LEYLA'YA
Zaman, kuru bir soğuk!
Acıtıyor leyla sensiz geçen günler. Gül yapraklarına gizlenen tomurcuk, Tenin gibi kokmuyor... Aynalar suçsuz, güller suçsuz senin taklidini başaramıyorlar! Leyla! Sen doğduğum büyüdüğüm yersin, Bir yudum su ekmeksin... Senle başım bağlı, yokken hep eksik! Et, damar ve kemik, Bunlarda yoktur gerçeklik! Leyla beni bu bedende arama, İlah eliyle bu ruhu sana ektik! Mustafa KARAKUŞ |