İNSANLIK YERDE SÜRÜNÜYOR
zından gibi her yer
bu akşam bir sesizlik içinde bu şehir, yüreğim de bir ürperti var karlık içinden ayak sesleri geliyor çıkmaz bir sokakta önümü kestiler döğdüler beni döğdüler kırdılar beni kırdılar vurdular beni vurdular içim de öyle acı bıraktılar ki derdim çok derdi mi anlatamak istedim ağzımı açmadan bileğime kelepce vurdular kardeşce bakışları oydular, aramıza fitne fesat koydular alın terini böldüler ekmeğini aldılar çiğnediler çiğnediler bir kenara attılar bu suskunluk niye insanlık yerde sürünüyor gülmeyi unuttum çelik gibi bedenim eridi kırdılar döktüler beni bedeni mi parça parça ettiler fikren ölmedim ölmedim ölmedim ki irfan KÖKTEN |