu iletsin." Topluluk dağılmadan önce vahiy emini bu ayeti Hz. Peygamber'e (s.a.a) nazil etti:
"Bugün dininizi ikmal ettim, size verdiğim nimetimi tamamladım, size din olarak İslâm'a razı oldum." (Maide 3)
Bu sırada Hz. Peygamber (s.a.a) Allah-u Ekber nidasıyla, dinin ikmaline ve nimetin itmamına ve Allah'ın (c.c) O'na verdiği risalet ve Ali'ye (a.s) verdiği velâyete olan rızasından ötürü şükretti. Hazır topluluk, bu arada Şeyheyn (Hz.Ömer ve Hz. Ebu Bekir) Emirü'l-Müminin'e şöyle tebrik dediler: "Kutlu olsun! Kutlu olsun! Sen ey Ebu Talib'in oğlu benim ve her erkek ve mümin kadının mevlası oldun."
İbn Abbas dedi ki: "Allah'a (c.c) andolsun ki, Ali'nin (a.s.) velâyeti herkese farz oldu."
Hassan b. Sabit dedi ki; Ey Allah Resulü, Ali için birkaç şiir okumama izin ver. Peygamber buyurdu: Oku, Allah'ın bereket ve uğuruyla. Hassan ayağa kalkarak şöyle dedi: "Ey Kureyş'in büyükleri, İslâm Peygamberi'nin (s.a.a) huzurunda kesinleşen velâyet hakkındaki şiirlerimi beyan ediyorum." dedi ve şiirlerini okumaya başladı.
"Gadir Günü Peygamberleri haykırıyordu onlara
Hum mıntıkasında ve nebi ne değerli haykırıcı idi!...
Peygamber kalk ya Ali buyurdu.benden sonra imam olarak
Doğru yolu göstermek üzere seni seçtim
Senden razı oldum,Kimin mevlası isem,
Bu onun mevlasıdır…” Hassanın bu şiirini Suyuti de dahil olmak üzere 11 Ehli Sünnet alimi ve 26 şia alimi rivayet etmiştir.
Bütün İslâm ümmetinin görüş birliğiyle kabul ettiği Gadir olayını kısaca anlattık. Söylenmesi gereken nokta şu ki; dünyanın hiç bir yerinde bu isim ve özellikte başka bir olayın gerçekleştiği söylenmemiştir.
Bu olayı İbni Mace,Tirmizi,Nesei,Ahmet b. Hanbel, M 9.yüzyıldan,M.19.yüzyıla kadar gelen otuzu aşkın muhaddsi Salebi, Vahidi,Kurtubi,Kaadi,Beyzavi,Fahreddin Razi gibi ondört mufessir,Taberi,İbni Kuteybe,İbni Kesri,Suyuti gibi yirmi dört tarihçi,Teftazani,Ali KUşçi gibi yirmi yedi kelamcı kitaplarına almışlar, ashaptan yüz on tabiinden seksen dört kişi rivayet etmiştir. Bütün bu andığımız kişiler Ehl-i Sünnet alimleridir.
Burada yapılan en önemli itiraz “Ben kimin mevlası isem Ali’de onu mevlasıdır” cümlesindeki “mevla” kelimesinin “velayet/imamet” anlamında kullanılamayacağı, “mevla” kelimesinin “dost/yardımcı” anlamında kullanılmış olabileceğidir.
120 bini aşkın insanı çölün sıcak kumlarında bekletip “Ali sizin dostunuzdur” gibi bir sözün söylenmesi ne kadar ciddi olabilir. Bundan daha önemlisi “Ben size nefislerinizden daha evla değil miyim?” diye sorarak, insanları Ahzap Suresinin 6. ayeti olan “Şüphesiz ki peygamber mü’minlere nefislerinden daha evladır” ayetine vurgu yapmıştır.(Bu ayet hakkında Ehl_i Sünnet tefsirlere bakınız) Adeta bu ayetteki evla kelimesinden ne anlıyorsanız “Ali sizin mevlanızdır” cümlesindeki mevladan da onu anlayın demek istemiştir. “Allah benim mevlamdır.Bende sizin mevlanızım” diyerek “Ali de sizin mevlanızdır.”cümlesindeki “mevla” kelimesine hazırlık yapmıştır.Yani Allah’ın benim mevlam olmasından neyi anlıyorsanız, benim de sizin mevlanız olmamdan neyi anlıyorsanız,aynı anlamda Ali de sizin mevlanızdır, buyurmuştur. Yine Hassan b. Sabitin okuduğu yukarıdaki şiiri de bu olayın nasıl yorumlanması gerektiği hakkında ipucu vermektedir.
Kısaca Gadir-i Hum olayı ile Peygamber Efendimiz (saa), kendisinden sonra imam olacak şahsı tüm insanlara açık bir şekilde tebliğ etmiş, bu olayın orada olmayanlara da aktarılmasını emretmiştir.


Mehmet Emin Koç
4 Kasım 2012/Yeni Mesaj Gazetesi
Gadir-i Hum’daki iki emanet


Alemlere Rahmet Hz. Muhammed’in (sav) Veda haccı dönüş yolundaki dün bazı detaylarını aktardığım Gadir-i Hum’da irad ettiği hutbesinin tamamını, Prof. Dr. Haydar Baş beyin 10 ciltlik Ehl-i Beyt Külliyatı içindeki İmam Ali adlı eserinden okuyabilirsiniz.
Bu hutbenin Ehl-i Sünnet kaynaklarında geçen kısımlarını Prof. Dr. Baş’ın İmam Ali adlı eserinden derleyerek aktaracağım.
Hz. Peygamber Gadir-i Hum hutbesinde,
ümmetinin kendilerine sarıldıklarında asla sapıtmayacağına teminat verdiği iki emaneti olan Kur’an ve Ehl-i Beyt’ini,
Hz. Ali’nin velayetini,
onun kendinden sonra ümmetinin sahibi ve velisi olduğunu,
Havz-ı Kevser’inin başına varıncaya kadar da Kur’an ve Ehl-i Beyti’nin birbirinden ayrılmayacağını ilan ediyor.
Büyük muhaddis İmam Suyutî, hadis-i şerifi “sekaleyn / iki ağır emanet” ifadesi yerine “halîfeteyn / iki halife” kavramı ile rivayet ediyor:
“Size iki halife bırakıyorum. Biri, yerle gök arasında sarkan Allah’ın Kitabı, diğeri ise itretim/Ehl-i Beyt’im. Bunlar havzın başına kadar birbirinden ayrılmaz” (Münavî, Feyz’ul-Kadir, c. 3, s. 433, Hn. 2631).
Bu gerçek, evrensel ve Havz-ı Kevser’e varıncaya dek devam edecek ebedi bir ilan ve mükellefiyettir.
Sahabe-i Kiramdan gelen rivayetlere göre, Gadir-i Hum olayı şöyle vuku buldu:
Rasulullah, Veda haccı dönüşünde Mekke ve Medine arasında Gadir-i Hum denen mevkide ashabını ikindi namazı için topladı. Ağaçların altının temizlenmesini istedi. Kendisine güneşten korunmak üzere Semure adı verilen iki ağaç arasına perde çekilerek bir gölgelik yapıldı. Bazı insanlar, ridalarını (ihramın üst tarafını) başlarına koydular. Rasulullah ikindi namazını kıldırdı, namazın akabinde bir hutbe irad buyurdu. Hutbe esnasında birçok kere Hz. Ali Efendimizin elini, hatta pazusu tutup havaya kaldırarak, Hz Ali’nin faziletini ve kendisinden sonra ümmetinin velayetini ilan buyurdu.
Rasulullah, Allah’a hamd ü sena sahabesine bize tembih ve hatırlatmada bulunduktan sonra şöyle buyurdu:
Ey insanlar! Ben bir beşerim. Rabb’imin elçisinin (Azrail’in) gelmesi ve benim de ona icabet etmem yakındır.
Ben size iki ağır emanet, iki halife bırakıyorum: Birincisi, içinde hidayet ve nur olan Allah’ın kitabıdır. Arş’tan arza uzatılmış Allah’ın ipidir.
Ona tutununuz, diyerek Allah’ın kitabına teşvik edip ona özendirdi.
(İkincisi) Ehl-i Beyt’imdir. Ehl-i Beyt’im hakkında size Allah’ı hatırlatırım. Ehl-i Beyt’im hakkında size Allah’ı hatırlatırım. Ehl-i Beyt’im hakkında size Allah’ı hatırlatırım, dedi.
(Dinleyenler), “Şehadet ederiz ki sen tebliğ ve nasihat ettin, bütün gücünle çalıştın. Allah sana hayırlı mükâfat versin” dediler.
Sonra Hz. Ali’nin (ra) elini tutarak pazusunu havaya kaldırdı. Bütün insanlar Hz. Ali’yi(ra) tanıdılar. Peygamber (sav) şöyle buyurdu:
“Ey insanlar! Müminlere nefislerinden daha önemli insan kimdir? Ben sizin için nefislerinizden daha önde değil miyim?” (Kendisini dinleyen) sahabe, “Elbette öndesin Ey Allah’ın Rasulü… Hem Allah ve Resulü daha iyi bilir” dediler. Bunun üzerine Resulullah (sav) “Yüce Allah, benim mevlamdır (efendim, sahibim). Ben de müminlerin mevlasıyım (sahibiyim, efendisiyim). Ben müminler için nefislerinden daha önemliyim. Ben kimin mevlası isem, Ali de onun mevlasıdır. Ali benden sonra sizin velinizdir” buyurdu.
Bunu, hitabesinin arasında birçok kere tekrar ettikten sonra, her tekrarının akabinde şöyle devam etti: “Allah’ım, Ali’yi dost/efendi/mevla kabul edeni sen de yücelt. Ona düşman olana düşman ol, onu seveni sev. Ondan nefret edenden nefret et, onu küçük düşüreni küçük düşür. Nerede olursa, hakkı ondan ayırma. İyi dinleyin ve hazır olan olmayana duyursun” diye konuşmasını bitirdi.
Hanefi alimlerinden Sıbt b. Cevzî ve Bağdadî’nin rivayetine göre hutbenin ardından henüz topluluk dağılmamıştı ki, Cebrail (as) “Bugün dininizi ikmal ettim ve size olan nimetimi tamamladım, sizin için din olarak İslam’ı seçtim” (Maide Suresi, 3) ayet-i kerimesini indirdi.
(Bkz. Müslim, Fedail’üs-Sahabe 44/36, Nesaî, Hasais-i Ali, H. No. 8,- 96; İbn Mace, Mukaddime, Fazl’u Ali’yy-İbni Ebi Talib, 29/116; Tırmizî, Menâkıb 30; Ahmed b. Hanbel, Müsned, 1/241, 950, 964, 7/23959, 6/18671; İbn Ebi Şeybe, Vll. 495; Hakim, II / 129, III. 109, 116; Heytemî, Savâık, 120-124; Münavî, Feyz’ul Kadir, III / 433-434, VIII/ 253-254; Sıbt b. Cevzi, Tezkiret’ül-Havvas, s. 30; Hatib el-Bağdadi, et-Tarih, VIII/289).
Gadir-i Hum gerçeği bu kadar açık iken; kıyamete dek mü’minlerin sarıldıklarında asla sapıtmayacakları “Tevhid’in iki rüknü”nü, Emevî istibdat ve mezalim döneminin cehaleti veya ulufeciliğiyle örtmeye kalkışmak, Gadir-i Hum’da ümmete tevdi edilen “iki emanete sahip çıkanlar”a gayr-ı Müslimlerle işbirliği yaparak savaş açmak, akıl ve iman işi değildir.
Gadir-i Hum gerçeği, Prof. Dr. Haydar Baş beyin Ehl-i Beyt Külliyatı ve sempozyumlarıyla gerçekleştirmeye çalıştığı üzere Müslümanları Ehl-i Beyt etrafında tevhide eriştirecek yüce bir mana ve “iki ilahi emanetin Müslümanlara tevdi edildiği” inkar edilemez bir mukaddes mesajdır… Amerika’ya, Haçlı’ya veya Vatikan’a kapı kulu olan için değil; Yüce Allah’a kul olan için bu böyledir!

bu ayetlerde geçen namaz değil midiyorsunuz yani
öyle ise neye dayanarak sizin ki yorum değil midir

Sayın Kardeşim,

Salat Kelimesi vVar ve Yorumdur Bu; Ancak Kesinlikle Namaz Vardır İslaimiyet'te...!
SALAVATLAR VE ANLAMLARI

“Salavat” Peygamber Efendimiz Hazreti Muhammed’i (sav) anmak, O’na selam göndermektir.
Aşağıda “salavat” örnekleri bulunmaktadır.


Aleyhisselam
Manası: Allahın selamı, onun üzerine olsun.


Aleyhissalatu vesselam
Manası: Allahın salatu selamı onun üzerine olsun.

SallAllahu aleyhi ve sellem
Manası: Allahu Teala, Ona salatu selam etsin.


Allahumme salli ala Muhammedin ve ala ali Muhammed
Manası: Allahım! (peygamberimiz) Hz.Muhammed'e ve aline (evladu iyaline) rahmet eyle.

Allahumme salli ala seyyidina Muhammedin ve ala alihi ve sahbihi ve sellim
Manası: Ey Allahım ! Efendimiz, büyüğümüz Muhammed'e, evladu iyaline, ashabına salatu selam eyle.(Rahmet et, selametlik ver.)


Allahumme salli ala Muhammedin ve enzilhul'muk'adel'mukarrabe indeke yevmel'kıyameti.
Manası: Ey Allah'ım! Hz. Muhammed'e Salatu selam et, ve onu kıyamet gününde sana yakın bir yere(makam-ı Mahmut'a) indir.


Allahumme salli ala seyyidina Muhammedin tıbbil'kulubi ve devaiha ve afiyetil, abdani ve şifaiha ve nuril'ebsari ve ziyaiha ve ala alihi ve sahbihi ve sellim.
Manası: Ey Allahım ! kalblerin doktoru ve devası, vucutların şifası, gözlerin nuru ve ziyası olan Muhammed'e (S.A.V.) aline ve ashabına salatu selam eyle.


Allahumme salli ve sellim ve barik ala seyyidina Muhammedin ve ala ali seyyidina Muhammedin bi'adedi ilmike
Manası: Ey Allahım ! efendimiz Hz. Muhammed'e (S.A.V.) ve efendimiz Hz.Muhammedin (S.A.V.) aline nihayetsiz olan ilminin adedince salatu selam ve bereketler ihsan eyle.


Allahumme salli ala seyyidina Muhammedin mahtelefel-melevani ve teakabel-asarani ve kerraral-cedidani vestekbelel-ferkadani ve belliğ ruhahu ve ervaha ehl-i beytihi minnat-tahiyyete vesselame verham ve barik ve sellim aleyhi ve aleyhim teslimen kesiran kesira.
Manası: Allah'ım melevan, asaran, cedidan ve ferkadan yıldızları devam ettiği müddetçe Efendimiz Muhammed'e (S.A.V.) salat ve selam eyle. O'nun ve ehl-i beytinin ruhuna bizden saygı ve selam ulaştır.


Allahumme salli ala seyyidina Muhammedin ve ala ali Muhammedin ve Ademe ve Nuhin ve İbrahime ve Musa ve İsa ve ma beynehum minen'nebiyyine vel'murselin. Salevatullahi ve selamuhu aleyhim ecmain.
Manası: Allahım ! Hz.Muhammed'e(S.A.V.) Hz.Adem, Hz.Nuh,Hz.İbrahim,Hz.İsa(A.S.V.) ve bunların arasında (gelip geçmiş bütün) peygamberlere rahmet ihsan eyle.


Allahumme salli ala seyyidina Muhammedin abdike ve Resulike ve alel'muminine vel'muminati vel'muslimine vel'muslimati.
Manası: Allahım ! kulun ve Resulun Hz.Muhammed'e salat (Rahmet) et. Mümin olan erkek ve kadınlara, müslüman olan erkek ve kadınlara da merhamet eyle.


Allahumme Salli ala Ruhi seyyidina Muhammedin fil'ervahi ve salli ala cesedi seyyidina Muhammedin fil'ecsadi ve salli ala kabri seyyidina Muhammedin filkuburi. Allahhumme belliğ minni tehiyyeten ve selama.
Manası: Ey Allahım! Ruhlar içinde sevgili peygamberimiz Hz.Muhammedin ruhuna, cesedler içinde Hz.Muhammedin (A.S.V) cesedine, kabirler içinde Hz.Muhammedin (A.S.V.) kabrine salatu selam eyle. Allahım, benim selamımı sevgili peygamberimiz Hz. Muhammed (A.S.V.)'in aziz ruhuna vasıl eyle (ulaştır).


Allahumme salli ala Muhammedin ve ezvacihi ve zurriyetihi kema salleyte ala İbrahime, ve barik ala Muhammedin ve ezvacihi ve zurriyetihi kema barekte ala İbrahime inneke hamidun mecid.
Manası: Ey Allahım! Hz.Muhammed'e zevcelerine ve soyuna rahmet et. Hz.İbrahime rahmet ettiğin gibi. Hz.Muhammed'e, zevcelerine ve soyundan gelenlere bereket ver. Hz. İbrahime bereket verdiğin gibi. Gerçek ki, Sen, Hamidsin(Öğülmüş yanlız sensin) Mecidsin (şan ve şeref sahibisin).


Allahumme salli ala Muhammedin ve ala ali Muhammed, kema salleyte ala İbrahime ve ala ali ibrahim,. İnneke hamidun mecid.
Manası: (Ey Allahım, Hz.Muhammed’e ve O'nun âline salat et. Hz. İbrahim (A.S.)'a ve âline salat ettiğin gibi. Şüphe yok ki, sen Hamidsin,(Öğülmüş yalnız sensin) Mecidsin (Şan ve şeref sahibi yanlız sensin)


Allahumme barik ala Muhammedin ve ala ali Muhammed, kema barekte ala İbrahime ve ala ali İbrahim, İnneke hamidun mecid.
Manası: (Ey Allahım, Hz.Muhammed’e ve O'nun âline mübarek eyle. Hz. İbrahim (A.S.)'a ve âline mübarek eylediğin gibi. Şüphe yok ki, sen Hamidsin,(Öğülmüş yalnız sensin) Mecidsin (Şan ve şeref sahibi yanlız sensin)


--------------------------------------------------------------------------------


Salâten Tuncîna

Allâhumme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve alâ âl-i seyyidinâ Muhammedin salâten tuncînâ biha min cemîil'ehvâli vel'âfât. Ve takdîlenâ bihâ cemîal'hâcât. Ve tutahhiruna, bihâ min cemîis'seyyiât. Ve terfeunâ bihâ âledderacât. Ve tubelliğunâ bihâ eksal'ğâyât, min cemî'ilhayrâti fil'hayati ve bâdel'memât. Hasbunallâhu ve nî'mel vekîl, nî'mel mevlâ ve nî'men'nasîr.
Manası: Ey Allah'ım! Efendimiz Hz. Muhammed'e (S.A.V.)aline (ve ümmetine) öyle bir salatu selam eyle ki, O salatu selam ile bizi tüm endişelerden, korkulardan, felaketlerden, muhafaza eyle. O salatu selam ile tüm hacetlerimizi ihsan eyle. O salat ile bizi bütün kötülüklerden temizke. O salat ile bizi en yüksek derecelere yükselt. Gayelerin en son, en yüksek makamına bizi onunla ulaştır. O salat ile hayat ve ölümümüzden sonra da bizi tüm hayırlara kavuştur. Yüce Allah, bize kafidir. O ne güzel vekil, ne güzel koruyucu ve ne güzel yardımcıdır.



--------------------------------------------------------------------------------



Salât-ı Tefriciye

Allâhumme salli salâten kâmileten ve sellim selâmen tâmmen alâ seyyidinâ Muhammedinillezi tenhallu bihil'ukadu, ve tenfericu bihil'kurabu, vetukdâ bihil'havâicu, ve tunâlu bihir'regâibu, ve husnul'havâtimi, ve yusteskal'ğamâmu bivechihil'kerimi ve alâ âlihi ve sahbihî fî kulli lemhatin ve nefesin bi adedi kulli mâlûmin lek.
Manası: Allah' ım! Her göz açıp kapamada ve her nefeste, Sana ma'lum nesneler adedince mükemmel bir salat ve tam bir selamı Efendimiz Muhammed (SAV) 'in ve bütün ali ve Ashabının üzerine indir ki; Onunla düğümler çözülür, sıkıntılar dağılır, ihtiyaçlar giderilir, istekler ve hüsn-ü hatimeler elde edilir ve mübarek yüzü hürmetine bulutlardan yağmur istenilir."



--------------------------------------------------------------------------------



Salavât-ı Semâniye

Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi adede mâ halakte,
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi mil'e mâ halakte,
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi adede külli şey'in,
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi mil'e külle şey'in,
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi adede mâ ahsâ kitâbüke,
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi mil'e mâ ahsâ kitâbüke,
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi adede mâ ahâta bihî ılmüke,
Allâhümme salli alâ seyyidinâ Muhammedin ve âlihi mil'e mâ ahâta bihî ılmüke. Allahümme Salli Ala Seyyidina Muhammedin biadedi külli zerretin elfe elfe merreh, Allâhümme Salli Alâ Seyyidinâ Muhammedin fî evveli kelâminâ,
Allâhümme Salli Alâ Seyyidinâ Muhammedin fî evsatı kelâminâ,
Allâhümme Salli Alâ Seyyidinâ Muhammedin fî âhiri kelâminâ.




--------------------------------------------------------------------------------



Salavat-ı Fetih

Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ RESûLALLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ HABiBALLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ HALİLALLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ SAFİYYALLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ NECİYYALLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ HAYRE HALKİLLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ MENİHTAREHULLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ MEN ZEYYENEHULLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ MEN ERSELEHULLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ MEN ŞERREFEHULLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ MEN AZZEMEHULLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ MEN KERREMEHULLAH
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ SEYYİDELMÜRSELİN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ İMAMELMÜTTEKûN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ HATEMENNEBİYYİN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ ŞEFi ELMÜZNİBiN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ RESûLE RABBİL ALEMiN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ SEYYİDEL EVVELiN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ SEYYİDİL AHİRiN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ KAİDEL MÜRSELiN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ ŞEFİAL ÜMMETİ
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ AZİMEL HİMMETİ
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ HAMİLE LİVAİL HAMD
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ SAHİBE MAKAMİL MAHMûD
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ SûKİYEL HAVZIL MEVRûD
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ EKSERENNû‚Sİ TEBEAN YEVMEL KIYAMETİ
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ SEYYİDİ VELEDİ ADEM
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ EKREMEL EVVELİNE VEL AHİRİN
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ BEŞİR
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ NEZİR
Essalâtü vesselâmü (aleyke) Ya‚ DAİYELLAHİ BİİZNİHİ VESSİRACİL MÜNİR
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ NEBİYYERRAHMETİ
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ NEBBİYYETTEVBETİ
Essalâtü vesselâmü aleyke Ya‚ MUKAFFİ ESSALATİ

benim komşum ve arkadaşım var tutmuyorlar başka birşey tutuyorlar

Kim demiş tutmazlar; Mesela Biz Yani Nusayri Müslümanları; Otuz Gün Tutarız ve Sünni Müslümanlar'dan Bir veya İki Gün Önce Başlar ve Bitiririz; Nedeni ise, Biz SAV Peygamber Zamanında Olduğu Gibi ay ve Güneş Hareketlerini İzlemek Suretiyle ve Halen HİCRİ TAKVİMİ Kullanmak Şartıyla Tutarız;Yani Zahiri ve El Batın-İ Namazlarımız Vardır ve Eda Ederiz..!"

Sevgilerimle.

ramazanı neden tutmazlar

"Cem evi ne demektir toplanma yerdir; Cemevinde Yapılanların hepsi Kur'an'dan Alıntıdır Yani Kur'an Kelamıdır; Ancak Nusayriler Yani Biz Saz Çalmayız mam EHL-İ BETY Paydasında ONİKİ İmam Dahil buluşuruz; Alevi Mutlaka İbadet Edendir, Muharrem Orucu Kur'an-ı Kerim'de Var ve Bu Orucu Tutarlar..!"

şeytan hz. ademe secde etmediği için diye biliyorum

EVET KARDEŞİM,

YÜCE YARADAN ALLAH’IN KİTABI KUR’AN-I KERİM’ DE MESCİT VAR CAMİ YOK; İBADET VAR NAMAZ YOK; AYRICA YEZİD VE ŞEYTAN LANETLENMEKTEDİR; ACABA NEDEN HİÇ DÜŞÜNDÜNÜZ MÜ..?!"