CAN ÇEKİŞEN YÜREĞİMİN SESİ...
karanlık karabasan gibi içimde sevdiğim
beynimin içinde birkaç değirmen, aynı anda çalışıyor,gürültü çok! öğütülen bir şey yok. dışarıda esen fırtına pencere pervazlarını doğruyor ben yağmurun minicik ellerinde, s a v r u l u y o r u m içim ürperdi,titriyorum sensizim sensizlikde üşüyorum... derin yorucu bir yorgunluk çöktü odama iğnesi aynı yerde takılı hüzünlü bir plak, dönüp duruyor ruhumun derinliklerinde kahrolası dünya’nın dikenlerini böylesi hissetmek zorunda mıyım? uzaklara dalıp gittikçe fırtınayla kumsala vuran, bir balık gibi çırpınıyor can çekişen yüreğimin sesini duydukca sensizlik de ölüp ölüp diriliyorum... Bahar Tülay Kıran |