kavganın adabı var
cemre nefesiyle gelen yelde
sevgiler sürgün veriyorsa güzel ırmak süzülürken yosunlu taşlardan karşılıksız kalan duygularda ne acı lale diyarına çöken hazan insaf eyle bugün, kavganın adabı var bakarsın öfkenin deryası durulur dalgaların kaybolur belki yarın kim bilir hatıraların oklarından yaralı düşünceler zirvelerde bekleyen umutlar ile buluşur anlıyor musun bir tanem şimdi yalnızlığımıza dair açtığın kucak bulutların gölgesi düşünce pişmanlığa hazırla kendini, elbette kapanacak tersine dönünce devran, işte o zaman ben eski ben olur muyum, bilemem tahmin etmek güç değil, yılgınım senden isteğim hayallerim ağlamasın yine günyüzü görmemiş sözlerin şamarından 06.11.2012-Ahmet BOZTAŞ |