İstanbul’da senin ayaklarınla dolaştım bugün
Gözlerinle baktım yeditepeli şehire
Hayalinle süsledim gezintilerimi
Saraylarda gördüm seni
Padişahtın.
Ben ise sarayın bahçelerinde dolaşan bir sultan
Gözlerimde binbir ışık yanıp söndü.

Bebek sahilleri olta atanlarla dolu
Oltayı atan sen,oltaya takılan balık ben
Aşıklar başbaşa..
Kıskandırırcasına kurulmuş masalar,çekiliyor kafalar
Tokuşturuluyor kadehler
Yakışır sevdalı gönüllere
İkimizin şerefine de için dedim.

Bir çiçekçi kadın yanaştı yanıma
Senin adına bir gül aldım
Sundum kendime
"Falına bakayım" dedi diğeri
Açtım sol avucumu
"Yüreciğin kabarmış,sevdalını düşlersin"
Yüzümde acı bir tebessüm,
Dedi.."İçten neden gülmezsin?"

Ilık bir Temmuz günü
Yerini yavaş yavaş günbatımına bırakıyor
Yaz güneşinin kızıl ışığı
Boğazın sularıyla oynaşıyor
Rıhtım boyunun aşıkları
Sensizliğime eşlik ediyor
İlk rast geldiğim tahta iskemleye yerleşip
Gözlerimi karşı kıyılara dikip seyre daldım..
Uzaktan bir masal şehrini andıran İstanbul
Bir nehir gibi kıvrılarak taa! ötelerde
Kaybolan boğaz
Işık saçan kolyeleri andıran adalar
Çamlıca’dan hayal dünyasındaki,
Bir cennet sanki..

Yandan çarklı vapurlar,yelkenliler,yatlar
Onları takibeden çığırtkan martılar
Hala denizin serin sularına
Dalmaya doymayan çocuklar
Simitçisi,mısırcısı,kağıt helvacısı
Bir tek sen yoksun!
Yüreğimin buruk acısı..

Bahar Tülay Kıran