DAYIMA MEKTUP -7-Çatlıyor dudağım, boğazım kurak Memleket sıcağa, bıkmıyor Dayı! Ne kadar zorlasam, toprağım çorak Yön veren kılavuz; çıkmıyor Dayı! Zorlayıp bendini; yıkmıyor Dayı! Kime inandıysam hepsi kandırdı, İslice lambayı güneş sandırdı, Ekmeği bal diye zehre bandırdı, Ustalar sanattan; çakmıyor Dayı! Bilgisi gönlüme; akmıyor Dayı! Kardeşim yaz iken; kışa soyundu, Yerde ayak idi; başa soyundu, Münasip olmayan; işe soyundu, Haramla doymaktan; bıkmıyor Dayı! Nefsini af için; sıkmıyor Dayı! Vicdânım duyarsız sağırdır sağır, Kamburum uzadı çekmiyor ağır, Bitlerim yüz okka göyneğim yağır, Dostlarım yüzüme; bakmıyor Dayı! Gecede bir ışık; yakmıyor Dayı! Her yeri simsiyah yeis bürüdü, Toprağa gömdüğüm ümit çürüdü, Dilekler dilimden indi yürüdü, Bulutlar rahmeti; dökmüyor Dayı! Akıtıp içimden; sökmüyor Dayı! İsmail Süklüm |