SEVDAM BENİ ÇAĞIRIYORAmaçsız bir yürüyüş tutturdum kendime Tempomdan ödün vermeden yaklaşıyorum uçuruma Gönlüm söz dinlemez bir çocuk telaşında Yar diye bağırıp tepiniyor içim de Her yanlışım ölümün zirvesine çarpıp yankılanıyor. Yürüyüp geçtiğim sokaklar da evlerin camlarına bakıyorum Ahhh bir ses, Bir ses dur dese, pencereyi aralayıp Değiştir yolunu dese, doğruların toplamını yüzüme çarpıp Durur mu ayaklarım yar’in sesini hükümsüz sayıp. Kulaklarım da aşk’ın hiç duyulmamış nağmeleri çalıyor Notalara dökmeye gücüm yok Bu sırrı saklamaya mahkum edilen hükümlüyüm Susmak en büyük silahım. Öyle zaman geliyor ki Yorgunluk dizlerimin bağında bir pranga Olduğum yere çökmek istiyorum Yavrusunu yitiren bir ana gibi Başımı ellerimin arasına alıp hıçkırarak ağlamak. Ağlamak yokluğun boşluğunu doldurur mu? Ağlamak giden huzurumu geri getirir mi? Ahh be yar Senin için neleri göze aldığımı bilsen Beni şimdikinden daha mı fazla seversin? Senin beni daha çok sevmen, beni kendime getirir mi? Düşünmeyi bir sefer olsun yürüdüğüm caddelere gömmek istiyorum Bir kez olsun aşk için ben de ölmek istiyorum Vazgeçtim beni durdurmayın Sevdamın sesi beni çağırıyor. Ayvazım DENİZ |