nasıl anlatmalı nasıl
ne desem olmayacak biliyorum
neresinden göstersem saçma gelecek sana
nasıl anlatmalı kendime bile anlatamadığımı
yerle bir etmeden seni
ruhunun ayaklarını kesmeden boşluktan
nasıl?
anlattıklarımı biliyorsun, biliyorum!
anlatacaklarımı kestiriyorsun önceden
ama bilmiyorsun ki, bildiklerinin senin celladın olduğunu
gecenin seni aydınlatan taraflarını görmedin çünkü hiç
bilgeliğe soyunmuş olan bir papağana benziyorsun
o papağan ki aç bir kurdun önüne dikilip goethe’den nietzsche’den ve daha nicelerinden bahseder, kurt dinler ama düşündüğü tek şey onun çıplak bedenidir, ve nasıl indireceğidir midesine onu...

ruhunun o en derin keskinliklerini görüyorum
nüfus etmek istediğim yer, işte tam da orası

hayattan nefret ettiğini söyleyen sen
dinlemeyi bilmeden nasıl olur da çemberinden geçersin feleğin
oysa daha dün tapındığın şeyler vardı senin
olmazsa olmazların vardı
olmadığında yerle bir edeceğin erdemlerin vardı
bazen toprak olurdu putun
bazen bayrak
bazen seni baştan çıkartan ve en kesif kokusuyla o afrodizyak kadın
doğurgandı putların
biri öldüğünde doğan yeni putlar silsilesi
bitmek bilmeyen çığlıkların olurdu, kendi içine doğru itilen
nasıl anlatmalı nasıl
yine olmayacak biliyorum
yine tutunduğun boşlukların olacak
yine o boşluklardan sarkacaksın kendine
beni dinlerken dişlerini sıkacaksın
korkacaksın!

anlatamadım...
biliyorum...

/i.k