U T A N I Y O R U M
Gözyaşlarımı senin görmenden,
Utanıyorum bilirmisin? Sıkılıyorum bende mutsuzluğumdan. Onun içindir arada, sırada kaybolmam. Senide mutsuz etmemek adına yani; Ne yapabilirim ben hiç mutlu olmadımki! Gülmedim bile kahkahalarla ulu orta. Tek gülebilme şeklim,mahçupca olan, Ürkek tebessümlerim! Çok sevilmedim,hiçde şımartılmadım, Çocukken bana sıra gelmedi sevilmekte; Anca bayramlarda öperlerdi bizi. Kucaklamazlar bile ayıp derlerdi. Çokta değerli değildik,başka evlerde. Annesiz büyüdük,uzak şehirlerde. Kimi sevdiysem yoktu,annem gibi. Zamansız gidiyordu her seferinde. Halen utanıyorum ben gözyaşlarımdan! bu bayramdada anne-babadan ayrı çocuklara ithaf ettiğim bir şiiirmdir. |