Hep kendine dönüşlerin kurak sözleriydi dilimizdeki vebal

Özlemli sancıların obur düşünüşleriyle kazınırdı gönlümüz

Kapanmazdı hiçbir yara, çığlıklarla göverirken bahçelerimiz

Hesaplanmamış ayrılıkların kentlerinde yaşlanırdı düşlerimiz.


Ezgili bakışlarının buğulu camlarına mevsimler üşüşürdü hep

Gözlerinin damarlarından yansırdı güzelliğin, farklı bir resimce

Dişlerdim özlemin kirli gemini, şaha kalkan sabırsız yılkıydım

Çiğnerdik özümüzü pastilce, üşürdü zemherilerde öpüşlerimiz.


Dönüşsüz kırgınlıkların yağmurları yağardı, çamursuz sokaklara

Günler devrilirdi sırtımızdan, içimizdeki engin boşlukları taşırdı

Avuçlarımızdaki varsıl çizgilere bakardın, gönlümü ateşlere atıp

Derin bir sevdanın boyutları beklerdi ikimizi, ısınırdı gülüşlerimiz.


Ömrümüzün aşk bahçeleri kurumazdı, sarılırdık öfkemizin sabrına

Yangınlar büyürdü, özlem sonsuz düğündü, dökülürdü aşk içimizden

Sarılışların dağlarını aşarak, sancıların duvarlarını örerdik gecelerde

Yudumladığımız hep umuttu, aşkın derinliklerinde titrerken yüreğimiz.

Selahattin Yetgin