Kayıp gidiyorsun gözlerinin önünde
Sen hiç bir zaman fark etmesen de
Heveslerinin derinliğinde ki ahenkte
Kaybediyorum yazgının serinliğinde

Her geçen gün gözlerimden boşalıyor
Sensiz kalacağım o hicran kahrediyor
Hazanı nakşedip bir eleme gark ediyor
Sensiz kalışım sızılara feveran ettiriyor

Neylerim sensizlik ikliminde ne ederim
Halimin meşakkatinde nefesi neyleyim
Kendimle alay ederim nazarı köreltirim
Sineme döner hücremde emri beklerim

Yaprağın dalları elem ile her bırakışında
Esen rüzgârlar hız serencamına ulaşınca
Arzı cihan namütenahi ahengi koklayınca
Çaresizlik kalınca haşyet ellerimi tutunca

Sen ki yarenimdin melalimde güzelliktin
Halimin esrar perdesi sırların abidesiydin
Hizmet için her varlığını yerlere sererdin
Sen rızayı bari için var olmuş şaheserdin

Nerden bilirdim elan gideceğini bilemedim
Senin varlığında anlam bulan ne hederdim
Bende giderim seni koklamak için biterdim
Varlığıma en büyük payeyi katan değerdin

Bir an bitecek olan esrarlı geçen şu zaman
Geriye kalan hissiyatı boğan sonra unutulan
Mazi sayfasında her vakit eşsizliğini koruyan
Anlamı bulan bunun için yaşayan güzel insan