DAHA VAR MI YAŞAMAYA ?
Gülnur Ateşoğlu
Ben şimdi ölüyor muyum anne ? Geri sayıyor içimde,doğmamış bir çocuk Hızla. Nerden öğrenmiş nerden bilmiş? Okumasız yazmasız üstelik. Gözleri çapak Yarı aralık Yarı görüyorum aralıktan. Öpsem açar mı kapaklarından? Tükürük dudaklarımın kenarı. O doğarsa olaki Söylesene Ben ölür müyüm anne ? Birlikte yaşamanın hiç mi yok ihtimali Tüm ihtilallerime karşı. Hayalmiş bütün gerçekler Gerçek oluncada hayal oldular. Hep gittiler Birer ikişer. Saymaya tenezzül etmiyorum artık Vardılar yok oldular. Duvarda asılı kalmış lacivert bir ceket Babam gibi duruyor babam gibi kokuyor Cebinde katlı kravatı. En son Eminönü iskelesinde sıkmış boğazını. Boş kollarını omuzuma atıyorum arasıra Domuzluğu tutuyor içimdeki çocuğun Paronaya diyor. Ve son buluyor tüm ihtilallerim İmkan ve ihtimali yok birlikte yaşamanın Ya ben Ya içimdeki çocuk Şimdi söyle Ben ölüyor muyum anne ? |
öyle bir günde bu şiirle karşıla şmak güzeldi. canım kardeşim çok güzel bir şiirdi. içindeki duygular değişik bir biçimde taşmış ve sayfaya
Kutlarım.
Sevgili kardeşim şiiriniz çok güzeldi.Şiirinize uygun olarak ,iki güzel söz veya bir şiir ekliyorum .Puanım tam.Kutlarım.Selamlar
İnsanın sevdiğini kaybetmesi, dişini kaybetmesi kadar ilginçtir. Acısını o an yaşar, yokluğunu ömür boyu.