BENİM EVİMBir ev ki,beli bükülmüş zamandan. Bu,çamur sivalı ev,benim evim. Su akıyor iplik iplik tavandan. Bu,dünü boyalı ev,benim evim. Üzeri toprak,dökülür,toz,saman. Süpür odayı,temizle durmadan . Ne âlâ,güneşi gördünse bir an. Bu ,çile yuvalı ev,benim evim. Üste kedi yürürse ,kulak sezer . Gâh oturur konu-komşu , gâh gezer. Çobanı sabah akşam alaf dizer. Bu, derdi cıvalı ev , benim evim. Demek çilem burda ,böyle dolacak. En güzel yıllarım,viran olacak. Çök başıma,sebep var mı kalacak ? Ey hicran döşeli ev,benim evim. 20.10.1979 Şenkaya |