Bazen ulaşmanın bir yolu olmalı sessizce sese
avazın çıktığı kadar umursamadığın zaman dilimlerinde
bir bebeğin ölümü için yastayken mesela
mesela bir binanın terasında gökyüzüyle öpüşürken
bazen olmalı işte sese uzanmalı boylu boyunca
bir casus gibi mesela hayatın fotoğrafını çekebilmeli insan
dikenli teller kanatmışken elini yüzünü
paramparça olsan bile
bir pavyonda arabesk ağlayan kadın sesine dışardan aşık olabilmek gibi
kurallarını çiğnemeyi beceremeyenlerle
becerilenleri umursamadan
bir otel odası karanlığına asabilmelisin kendini
o kapının üzerindeki bakır plakada yazan rakamların kutsallığında
on üç kez, yüz on üç kez, bin yüz on üç kez ölmelisin sese
ilk buluşmasında yüzünden önce
alkol kokmayı göze alabilecek kadar cesur bir kadın gibi
binlerce kez buluşmuşçasına ama hala korkak ve ukala mesela
kendini sanat eseri sanan bir harabenin hüznünü barındırırken o ses
dinlemeyi ve susmayı tercih ederek
Bazen harabelerin içinde büyüdüğünü hissettirmeden
üstün başın an içinde kirli rollerinden sıyrılarak gözlerinde sustuğunda
sevişmiyorum ulan seninle diyebilecek kadar açık
dokunmayacağım ruhunun orospu kalmış yanlarına
diyebilecek kadar çığlık çığlığa
kendi cinayetine aşık kalabilmelisin
Bazen ulaşmanın bir yolu olmalı sessizce sese
benzerlerine dönüşmeden o şiirsel hece
olduğun yerde yalnız kalabilmelisin mesela
olduğun yerle birlikte iç içe
sen tavanı olabilmelisin mesela o orgazm senfonisi
sonrasında pişmanlık şölenleriyle şafağa uzatmalısın avuçlarını
seninle yaşadıklarımdan hiç pişman değilim yalanına
tanrıdan daha fazla inanarak
mutlaka yolculuğu olmalı uçurumun düşmeye gebe bir ses içinde
derin mi derin
aşka ait kirli kanın dolaştığı damarların çatlarken rutubetinden
soğumuş bir ceset misali toprağın o ıslak şefkatine seslenebilmelisin
çürürken yaşarken
yaşarken çürürken leş gibi olmuş dürüstlüğünle
sese sessizce
sessizce sese ulaşabilmelisin bu kadar yalan içinde geç kalmadan








...