SÖĞÜT AĞACI
yalnızım çölde bir pınar kadar
yalnızım bozkırda bir salkım söğüt gibi mahzun dalları sarkmış gölgesinde şiirler okumak için dinlenmeye bile geleni olmayan yalnız bir söğüt ağacıyım ben. kaybolmuş çağırsam, bağırsam, duyulmaz sesim yutar Bozkır çığlıklarımı Bozkır uzak Bozkır koca bir yalnızlık denizi. kuşlar uğrar yüz yılda bir kere soluklanırlar telaş içinde sevdaların peşinde çıktıkları bitmez yolculukta nasılda sevinirim telaşlarında nasılda umutlanırım her defa yalnızlığım bitti diye... Yosunca... |
Hikmet YURDAER