KARANFİL -VII-şahit oldun mu karanfil gök nasıl yarıldı nasıl çaktı şimşek düşerken en parıl yıldız boşluğa dindi fırtına, çekildi sular bak! ay şaşkın gece asude gizli bir bahçeden yükselen ışık hüzün mağrur ve esrarlı... ...... düşünme! düşünmeyelim karanfil devrilirken gözlerimizin minaresi yığılsın sesimiz buzdan hıçkırıkların sinesine ihanetten keskin hançer ölümden öte yol var mı? bırakalım kaderi en aristokrat silahıyla vurulsun ensemiz saçılan kanımız, dağılan saçımız olsun emer toprak, yıkar bulutlar dünya durmaz üç beş çapulcunun yağmasıyla, çaça dansıyla döner çark lime lime olur ifrit dölleri kurulur mizan, çekilir hesap gecesi yanık, gündüzü karanlık mevsimleri yel vurur ....... kadife çiçekli baharlara kuş konar bülbül öter hasret tüter, aşk içer gönlümüz yeniden ipek ağacına tırmanır tırtıl mor böğürtlenlerde kelebekler uçuşur uzandığımız da sarı çayırlara sen papatyasın, bense gelincik buluttan bir gemiyle, yelken açalım rüzgâr açar, güneş ısıtır annemi bekletmeyelim karanfil... ayşe uçar 28/10/2012 |
sen papatyasın, bense gelincik
buluttan bir gemiyle, yelken açalım
rüzgâr açar, güneş ısıtır
Hos ve pozitif yaniyla benim yuregime oturdu.
Gonulden tebriklerim bu guzel emege size , kaleminize.
sevgimle..