YILDIZ
Gökyüzü simsiyahtı
Teni ısıran bir serinlik vardı Sabaha henüz erken gün doğmamıştı Başını yukarıya kaldırdı Geceyi delen ışıl ışıl bir yıldız vardı Tüm yıldızlar evreni terketmiş Olanca parlaklığıyla bir başınaydı Karanlığa meydan okuyan asaleti Işıltısının pırıl pırıl simlerini Yeryüzüne bırakmak istercesineydi Grinin tonları biraraya toplaşırken Güneşten önce gelen kızıllıklar Dalga dalga yayılmaya başladı Yerini bize bırak ve git der gibiydi Terketmeliydi asi yıldız geceyi Gücü yoktu direnmeye Ay bile dayanamayıp gitmişti Öteleyemiyordu zamanı ne etse Titreyen ışıkları değil yüreğiydi sanki Küçüldü olduğu yerde gitmeliydi Güneşten önce göğün maviliğinde Gözden kaybolup boşlukta hüznüyle yitti BİRGÜL AL 06-11-2012 |