UÇURUMLAR
Yıkılıyor,şehrimin eski sokakları.
Kaldırım taşları sökülüyor. Gözlerimde çocukluğum ve anılarım. Sokak başında bekleyen sevgili, Yalınayak koştuğum merdivenler. Yıldızlara baktığım gökyüzü. Ağladığım acizliğimin duvarı. Dalından düştüğüm,dut ağacı. Annemin ölüm haberinin geldiği, Gece uykularımın zifiri karanlığı, Babamın yokluğunda ölen çocukluğum. Bu denli kötülerin olduğu, Yutkunamadığım,gençliğim. İnce,ince iğnelerin battığı kalbim. Ginedene olsada özlemlerim, Gelenede batacaktı zehiri dilimin. Olgunlaştım,güçlendim. Güçlendikçede kendime sarıldım. Tek doğru bendim anladım. Ciğerlerim sökülene kadar ağladım. Kalbim ifas edene kadar üzüldüm. Yinede gülmeyi unutmadım. kalktım yakıverdim ışıkları Aklıma gelince sen. Hasretle sana yürüdüm. Dökülüverdi insanlar gözlerimden. Sonrada içimdeki uçurumlardan. |